ตอนที่ 25: คำเชิญของมังกรท่องโลก

ตอนที่ 25: คำเชิญของมังกรท่องโลก

หลังจากตั้งชื่อให้หม่าซานเอ๋อร์แล้ว หวังยวนจึงเปิดคุณสมบัติของหม่าซานเอ๋อร์อย่างไม่ใส่ใจ

หม่าซานเอ๋อร์

คุณสมบัติการเติบโต: ความแข็งแรง: B ร่างกาย: C ปัญญา: C วิญญาณ: C ความคล่องตัว: S

เผ่า: นักธนูโครงกระดูก

เลเวล: 10

ค่าพลังชีวิต: 1140

ค่าพลังมานา: 1140

โจมตี: 67

เวทมนตร์: 57

เกราะ: 57

ต้านเวท: 57

สกิล: การยิงแบบพื้นฐาน การยิงแบบโฟกัส การยิงแบบสามดอก หลบ

อุปกรณ์สวมใส่: ธนูกระดูก

แนะนำภูมิหลัง: วิญญาณวีรชนที่ถูกบันทึกไว้ในหนังสือประวัติศาสตร์วีรชนที่มีศักยภาพการเติบโตอย่างไร้ขีดจำกัด

"ไอ้หยา!?"

เมื่อเห็นคุณสมบัติของหม่าซานเอ๋อร์ หวังยวนจึงตกตะลึง

คนที่ดูพึ่งพาไม่ได้ถึงกับเป็นโครงกระดูกที่มีคุณสมบัติการเติบโตระดับ S

หากยึดตามคุณสมบัติตอนนี้ของต้าไป๋กับเสี่ยวไป๋ หวังยวนจึงเข้าใจถึงโบนัสของคุณสมบัติการเติบโตของทหารโครงกระดูกโดยสังเขป

พรสวรรค์ระดับ C ลงไปจะไม่เพิ่มคุณสมบัติเมื่อเพิ่มเลเวล

พรสวรรค์ระดับ B จะเพิ่มหนึ่งคุณสมบัติต่อการเพิ่มเลเวลหนึ่งครั้ง

พรสวรรค์ระดับ A จะเพิ่มสองคุณสมบัติต่อการเพิ่มเลเวลหนึ่งครั้ง

ในทำนองเดียวกัน พรสวรรค์ระดับ S จะเพิ่มสามคุณสมบัติ

แม้หม่าซานเอ๋อร์จะเหมือนกับต้าไป๋และเสี่ยวไป๋ที่เพิ่มสี่คุณสมบัติของการเพิ่มเลเวลแต่ละครั้ง ถึงอย่างไรเกมก็ไม่สมจริงอยู่แล้ว ภายในเกม ยิ่งโบนัสของคุณสมบัติเดี่ยวสูงเท่าไหร่ ความแข็งแกร่งของอาชีพก็ยิ่งสูงตามไปด้วย

พรสวรรค์ระดับ S ย่อมแข็งแกร่งกว่าพรสวรรค์ระดับ A เล็กน้อย

ถึงกระนั้นเขายังต้องการเซตอุปกรณ์สวมใส่อยู่ดี

หวังยวนรู้สึกหดหู่อยู่ในใจ

โครงกระดูกของเราต้นทุนเยอะชะมัด

มันใช่เรื่องตลกไหมที่ต้องออกเงินบางส่วนเพื่อซื้ออุปกรณ์สวมใส่ให้หมาป่าตาขาวเหล่านี้ที่อยากฆ่าเขา แถมตัวเองยังสวมใส่อุปกรณ์ที่ได้จากการสร้างตัวละครอีก

หลังจากปิดหน้าต่างระบบคุณสมบัติแล้ว หวังยวนจึงถอนหายใจก่อนจะออกจากโถงแห่งวีรชน

ทันทีที่ออกมาก็พบกับสุ่ยหลิงหลงผู้เตร็ดเตร่อยู่ในห้องสมุด

“นายไปทำอะไรมา?” สุ่ยหลิงหลงค่อนข้างสงสัยหลังจากเห็นหวังยวนหายวับไปกับตาก่อนจะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

“ไม่มีอะไร! แค่ไปอัญเชิญโครงกระดูกมาน่ะ!” หวังยวนชี้ไปที่หม่าซานเอ๋อร์

“หืม! สาวน้อยคนนี้ไม่เลว!” หม่าซานเอ๋อร์ต้องตาสุ่ยหลิงหลงทันทีตั้งแต่แรกเห็นก่อนจะไม่ลืมพึมพำกับแซ่ไป๋ทั้งสอง "ฉันคิดว่าเธอเป็นเจ้านายของฉันซะอีก!"

“ไอ้หยา! แกช่างเป็นโครงกระดูกที่น่ารักเหลือเกิน! แต่ทำไมถึงสวมหมวกฟางล่ะ?”

สุ่ยหลิงหลงอดไม่ได้ที่จะตะโกนด้วยความตื่นเต้นขณะหม่าซานเอ๋อร์เดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าเป็นมิตร

หม่าซานเอ๋อร์ยิ่งบังเกิดความตื่นเต้นเมื่อได้ยินเสียงของสุ่ยหลิงหลง จากนั้นจึงยื่นศีรษะออกไปเพื่อให้สุ่ยหลิงหลงลูบ

ขณะเดียวกันก็ไม่ลืมที่จะแสดงความโอ้อวด "เห็นหรือยัง เห็นหรือยัง สาวน้อยชอบฉัน!! ฉันอยากเป็นโครงกระดูกของเธอ!"

“เธอเป็นนักฆ่า!” แซ่ไป๋ทั้งสองมองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“ใครบอกว่านักฆ่ามีลูกโครงกระดูกไม่ได้ พวกเราจะฆ่าคนแซ่หนิวก่อนแล้วแบ่งมรดกที่มันครอบครอง เมื่อพวกคุณได้รับอิสรภาพแล้วก็ค่อยออกเดินทางท่องโลกไปกับสาวน้อย จุ๊จุ๊จุ๊ หนึ่งคนกับหนึ่งโครงกระดูก ช่างเป็นภาพที่งดงามเหลือเกิน”

“เวรเอ๊ย!”

ปอดของหวังยวนแทบจะระเบิดเมื่อได้ยินเช่นนี้

ไอ้สารเลวคนนี้ เขาเป็นพ่อผู้คืนชีพมันขึ้นมา ถ้าอยากฆ่าเขาแล้วแบ่งของติดตัวก็ว่าไปอย่าง แต่ตอนนี้ถึงขั้นจะติดตามสตรีแปลกหน้าที่ไม่ได้ทำอะไรให้เลยสักอย่างเดียว โครงกระดูกของเนโครแมนเซอร์มีความจงรักภักดีต่ำขนาดนั้นเชียวเหรอ

ดูท่าว่าเขาต้องพกแส้ไว้กับตัว หากยังทำตัวไม่ดีก็ฟาดมันสักสองสามที มันจะได้รู้ว่าใครคือพ่อตัวจริงกันแน่

ผู้เล่น "มังกรท่องโลก" ขอเพิ่มคุณเป็นเพื่อน

ขณะหวังยวนกัดฟันด้วยความเดือดดาล คำขอเป็นเพื่อนกลับปรากฏขึ้นตรงหน้า

“มังกรท่องโลกเหรอ? ตั้งชื่อได้ดีนี่!”

หวังยวนกดปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดแต่อย่างใด

ตอนนี้เขาถือว่าเป็นยอดฝีมือแล้ว ต้องทำตัวลึกลับเข้าไว้ อย่าไปเพิ่มทุกคนเป็นเพื่อนเด็ดขาด

ถึงอย่างไรเมื่อเกมหลอมรวมเข้ากับความเป็นจริงในอนาคต ใครจะล่วงรู้ว่าคนในรายชื่อเพื่อนของตัวเองจะเป็นมนุษย์หรือสุนัข

ยิ่งกว่านั้น ชื่อของสหายผู้นี้ให้ความรู้สึกเหมือนกับคนร่ำรวย แถมยังดูเหมือนจะไม่ใช่คนดีอีก

“????”

ในสำนักงานกิลด์ของสมาคมมังกรดำ มังกรท่องโลกมองข้อความแจ้งเตือนที่บอกว่าคำขอเพื่อนถูกปฏิเสธโดยอีกฝ่าย แล้วภายในหัวจึงเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม

นี่มันไม่ถูกต้อง!

ทำไมถึงไม่เป็นไปตามบทที่วางเอาไว้

สมาคมมังกรดำคือกิลด์ขนาดใหญ่ที่สุดในเมืองพายุฟ้าคะนองตอนนี้ ในฐานะที่มังกรท่องโลกเป็นประธานสมาคมมังกรดำ จึงทำให้ค่อนข้างมั่นใจในชื่อเสียงของตัวเอง

ปกติแล้วมักมีคนร่ำไห้เพื่อมาขอเพิ่มเพื่อนกับเข้าร่วมสมาคมเสมอ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเป็นฝ่ายเพิ่มคนอื่นเป็นเพื่อนก่อน

ตามบทของมังกรท่องโลก อีกฝ่ายน่าจะตอบรับคำขอเป็นเพื่อนด้วยความซาบซึ้ง จากนั้นจึงมาขอโทษเขาด้วยความเคารพ แล้วเขาก็จะแสดงความใจกว้างด้วยการบอกว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิด ปิดท้ายด้วยอีกฝ่ายโค้งคำนับพร้อมกับมอบแหวนให้ก่อนจะขอเข้าร่วมกับสมาคมมังกรดำ

ทุกอย่างช่างสมบูรณ์แบบ

แต่ใครจะคิดว่าว่าคนที่ชื่อหนิวต้าลี่จะปฏิเสธคำขอเป็นเพื่อนอย่างเด็ดขาด

ชั่วขณะนั้นเองที่มังกรท่องโลกค่อนข้างสับสนจนไม่อาจทำความเข้าใจได้

“ลูกพี่เป็นอะไรเหรอ? ส่งคำขอหรือยัง? เขายังไม่คืนแหวนเหรอ?”

เมื่อเห็นสีหน้าของมังกรท่องโลก มังกรหัวล้านกับเหล่าชีจึงเอ่ยถามด้วยความวิตก

“เขากลัว! เขาต้องกลัวไม่ผิดแน่!”

มังกรท่องโลกเอ่ยคำอย่างมั่นใจ "เขาไม่แม้แต่กล้ารับคำขอเพิ่มเพื่อนของฉันทั้งที่เห็นเต็มตา"

"ไม่มีทาง..."

ตอนนี้ นักบวชที่ถูกหวังยวนฆ่าจึงเดินเข้ามาหาพร้อมเอ่ยคำ "เด็กคนนั้นมันอวดดีหยิ่งทะนง เขาจะกลัวจริงหรือ?"

มังกรหัวล้านกับเหล่าชีมีสีหน้าสงสัยเช่นกัน

แน่นอนว่าตอนหวังยวนสังหารพวกเขา อีกฝ่ายทราบอยู่แล้วว่าพวกเขามาจากสมาคมมังกรดำ กระนั้นกลับไม่แสดงท่าทีหวาดกลัว แถมยังถึงขั้นโจมตีด้วยความมุ่งร้ายมากขึ้น

สหายผู้นี้มีความกลัวจริงหรือ?

“เอาแบบนี้ ลูกพี่ลองบอกว่าจะซื้ออุปกรณ์สวมใส่ดูดีไหม” อวิ๋นจงอีเฮ่อผู้เงียบมาโดยตลอดเสนอคำแนะนำอย่างระมัดระวัง

“ฉันจะลองดู...”

มังกรท่องโลกส่งคำขอเพิ่มเพื่อนไปอีกครั้ง คราวนี้มีการเพิ่มหมายเหตุเกี่ยวกับการซื้ออุปกรณ์สวมใส่ต่อท้าย

ผ่านไปไม่กี่วินาที

หลังจากนั้นก็ได้รับข้อความจากหวังยวน "สหายต้องการซื้ออุปกรณ์สวมใส่ชิ้นไหนเหรอ?"

หวังยวนสับสนเช่นกัน อีกฝ่ายรู้ได้อย่างไรว่าเขากำลังจะขายอุปกรณ์สวมใส่ ตอนนี้เขามีอุปกรณ์สวมใส่อยู่ในมือไม่มากนัก หรือว่าเกิดสนใจไม้เท้าในมือของต้าไป๋เข้า? มันเป็นของดีก็จริง แต่ไม่ทราบเหมือนกันว่าต้าไป๋ยินดีจะให้ซื้อหรือไม่

“…”

อีกด้านหนึ่ง ใบหน้าของมังกรท่องโลกกลับมืดมนขึ้นมา

ยอดเยี่ยมมาก ทั้งที่เขาเป็นถึงประธานสมาคมมังกรดำ แต่ในสายตาของหมอนี่ อุปกรณ์สวมใส่กลับมีค่ามากกว่า ช่างเหลวไหลสิ้นดี

“คุยกันแบบเจอหน้าได้ไหม?”

มังกรท่องโลกหักห้ามแรงกระตุ้นที่อยากสบถขณะเอ่ยถาม

ตอนนี้มังกรท่องโลกยังคงพยายามปลอบใจตัวเอง หากไม่กล้ามาสู้หน้าขึ้นมา หมายความว่าหมอนั่นหวาดกลัวเขา

"ที่ไหนดี?"

แต่วินาทีต่อมา ข้อความของหวังยวนกลับตบหน้าอย่างไร้ความปรานี

"โรงเตี๊ยมฮันส์!!" มังกรท่องโลกส่งที่ตั้งด้วยมืออันสั่นเทา

"เข้าใจแล้ว!"

หวังยวนปิดรายชื่อเพื่อนแล้วเดินตรงไปนอกโบสถ์

“นี่นี่นี่ นายจะไปไหนอีกแล้วเนี่ย?” สุ่ยหลิงหลงเดินตามหลังขณะเอ่ยถามด้วยความสับสน

“ไปที่โรงเตี๊ยม เธอไม่ไปเพิ่มเลเวลเหรอ จะมาตามฉันให้มันได้อะไร?”

หวังยวนถามด้วยความสับสน

ไม่ทราบเลยว่าผู้หญิงคนนี้ตั้งใจจะทำอะไร เขาเพียงจะไปขายของเท่านั้น แต่เธอกลับตามติดตั้งแต่ตอนอยู่ที่ป่าจนถึงเมือง มาตอนนี้ก็ยังคิดที่จะตามเขาอีก

หรือกลัวว่าเขาจะไม่คืนห้าสิบเหรียญทองให้เธอ?

หวังยวนตัดสินผู้อื่นด้วยมาตรฐานตัวเอง…

เขาลอบตัดสินใจแล้วว่าหลังจากขายของจนได้เงินก้อนนี้แล้วก็จะทำการสะสางบัญชีของหญิงสาวก่อน หาไม่แล้วเขาคงโดนตามติดทุกวันจนอาจถึงขั้นโครงกระดูกของตัวเองถูกพรากไป

“การติดตามนายมักทำให้เจอเรื่องสนุกอยู่ตลอด มันสนุกกว่าการเก็บเลเวลซะอีก” สุ่ยหลิงหลงยิ้ม

ผู้หญิงช่างเป็นคนมีอารมณ์ขันไม่เบา