360 (ฟรี) (ใครตามอยู่พรุ่งนี้อวสานแล้วนะเออ)
360
ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น มีคนส่งข้อความมาหาเขา
เหลิ่งชิงเยว่: หลินหลิน ฉันได้ยินเรื่องของคุณแล้ว คิดในแง่ดีเอาไว้นะ!
เหลิ่งชิงเยว่: ถึงแม้ว่าคุณจะเสียพี่น้องไปสองคน แต่คุณยังมีฉันอยู่ ฉันจะอยู่ข้างๆคุณตลอดไป! สู้ๆนะอย่าท้อแท้
หลินเป่ยฝาน: ชิงเยว่ขอบคุณนะ! ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่เป็นไร!
เหลิ่งชิงเยว่: ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?
หลินเป่ยฝาน: อยู่ที่บ้าน ถามทำไมเหรอ?
เหลิ่งชิงเยว่: ฉันจะไปหา!
เหลิ่งชิงเยว่: ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนที่รักพวกพ้องมาก ตอนนี้คุณคงจะเหงามาก เสียใจมาก ต้องการคนอยู่เป็นเพื่อน! ดังนั้นฉันจะไปอยู่เป็นเพื่อนคุณนะ! (อีโมจิยิ้ม)
หลินเป่ยฝานตกใจมาก!
เธอก็จะมาด้วยเหรอ?
เวรเอ๊ย!
นี่มันไม่ใช่แค่ดาวหางชนโลกแต่มีดวงจันทร์ก็ชนโลกด้วย!
หลินเป่ยฝาน: ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมดูแลตัวเองได้ คุณไปทำงานของคุณเถอะ
เหลิ่งชิงเยว่: แต่ฉันมาถึงหน้าบ้านคุณแล้ว!
หลินเป่ยฝาน:…
หลินเป่ยฝานถึงกับพูดไม่ออก!
เขารีบให้แม่บ้านไปเปิดประตูต้อนรับเหลิ่งชิงเยว่
“หลินหลิน!” ทั้งสองเจอหน้ากันก็รีบโผเข้าสวทกอด
ในวินาทีนั้น มีแต่อ้อมกอดที่อบอุ่นของคนรักเท่านั้นที่จะเยียวยาหัวใจที่บาดเจ็บของหลินเป่ยฝานได้
เหลิ่งชิงเยว่พูดอย่างเป็นห่วง “หลินหลิน คุณดูไม่ค่อยดีเลย ยังเสียใจเรื่องนั้นอยู่เหรอ?”
หลินเป่ยฝานเป็นถึงนักแสดงมืออาชีพ
เขาถอนหายใจและพูดอย่างเศร้าใจ “เฮ้อ! คุณดูออกเหรอ? ทุกครั้งที่คิดถึงพี่น้องที่อยู่ในคุก ผทก็กินข้าวไม่ลง นอนไม่หลับ อยากจะไปติดคุกแทนพวกเขา!”
“หลินหลินอย่าเสียใจไปเลย คุณยังมีฉันอยู่นะ” เหลิ่งชิงเยว่รีบพูด
“ชิงเยว่ขอบคุณนะที่เป็นห่วงผม เข้าไปในบ้านกันเถอะ”
“อืม!”
ไม่นานก็มีรถอีกคันขับมาจอด
ฉู่รั่วเสวี่ย: ฉันมาถึงหน้าบ้านนายแล้ว เปิดประตูให้ฉันหน่อย!
หลินเป่ยฝาน:…
“หลินหลินเป็นอะไรไป?” เหลิ่งชิงเยว่ถามอย่างเป็นห่วง
หลินเป่ยฝานวางโทรศัพท์ลงเขาฝืนยิ้ม “เพื่อนผมคนหนึ่งรู้เรื่องของผมเลยเป็นห่วง เธอมาเยี่ยมผม เดี๋ยวผมไปเปิดประตูให้เธอก่อนนะ”
“ในเมื่อเป็นเพื่อนคุณก็ไปสิ ฉันรอนายอยู่ที่นี่แหละ”
“ครับๆ ผมไปแป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว”
ประตูค่อยๆเปิดออก รถของฉู่รั่วเสวี่ยขับเข้ามา
“รั่วเสวี่ยเธอมาแล้วเหรอ?”
“หลินเป่ยฝาน!”
ทั้งสองเจอหน้ากันก็รีบโผเข้ากอดกัน
ฉู่รั่วเสวี่ยเห็นหลินเป่ยฝานทำหน้าไม่ค่อยดีจึงถามอย่างเป็นห่วง “หลินเป่ยฝานนายดูไม่ค่อยดีเลย ตอนแรกฉันนึกว่านายจะคิดได้แล้ว แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่!”
หลินเป่ยฝานทำท่าเสียใจ “รั่วเสวี่ยเธอดูออกเหรอ? ทุกครั้งที่คิดถึงพี่น้องที่อยู่ในคุก ฉันก็กินข้าวไม่ลง นอนไม่หลับ อยากจะไปติดคุกแทนพวกเขา!”
“หลินเป่ยฝานอย่าคิดมากเลย ทุกอย่างจะต้องผ่านไปได้ด้วยดี” ฉู่รั่วเสวี่ยปลอบใจเขา
“ขอบคุณนะที่ปลอบใจฉัน เข้าไปในบ้านกันเถอะ”
“ได้เลย! เดี๋ยวก่อนรถคันนี้…รถคันนี้คุ้นๆนะ ฉันว่าฉันเคยเห็นที่ไหนมาก่อนน้า?”
ในตอนนั้น ฉู่รั่วเสวี่ยก็สังเกตเห็นรถยนต์พลังงานใหม่ต้าเฟิงที่จอดอยู่ข้างๆ
รถคันนั้นเป็นสีขาวสวย มีลวดลายดอกเสวี่ยหรงฮวาดูสวยงามมาก
เธอมองรถยนต์พลังงานใหม่ต้าเฟิงสีแดงเพลิงของเธอและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
หลินเป่ยฝานร้อนใจเล็กน้อย “นี่รถของเพื่อนฉัน เธอก็มาเยี่ยมฉันเหมือนกัน!”
ฉู่รั่วเสวี่ยหัวเราะ “เพื่อนของนายคือเหลิ่งชิงเยว่ดาราดังหรือเปล่า?”
“อืม” หลินเป่ยฝานพยักหน้าเขาแอบกลืนน้ำลาย
“ฮ่าๆๆ! ฉันยังเป็นห่วงนายเลยรีบมาหา ไม่คิดเลยว่านายจะมีคนอยู่เป็นเพื่อนแล้ว! หลินเป่ยฝานฉันมาผิดเวลาหรือเปล่าเนี่ย?” ฉู่รั่วเสวี่ยกอดอกและพูดอย่างเย็นชา
“พูดอะไรของเธอเนี่ย! นี่ก็บ้านเธอจะมาตอนไหนก็ได้!” หลินเป่ยฝานพูด
ฉู่รั่วเสวี่ยยื่นมือไปตบแก้มเขาเบาๆ “นายพูดแบบนี้ ฉันก็สบายใจแล้ว! ฉันนึกว่านายมีแฟนใหม่ ลืมแฟนเก่าซะแล้ว!”
“แฟนใหม่ แฟนเก่า อะไรกันก็แค่คนรัก…”
“หืม?”
“เธอฟังผิดแล้ว ฉันพูดว่าครอบครัว พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน!”
ฉู่รั่วเสวี่ยแค่นเสียงและเดินเข้าไปในบ้าน
เหลิ่งชิงเยว่ที่กำลังจะออกมาต้อนรับแขก เห็นฉู่รั่วเสวี่ยก็ถึงกับอึ้ง “หลินหลิน เพื่อนที่คุณว่าก็คือฉู่รั่วเสวี่ยเหรอ?”
หลินเป่ยฝานพยักหน้าอย่างเอ๋อๆ เขาอยากจะเอามือปิดหน้าจริงๆ!
เพราะเขารู้สึกว่าเขากำลังจะตาย!
ในตอนนี้ หญิงสาวทั้งสองก็เจอหน้ากันแล้ว พวกเธอยื่นมือออกไปจับมือกันอย่างเป็นมิตร
ฉู่รั่วเสวี่ยพูดด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีค่ะดาราดังไม่เจอกันนานเลยนะ! ตั้งแต่ครั้งก่อนก็ผ่านไป 4-5 เดือนแล้ว คุณยังสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ ไม่คิดเลยว่าพอเจอกันอีกครั้ง คุณก็จะแย่งผู้ชายของฉันไปเร็วจริงๆ!”
เหลิ่งชิงเยว่ก็ยิ้ม “คุณฉู่ก็เหมือนกัน ไม่เจอกันนานเลยนะคะ! ถ้าพูดถึงเรื่องแย่งผู้ชาย คุณก็ไม่แพ้ฉันหรอกค่ะ! ตอนนั้นคุณยังบอกฉันอยู่เลยว่าหลินเป่ยฝานมันเลวขนาดไหน เจ้าชู้ขนาดไหน บอกให้ฉันอยู่ห่างๆมัน แต่สุดท้ายคุณกลับตกหลุมรักมันซะเอง!”
ฉู่รั่วเสวี่ยยังคงยิ้ม “ก็ฉันเผลอใจไปหน่อย! พูดตรงๆเลยนะ ถ้าไอ้หมอนั่นไม่ปากหวาน ไม่เจ้าชู้ ฉันก็คงไม่ตกหลุมรักมันหรอก!”
“ฉันก็เหมือนกัน เผลอใจไปหน่อย โดนไอ้คนเจ้าชู้นั่นหลอก!”
หญิงสาวทั้งสองต่างก็เหน็บแนมกันไปมา!
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ใช้อาวุธ แต่หลินเป่ยฝานก็รู้สึกเหมือนกับว่าพวกเธอกำลังต่อสู้กัน!
หลินเป่ยฝานร้อนใจมาก “พวกเธออย่าทะเลาะกันสิ ฉัน…”
หญิงสาวทั้งสองหันมามองเขาพร้อมกัน “หุบปากไปเลยไอ้สารเลว! แกไม่มีสิทธิ์พูด!”
“ฉันว่าฉันไปชงชาให้พวกเธอดีกว่า” หลินเป่ยฝานคิดจะหนี
“นั่งลงไปเลย อย่าคิดจะหนี!” พวกเธอดึงเขาเอาไว้และพูดพร้อมกันอีกครั้ง
ดังนั้น ทั้งสามคนจึงนั่งลง เหลิ่งชิงเยว่นั่งอยู่บนโซฟาด้านซ้าย ฉู่รั่วเสวี่ยนั่งอยู่บนโซฟาด้านขวา
หลินเป่ยฝานคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ไปนั่งอยู่ตรงกลาง
โซฟานุ่มมาก อุ่นมาก แต่หลินเป่ยฝานกลับรู้สึกอึดอัด
เขารู้สึกกระสับกระส่าย ร้อนรน และกลืนน้ำลายไม่ลง…
เขารู้สึกเสียวสันหลังวาบ!
หญิงสาวทั้งสองมองเขาและแค่นเสียง “คนสารเลว!”
หลินเป่ยฝาน “…”
ในตอนนั้นเอง ก็มีรถอีกสองคันขับเข้ามาจอดที่บ้านของหลินเป่ยฝาน
หญิงสาวที่สวยงามสองคนลงมาจากรถ พวกเธอมองรถยนต์พลังงานใหม่ต้าเฟิงที่จอดอยู่อย่างสงสัย และพูดคำเดียวกันโดยไม่รู้ตัว
“ไอ้คนเจ้าชู้!”
