ตอนที่ 26 แบล็คอีเกิลร่วงหล่น

ภายในคลินิกคับแคบ

เควิน เชลซี และแฮร์รี่ ช่วยกันขนย้ายข้าวของออกไป จัดวางโต๊ะตัวเล็ก รับประทานอาหารง่ายๆ ร่วมกัน พูดคุยหัวเราะเป็นครั้งคราว บรรยากาศดูอบอุ่นและกลมกลืน

“รู้เรื่องหรือยัง เมื่อกี้คนไข้เล่าให้ฉันฟังว่า ฐานทัพของทหารอเมริกันที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยกิโลเมตร เกิดเรื่องขึ้น” แฮร์รี่พูดขึ้น

เชลซีทำท่าทางอยากรู้อยากใฝ่รู้ “เกิดอะไรขึ้น”

เควินเองก็หันมามอง

แฮร์รี่สบตากับเควิน อธิบาย “ก็เรื่องที่ฉันบ่นว่าบังเอิญเมื่อกี้นี้ไง”

“คนไข้เล่าให้ฉันฟังว่า ฐานทัพแห่งนั้น ดำเนินการมานานแล้ว แต่มักจะเงียบเชียบ ไม่ค่อยมีการเคลื่อนไหวอะไร แต่วันนี้ จู่ๆ ก็มีเฮลิคอปเตอร์หลายลำบินขึ้นฟ้า”

“ลองคำนวณเวลาดูแล้ว ฉันว่าน่าจะเป็นพวกที่ออกไปตามหาซากดาวเทียมแน่ๆ”

“ไม่นานนัก เฮลิคอปเตอร์ก็บินกลับมา และก็มีควันดำพวยพุ่งออกมาจากฐานทัพ บ้านของคนไข้อยู่ในหมู่บ้านแถวนั้น ครอบครัวของเขาโทรมาบอกว่า ช่วงนี้เห็นทหารอเมริกันเดินเพ่นพ่านไปทั่ว”

เควินขมวดคิ้ว

ในฐานะอดีตทหาร เขารู้จักสไตล์การทำงานของกองทัพเป็นอย่างดี ไม่ว่าฐานทัพจะถูกโจมตีด้วยสาเหตุใด พวกเขาย่อมต้องตอบโต้อย่างสาสม

ไม่ใช่เพราะสงสารทหารที่เสียชีวิต แต่เป็นเพราะศักดิ์ศรีต่างหาก

เขาถอนหายใจในใจ พลเรือนที่อาศัยอยู่บริเวณนั้น คงต้องผวาอีกตามเคย

ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงผู้คนร้องโหวกเหวกจากข้างนอก ตามมาด้วยเสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว

เควินชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะจำได้ว่า “ปืนกลหนัก?”

ทั้งสามสบตากัน แล้วรีบวิ่งออกไป

บนท้องถนน ผู้คนต่างแตกตื่น กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว วิ่งหาที่หลบภัย

ทำไมจู่ๆ ถึงมีการยิงปะทะกันในเมืองลูลานี้ได้

ตัวอาคารบดบังทัศนียภาพ ทำให้เควินมองไม่เห็นสถานการณ์ เขาจึงวิ่งตรงไปยังต้นตอของเสียงปืน อยู่ที่นี่มานาน เขาย่อมผูกพัน อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“เควิน! ใจเย็นๆ ก่อน! รอพวกเราด้วย!”

เชลซีและแฮร์รี่รีบวิ่งตาม

หลังจากวิ่งมาได้สักพัก พื้นที่โล่งกว้างก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า เหนือซากปรักหักพัง เฮลิคอปเตอร์แบล็กฮอว์กกำลังยิงกราดใส่พื้นที่ด้านล่าง

เควินได้ยินเสียงหวีดร้องของกระสุน และเสียงระเบิดดังต่อเนื่อง

ทันใดนั้น…

“ตูม!”

โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า เฮลิคอปเตอร์แบล็กฮอว์กก็ระเบิดกลางอากาศ กลายเป็นลูกไฟขนาดมหึมา แรงระเบิดรุนแรงจนกระจกบ้านเรือนที่อยู่รอบนอกเมืองสั่นสะเทือน

เควินมองภาพตรงหน้าด้วยความตื่นตระหนก

เขาเห็นซากเฮลิคอปเตอร์ร่วงหล่นลงสู่พื้น ก่อให้เกิดควันและฝุ่นละอองจำนวนมาก ท่ามกลางกลุ่มควันนั้น มีบางอย่างที่มีเกล็ดสีดำปรากฏขึ้นแวบหนึ่ง ก่อนจะหายไปในทันที

ตอนนี้ เชลซีและแฮร์รี่เพิ่งวิ่งตามมาถึง ภาพที่เห็นทำเอาทั้งคู่พูดไม่ออก

เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว!

…

ทำเนียบขาว สหรัฐอเมริกา

เจ้าหน้าที่คนหนึ่งวิ่งอย่างรีบร้อน แม้พื้นห้องจะปูพรมอย่างดี แต่ก็ยังได้ยินเสียงคำรามลอดออกมาจากห้องประชุม

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ผลักประตูเข้าไป ในสายตาของทุกคนที่จ้องมองมา เขารายงานด้วยน้ำเสียงลำบากใจ

“มัน…ปรากฏตัวแล้วครับ!”

…

กองทัพอเมริกันมาถึงเร็วกว่าที่เควินคาดการณ์ไว้

เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธ สาดส่องไฟค้นหาไปทั่วบริเวณ

รถหุ้มเกราะของกองทัพ แล่นไปตามท้องถนน ทหารพร้อมอาวุธครบมือ ตั้งแนวป้องกันอยู่ทุกหนทุกแห่ง

เมืองลูลาไม่เคยจอแจเช่นนี้มาก่อน

ภายในคลินิกเล็กๆ แฮร์รี่และเชลซี ต่างก็เต็มไปด้วยความกังวล ส่วนเควิน นั่งก้มหน้าอยู่ที่มุมห้อง เงียบไม่พูดจา

ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากเฮลิคอปเตอร์แบล็กฮอว์กระเบิด กองทัพอเมริกันจำนวนมากก็กรูกันเข้ามา ใช้เมืองลูลาเป็นฐานที่มั่นชั่วคราว ประกาศกฎอัยการศึก ปิดล้อมเมืองอย่างเข้มงวด

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมกองทัพถึงได้ระดมพลกันใหญ่โตขนาดนี้”

เชลซีเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวาย

ทันใดนั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นเควินที่นั่งอยู่ที่มุมห้อง ตั้งแต่กลับมาจากดูเหตุการณ์เฮลิคอปเตอร์ระเบิด เขาก็นั่งก้มหน้าเงียบอยู่แบบนั้นตลอด

“เควิน เป็นอะไรรึเปล่า”

เชลซีถามด้วยความเป็นห่วง

ตอนแรก เหตุผลหลักที่เธอเลือกที่จะอยู่ที่นี่ และอยู่มาได้ถึงสามปี ก็เพราะเธอมีใจให้กับเควิน

“ฉันไม่เป็นไร” เควินเงยหน้าขึ้น

“ถ้างั้น…นายเป็นอะไร”

เควินกัดฟันกรอด มองทั้งคู่ “ฉันไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า แต่ฉันว่าควรจะบอกพวกเธอ”

จากนั้น เขาก็เล่าเรื่องที่เห็นบางอย่างคล้ายเกล็ดของสัตว์ยักษ์ให้ฟัง

แฮร์รี่และเชลซี มองหน้ากัน

ไม่มีใครพูดว่า “เป็นไปไม่ได้”

พวกเขารู้จักเควินดี รู้ว่าเขาไม่มีทางพูดเล่นแบบนี้แน่

“หรือว่าฉันจะพักผ่อนน้อยไป” เชลซีลองเดา

ยังไม่ทันที่เควินจะพูดอะไร แฮร์รี่ก็นึกอะไรบางอย่างออก ดวงตาเบิกกว้าง พูดแทรกขึ้นมา

“ไม่ใช่ พวกเธอนึกดูสิ ตอนแรก กองทัพตามหาอะไรบางอย่างที่ตกลงมาจากท้องฟ้า”

“แต่นั่นมันซากดาวเทียม!” เชลซีแย้ง

แฮร์รี่ตบมือ ดูตื่นเต้นเล็กน้อย “นั่นแหละ ประเด็นมันอยู่ตรงนี้ เรื่องซากดาวเทียม เป็นแค่การคาดเดาของเควินเท่านั้น ไม่มีใครรู้ว่ามันคืออะไรกันแน่”

“หลังจากที่เฮลิคอปเตอร์ขนย้ายสิ่งนั้นกลับไปที่ฐานทัพ ผู้คนแถวนั้นก็พบว่าเกิดเรื่องบางอย่างขึ้น มีควันดำลอยออกมาจากฐานทัพ”

“อีกอย่าง พวกเธอไม่คิดบ้างเหรอว่า กองทัพอเมริกันมาถึงเร็วเกินไป การเคลื่อนไหวก็ดูรุนแรงเกินเหตุ”

หลังจากถูกภาพยนตร์ไซไฟของอเมริกา ล้างสมองมานาน ทั้งคู่ต่างก็เข้าใจในสิ่งที่แฮร์รี่ต้องการจะสื่อ

“นายหมายถึง…สิ่งมีชีวิตนอกโลกงั้นเหรอ?”