กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 41 บุคคลผู้แสนอาภัพ
กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 41 บุคคลผู้แสนอาภัพ
"ขออภัยที่รบกวน หวังว่าผู้อาวุโสจะไม่ถือโทษ"
เจ้าเมืองต้าฮวงประสานมือคารวะ กล่าวด้วยความรู้สึกผิด ก่อนจะยื่นมือออกมาแนะนำว่า "ผู้อาวุโส วันนี้ข้าน้อยยังพาบุคคลหนึ่งมาด้วย"
"คนผู้นี้คือ..."
"องค์ชายเก้า ราชวงศ์ราชาเทียนหยิน"
หลี่อวิ๋นกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
"เอ่อ..."
เจ้าเมืองต้าฮวงชะงักไปครู่หนึ่ง กล่าวพร้อมหัวเราะแห้ง ๆ ว่า "ข้าน้อยเกือบลืมไปเสียแล้ว ทุกเรื่องราวบนโลกนี้ ไม่อาจรอดพ้นจากสายตาของผู้อาวุโส"
"เป่ยเฉินเหิง ขอเข้าพบผู้อาวุโส!"
ในตอนนี้
เป่ยเฉินเหิงก้าวเท้าออกมา ไม่อาจแสดงความโอหังได้ ค้อมตัวคำนับอย่างเคารพ
ก่อนหน้านี้ หากเขายังคงสงสัยในตัวเหรินชิงถูและหยางชิว เมื่อเห็นหลี่อวิ๋นในพริบตา เขาก็เข้าใจทันที
ตบะของผู้อาวุโสเบื้องหน้าผู้นี้ เกินกว่าที่เขาจะรับรู้
เป็นยอดฝีมืออย่างแน่นอน
"อืม"
หลี่อวิ๋นพยักหน้า ยื่นมือออกไปชี้ไปยังเก้าอี้ที่อยู่ไม่ไกล กล่าวว่า "เชิญนั่ง"
จากนั้น
เขาก็เปิดแผงข้อมูลของเป่ยเฉินเหิงขึ้นมา มองแวบหนึ่งอย่างไม่ใส่ใจ
[ชื่อ: เป่ยเฉินเหิง!]
[ตบะ: ระดับแก่นสวรรค์ระยะสูงสุด (ระดับจอมศักดิ์สิทธิ์ระยะสูงสุด)!]
[ขุมอำนาจ: ราชวงศ์ราชาเทียนหยิน!]
[วิชาเวท: มหาวิชาเขมือบฟ้ากลืนดิน ฉบับไม่สมบูรณ์ (ชื่ออื่น: เคล็ดชำระปฐมเทพ ฉบับไม่สมบูรณ์)!]
[พลังวิเศษ: หมัดบุตรแห่งสวรรค์ค้ำพสุธา ฉบับไม่สมบูรณ์ เคล็ดกระบี่ราชายุทธ์ ฉบับไม่สมบูรณ์ ดวงตะวันไร้ลับ ฉบับไม่สมบูรณ์ กระบี่อัสดงซ่อนคม ฉบับไม่สมบูรณ์ เคล็ดดาบอสูรสิบสามกระบวนท่า...]
[ยุทธภัณฑ์: กระบี่สะท้านฟ้า (ระดับจอมศักดิ์สิทธิ์)!]
[สถานะปัจจุบัน: สถานะผิดปกติ เนื่องจากฝึกฝนเคล็ดชำระปฐมเทพ ในใจมีความวิตกกังวล กังวลว่าจะถูกเสด็จพ่อริบตบะทั้งหมด ต้องการหลุดพ้นจากการควบคุม แต่ไร้ซึ่งหนทาง...]
[คลิกเพื่อดูข้อมูลเพิ่มเติม...]
"ช่างเป็นบุคคลผู้แสนอาภัพยิ่งนัก..."
หลี่อวิ๋นกล่าวอย่างแผ่วเบา
มองแวบเดียว
องค์ชายเก้าผู้นี้ ทุกสิ่งทุกอย่างบนร่างกาย ล้วนไม่สมบูรณ์ แม้แต่วิชาเวทก็ยังไม่สมบูรณ์ พลังวิเศษส่วนใหญ่ ก็ยังไม่สมบูรณ์
ยิ่งไปกว่านั้น
ผู้ที่มีตบะระดับจอมศักดิ์สิทธิ์ แต่มีเพียงยุทธภัณฑ์ระดับจอมศักดิ์สิทธิ์เพียงชิ้นเดียว หลี่อวิ๋นเพิ่งเคยพบเป็นครั้งแรก
ไม่ว่าจะเป็นเหรินชิงถู หรือหยางชิว ทุกคนล้วนมีสมบัติมากมาย
หยางชิวยังคงมียุทธภัณฑ์ระดับจอมศักดิ์สิทธิ์ถึงสองชิ้น ยุทธภัณฑ์ระดับเหนือสวรรค์ ระดับเปลี่ยนสวรรค์ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง หยิบออกมาได้มากมาย
แต่เป่ยเฉินเหิง
หลี่อวิ๋นรู้สึกสงสารอีกฝ่ายขึ้นมา
ราชวงศ์จะยากจนถึงขนาดนี้เชียวหรือ
แม้แต่วิชาเวทฉบับสมบูรณ์ยังไม่มี
เป็นไปไม่ได้
ราชวงศ์ราชาเทียนหยิน หากอ่อนแอเช่นนี้ คงถูกทำลายไปนานแล้ว คงไม่อยู่มาจนถึงทุกวันนี้ หากไม่ใช่ปัญหาของราชวงศ์ราชาเทียนหยิน
สถานการณ์ของเป่ยเฉินเหิงในตอนนี้ ยิ่งน่าสนใจ
...
"สหายเต๋าเป่ยเฉิน ในเมื่อเดินทางมาถึงแล้ว ข้าก็จะไม่พูดอ้อมค้อม สหายเต๋าคงรู้อยู่แล้วว่าหอคอยกลไกสวรรค์นี้คือสถานที่เช่นไร"
หลี่อวิ๋นจิบชาร้อนเบา ๆ กล่าวอย่างตรงไปตรงมา
"ในใจของข้าน้อย มีเพียงการคาดเดา ยังไม่กล้าฟันธง..."
เป่ยเฉินเหิงคิดในใจ เอ่ยถามว่า "ผู้อาวุโส หอคอยกลไกสวรรค์นี้ เกี่ยวข้องกับกลไกสวรรค์หรือไม่"
"เจ้ามิได้สืบหาข้อมูลมาแล้วหรือ"
"เช่น..."
"เหรินชิงถูบรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์!"
หลี่อวิ๋นเงยหน้าขึ้น มองเป่ยเฉินเหิงพร้อมรอยยิ้ม
"อะ?"
ใจของเป่ยเฉินเหิงสั่นสะท้าน รู้สึกราวกับคลื่นยักษ์ซัดสาดในใจ ก่อนหน้านี้เขาเคยคาดเดาไว้ แต่ไม่กล้าฟันธง วันนี้ได้รับการยืนยันจากผู้อาวุโส
เรื่องนี้เป็นความจริง!
เหรินชิงถูบรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์ ย่อมต้องได้รับคำชี้แนะจากผู้อาวุโสผู้นี้
ยิ่งไปกว่านั้น...
ผู้อาวุโสผู้นี้ รู้ว่าเขากำลังสืบหาข้อมูล!
ลองคิดดู
ยอดฝีมือท่านใด จะยอมให้ผู้อื่นสืบหาข้อมูลเบื้องหลัง
ไม่ต้องพูดถึงยอดฝีมือ แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่ชอบให้ผู้อื่นสืบหาข้อมูลเบื้องหลังเช่นกัน เพราะไม่มีใครรู้ว่าผู้ที่สืบหาข้อมูลคิดจะทำสิ่งใด
เมื่อคิดถึงตรงนี้
เป่ยเฉินเหิงก็รู้สึกหนาวสันหลังวาบ
"วางใจเถิด"
หลี่อวิ๋นกล่าวพร้อมรอยยิ้ม "หอคอยกลไกสวรรค์นี้ทำการค้าขายข้อมูลข่าวสาร ไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องอื่น หากเจ้าต้องการสืบหาข้อมูล ก็เชิญตามสบาย"
ตัวเขาปรากฏตัวขึ้นในโลกนี้โดยไม่ทราบสาเหตุ
หากเป่ยเฉินเหิงสามารถสืบหาข้อมูลของเขาได้ คงเป็นเรื่องตลก
"ขอบพระคุณผู้อาวุโสที่ใจกว้าง"
เมื่อได้ยินดังนั้น เป่ยเฉินเหิงก็รู้สึกโล่งใจ ถอนหายใจออกมาอย่างยาวเหยียด ประสานมือคารวะ
เมื่อครู่ เขานึกว่าชีวิตของตนจะจบลงเสียแล้ว แม้แต่เหรินชิงถูยังต้องเอาใจ เขาจะกล้าล่วงเกินได้อย่างไร
อย่างไรเสีย
ราชวงศ์ราชาเทียนหยิน แม้จะไม่ด้อยกว่าสำนักกระบี่ต้าหลัว แต่ก็ไม่ได้แข็งแกร่งกว่ามากนัก
อืม...
หากไม่นับรวมบรรพบุรุษของทั้งสองฝ่าย
สำนักกระบี่ต้าหลัวสูญเสียบรรพบุรุษไปแล้ว พลังโดยรวมลดลงอย่างมาก หากต้องต่อสู้กับราชวงศ์ราชาเทียนหยิน ผลลัพธ์อาจพลิกผันก็เป็นได้
"ผู้อาวุโสกล่าวว่าหอคอยกลไกสวรรค์นี้ทำการค้าขายข้อมูลข่าวสาร เช่นนั้นการที่เหรินชิงถูบรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์ ก็คือ... การค้าขายอย่างหนึ่งหรือ"
เป่ยเฉินเหิงเอ่ยถามอย่างลองเชิง
"มิใช่หรือ" หลี่อวิ๋นถามกลับ
"นี่...!!"
ดวงตาของเป่ยเฉินเหิงเป็นประกาย ความหวังผุดขึ้นมา ยอดฝีมือที่แม้แต่วาสนาการบรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์ก็ยังนำมาค้าขายได้ หากเขาสามารถทำเช่นเดียวกับเหรินชิงถู
วิกฤตการณ์ที่เขาเผชิญ
อาจคลี่คลายได้อย่างง่ายดาย!
"ผู้อาวุโส การบรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์..."
เป่ยเฉินเหิงกล่าวด้วยความตื่นเต้น
แต่เขายังพูดไม่จบ ก็ถูกหลี่อวิ๋นขัดจังหวะ
"สถานการณ์ของเจ้าในตอนนี้ ไม่อาจบรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์ได้"
หลี่อวิ๋นกล่าวอย่างไม่เกรงใจ "วิชาเวทที่เจ้าฝึกฝนนั้นไม่สมบูรณ์ สามารถฝึกฝนถึงระดับจอมศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น สิ่งที่เจ้าขาด ไม่ใช่เพียงแค่วาสนาการบรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์ แต่เป็นวิชาเวทฉบับสมบูรณ์!"
"ยิ่งไปกว่านั้น..."
หลี่อวิ๋นเว้นวรรคครู่หนึ่ง กล่าวอย่างเชื่องช้า "หากข้าเดาไม่ผิด วิชาเวทที่เจ้าฝึกฝน มิใช่วิชาเวทฉบับดั้งเดิม แต่เป็นวิชาเวทที่สร้างขึ้นใหม่"
"ความสัมพันธ์ของทั้งสองวิชาเวท ราวกับกษัตริย์กับขุนนาง ดุจคำกล่าวที่ว่า กษัตริย์ประสงค์ให้ขุนนางตาย ขุนนางย่อมต้องตาย!"