บทที่ 42 ตั๊กแตนจับจั๊กจั่น

'พวกมันกำลังยืนทำอะไรอยู่ใกล้สระน้ำนั่น' หลงเฉินมองเห็นหลงชู และอีกสามคนยืนอยู่ใกล้สระน้ำ

“หลังจากเดินตามแผนที่นี้มา 3 วัน ในที่สุดพวกเราก็พบตำแหน่งที่ทำเครื่องหมายไว้” หนึ่งในสามคนพูดพร้อมกับมองไปยังทะเลสาบ

“อย่างที่พวกเจ้าทุกคนทราบกันดี พวกเราได้แผนที่นี้มาเพราะโชคชะตา แม้ข้าจะไม่รู้ว่าจุดที่ทำเครื่องหมายไว้จะมีสมบัติอะไรอยู่ อีกทั้งข้ายังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าจะมีใครได้รับสมบัตินี้ไปก่อนหรือไม่ ก่อนที่พวกเราจะมาถึงที่นี่” หลงชู มองไปที่อีกสามคนขณะที่เขาพูดอย่างจริงจัง

“แต่เนื่องจากพวกเราทั้งสี่พบแผนที่นี้ด้วยกัน พวกเราจึงทำได้แค่แบ่งสมบัติกันเท่านั้น แต่ถ้าเป็นสิ่งที่ไม่สามารถแบ่งได้ ข้าจะขอเป็นคนรับมันไว้ และจ่ายส่วนแบ่งของพวกเจ้าแลกกับทองคำหรือผลึกพลังปราณ อย่างที่พวกเจ้าทราบ ตระกูลหลงของข้าสามารถซื้อได้ตราบเท่าที่สมบัติมีค่ามากพอ” หลงชูกล่าวด้วยความภาคภูมิใจบนใบหน้าของเขา

“นายน้อยชู แน่นอนว่าพวกเราทุกคนรู้ว่าตระกูลหลงมีความสามารถที่จะจ่าย แต่ถ้าสมบัตินั้นเป็นสิ่งที่อยู่เหนือความควบคุมของพวกเรา มันจะนำความหายนะมาสู่พวกเราหากเก็บมันไว้ ดังนั้นพวกเราขอยอมรับข้อเสนอของท่าน” ชายอ้วนกล่าว

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าเป็นคนที่ฉลาดจริงๆ ฉู่เหลียง สมแล้วที่เป็นนายน้อยของตระกูลฉู่ แม้ว่าจะไม่ใช่ตระกูลที่สูงส่งเหมือนพวกเรา แต่ก็เป็นตระกูลลำดับต้นๆของเมืองมังกร”

“ข้ามั่นใจว่าเมื่อเจ้าได้เป็นผู้นำตระกูลหลังจากพ่อของเจ้า เจ้าจะต้องนำความเจริญรุ่งเรืองมาสู่ตระกูลของเจ้าอย่างแน่นอน” หลงชูหัวเราะขณะที่เขาตบไหล่ของฉู่เหลียง

“นายน้อยชู ข้าไม่คู่ควรกับคำสรรเสริญเช่นนี้ ถึงกระนั้นข้าก็ขอยอมรับคำชมของท่าน” ชายอ้วนคนนี้ชื่อฉู่เหลียงยิ้มขณะพูด และมองไปที่หลงชู

“พวกเจ้าทุกคนมีความเห็นอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้?” หลงชูหันกลับไปมองอีกสองคน

“พวกเราเองก็เห็นด้วยกับข้อเสนอของท่าน นายน้อยชู” ทั้งสองคนยอมรับข้อเสนอนี้หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง

'แผนที่สมบัติ? น่าสนใจดี พวกมันคงได้แผนที่นี้มาจากที่ไหนสักแห่ง นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกมันถึงรีบมาที่นี่ ตอนนี้เรื่องราวทุกอย่างมันสมเหตุสมผลมากขึ้นแล้ว การเดินทางมาที่นี่เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ต่อสู้เป็นเพียงแค่ข้อแก้ตัว หรือพวกมันจะได้รับแผนที่นี้หลังจากที่พวกมันมาที่นี่และเปลี่ยนแผน" หลงเฉินคิดขณะที่เขายืนอยู่ด้านหลังต้นไม้ใกล้ ๆ ซึ่งเพียงพอที่จะทำให้เขาอยู่นอกขอบเขตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของหลงชู

หลงเฉินรู้ว่าจอมยุทธระดับก่อจิตวิญญาณระดับ 8 จะมีระยะสัมผัสศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่ 60-70 เมตร หรือประมาณหนึ่งในสามของระยะสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของหลงเฉิน

'ระยะห่างระหว่างข้ากับพวกมันคือ 90 เมตร' ถ้าข้าเข้าไปใกล้อีก อาจมีโอกาสที่มันอาจจะไม่สังเกตเห็นข้า แต่ถ้ามันใช้สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ตรวจสอบบริเวณโดยรอบ ข้าก็จะถูกพบ ข้าน่าจะไปหาทักษะซ่อนตัวที่หอทักษะยุทธก่อนที่จะมาที่นี่’

‘ส่วนตอนนี้ ข้าต้องดูว่าพวกมันกำลังทำอะไรก่อนที่ข้าจะลงมือทำอะไร' หลงเฉินคิดขณะที่เขาเฝ้าสังเกตหลงชู ผ่านสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขา

“ตามเครื่องหมาย สมบัติอยู่ในสระน้ำนี้ แต่มีปัญหาอยู่อย่างหนึ่ง มันมีจระเข้หลังเหล็กอยู่ในสระน้ำนี้ ซึ่งมันเป็นสัตว์อสูรระดับจิตวิญญาณขั้นที่ 10 พวกเราจะต้องทำอะไรบางอย่างกับมัน”

“แน่นอน แม้ว่ามันจะเป็นสัตว์อสูรระดับจิตวิญญาณขั้นที่ 10 แต่พวกเราสามารถกำจัดมันออกไปได้อย่างง่ายดาย ถ้าต่อสู้บนบก ทว่ามันกลับอยู่ในน้ำ มันเลยเป็นเรื่องยากที่จะเอาชนะมันใต้น้ำ” ฉู่เหลียงแสดงความคิดเห็น

“ถ้าอย่างนั้น พวกเราก็ต้องลากมันออกจากน้ำแล้วฆ่ามัน” หลงชูยิ้มขณะที่เขาพูด

“แล้วพวกเราจะทำให้มันขึ้นจากน้ำได้อย่างไร” ฉู่เหลียงถาม

“เรื่องนั้นง่ายมาก พวกเราจะใช้บางอย่างที่มันต้านทานไม่ได้ ข้ามีขวดหยดดึงดูดสัตว์อสูรมาด้วย  ซึ่งมันถูกสร้างโดยนักเล่นแร่แปรธาตุระดับ 1 แห่งเมืองมังกร ข้าได้มันมาในราคาที่ถูกมากจากการประมูล เนื่องจากไม่มีใครต้องการมัน และไม่มีสัตว์อสูรตัวใดที่อยู่ต่ำกว่าระดับปฐพีจะสามารถต้านทานมันได้ ไม่ต้องพูดถึงจระเข้หลังเหล็กเลย” หลงชูหยิบขวดออกมาขณะที่เขาแสดงให้สหายของเขาดูอย่างภาคภูมิใจ

“ท่านเป็นคนที่น่าทึ่งมาก นายน้อยชู นี่แหละเป็นสิ่งที่พวกเราต้องการ” ทั้งสามกล่าวชมหลงชู

“พวกเราแค่ออกไปจากที่นี่ และเฝ้าดูอยู่ใกล้ๆ” หลงชูโยนขวดลงบนพื้น ขณะที่มันแตก กลิ่นที่รุนแรงเริ่มแพร่กระจายไปในบริเวณใกล้เคียง

'น่าสนใจมาก พวกมันกำลังตามหาสมบัติชิ้นนี้อยู่ แม้ว่าวันนี้จะไม่ใช่วันเกิดของข้า แต่ข้าก็ยินดีที่จะได้รับของขวัญชิ้นนี้' หลงเฉินคิดขณะที่เขายิ้มอย่างสดใส

หลังจากผ่านไปกว่า 10 นาที ในที่สุด จระเข้หลังเหล็กก็เริ่มโผล่ออกมาจากสระน้ำ ในช่วงเวลาสั้นๆ ร่างกายทั้งหมดของมันก็ขึ้นจากน้ำ

จระเข้หลังเหล็กนี้มีความยาวมากกว่า 10 เมตร และมีหนามแหลมคมคล้ายเหล็กโผล่ออกมาจากหลังของมัน มันค่อยๆ เดินไปยังจุดที่ขวดหยดดึงดูดสัตว์อสูรแตก

'มันดูแข็งแกร่งมาก แม้ว่าความเร็วของมันจะต่ำกว่าพยัคฆ์ทมิฬเจ็ดสีที่ข้าเพิ่งจะฆ่าไปเมื่อวันก่อน แต่การป้องกันของมันแข็งแกร่งกว่าอย่างแน่นอน' หลงเฉินตัดสินใจขณะมองไปที่จระเข้หลังเหล็ก

ในที่สุดหลงชูและสหายก็เริ่มโจมตีจระเข้หลังเหล็ก

จระเข้หลังเหล็กส่งเสียงดังขณะที่มันตอบโต้กลับ แต่หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือด พวกมันก็เริ่มเป็นฝ่ายได้เปรียบ และมีบาดแผลจำนวนมากเริ่มปรากฏบนหลังของจระเข้หลังเหล็ก

'หลงชูเป็นจอมยุทธระดับก่อจิตวิญญาณขั้นที่ 8 ในขณะที่อีกสามคนอยู่ในขั้นที่ 7 ของระดับก่อจิตวิญญาณ พวกมันค่อนข้างแข็งแกร่งทีเดียว' หลงเฉินสังเกตทั้ง 4 คนขณะที่พวกเขาต่อสู้

'แม้ว่าการป้องกันของมันจะแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาสัตว์อสูรที่ข้าเคยเผชิญหน้า แต่ภายใต้การโจมตีรวมกันของทั้ง 4 คน มันคงจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน' หลงเฉินตัดสินเมื่อพิจารณาจากสถานการณ์

หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือด ในที่สุดจระเข้หลังเหล็กก็รู้สึกเหมือนชีวิตของมันกำลังตกอยู่ในอันตราย และมันก็เริ่มถอยร่นกลับไปในสระน้ำ

“ฆ่ามันซะก่อนที่มันจะลงน้ำ!!” หลงชูสั่งทุกคน

ฉู่เหลียงยืนอยู่ระหว่างสระน้ำกับจระเข้หลังเหล็ก ในขณะที่จระเข้หลังเหล็กถูกโจมตี โดยทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของทั้งสี่ มันก็ไม่สามารถต้านทานได้ไหวและตายไป

“การป้องกันของมันแข็งแกร่งมาก พวกเราใช้เวลาไปมากกว่าฆ่ามันได้ ถึงขั้นทำให้พวกเราทุกคนได้รับบาดเจ็บ แต่ท้ายที่สุด มันก็ตาย”

“ใช่แล้ว ข้าได้ยินมาก่อนหน้านี้ว่าหนังจระเข้หลังเหล็กนั้นค่อนข้างแพงและเป็นวัสดุที่ดีสำหรับการประดิษฐ์ พวกเรามาชำแหละมันกันเถอะ”

“หยุด! อย่าเสียเวลากับเรื่องพวกนั้น ก่อนอื่นพวกเราต้องค้นหาสิ่งที่อยู่ในสระน้ำนี้ก่อน หลังจากที่พวกเราได้รับสมบัตินี้แล้ว ค่อยมาคิดว่าจะทำอย่างไรกับซากของจระเข้หลังเหล็ก” หลงชูกล่าวขณะที่เขามุ่งความสนใจไปที่สระน้ำ