บทที่ 74 แผนการลอบสังหาร
โม่หลินพึมพำ “เขากล้าโอ้อวดว่าสามารถช่วยข้าหลอมหญ้าพันดาราได้ แต่มันก็ยังมีบางอย่างที่ขัดแย้งกันอยู่ หากมีราชาโอสถอยู่เบื้องหลังเขาจริงๆ เขาจะขาดแคลนสมุนไพรได้อย่างไร”
เมื่อครู่นี้ลั่วเหยาเองก็คิดเช่นเดียวกับโม่หลิน นางกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ช่างน่าสนใจยิ่งนัก เราจะรู้ความจริงในอีกสามวัน ว่าผลที่เกิดขึ้นจะเป็นเช่นไร”
โม่หลินพยักหน้าด้วยแววตาที่จริงจัง “ข้าหวังว่า การเดินทางมาในเมืองเล็กๆ แห่งนี้จะไม่ทำให้ข้าต้องเสียเวลาเปล่า หากเจ้าหนุ่มนั่นกล้าโกหกข้าล่ะก็... ฮึ่ม!”
ทันทีที่หลัวเฉิงและเถ้าแก่ซูเดินออกจากจวน ก็มีรถม้าคันหนึ่งจอดอยู่ที่นั่นแล้ว
“คุณชายหลัว เชิญ!”
เถ้าแก่ซูก้าวไปข้างหน้าแล้วยกม่านรถม้าขึ้น
หลัวเฉิงไม่คิดเลยว่า ลั่วเหยาจัดเตรียมการทุกอย่างไว้พร้อมและรอบคอบเช่นนี้
การเดินทางกลับของเขาในตอนนี้นั้นไม่สะดวกจริงๆ เนื่องจากเขามีสมุนไพรล้ำค่าอยู่มากมายภายในตัว
ด้วยเหตุนี้ เถ้าแก่ซูจึงไปส่งหลัวเฉิงกลับตระกูลหลัวด้วยรถม้าเป็นการส่วนตัว
ในตรอกรกร้างด้านหนึ่งนอกจวนขณะนี้
ปรากฏสองร่างยืนอยู่ในมุมอันมืดมิด แววตาของพวกมันเพ่งมองยังรถม้าที่กำลังเคลื่อนผ่านไป
“บัดซบที่สุด! ไอ้เด็กเหลือขอนั่นมันไม่ได้กลับมาคนเดียว!”
บุรุษหนุ่มร่างผอมสูงผู้หนึ่งมีใบหน้าที่มืดมน เขาหันกลับไปหาอีกคนแล้วกล่าวว่า “หลินซาน เจ้าอยากลงมือตอนนี้เลยหรือไม่?”
หลินซานมีอายุเพียงยี่สิบเศษ แต่งกายด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์สีเขียว พร้อมกับลูกเกาทัณฑ์เหล็กอยู่ด้านหลัง ในดวงตาเล็กเรียวและแหลมคมยิ่งนัก
เมื่อมองยังรถม้าที่กำลังเคลื่อนผ่าน หลินซานจึงไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนส่ายศีรษะ
“เถ้าแก่ซูก็เป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเปลี่ยนแปลงมนุษย์เช่นเดียวกัน มันจึงเป็นเรื่องยากหากจะลอบสังหารหลัวเฉิงอย่าเงียบๆ ซึ่งการไปทำให้ศาลาหลิงอวิ๋นขุ่นเคือง ย่อมไม่เป็นการดีต่อตระกูลหลินเราแน่นอน”
พวกเขาทั้งคู่เป็นนายน้อยของตระกูลหลิน ชายหนุ่มร่างผอมสูงมีนามว่าหลินเหยียน ซึ่งเขาอยู่ในขั้นเปลี่ยนแปลงมนุษย์ระดับหนึ่ง
ส่วนหลินซานเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลินอวิ๋น ซึ่งอยู่ในขั้นเปลี่ยนแปลงมนุษย์ระดับสอง!
หลังได้ทราบว่าหลัวเฉิงออกจากจวนตระกูลหลัวแล้ว ทั้งสองก็หาโอกาสในการลอบสังหารหลัวเฉิง!
แต่พวกเขานั้นไม่คิดเลยว่า หลัวเฉิงจะอยู่กับเถ้าแก่ซูแห่งศาลาหลิงอวิ๋น ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีโอกาสได้ลงมือ
“เราจะปล่อยให้มันมีชีวิตอยู่ไปอีกสองวัน! แต่ทันทีที่มันก้าวออกจากจวนตระกูลหลัว นั่นจะเป็นเวลาที่มันต้องตาย!”
หลินเหยียนเหยียดยิ้มอำมหิต ในแววตาเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
หลินซานมองไปทางอื่นแล้วทอดถอนใจส่ายศีรษะ “ข้าไม่คิดเลยว่า อนาคตของตระกูลหลิน จะมาตกอยู่ในมือของเจ้าเด็กเหลือขอนี่”
“ใครจะคิดว่า คนไร้ค่าที่ปลุกวิญญาณยุทธ์ขยะขึ้นมา จะสามารถทะลวงไปจนถึงขั้นหลอมกายาขั้นสุดยอดได้เช่นนี้”
หลินเหยียนก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “เราจะต้องสูญเสียเมืองหนานเฉิงฟางให้กับตระกูลหลัวจริงน่ะหรือ?”
“ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน เพราะตอนนี้ผู้นำตระกูลยังหารือเรื่องนี้อยู่” หลินซานส่ายศีรษะ
จากนั้นเปลี่ยนหัวข้อสนทนาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “อย่างไรก็ตาม หากเราลอบสังหารหลัวเฉิงได้สำเร็จ แล้วป้ายความผิดให้ตระกูลฉีไปเสีย จากนั้นก็ปล่อยให้สองตระกูลเข้าห้ำหั่นกันเอง เมื่อถึงตอนนั้นใครจะเป็นคู่ต่อสู้ของตระกูลหลินได้เล่า”
“ฮ่าๆ หากทั้งสองตระกูลเข้าวิวาทกัน แล้วเราคอยเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ข้าก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที!”
หลินเหยียนหัวเราะเยาะด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย
ณ จวนตระกูลหลัว
“เถ้าแก่ซู ข้าฝากคำขอบคุณไปถึงพี่สาวลั่วเหยาด้วยสำหรับเรื่องในครั้งนี้!”
ก่อนที่รถม้าจะทันหยุดนิ่ง หลัวเฉิงก็รีบลงไปอย่างรวดเร็วด้วยใจที่ไม่อาจทนรอไหวอีกต่อไป
ครั้นกลับถึงจวนหลังเล็กของตน หลัวเฉิงก็ปิดประตูแล้วเดินตรงไปยังลานฝึกยุทธ์ทันที เมื่อบรรลุถึงเขาก็หยิบสมุนไพรออกมาทีละชิ้น
“สมุนไพรสามดาวสามชิ้น และสมุนไพรสองดาวสี่ชิ้น เท่านี้ก็น่าจะเพียงพอสำหรับข้าในการทะลวงแล้ว!”
เมื่อมองสมุนไพรทั้งเจ็ดที่อยู่ตรงหน้า หลัวเฉิงก็แสดงรอยยิ้มบนใบหน้าอย่างสำราญใจ จากนั้นวางสมุนไพรสามดาวไว้บนมือซ้าย แล้วเริ่มหลอมมันทันที
แสงลึกลับเก้าสีค่อยๆ ห่อหุ้มสมุนไพรจนมันถูกกลืนหายไปหมดสิ้น
นี่คงเป็นเพราะหลัวเฉิงได้ทะลวงเข้าสู่ขั้นหลอมกายาขั้นสุดยอด จึงทำให้เขาสามารถหลอมสมุนไพรสามดาวสำเร็จในเพียงอึดใจเดียว หลังหลอมเสร็จสิ้นเขาก็รู้สึกอ่อนเพลียเล็กน้อย
ด้วยสมุนไพรสามดาวสามชิ้น หลังถูกหลอมมันก็กลายเป็นโอสถวิญญาณระดับสามดาวเจ็ดเม็ด!
หลังอ่อนเพลียเขาจึงพักผ่อนเป็นเวลาครึ่งชั่วยาม จากนั้นหลัวเฉิงก็หลอมสมุนไพรสองดาวสี่ชิ้นที่เหลือทีละชิ้น จนเขาได้รับโอสถวิญญาณระดับสองดาวสิบเม็ด!
“ถึงเวลาทะลวงเข้าสู่ขั้นเปลี่ยนแปลงมนุษย์แล้ว!”
มาตรว่าพลังจากโอสถเพียงพอแล้ว หลัวเฉิงจึงปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์ของเขาออกมาทันที จากนั้นหยิบโอสถวิญญาณระดับสองดาวสองเม็ด ใส่เข้าปากแล้วกลืนในคราเดียว!
