ตอนที่ 28: มันต้องกลัวไม่ผิดแน่!

ตอนที่ 28: มันต้องกลัวไม่ผิดแน่!

เพลิงปะทุ!

สกิลนักเวทขั้นสูงซึ่งเป็นรูปแบบเสริมแกร่งของไฟบอล

ไม่เพียงแต่ทรงพลังกว่าไฟบอลเท่านั้น แต่ยังมีผลการโจมตีเป็นการระเบิดระยะไกลอีกด้วย ทำให้มันเป็นสกิลสำคัญที่สุดสำหรับนักเวทในช่วงแรก

เมื่อเปลวเพลิงจางหาย พื้นที่ว่างเปล่าจึงถูกปัดเป่ารอบข้างหวังยวนโดยมีผู้เล่นหลายสิบคนถูกคลื่นพัดพาออกไป

"เหอะ!"

ในเวลาเดียวกันนั้นเองที่ต้าไป๋พ่นลมออกจมูกอย่างเย็นชา "กรูกันเข้ามาอย่างกับฝูงผึ้ง ลืมไปเลยสินะว่าฉันเป็นนักเวท"

“พระเจ้า!! เพลิงปะทุมันน่ากลัวขนาดนี้เลยเหรอ?”

หวังยวนค่อนข้างสับสน

แม้เขาจะทราบว่าต้าไป๋ร้ายกาจมาก แถมยังเก่งกว่าเสี่ยวไป๋อีกหลายขุม แต่สุดท้ายมันก็เป็นเพียงข้อมูลสกิล

ระยะการระเบิดของเพลิงปะทุอยู่ที่ 50 เท่านั้น

ความเสียหายระยะ 50 สามารถฆ่าคนได้ในพริบตาเหมือนกันเหรอ? นี่ออกจะเว่อเกินไปหน่อย

ไม่เพียงหวังยวนที่ไม่เข้าใจเท่านั้น หม่าซานเอ๋อร์ผู้อยู่ข้างกายยังอดไม่ได้ที่จะเอ่ยคำ "สมกับเป็นอาจารย์หวูซวง เพลิงปะทุของคุณทรงพลังยิ่งกว่านักเวทคนอื่นที่เคยผ่านตาฉันมาค่อนข้างมาก"

"ฮิฮิ!"

ต้าไป๋หัวเราะแล้วเอ่ยคำ "รู้หรือเปล่าว่าทำไมฉันถึงให้พวกมันเข้ามาใกล้?"

"ทำไมเหรอ?" หม่าซานเอ๋อร์สับสน

ต้าไป๋เอ่ยคำ "เพราะระยะภายในสามเมตรจะทำให้พวกมันได้รับคลื่นความเสียหายอีกระลอกจากวงแหวนต้านไฟยังไงล่ะ"

“ใช้วงแหวนต้านไฟเพื่อสร้างความเสียหาย? มันเป็นไปได้ด้วยเหรอ?” หม่าซานเอ๋อร์ประหลาดใจ

หวังยวนตกตะลึงไม่แพ้กัน

ตามการตั้งค่าของเพลิงปะทุแล้ว มันมีเพียงความเสียหายเวทพื้นฐานกับความเสียหายจากการระเบิดที่เกิดขึ้นหลังจากโดนเป้าหมายเท่านั้น

ทว่าเมื่อเพลิงปะทุถูกปลดปล่อยออกมา นักเวทจะเปิดใช้งานวงแหวนต้านไฟ 33 อัตโนมัติเพื่อให้สามารถสร้างความเสียหายกับเป้าหมายภายในระยะสามเมตรรอบข้าง อีกทั้งยังเป็นการป้องกันไม่ให้อาชีพระยะประชิดเข้าถึงตัวได้ มันคือสกิลปกป้องร่างกายที่เรียบง่ายเช่นนั้น

คาดไม่ถึงว่าต้าไป๋จะใช้กลไกนี้ควบคู่กับเพลิงปะทุในช่วงที่เป้าหมายเข้ามาใกล้ ส่งผลให้เป้าหมายได้รับคลื่นความเสียหายจากวงแหวนต้านไฟเข้าไปอีกระลอก

ความเสียหายซ้อนทับกันถึงสามเท่า ผลจากความเสียหายดังกล่าวย่อมน่าสะพรึงไม่น้อย

คุณทราบก่อนว่าอาชีพนักเวทจะไม่ยอมให้เป้าหมายเข้าใกล้เป็นอันขาด

แต่ต้าไป๋สามารถพัฒนาการสร้างความเสียหายสามเท่าผ่านเพลิงปะทุได้ นั่นแสดงให้เห็นว่านอกจากมีความเข้าใจเวทนี้ดีแล้ว ยังมีความมั่นใจในพละกำลังของตัวเองเป็นอย่างยิ่งด้วย

…

เพียงหนึ่งระลอก ผู้เล่นสมาคมมังกรดำส่วนใหญ่ในโรงเตี๊ยมก็ถูกสังหารไปเจ็ดถึงแปดครั้ง

ผู้เล่นที่เหลือต่างอยู่ในสภาพค่าพลังชีวิตต่ำจนไม่กล้าก้าวไปข้างหน้าอีกต่อไป

แต่หวังยวนยังคงอยู่ในสภาพค่าพลังชีวิตสมบูรณ์ ส่วนทหารโครงกระดูกยังมีชีวิตสุขสบายดี

แต่หวังยวนรู้ดีว่าตอนนี้ตัวเองไม่ปลอดภัยแล้ว

สมาคมมังกรดำมีจำนวนมากกว่าสองพันคน นี่มันเป็นเพียงการเริ่มต้นเท่านั้น

"ไป!"

โดยไม่เอ่ยคำซ้ำสอง หวังยวนนำทหารโครงกระดูกทะลวงผ่านประตูโรงเตี๊ยมจนออกมาถึงถนน

ดังที่คาดไว้ ผู้เล่นจากสมาคมมังกรดำต่างมารวมตัวกันจากทุกทิศทาง

หวังยวนยืนอยู่ที่ทางเข้าโรงเตี๊ยมขณะเห็นมาแต่ไกลว่าผู้เล่นจากสมาคมมังกรดำกำลังตรงมาที่โรงเตี๊ยม

"ฮิฮิ!"

หวังยวนยิ้มบางขณะพาโครงกระดูกทั้งสามกลับเข้าพื้นที่อันเดด จากนั้นจึงวิ่งเข้าไปในฝูงชนที่พลุกพล่านก่อนจะเปิดหน้าเมนูแล้วกดปุ่มออกจากเกม

10

9

8

7

…

2

1

…

จังหวะที่ผู้เล่นจากสมาคมมังกรดำเข้ามา หวังยวนจึงออกจากระบบได้สำเร็จ

หลังจากดึงสายเครือข่ายออกแล้วก็ลืมเลือนความขุ่นเคืองทั้งหลาย

ไม่ว่าคุณจะสุดยอดแค่ไหน แต่คิดว่าแน่พอจะตามหาฉันจากนอกเกมได้งั้นเหรอ?

“ลูกพี่ ลูกพี่! ไอ้เด็กนั่นมันหายไปแล้ว!!”

ผู้เล่นจากสมาคมมังกรดำมาถึงโรงเตี๊ยมก่อนจะพบว่าหวังยวนหายไป จากนั้นจึงทำการส่งข้อความในช่องกิลด์อย่างรวดเร็ว

“เวรเอ๊ย! มันไม่ใช่นักฆ่าสักหน่อย! จะหายไปได้ยังไง? เอาตัวมาให้ฉัน! ถ้าตั้งใจหาให้ดียังไงก็ต้องเจอตัวมัน!” มังกรหัวล้านตอบเสียงดังในช่องกิลด์

มังกรท่องโลกขมวดคิ้วขณะเปิดรายชื่อเพื่อน

หลังจากนั้นจึงเห็นว่าชื่อ “หนิวต้าลี่” ในรายชื่อเพื่อนกลายเป็นสีเทา

"เวร!!!"

เมื่อเห็นหวังยวนออฟไลน์ มังกรท่องโลกจึงอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา

“มีอะไรเหรอลูกพี่?”

พวกมังกรหัวล้านถามด้วยความร้อนรน “ไอ้เด็กนั่นอยู่ไหนเหรอ?”

"มันออฟไลน์ไปแล้ว!"

มังกรท่องโลกเดือดดาล

“ออฟไลน์เหรอ?!”

“ไอ้ชาติหมานั่นออฟไลน์ไปแล้วเหรอ?”

หลังจากทราบข่าวว่าหวังยวนออฟไลน์ ไม่เพียงมังกรท่องโลกเท่านั้น แต่พวกมังกรหัวล้านต่างพากันเดือดดาล

ดีมาก ไอ้หมอนี่โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว หลังจากแสร้งทำตัวเหมือนเด็กน้อยก่อนจะฆ่าคนสนุกมือ จากนั้นก็ออฟไลน์

สารเลว!

มันเหมือนกับอ่านหนังสือที่ตัวเอกโดนตัวร้ายด่าเป็นล้านคำ แล้วสุดท้ายก็หาทางพลิกกลับมาแก้แค้นได้จนทำให้ตัวร้ายเองสูญสิ้นเสียชีวิต

ไม่มีใครทราบว่าตอนนี้พวกมังกรท่องโลกเดือดดาลมากแค่ไหน

“กลัว! มันต้องกลัวไม่ผิดแน่!!” มังกรท่องโลกปลอบประโลมตัวเองด้วยใบหน้ามืดมน

“ใช่แล้ว! ไม่งั้นคงไม่ออกจากระบบหรอก!”

“ขี้ขลาด! ขยะ!”

"ดูเหมือนพวกเรายังถือว่าชนะอยู่!"

คนอื่นต่างเห็นพ้องต้องกัน

“อยากให้นั่งรอมันไหม?” มังกรหัวล้านถาม

"ไม่จำเป็น!" มังกรท่องโลกโบกมือแล้วเอ่ยคำ "หลังจากกลัวพวกเราหัวหดแล้ว มันคงไม่กล้าออนไลน์สักพัก การเพิ่มเลเวลคือสิ่งสำคัญ เพราะงั้นแยกย้ายกันก่อนเถอะ"

ต้องบอกว่าในฐานะประธาน มังกรท่องโลกถือว่าหนังหน้าหนาพอตัว

เห็นได้ชัดว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูกกวาดล้าง แต่ผู้ที่ไม่รู้คงคิดว่าเป็นหวังยวนที่ถูกกวาดล้าง

…

ในช่วงเวลานี้ หวังยวนได้ออกจากเกมแล้ว

สิ่งแรกที่ทำคือเข้าห้องน้ำ จากนั้นกินผลไม้ด้วยท่วงท่าเกียจคร้าน จากนั้นจึงกลับขึ้นเตียงแล้วสวมหมวกเข้าไป

เขาไม่ได้เข้าเกมทันที แต่กลับไถดูเว็บบอร์ดของเมืองพายุฟ้าคะนอง

ตอนนี้เว็บบอร์ดกำลังคึกคักได้ที่

ข่าวใหญ่ ข่าวใหญ่ คราวนี้สมาคมมังกรดำเจอกับปัญหาเข้าแล้ว!

อุปกรณ์สวมใส่ของสมาคมมังกรดำถูกดรอป!

นึกถึงเสือกระดาษนึกถึงสมาคมมังกรดำ!

มังกรท่องโลก คราวนี้เจอคนจริงเข้าให้แล้ว!

กระทู้แล้วกระทู้เล่าเด้งขึ้นมาไม่หยุด

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโรงเตี๊ยมถูกกระจายออกไปอย่างละเอียดแบบไม่มีกั๊ก

แถมยิ่งมายิ่งมีการใส่สีตีไข่เพิ่ม

“หมอนั่นฆ่าลูกน้องของมังกรท่องโลกต่อหน้าต่อตาไม่พอ แถมยังชิงอาวุธไปอีก! ช่างกล้าหาญนัก!”

“ใช่แล้ว ฉันอยู่ในที่เกิดเหตุด้วย เจ้านั่นคว่ำโต๊ะของมังกรท่องโลกได้ด้วยกระบี่เดียว! แถมยังทำให้อุปกรณ์สวมใส่ของพวกเขาทั้งหมดถูกดรอปอีก มังกรท่องโลกตัวเปล่าแล้ว!”

“เหลวไหล! หมอนั่นเป็นนักเวท เพื่อนของฉันเห็นเขาฆ่าสมาชิกสมาคมมังกรดำหลายสิบคนด้วยเพลิงปะทุ!”

“นักธนูหรือเปล่า? ได้ยินมาว่าเขามีธนูคันใหญ่ที่สามารถเด็ดหัวภายในหนึ่งร้อยเมตรได้เหมือนกับการหยิบของจากกระเป๋า”

“เวร นักธนูที่สามารถใช้เวทไฟและสามารถต่อสู้ระยะประชิดได้งั้นเหรอ? พวกคุณดูเกมออนไลนากเกินไปแล้ว! ไปทำให้สมองโล่งซะ”

…

สมาคมมังกรดำเคยมีชื่อเสียงที่ไม่ดีมาตั้งแต่แรก ซึ่งตอนนี้ยังได้รับความสูญเสีย ซึ่งตอนนี้กำลังประสบปัญหาจากการประชาสัมพันธ์ทุกรูปแบบ

ภายใต้การยกย่องจากฝูงชนในเว็บบอร์ด หวังยวนจึงกลายเป็นวีรบุรุษผู้ลงโทษและกำราบความชั่วร้าย โดยมือซ้ายถือไม้เท้า ส่วนมือขวาถือกระบี่กับคันธนูที่อยู่ด้านหลัง สามารถสังหารสมาคมมังกรดำได้ด้วยตัวคนเดียวจนเหลือเพียงภูเขาซากศพและทะเลโลหิต

หวังยวนตกตะลึงเมื่อเห็นเช่นนั้น

เขาไม่แม้แต่จะจินตนาการว่าหนิวต้าลี่ที่ผู้เล่นกล่าวถึงบนเว็บบอร์ดจะถึงกับเป็นคนเดียวกับตัวเอง

หลังจากดูเว็บบอร์ดอยู่สักพัก หวังยวนจึงสลับอินเทอร์เฟซเพื่อเข้าสู่ระบบเกม

หวังยวนไม่ชอบสร้างปัญหา แต่ก็ไม่ได้มีความกลัวเกรงแต่อย่างใด

เพราะเรื่องนี้ สมาคมมังกรดำเป็นฝ่ายปล้นก่อน

หากสมาคมมังกรดำยอมรับความผิดพลาดด้วยทัศนคติที่ดีแล้วชดใช้ด้วยเงินตราเพื่อแสดงความรับผิดชอบ หวังยวนอาจจะไม่ต้องมีปัญหากับพวกเขา

ทว่าไม่เพียงคนเหล่านี้ต้องการอุปกรณ์สวมใส่กลับคืนไปโดยไม่เสียแม้แต่แดงเดียวเท่านั้น แต่ยังข่มขู่หวังยวนอีกด้วย เห็นได้ชัดว่ามันเป็นการดูถูกหวังยวน

หวังยวนเป็นคนอาฆาตพยาบาทมาโดยตลอด

ตอนอยู่โรงเรียนก็เคยถูกหลานชายของอาจารย์ใหญ่รังแก แถมยังโดนอาจารย์ใหญ่ด่าอีกว่าไร้การศึกษา นับแต่นั้นมาหวังยวนจึงทุบหน้าต่างทุกบานของห้องทำงานในโรงเรียน รวมถึงไปฉี่รดหน้าบ้านอาจารย์ใหญ่

หลานชายของอาจารย์ใหญ่กลัวหัวหดจนต้องย้ายไปโรงเรียนอื่นในชั่วข้ามคืน

ส่วนตอนทำงานก็เจอกับเจ้านายจอมอวดดีเพราะค้างจ่ายเงินเดือนครึ่งปี ทำให้ต้องงัดวิธีราดน้ำมันบนพื้นโรงงานเพื่อสื่อให้เจ้านายทราบว่าคนเท้าเปล่าไม่กลัวคนสวมรองเท้า [1] มันเป็นอย่างไร ทำเอาเจ้านายขวัญหนีดีฝ่อจนส่งภรรยากับลูกไปอยู่ที่เมืองอื่น

แม้กระทั่งตอนกลับบ้านเกิดเพื่อไปทำฟาร์มหลังจากนั้น เนื่องจากหัวหน้าหมู่บ้านเข้ามายึดครองที่ดินของตนเอง หวังยวนจึงถือกล่องประทัดสองกล่องแล้วโยนไปที่ฟาร์มของหัวหน้าหมู่บ้าน ทำให้หัวหน้าหมู่บ้านเก็บเอาไปฝันร้าย (เด็กดีไม่ควรเลียนแบบ)

ในช่วงชีวิตที่ผ่านมา หวังยวนเป็นที่ขึ้นชื่อเรื่องนิสัยใจร้อน คิดเล็กคิดน้อยและอาฆาตมาดร้าย

แม้ในชีวิตจริงยังเป็นแบบนั้น แต่ในโลกเสมือนที่การฆ่าคนไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมาย มีหรือจะมาถูกรังแกได้?

[1]: เป็นสำนวน หมายถึงคนที่ไม่มีอะไรจะเสียย่อมไม่กลัวเกรงผู้มีอำนาจ