บทที่ 532: โลหิต และ ความมืด
หลิวหยุนหยางมาแล้ว! ริมฝีปากของราชาอสูรบรรพกาลโค้งงอเมื่อเขาเห็นการปรากฎตัวของหลิวหยุนหยาง แทนที่มันจะเป็นรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุข แต่ไม่ใช่ มันเป็นรอยยิ้มที่แสนเยือกเย็น มันช่างเป็นรอยยิ้มที่เยือกเย็นที่สุดเท่าที่เคยมีมา! แม้ว่าหลิวหยุนหยางไม่ได้ปฏิเสธการต่อสู้กับเซียนตะวันพรายแสง แต่เขาก็ถือค...
