บทที่ 80 ไม่สามารถทำภารกิจได้
[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[ลงแบบราคาถูกแค่ใน my-novel แต่จะลงช้ากว่าThai-novel 100 ตอน]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]
บทที่ 80 ไม่สามารถทำภารกิจได้
โฮชิโนะ คันนอนรู้สึกประหลาดใจมากกับเสียงภายในใจของกู่เฉินหนาน ซึ่งเธอก็ถึงกับชะงักไปพักใหญ่เลยทีเดียว
เธอได้ยินเสียงภายในใจของกู่เฉินหนานสอง แถมรู้ด้วยว่ากู่เฉินหนานเองก็รู้ถึงความตั้งใจของเธอแล้ว
ในตอนนี้เอง กู่เฉินหนานมองไปยังโฮชิโนะ คันนอนด้วยสีหน้านิ่งเฉย
พูดตามตรง เขารู้สึกประหม่าเล็กน้อยก่อนที่จะได้พบโฮชิโนะ คันนอน แต่ตอนนี้เขาไม่รู้สึกอึดอัดเลยสักนิดเดียว
เขาพร้อมที่จะต่อสู้ด้วยซ้ำ
ตราบใดที่โฮชิโนะ คันนอนเคลื่อนไหวมุ่งโจมตี เขาก็มั่นใจว่าจะเอาชนะโฮชิโนะ คันนอนได้จนเธอต้องร้องขอความเมตตา
[ฮึ่ม เธอคิดว่าฉันกลัวผู้หญิงบ้า ๆ อย่างเธอเหรอ?]
[เธอไม่รู้หรอกว่าฉันเป็นยังไงตอนฉันบ้าบ้าง ให้ฉันบอกเธอไหมว่าฉันเองก็ยังกลัวตัวเองเลยตอนฉันบ้า!]
[ถ้าเธอกล้าแตะต้องฉัน รับรองว่าฉันจะทำให้เธอคุกเข่าและร้องขอความเมตตาทันที!]
กู่เฉินหนานคิดกับตัวเอง
แน่นอนว่าฝีมือของโฮชิโนะ คันนอนนั้นน่าสะพรึง มันคงไม่ง่ายที่จะเอาชนะเธออย่างที่กู่เฉินหนานคิดไว้
การที่กู่เฉินหนานคิดแบบนี้ มันก็เพื่อทำให้ตัวเองมีความกล้าหาญขึ้นมาหน่อย
ทว่าเมื่อโฮชิโนะ คันนอนได้ยินเสียงภายในใจของกู่เฉินหนาน คิ้วของเธอก็ขมวดเข้าหากัน ทว่าภายนอกเธอยิ้มแย้มเปล่งปลั่งราวกับแสงแดดอบอุ่นในฤดูหนาวที่กระตุ้นหัวใจของคน ๆ หนึ่ง
ต้องยอมรับเลยว่าโฮชิโนะ คันนอนเป็นคนสวย รอยยิ้มของเธอก็มีเสน่ห์มาก กู่เฉินหนานตกตะลึงอยู่สองสามวินาทีเมื่อเขาเห็นเธอยิ้ม แต่ก็รีบผละสายตามองออกไปอย่างรวดเร็ว
[ให้ตายเถอะ ทำไมจู่ ๆ ยัยผู้หญิงบ้าคนนี้ถึงยิ้มออกมาล่ะ? ทั้งที่ดึกดื่นขนาดนี้...น่าขนลุกจะตายไป!]
[แต่ฉันต้องขอชมเลยว่าถึงโฮชิโนะ คันนอนจะบ้า แต่เวลายิ้มเธอก็ดูดีทีเดียว ฉันต้องขอบอกเลยว่า...]
"คุณชายกู่"
โฮชิโนะ คันนอน จงใจปรากฏตัวในสายตาของกู่เฉินหนาน พร้อมรอยยิ้มที่แข็งค้างอยู่บนใบหน้าของเธอ จากนั้นเธอก็เอียงศีรษะเล็กน้อย
"มีอะไรอีก?" กู่เฉินหนานเลื่อนสายตาหนีอีกครั้ง
“คุณชายกู่ ทำไมคุณไม่มองมาที่ฉันล่ะคะ?” โฮชิโนะ คันนอนกระโดดไปหากู่เฉินหนานราวกับกระต่ายตัวน้อย โน้มตัวเข้ามาใกล้และสบตาที่สดใสที่มีเสน่ห์ของเธอเข้ากับดวงตาของเธอ
“เป็นไปได้ไหมว่า... คุณชายกู่เป็นคนขี้อาย?” โฮชิโนะ คันนอนแสร้งทำเป็นแปลกใจขณะที่เธอปิดปาก
[ให้ตายเถอะ ยัยผู้หญิงบ้าคนนี้กำลังทำอะไรอยู่?]
[ตอนนี้เธอกำลังยั่วยวนฉันอยู่หรือไง?]
[เธอคิดว่าฉันขี้อายเหรอ? ฉันเป็นที่รู้จักในนามคนเจ้าชู้แห่งทะเลตะวันออก ต่อให้ตอนนี้เธอจะถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมดแล้วมายืนอยู่ตรงหน้าฉัน ใบหน้าของฉันก็ยังไม่แดงด้วยซ้ำ!]
“ในเมื่อส่งรถมาแล้ว เธอก็ออกไปเสียทีเถอะ” สีหน้าของกู่เฉินหนานเย็นชาขณะที่เขามองไปที่โฮชิโนะ คันนอนที่อยู่ตรงหน้าเขา
“อ่า ~” โฮชิโนะ คันนอน เปล่งเสียงเย้ายวนและส่ายหัว "ฉันอยากใช้เวลากับคุณชายกู่ให้มากกว่านี้"
"ฮึ่ม" กู่เฉินหนานแค่นเสียง "เวลาของฉันมีค่า ฉันไม่มาเสียเวลากับเธอหรอก”
[เธอต้องการใช้เวลากับฉันมากกว่านี้เหรอ? เธอคิดว่าฉันโง่เหรอ?]
[ฉันไม่รู้หรอกว่าเธอวางแผนจะทำอะไร!]
[เธอกำลังพยายามเกลี้ยกล่อมฉันด้วยมารยาผู้หญิงเหรอ? ฝันไปเถอะ!]
เมื่อได้ยินเสียงภายในใจของกู่เฉินหนาน โฮชิโนะ คันนอนก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
วิธีปกติของเธอในการลอบสังหารผู้ชายคือการล่อลวงพวกเขาด้วยเสน่ห์ของเธอ จากนั้นจึงปลิดชีวิตพวกเขาเมื่อพวกเขาไม่ระมัดระวังตัว
แต่เป็นครั้งแรกเลยที่วิธีการนี้ล้มเหลว และมันก็ล้มเหลวกับผู้ชายที่ใคร ๆ ก็คิดว่าเป็นคนเจ้าชู้ด้วย
เรื่องต่าง ๆ ชักเริ่มน่าสนใจแล้วสิ
โฮชิโนะ คันนอนเผยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์อีกครั้ง เธอโอบแขนรอบไหล่ของกู่เฉินหนานแล้วพูดว่า "คุณชายกู่ คุณก็รู้ว่าเวลามีค่า ทำไมเราไม่..."
ขณะที่เธอพูด โฮชิโนะ คันนอนก็จับมือของกู่เฉินหนานแล้ววางไว้บนแก้มของเธอพร้อมค่อย ๆ เลื่อนลงมา "... เข้าเรื่องเลยดีไหมคะ? ฉันคิดว่าด้วยวิธีนี้เราคงจะไม่ต้องเสียเวลาของคุณชายกู่อย่างแน่นอน "
โฮชิโนะ คันนอนขยับเข้าใกล้กู่เฉินหนานอีกครั้ง ตอนนี้กู่เฉินหนานได้กลิ่นหอมจาง ๆ จากเส้นผมสีดำของเธอ
[เธอกำลังพยายามยั่วยวนฉันด้วยวิธียั่วยวนแบบใหม่เหรอ?]
[ให้ฉันบอกเธอไหม ถึงหลิวหมิงรุ่ยจะพยายามยั่วยวนฉันอย่างเต็มที่ แต่เธอก็ล้มเหลว เธอแทบเข้ามาใกล้ชิดฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ!]
โดยไม่ต้องพูดอะไรอีก กู่เฉินหนานก็ผลักโฮชิโนะ คันนอน ออกไป
"เธอพยายามกำลังจะทำอะไร?" ความเฉยเมยของกู่เฉินหนาแปรนเปลี่ยนเป็นความโกรธในขณะที่เขาถามเธอออกมา
เขาคิดว่าโฮชิโนะ คันนอนจะกลับไปเป็นปกติเพราะเห็นเขาโกรธ อย่าลืมสิว่าเธอเป็นถึงบอดี้การ์ดของซูเฉียนโม่ ซึ่งตัวเขาเป็นถึงคู่หมั้นของซูเฉียนโม่นะ
แต่ที่น่าประหลาดใจก็คือ ดวงตาของโฮชิโนะ คันนอนนั้นกลับเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนและเขินอายทันที เธอหมุนผมอย่างเขิน ๆ แล้วพยักหน้า “ก็อยากได้ไง”
ดวงตาของกู่เฉินหนานถึงกับเบิกกว้างด้วยความตกใจ
[เธอล้อฉันเล่นเหรอ? ฉันถามว่าเธอกำลังพยายามจะทำอะไร ไม่ใช่อยากทำหรือเปล่านะ ยัยโง่นี้ อย่าแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจฉันได้ไหม?]
[โชคดีที่ฉันเป็นสุภาพบุรุษ ไม่อย่างนั้นฉันจะลากเธอเข้าไปในป่าตรงนั้นแล้วเธอจะแย่เอา!]
[ไม่มีใครอยู่รอบ ๆ แถวนี้ แม้ว่าเธอจะกรีดร้องออกมาสุดปอดก็ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้หรอก!]
"ฉันจะไปแล้ว ถ้าเธออยากยืนอยู่ตรงนี้ก็เชิญเถอะ”
กู่เฉินหนานไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับโฮชิโนะ คันนอนอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงหันหลังเดินกลับไปที่คฤหาสน์
แต่ในขณะนั้นเอง เขาได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงดังอยู่ด้านหลังเขา
ความหนาวเย็นไหลลงไปสู่กระดูกสันหลังของเขา
เวรแล้ว ฉันหันหลังให้โฮชิโนะ คันนอนเนี่ยนะ!
เธอคงกำลังจะเริ่มลงมือตอนนี้แล้วเพราะเห็นว่าแผนของเธอใช้ไม่ได้ผล!
กู่เฉินหนานรวบรวมพลังปราณของเขาและเปิดใช้ปฐมกาลหนึ่งปราณของเขาทันที
“ในเมื่อเธอยืนกรานที่จะทำเช่นนี้ ฉันก็จะทำให้เธอคุกเข่าและร้องขอชีวิตเอง!”
แต่วินาทีต่อมา โฮชิโนะ คันนอนก็กอดเขาไว้แน่นจากด้านหลัง
“อย่าไปนะได้ไหมคะ?” เสียงอันน่าหลงใหลดังขึ้นในหูของกู่เฉินหนาน เขาถึงขั้นสามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจอันแผ่วเบาของเธอ
กู่เฉินหนานตกตะลึง ดวงตาเบิกกว้าง ร่างของเขาแข็งทื่อราวกับถูกอะไรบางอย่างแทงทะลุ
สายลมยามค่ำคืน ดวงดาวพร่างพราวระยิบระยับ
เสียงครวญครางร้องไม่รู้จบของจักจั่น ต้นไม้กวัดแกว่งไปมา
เขาอยากจะไป แต่เธออยากให้เขาอยู่
ฉากนี้เป็นเหมือนกับอะไรบางอย่างที่หลุดออกมาจากการ์ตูนรักแสนหวานเลย
แต่มันแตกต่างจากในการ์ตูน โฮชิโนะ คันนอนที่อยู่ด้านหลังกู่เฉินหนานกำลังวางแผนที่จะจัดการเขาก่อนที่จะฆ่าเขา
ถึงเป้าหมายของพวกเขาจะแตกต่างกัน แต่เป้าหมายของเธอมันประหลาดเกินไปแล้ว
อย่าลืมสิ กู่เฉินหนานไม่ใช่คนประเภทที่ผู้หญิงจะมาหลอกลวงเขาได้ง่าย ๆ เขาชะงักไปเพียงไม่กี่วินาทีและก็หันกลับเพื่อผลักเธอออกไปทันที
“ฉันขอเตือนเธอเลยนะ แค่พูดในสิ่งที่เธอต้องการมาพอ แต่อย่าแตะต้องฉัน ฉันมีแฟนอยู่แล้วและฉันก็ไม่สนใจเธอเลย” กู่เฉินหนานพูดอย่างตรงไปตรงมา
[ใจเย็น ๆ นะน้องสาว เธอจะโจ่งแจ้งเกินไปแล้ว]
[ใครกันมันจะทำหน้าบอกว่า 'รีบ ๆ โดนฉันหลอก' ทั้งที่เป็นครั้งแรกที่เจอกัน?]
[ฉันว่าเธอควรไปฝึกฝีมือมาเพิ่มนะ จะเกิดอะไรขึ้นเล่าถ้าเธอไปพบคนที่น่ากลัวกว่าเธอเข้า? พวกเขาอาจจะเอาตัวเธอไป แล้วทำอะไรต่อก็ไม่รู้นะ?]
[กว่าเธอจะร้องให้ 'ช่วย' และ 'ไม่' มันก็สายเกินไปแล้ว]
[เธอนี้มันเด็กมาก แต่ถึงขั้นวางแผนยั่วยวนผู้ชายเนี่ยนะ จุ๊จุ๊ รู้ไหมว่าสังคมทุกวันนี้มันเสื่อมทรามขนาดไหน!]
[เสื้อผ้าที่เธอใส่ไม่มีรสนิยมเลย เธอกำลังยั่วยวนผู้ชายหรืออะไรอยู่กันแน่?]
[ฟังคำแนะนำของฉัน เจอกันครั้งหน้าให้ใส่เสื้อกล้ามและถุงน่องสีขาว อย่าพยายามยั่วยวนฉันด้วยเสน่ห์แบบแปลก ๆ อย่างงี้เลย มันไร้ประโยชน์จนแทบเทียบกับหลิวหมิงรุ่ยไม่ติด ครั้งหน้าแค่ใช้เท้าที่มีถุงน่องสีขาวเล็ก ๆ ของเธออวดต่อหน้าฉันพอเข้าใจไหม?]
เมื่อได้ยินเสียงภายในใจของกู่เฉินหนาน โฮชิโนะ คันนอนก็ชะงักไป ปากของเธอถึงกับกระตุก
เขากล้าพูดว่าฝีมือของเธอบกพร่องงั้นเหรอ?
เขารู้ไหมว่าฉันทำภารกิจสำเร็จไปแล้วกี่ครั้งโดยใช้วิธีนี้?
ผู้ชายเป็นสัตว์ที่ใช้สมองคิดโดยครึ่งล่าง ผู้ชายพวกนั้นคุกเข่าต่อหน้าฉันหลังจากที่ฉันล่อลวงพวกเขาจนหมดทุกคน!
ไม่มีข้อยกเว้นสักคนเดียว!
แต่นายไม่ได้แสดงความหวั่นไหวออกมาแม้แต่น้อยตั้งแต่ต้นจนจบเลยเหรอ?!
เป็นไปได้ยังไง!
โฮชิโนะ คันนอนรู้สึกงุนงงไปหมด
เธอใช้ฝีมือทั้งหมดของเธอแล้ว แต่กู่เฉินหนานก็ไม่รู้สึกหวั่นไหวกับเธอเลย
เขายังคงคิดเยาะเย้ยเธออยู่ตลอดเวลาในใจอีก
เธอไม่เต็มใจที่จะยอมรับความจริงข้อนี้ว่าฝีมืออันน่าภาคภูมิใจของเธอพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิงต่อกู่เฉินหนาน
ในตอนนี้เอง วัตถุประสงค์ของเธอในใจจึงเริ่มได้เปลี่ยนไปอย่างเงียบ ๆ แล้ว
เธอไม่มีความตั้งใจที่จะฆ่ากู่เฉินหนานอีกต่อไป แต่ตอนนี้เธอต้องการทำให้กู่เฉินหนานยอมจำนนต่อเธอ
เมื่อเธอทำให้กู่เฉินหนานตกหลุมรักเธออย่างสมบูรณ์แล้ว เธอก็จะทำตามความปรารถนาของเธอและฆ่าเขาทิ้งซะ!
