บทที่ 65 มากมาย (4)
[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[ลงแบบราคาถูกแค่ใน my-novel แต่จะลงช้ากว่าThai-novel 100 ตอน]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]
บทที่ 65 มากมาย (4)
ชื่อคังวูจินถูกตะโกนดังสนั่นทั่วโลกจากโต๊ะหน้าร้านสะดวกซื้อ ผู้หญิงสี่คนนั่งอยู่ที่นั่น และหนึ่งในนั้นดูเหมือนจะมีอายุ 20 กลาง ๆ เธอยืนขึ้นอย่างลังเล เธอชี้นิ้วชี้ไปที่ชายสวมหมวกที่กำลังจะเข้าไปในร้านสะดวกซื้อด้วยดวงตาเบิกกว้าง
คนผู้นั้นจะเป็นใครไปได้?
"…หา?"
เขาคือคังวูจินที่เพิ่งหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา วูจินดูประหลาดใจเล็กน้อย และผงะไปสักพักใหญ่ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาได้ยินชื่อของเขาเสียงดังมาก
ซึ่งในขณะนั้น
-กึก
ด้วยการสบตาสั้น ๆ ระหว่างผู้หญิงคนนั้นกับคังวูจิน ในไม่ช้า ผู้หญิงที่ตะโกนชื่อวูจินและเพื่อน ๆ ของเธอต่างก็จ้องมองมาที่เขา ราวกับการจ้องมองของพวกเธอเป็นโรคติดต่อ
“อะไร เกิดอะไรขึ้น?”
“มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า? เขาป็นใครน่ะ? ฉันมองหน้าไม่เห็นเพราะหมวก”
ผู้คนที่อยู่โต๊ะใกล้เคียงก็เริ่มสนใจคังวูจินเช่นกัน จำนวนคนทั้งหมดประมาณ 15 คน กลุ่มผู้หญิง กลุ่มผู้ชาย กลุ่มคนที่ผสมปนเป ผู้สูงอายุ ฯลฯ
ทันใดนั้น ทุกสายตาก็จับจ้องไปที่วูจิน
ในขณะนี้ วูจินค่อย ๆ วางมือที่ถือกระเป๋าเงินของเขาลง
'เธอเป็นใครเนี่ย? ฉันรู้จักเธอเหรอ? แต่เธอก็ดูไม่คุ้นหน้าเลยนะ'
เขาสงสัยว่าผู้หญิงที่จำเขาได้นั้นเป็นคนรู้จักเก่าเขาหรือเปล่า แต่ไม่ว่าเขาจะมองยังไง เธอก็เป็นคนแปลกหน้าชัด ๆ ทำไมเธอทำเหมือนรู้จักเขากันล่ะ? มันเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจมนกจนเขาอยากจะเมินและเดินจากไป
วูจินลืมไปแล้วว่าตอนนี้เขาเป็นนักแสดง
เขาไม่เคยพบกับแฟ นๆ ในชีวิตจริงมาก่อน
“ทำไมเธอถึงทำเหมือนรู้จักฉันล่ะ? งั้นฉันเดาว่าฉันควรจะทักทายเธอก่อนสินะ
เขาทักทายผู้หญิงคนนั้นกลับไปด้วยความสับสน
“สวัสดีครับ แต่คุณเป็นใครงั้นเหรอ?”
เขาคงเก็บอาการเช่นเดิม พอได้ยินคำทักทายของเขา ผู้หญิงคนนั้นจึงลดนิ้วลงแล้วพูดว่า
“…ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย ฉันจะต้องทำอะไรต่อเนี่ย?”
เธอปิดปากด้วยมือทั้งสองข้าง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความชื่นชม
“โอ้ เดี๋ยวก่อนนะ คุณคือคังวูจินจริง ๆ ใช่ไหมคะ? ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้เนี่ย? ไม่สิ คือฉันหมายถึง ว้าว ฉันเป็นแฟนตัวยงเลยนะ อ๊า! ฉันเพิ่งดูละครของคุณที่นี่ไป และหลังจากมันจบลง คุณก็มาปรากฏตัวต่อหน้าฉัน…นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ?”
จากมุมมองของเธอ เธอเพิ่งดูตอนที่สี่ของ 'ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล' ที่โต๊ะหน้าร้านสะดวกซื้อไป จากนั้นเพียงสิบนาทีหลังจากเรื่องจบลง คังวูจินก็ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ แค่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เธอคลั่งได้เลย
และแล้ววูจินก็เพิ่งรู้ตัว
'อา'
ผู้หญิงคนนี้จำเขาได้ในฐานะนักแสดงสินะ เดี๋ยวนะ ฉันเป็นนักแสดงสินะ? เอาจริงดิ? พวกเขาตื่นเต้นมากที่ได้พบฉันเหรอเนี่ย? วูจินรู้สึกประหลาดใจมาก
'นี่มันน่าทึ่งมากไปแล้ว'
มันเป็นสถานการณ์ที่ดูน่าตลกอย่างยิ่ง ทั้งแฟนๆ และนักแสดงดูเหมือนจะได้สัมผัสกับความรู้สึกที่เหมือนไม่ใช่เรื่องจริง ในไม่ช้า วูจินก็ถามหญิงสาวที่ยังคงสับสนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“เป็นอะไรไหมครับ?”
ผู้หญิงคนนั้นเดินโซเซไปมา ราวกับรู้สึกหนาว
“เอ่อ ฉันไม่เป็นไรค่ะ ฉันสบายดีมาก คือฉันไม่รู้แล้ว! ฉันจะทำอะไรต่อดีเนี่ย-!”
เมื่อความตื่นเต้นของเธอพุ่งถึงขีดสุด เธอก็ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเพื่อน ๆ ของเธอ พวกเธอทั้งหมดเดินเข้าหาวูจิน
“ว้าว พอเห็นตัวเป็น ๆ ก็น่าทึ่งมาก”
“คุณคือคังวูจินจริง ๆ เหรอคะ?”
"ใช่ นั่นผมเอง"
"สุดยอด ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้เนี่ย?"
มาทำไมงั้นเหรอ? เพื่อซื้อราเม็งไงเล่า แต่ดูเหมือนพวกเธอจะตื่นเต้นกันมาก วูจินจึงแสร้งตัดสินใจทำตัวเท่
“ผมออกมาซื้ออกไก่น่ะ”
"อกไก่?! เวลานี้เหรอคะ?”
“พอดีมันหมดพอดีน่ะ ผมเลยต้องรีบมาซื้อ”
“คุณคงออกกำลังกายมากเลยสินะคะ!”
ความวุ่นวายเริ่มเกิดขึ้น เริ่มมีคนใกล้ ๆ ประมาณสิบคนสังเกตเห็นเขาเช่นกัน ดูเหมือนพวกเขาจะรู้แล้วว่าชายคนนี้เป็นคนดัง พวกเขาทั้งหมดหยิบโทรศัพท์ออกมาและเดินเข้าหาวูจิน ทำให้หัวใจของเขาเต้นระรัวเมื่อเห็นฝูงชนเข้ามาใกล้มากขึ้น
'ว้าว! ฉันควรทำยังไงดีเนี่ย? วิ่งไปเลยดีไหม? แต่แบบนั้นมันจะไม่แย่ไปหน่อยเหรอ?”
ในระหว่างนี้เอง ผู้หญิงคนแรกที่จำเขาได้ก็ตะโกนบอกคนอื่น ๆ ว่า
“นี่! ถ่ายรูปโดยไม่ได้รับอนุญาตถือเป็นเรื่องหยาบคายนะ!”
บางคนได้แต่วางโทรศัพท์ลงอย่างไม่เต็มใจนัก ทว่าในตอนนั้นเอง ก็มีผู้หญิงบางคนที่อยู่ใกล้ชิดกับเขาอยู่แล้วได้เอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“คุณช่วย...เซ็นลายเซ็นให้เราหน่อยได้ไหมคะ?”
ลายเซ็น? คังวูจินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วก็พยักหน้า
"อ๋อ ได้อยู่แล้วครับ แต่ผมไม่มีปากกา”
“รอเดี๋ยวนะคะ!”
“เฮ้ รีบหน่อยสิ!”
"แปปหนึ่ง!"
ผู้หญิงทั้งสองคนรีบวิ่งเข้าไปในร้านสะดวกซื้อแล้วกลับมาพร้อมกับปากกาและกระดาษ ในไม่ช้า งานแจกลายเซ็นอย่างกะทันหันก็เริ่มขึ้นที่หน้าร้าน
“ช่วยเขียนชื่อโจอึนจูให้หน่อยนะคะ! นั่นชื่อของฉันค่ะ!”
“ส่วนฉัน นัมฮีจุง!”
“ถ่ายรูปด้วยกันได้ไหมคะ??!”
ส่วนคังวูจินก็ปฏิบัติตามคำร้องขอที่วุ่นวายมากมายทั้งหมด ราวกับว่าเขากำลังตกอยู่ในอาการงุนงง ความรู้สึกของตัวเขาเองเริ่มพร่ามัว เขาทำทุกอย่างด้วยสีหน้าว่างเปล่า ในขณะเดียวกัน ฝูงชนก็ยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
“นั่นมันคังวูจินจริง ๆ เหรอ?”
“ฉันเพิ่งดูผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาเมื่อวานเอง!”
“พวก ละครเรื่องนั้นสนุกมากเลยนะ!”
"ว้าว! นั่นคังวูจินไม่ใช่เหรอ?”
"ไหน? ที่ไหน?”
ผู้คนที่อยู่ที่นั่นแล้ว ผู้คนที่สัญจรไปมา ล้วนถูกดึงดูดจากความวุ่นวาย กระทั่งผู้คนที่กำลังจะไปร้านสะดวกซื้อต่างก็หยุดกันหมด ฝูงชนที่เดิมมีสิบคน ตอนนี้เพิ่มขึ้นเป็นอย่างน้อย 20 คน ซึ่งเป็นข้อพิสูจน์ถึงความนิยมของวูจินที่กำลังพุ่งสูงขึ้น
เมื่อมาถึงจุดนี้เอง คังวูจินก็...
-ฟึบ-
กอดแต่ละคน โดยไม่คำนึงถึงเพศ ราวกับว่าเขาให้บริการกอดฟรี
'ทำไมฉันถึงกอดคนพวกนี้เนี่ย?'
กระทั่งวูจินก็ไม่รู้ว่าทำไม เขาแค่ไหลไปตามสถานการณ์
"ว้าว! ขอฉันด้วย! ได้โปรดกอดฉันด้วย!!”
“ในชีวิตจริงคังวูจินดูสุดยอดมาก แตกต่างจากรองหัวหน้าพัคมากเลยนะ”
“เขาดูมีนิสัยเป็นเอกลักษณ์ดีนะ ถึงเขาดูเย็นชา แต่ก็ใจดีมากเลย!”
“เขาต้องเกิดมาเพื่อเป็นนักแสดงแน่เลย เขามีเสน่ห์มาก”
คำชมมากมายหลั่งไหลเข้ามา แน่นอนว่าการแต่งหน้าของวูจินที่ได้จากตามตารางงานของเขาก็มีส่วนเช่นกัน ซึ่งในตอนนั้นเอง
“เฮ้ ที่นั่นเกิดอะไรขึ้นกัน? นั่นคนดังเหรอ?”
ฝูงชนยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
“พี่คะ! นี่อกไก่ค่ะ! ฉันซื้อมาหลายส่วนเลย!”
“ส่วนฉันซื้อสลัดอกไก่มาให้ค่ะ!”
คังวูจินได้รับของขวัญชิ้นแรกจากแฟน ๆ
"...ขอบคุณครับ"
ของว่างยามดึกของเขาได้กลายเป็นอกไก่เสียแล้ว
วันต่อมา
ตั้งแต่เช้าก็มีการโพสต์ภาพของนักแสดงชื่อดังอย่างคังวูจินไปทุกที่ พูดให้ถูกคือ มันเริ่มตั้งแต่เช้ามืด
-เพื่อน ๆ ฉันเห็นคังวูจินที่ร้านสะดวกซื้อตอนที่ฉันไปซื้อข้าวกล่องด้วยแหละ เห็นตัวเป็น ๆ เขาหล่อมาก!
ปฏิกิริยาส่วนใหญ่เกิดขึ้นบนโซเชียลมีเดียและคาเฟ่ชุมชน
– [ถ่ายทอดสด] ละคร 'ทีมผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยา' คังวูจินถูกรายล้อมไปด้วยแฟน ๆ หน้าร้านสะดวกซื้อ.jpg
– แชร์เรื่องราวการซื้อราเม็งให้คังวูจินที่ร้านสะดวกซื้อ!!
ผู้สื่อข่าวหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาและแพร่กระจายไปทั่ว
『นักแสดงดาวรุ่งคังวูจินหรือที่รู้จักในชื่อ 'รองหัวหน้าพัค' ได้ถูกแฟน ๆ รายล้อมที่ร้านสะดวกซื้อ/ รูปภาพ』
แถมพอผลลัพธ์ของตอนที่ 4 ในเรื่อง 'ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล' ซึ่งเพิ่งออกอากาศเมื่อคืนนี้เป็นไปอย่างดุเดือด นักข่าวก็ยิ่งกระตือรือร้นมากขึ้น
หลังจากนั้นเอง
“นี่! คังวูจิน! นายน่ะ!”
ภายในรถตู้ คังวูจินถูกชเวชองกุนผู้ซึ่งเปลี่ยนทรงผมเป็นมัดผมไว้ ได้ตำหนิเขา
“ถ้านายต้องการไปร้านสะดวกซื้อ ก็ส่งซูฮวานไสิป! ดีแหละถ้าได้เจอคนดีคนสุภาพ แต่ถ้ามันเกิดอุบัติเหตุขึ้นจะเป็นยังไง?”
ซึ่งที่เขาพูดมันก็ถูกต้องทุกอย่าง วูจินจึงกล่าวรับทราบและขอโทษอย่างราบเรียบ
"ผมขอโทษครับ"
“แม้ว่านายจะไม่สนใจว่าคนอื่นจะมองยังไง แต่นายไม่ใช่นักแสดงที่ใครไม่รู้จักอีกต่อไปแล้วนะ! นายเป็นนักแสดงในละครที่มีเรตติ้งทะลุ 20%! นายไม่สามารถเดินเล่นไปมารอบ ๆ ได้นะ ตอนนี้นายเป็นคนดังแล้ว!”
“ผมจะจำเรื่องนั้นไว้ ผมขอโทษครับ”
แน่นอนว่าวูจินเองก็เริ่มคิดเช่นนั้นแล้ว เมื่อวานเขาไม่ได้คิดมาก แต่ตอนนี้เขาตระหนักเลยว่าเขาต้องระวังพฤติกรรมของเขาให้มากยิ่งขึ้น
ก็ใครจะคิดกันเล่าว่าสิ่งแบบนี้จะเกิดขึ้นในชีวิตของเขา?
ในขณะนั้นเอง ฮันเยจุงผู้ซึ่งเปลี่ยนสีผมของเธอกลับไปเป็นผมบ๊อบสีเขียว ก็กำลังท่องเว็บในชุมชนออนไลน์ที่เต็มไปด้วยภาพของคังวูจิน เธอจึงแนะนำบางอย่างกับชเวชองกุนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“คุณCEO ถ้าคุณจะตำหนิ ไว้ค่อยตำหนิเถอะ ดูเหมือนว่าเมื่อวันก่อนพี่วูจินจะได้รับของขวัญด้วยนะ เราควรจะโพสต์ข้อความขอบคุณบน SNS หน่อยไหม?”
"โอ้ จริงด้วย รีบโพสต์เลย!"
“วูจิน นายถ่ายรูปของขวัญที่นายได้รับเมื่อวันก่อนนี้หรือเปล่า?”
“เอ่อ-ครับ เป็นอกไก่”
"อกไก่เหรอ? ทำไมนายถึงซื้อพวกมันในเวลาแบบนั้นเนี่ย?”
“ผมแค่อยากกินน่ะครับ”
“อ๋อ ช่วงนี้นายเริ่มออกกำลังกายแล้วใช่ไหม? เยี่ยมมาก แต่นายไปซื้อมันทันทีเลยเหรอ? นายนี้ช่างกระตือรือร้นจริง ๆ นะ”
ความเข้าใจผิดเริ่มสะสมเพิ่มขึ้น ดังนั้นใน ตอนนี้ SNS ของคังวูจินจะมีโพสต์ขอบคุณให้กับแฟน ๆ ของเขา
@wooji_n
โพสต์: 13
ผู้ติดตาม: 94k
กำลังติดตาม: 3
หลังจากเหตุการณ์เมื่อวานนี้ SNS ของคังวูจินมีผู้ติดตามเกือบ 100,000 คน
ไม่นานหลังจากนั้น...
"ดูสิ! เรตติ้งออกมาแล้ว!”
ชเวชองกุนที่กำลังดูโทรศัพท์ของเขาอยู่ก็อุทานด้วยความตื่นเต้น เรตติ้งอย่างเป็นทางการสำหรับตอนที่ 4 ของ 'ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล' ได้รับการเปิดเผยออกมาแล้ว
『[ข่าวทางการ] 'ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล' ไม่อาจหยุดยั้งได้ ตอนที่ 4 มีผู้ชม 25.2% สูงสุดที่ 25.8% ระหว่างฉากฆาตกรรมของรองหัวหน้าพัค』
เพียงแค่สี่ตอน 'ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยา' ก็มีเรตติ้งทะลุ 25% มันกำลังสร้างสถิติระดับตำนานทุกช่วงเวลา สื่อบันเทิงจึงคึกคักยิ่ง
『'ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล' ซึ่งเกิน 25% เพียงแค่สี่ตอนแรกจะสามารถบรรลุเรตติ้ง 30% ได้หรือไม่?』
『เรตติ้งอันน่าตื่นตะลึง! 'ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล' กำลังกลายเป็นตำนาน ไม่ใช่แค่ปีนี้ แต่ในประวัติศาสตร์การออกอากาศละครด้วย』
โมเมนตัมของ 'ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล' พุ่งสูงอย่างท่วมท้น จำนวนผู้ชมเพิ่มขึ้นกว่าสองเท่าตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว นักข่าวจำนวนนับไม่ถ้วนได้สร้างบทความจำนวนมากเหมือนดั่งน้ำตกที่กำลังไหลริน ทั้งหมดเพียงเพื่อแย่งยอดคลิก
ความรู้สึกของสาธารณชนร้อนแรงยิ่งกว่าการรายงานของสื่อข่าวเสียอีก
“เฮ้ เมื่อวานแกได้ดูผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาหรือเปล่า? ให้ตายเถอะ การแสดงของรองหัวหน้าพัคมันบ้าไปแล้ว”
"อือ ฉันดูแล้ว แต่วันนี้สั่งข้าวบูลโกกินะ ตกลงไหม? เมื่อวานฉันกินหมูรสเผ็ด แต่ก็ยังรู้สึกไม่ดีพอเลย”
"หา พูดอะไรของแกเนี่ย?"
“อ้าว แกไม่รู้จักมีมนี้เหรอ?”
จากการสนทนาระหว่างคนดูและความคิดเห็นมากมายในบทความ ก็ทำให้พวกเราต่างรู้สึกได้ถึงความโด่งดังที่กำลังเดือดพล่าน
- ได้โปรดพาเขากลับมาเถอะ! อย่าบอกนะว่าจะไม่พารองหัวหน้าพัคกลับมา?
- อย่าฆ่าเขาออกจากเรื่องสิ ถ้าไม่มีรองหัวหน้าพัค มันก็ไม่เหมือนเดิม
-…แค่บอกว่ามันเป็นความฝันแล้วพารองหัวหน้าพัคกลับมาเถอะ… ฉันสัญญาเลยว่าจะไม่บ่น…
-???: สมรรถภาพทางเพศของฉันมันถูกกระตุ้นเพราะรองหัวหน้าพัคเลยนะ ถ้าเขาไม่อยู่ที่นั่น อารมณ์มันก็ไม่ขึ้นนะรู้ใช่ไหม?
- พูดตามตรง คราวนี้นักเขียนพัคอึนมีเลือกตัวละครของรองหัวหน้าพัคให้เป็นตัวเด่นสุดสินะ
-หลังจากรองหัวหน้าพัคเสียชีวิตไป เต็นท์ของฉันคนก็น้อยลงเยอะ…รู้สึกไม่กระชุ่มกระชวยแล้วสิ
-คังวูจินดึงดูดผู้ชมเรื่องผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยามากกว่าครึ่งหนึ่ง ตั้งแต่ตอนเริ่มต้นจนถึงช่วงไคลแม็กซ์เลย
- ฮ่า ๆ ฉันเพิ่งเห็นต้นกำเนิดของมีม 'ยังดูรู้สึกไม่น่าพอใจ'
-คือแบบ…ถึงรองหัวหน้าพัคจะบ้า แต่การแสดงของเขาน่ะมันทำให้ฉันรักเลยนะ!
-ผู้กำกับ: เฮ้ย ลองแสดงแบบบ้า ๆ ดิ! (หา? มันได้ผลจริงเหรอเนี่ย?)
•
•
•
ตั้งแต่รุ่งเช้า YouTube เต็มไปด้วยวิดีโอของผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาตั้งแต่วิดีโอปกติไปจนถึงวิดีโอสั้น ทุกคนต่างกระโดดขึ้นตามเทรนด์
『[ประเด็นด่า] ตอนนี้ YouTube กำลังเต็มไปด้วยเรื่อง 'ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล'』
อาจเป็นเพราะอิมแพคของรองหัวหน้าพัคในตอนที่ 3 และ 4 ชื่อของคังวูจินจึงปรากฏอยู่ทุกหนทุกแห่ง มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็น 'โรคติดต่อรองหัวหน้าพัค' เลย
ในไม่ช้า ประชาชนก็เริ่มใช้ 'รองหัวหน้าพัค' เป็นมีม
『[ภาพ] ปรากฏการณ์ 'รองหัวหน้าพัค' ประโยคของเขาเริ่มแพร่กระจายไปทั่วเหมือนบทกลอน』
เมื่อถึงบ่ายวันอาทิตย์ สิ่งที่ทุกคนสนใจก็เปลี่ยนไป
『นอกเหนือจากความรุ่งระดับพายุไต้ฝุ่นแล้ว งานของคังวูจินต่อจากบท 'รองหัวหน้าพัค' ใน 'ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยา' คืออะไร?』
ซึ่งจากบรรดาเรื่องทั้งหมดนี้
- ตืดด ตืดด
ตามที่คาดไว้ คังวูจินได้รับโทรศัพท์มากมาย เป็นคำยินดีจากพ่อแม่ เพื่อนฝูง และแม้แต่คนรู้จักที่อยู่ห่างไกลเขาที่จู่ ๆ ก็จำเขาไดเ้ กลุ่มแชทใหม่สำหรับนักแสดง 'ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล' ก็พูดถึงวูจินเช่นกัน
-รยูจองมิน: จริง ๆ แล้วเราควรขอให้คุณนักเขียนนำบทรองหัวหน้าพัคกลับมาดีไหม?
-จางแทซัน: กระแสตอบรับแทบคลั่งกันไปแล้ว
-รยูจองมิน: มีการพูดถึงวูจินมากกว่าฉันซะอีก
-ฮงฮเยยอน: อิจฉาเหรอ?
-ลีโดจอง: คงงั้นแหง
-คังวูจิน: ขอบคุณครับ
-จางแทซัน: จู่ ๆ ก็โผล่มาเนี่ยนะ??
ด้วยเหตุนี้ วูจินจึงใช้เวลาตลอดทั้งอาทิตย์ในสภาพที่เหมือนกับตนได้อยู่ในฝัน ความเร่าร้อนดำเนินต่อไปอย่างมากจนถึงวันจันทร์
แต่ข่าวดีก็มีไม่หยุดหย่อน ข่าวชิ้นแรกมาจาก CEO Choi ชเวชองกุนแห่งบีดับเบิลยูเอนเตอร์เทนเมนต์
“วูจิน เรามาเริ่มย้ายที่กันเถอะ ฉันกังวลมากเลยนะที่นายยังต้องอยู่ในอพาร์ทเมนต์ห้องนั้น”
“ย้ายเหรอครับ? แต่ว่ามันเร็วไปไหมครับ...”
“ฉันจะหาอพาร์ทเมนต์ให้เช่าใกล้บริษัทให้นายเอง เพราะงั้นเก็บของให้เร็วที่สุดเถอะ”
ใกล้บริษัท...ใกล้สถานีซัมซองเหรอ? บ้านในโซลเนี่ยนะ? คังวูจินตกตะลึง มันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยวาดฝันถึง แต่จากมุมมองของบริษัท ตอนนี้วูจินกลายเป็นนักแสดงที่มีคุณค่าและคุ้มค่ากับการลงทุนไปแล้ว
เหตุใดเขาจะต้องปฏิเสธเมื่อพวกเขาเสนอกันเล่า? คังวูจินปิดซ่อนความตื่นเต้นไว้ ตอบตกลงด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ครับคุณCEO”
ในขณะนั้นเอง หัวหน้าทีมประชาสัมพันธ์ก็รีบเข้าไปในห้องทำงานของ CEO
"CEOครับ! วูจินมีกลุ่มแฟนคลับอย่างเป็นทางการแล้ว!”
มันเป็นเรื่องจริง
-[ประกาศทางการ/แฟนคาเฟ่อย่างเป็นทางการของคังวูจิน 'หัวใจคัง' ยินดีต้อนรับคุณ!]
-สมาชิก: 1,209
-หัวหน้าผู้จัดการกลุ่ม: พี่สาวโลหิต
แฟนคลับอย่างเป็นทางการของคังวูจินได้ก่อตั้งขึ้น
เมื่อเช้าวันอังคารที่ 26 ในห้องตัดต่อ
ในห้องตัดต่อแห่งหนึ่ง ที่นี่เป็นห้องตัดต่อของช่อง YouTube 'สปอร์ตเดย์' พื้นที่ก็แคบนิดหน่อย ในตอนนี้ PD ยุนบยองซอนได้สวมแว่นตา กำลังให้คำแนะนำกับ PD รุ่นน้องขณะที่มองไปยังหน้าจอหลัก
“อา อยู่ตรงนั้น ตรงนั้นไง เก็บภาพบริเวณที่วูจินปรากฏตัวครั้งแรกไว้ เน้นย้ำด้วยคำบรรยายว่า 'เมื่อเขาเข้ามาก็มีบรรยากาศที่แตกต่างออกไปจากทุกคน' นะ”
“แต่นั่นจะไม่ดูเรียบเกินไปเหรอครับ?”
“เราต้องเริ่มต้นด้วยความอบอุ่นก่อนสิ เพื่อที่จะให้เสน่ห์ของวูจินจะระเบิดอีกทีภายหลัง ฉันคิดว่าเขาจะเป็นคนจริงจังมากซะอีก แต่จู่ ๆ เขาก็จำชื่อผิดสลับ แถมตอบอย่างงุ่มง่ามด้วย มันดูหักมุมมากเลยใช่ไหมล่ะ?”
"ฮ่าฮ่า จริงด้วยครับ พอเวลาผ่านไป คุณวูจินก็ทำให้สนุกขึ้นมากเลย เขาพยายามอย่างหนักและจริงจังมากเลยนะครับ ทว่ามันดันกลายเป็นดูตลกขบขันเสียอย่างนั้น”
พวกเขากำลังตัดต่อตอนที่ถ่ายทำเมื่อไม่กี่วันก่อนกับทีม 'ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติจิตวิทยาเสเพล' เนื่องจากตอนที่สี่ของ 'ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยา' ได้รับเรตติ้งผู้ชมมากกว่า 25% พวกเขาจึงต้องเร่งงาน
“ขั้นแรก เลือกตัวอย่างภายในวันพรุ่งนี้ก่อนเลย ตอนนี้กระแสมุ่งเน้นไปที่ตัววูจิน ดังนั้นต้องทำให้เนื้อหามันจี้อยู่ที่ตัวเขาด้วย”
“ครับรุ่นพี่”
“นายคิดว่าเราจะผลิตรายการหลักได้กี่ตอน?”
“จากเนื้อหาที่เรามี ผมคิดว่าอย่างน้อย 3 ตอนมั้งครับ?”
“เราจะออกภายในสิ้นสัปดาห์นี้ทันไหม?”
“…ถ้าเราทำทั้งคืนก็ได้แน่นอนครับ”
“งั้นมาโต้รุ่งกันเถอะ เราจำเป็นต้องไหลไปตามกระแสให้ทัน จะได้ยอดวิวที่สูงขึ้นด้วย”
หลังจากให้กำลังใจPDรุ่นน้องแล้ว PD ยุนบยองซอนก็ออกจากห้องตัดต่อและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขายุ่งมากจนไม่สามารถมุ่งความสนใจไปที่เรื่องใดเรื่องหนึ่งได้เลย เขาโทรหานักเขียนจากสถานี HTBS ทันที
“เฮ้ ผมกำลังมุ่งหน้าไปที่สถานีแล้ว เราจะมีการประชุมครั้งสุดท้ายกัน เราจำกัดขอบเขตนักแสดงภาษาต่างประเทศให้แคบลงแล้วใช่ไหม?”
“อา ได้ประมาณสามครับ”
“เอาล่ะ งั้นจัดประชุมทันที เพิ่มอีกหนึ่งคนด้วย”
“ใครครับ?”
“คังวูจิน”
"หา? คังวูจินเหรอครับ?”
"ใช่"
ไม่นานหลังจากนั้น PD ยุนบยองซอนก็หัวเราะเบา ๆ
“ความสามารถของเขาดีพอแทบเทียบเท่าคนอเมริกันหรือคนญี่ปุ่นได้เลย”
ขณะเดียวกัน นอกบ้านของคังวูจิน
เมื่อออกจากอพาร์ตเมนต์ที่ยุ่งเหยิงของเขาเพราะต้องรีบเก็บของ คังวูจินก็แสร้งทำหน้านิ่งเป็นโป๊กเกอร์เข้าไปในรถมินิแวนที่รออยู่
"สวัสดีครับ"
สมาชิกในรถตู้ก็เหมือนเดิม แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทุกคนรวมทั้งชเวชองกุนจึงยิ้มเมื่อเห็นคังวูจิน กระทั่งคังวูจินที่ดูเย็นชาก็ด้วย วูจินเอียงศีรษะด้วยความสับสน
ทุกคนต่างยิ้มอย่างพร้อมเพรียงกัน
“วูจิน”
ชเวชองกุน บนที่นั่งข้างคนขับได้ปิดสมุดไดอารี่ของเขาอย่างรวดเร็วและยกนิ้วให้
“นายมีโฆษณาชิ้นแรกเป็นโฆษณาแฮมเบอร์เกอร์แหละ”
*****
