บทที่ 25 ทำธุรกิจในห้องเก็บศพ

บทที่ 25 ทำธุรกิจในห้องเก็บศพ

ณ วันใหม่ เวลาบ่ายโมง

เฮย์เดน พ่อมดฝึกหัดระดับ 1 หน้าเก่าเดินเข้าห้องเก็บศพที่ 2 อย่างเงียบๆ

เขามองไปยังสายพานลำเลียง แสงเทียนบนนั้นยังคงส่องแสงสลัว

วันนี้ก็ยังไม่มีงานเช่นเคย

นี่เป็นเรื่องที่ดี

เขาจัดการศพเหล่านี้มาแล้ว 3 ปี

ตัวงานนั้นชั่งจำเจและน่าเบื่อสำหรับเขา

แต่ตัวเขาไม่มีทางเลือก ถ้าเขาไม่ทำงานนี้ เขาก็ไม่รู้ว่าเขาจะผ่านการทดสอบรายเดือนได้อย่างไร

มีพ่อมดฝึกหัดระดับ 1 จำนวนน้อยลงเรื่อยๆ ที่เข้ามาในหอคอยพ่อมดฝึกพร้อมกับเขา

มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเลื่อนขั้นเป็นพ่อมดฝึกหัดระดับ 2 ได้สำเร็จ และมีหลายคนที่ตกตายไปในการทดสอบ ส่วนที่เหลือตายลงขณะเรียน มีเพียง 2 3 คนที่ตกอยู่ในสถานะการณ์เดียวกันกับเขา

ดังนั้น ถึงแม้ว่าเขาจะเหนื่อยกับงาน แต่เฮย์เดนก็ไม่สามารถยอมแพ้มันได้

วันนี้ไม่มีงาน เฮย์เดนจึงเดินไปที่โต๊ะติดผนังและพลิกดูหนังสือ

แต่เขาก็รีบนำมันเก็บกลับคืน

เขาอ่านหนังสือเหล่านี้มาหลายต่อหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่สามารถทำให้เขาก้าวขึ้นสู่ระดับ 2 ได้เลย

"จริงๆ แล้ว เมื่อข้าลองคิดดู มันคงจะดีไม่น้อยหากข้าไม่ได้เลื่อนขั้นเป็นพ่อมดฝึกหัดระดับ 2" เฮย์เดนมองไปที่ประตูถัดไป "มีพ่อมดฝึกหัดระดับ 2 ที่รับผิดชอบจัดการศพในห้องเก็บศพ 1 ถ้าข้าไม่ทำงานนี้ มันคงจะเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะเลื่อนขั้นเป็นพ่อมดฝึกหัดระดับ 2 เหมือนคนอื่นๆ และต้องกังวลว่าจะผ่านการทดสอบประจำเดือนได้ไหม"

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เฮย์เดนก็หมดอารมณ์ที่จะอ่านหนังสือต่อไป

เมื่อเขาเดินไปยังสายพานลำเลียง จู่ๆ เขาก็นึกอยากจะนอนลงไปบนสานพาน

แต่ในขณะที่ขาของเขาข้างหนึ่งก้าวขึ้นไปบนสายพาน ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

เขาสะดุ้งเฮือก ขาของเขาลอยอยู่ในอากาศ

เวลานี้เป็นใครกันที่มาที่นี่?

เป็นเจ้าหน้าใหม่เมื่อวานหรือไม่?

เฮย์เดน ยกเท้ากลับและเดินไปที่ประตู

"นั่นใคร?"

"ข้าพ่อมดฝึกหัดระดับ 2 ซิด"

เฮย์เดน เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เขาเปิดประตูอย่างรวดเร็ว มองเห็นชายหนุ่มผมบลอนด์ ผ่านรอยแยกของประตู

เมื่อประตูสีแดงเปิดออก เฮย์เดน ก็รีบออกไป

"รุ่นพี่ ท่านต้องการพบข้างั้นหรือ?"

สิ่งที่ออกมาพร้อมกับ เฮย์เดน ก็คือกลิ่นศพเหม็นเน่าของห้องเก็บศพ

ซิดขมวดคิ้ว พลางก้าวถอยหลังออกไป 2 ก้าว

เมื่อ เฮย์เดน เห็นเช่นนี้ เขาก็เอื้อมมือไปปิดประตู

"ข้าได้ยินมาว่า มีหน้าใหม่เข้ามารับหน้าที่ในห้องเก็บศพ?"

"ขอรับ มันเป็นเจ้าเด็กน้อยจอมโวยวายคนนั้น"

"แล้วเป็นอย่างไรบ้าง?"

"ยังไม่เห็นผลงานซักเท่าไหร่ขอรับ"

ซิดหัวเราะออกมา "น้องใหม่จะเก่งได้ซักเท่าไหร่ นอกจากนี้ รุ่นน้องของข้ายังอยากได้งานนี้อีกด้วย"

"หือ?" เฮย์เดน เงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ

"เจ้าช่วยคิดหาทางทำให้เขาได้งานนี้ได้หรือไม่?"

"ให้เขาได้งานงั้นหรือ?" เฮย์เดน ขมวดคิ้ว ดวงตาของเขากวาดมองไปยังรอบๆ "แต่งานในห้องเก็บศพล้วนได้รับมอบหมายจากอาจาร์ยแคซ"

"เจ้าเพียงแค่ต้องทำให้ตำแหน่งงานว่าง แล้วข้าให้รุ่นน้องของข้าต่อสู้เพื่อแย่งชิงมันมาเอง" ซิดลูบไปนิ้วที่ผิดรูปของเขา มีผงสีขาวตกลงมา

"ถ้าอย่างนั้น ข้าจะคุยกับเจ้าหน้าใหม่นั้นให้" เฮย์เดนตอบกลับด้วยความมั่นใจ

"ฮ่าๆ " ซิดหัวเราะออกมา "ถ้าเจ้าทำให้ข้าพอใจ ข้าจะมอบขนนกเที่ยงคืนให้กับเจ้า"

"อา" เฮย์เดน เงยหน้าขึ้นจนสุด ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้น "ข้า ข้า... ข้า จะจัดการเจ้าเด็กนั้นเอง"

ทันใดนั้น

"เจ้าทำธุรกิจในห้องเก็บศพงั้นหรือ?"

เสียงอันเคร่งขรึม ขัดจังหวะการพูดคุยระหว่างทั้ง 2

เฮย์เดนและซิดมองไปที่ทางเดินพร้อมกัน

"เขาเป็นพ่อมดฝึกหัดระดับ 2 ที่ทำให้ในห้องเก็บศพหรือเปล่า" ซิดหรี่ตาลง "เขามาเร็วนัก ดูเหมือนคราวนี้ข้าต้องจ่ายออกไปมากกว่าเดิมสินะ"

เมื่อเสียงเดินใกล้เข้ามาท่ามกลางความมืด ซิดหรี่ตาลง ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นในทันที

เฮย์เดน ที่อยู่ข้างๆ ตัวสั่นเทาในทันที

"ท่าน ท่านอาจาร์ย..."

ผู้ที่เดินออกมาจากส่วนลึกของทางเดินนั้นไม่ใช่พ่อมดฝึกหัดระดับ 2 แต่เป็นอาจาร์ยแคซ

ซิด ถูกจ้องมองโดยอาจาร์ยแคซด้วยหัวใจที่สั่นเทา แต่เมื่อนึกถึงการกระทำของอาจาร์ย แคซ ในอดีดเขาจึงกัดฟันพูดขึ้น "อาจาร์ยแคซ พวกเราแค่..."

แคซยกมือขึ้น ขัดจังหวะการพูดของ ซิด "ข้าไม่สนใจว่าพวกเจ้ากำลังทำอะไรกันอยู่"

ซิด โล่งใจเมื่อรู้ว่าอาจาร์ยไม่ได้สนใจเรื่องราวของพ่อมดฝึกหัด

อย่างไรก็ตาม คำพูดถัดมาของ อาจาร์ยแคซก็ทำให้ ซิด แทบจะทรุดลงกับพื้น

"เมื่อเร็วๆ นี้ มีข้ารับใช้และพ่อมดฝึกหัดจำนวนมากตกตายในห้องหอคอยพ่อมด เจ้าจงไปนำต้นกล้าจำนวนหนึ่งมาจากโลกภายนอกซะ"

หัวใจของ ซิด สั่นสะท้าน เขาสวนกลับมาทันที "แต่ท่านอาจาร์ย เราสามารถเลื่อนไปเดือนหน้าได้หรือไม่ การสอบประจำเดือนของข้ากำลัง..."

"เดือนหน้างั้นหรือ เดือนนี้! เจ้าต้องออกไปวันพรุ่งนี้ ไม่สิ ก่อนคืนนี้เลย!"

อาจาร์ยแคซที่จ้องมองเขานั้นดูโกรธเคือง เขาถูกความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายสะกดข่ม

"แต่ท่านอาจาร์ย" ซิดที่ดูหยิ่งผยองไม่ได้หยิ่งยโสเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไป เหงื่อเย็นเยียบไหลออกมาจากหัวของเขา "แต่การทดลองของข้าจะเริ่มขึ้นในเดือนหน้า ถ้าข้าออกจากหอคอยในตอนนี้ ข้าอาจจะกลับมาไม่ทัน"

เมื่อ แคซ เผชิญหน้ากับคำถามของ ซิด เขาไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย

"เจ้าต้องเข้าใจอย่างหนึ่ง"

"ข้ารับใช้ สาวใช้ และพ่อมดฝึกหัดทุกคนล้วนเป็นทรัพย์สินของท่านเจ้าหอคอย รวมถึงตัวเจ้า" นิ้วอันเหี่ยวย่นของแคซชี้ไปที่ซิด "เจ้าทำให้ท่านเจ้าหอคอยสูญเสีย ข้าต้องให้เจ้าชดใช้"

ซิด อ้าปากจะพูด แต่เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้

เหงื่อหยดหนึ่งไหลลงมาตาม ขมับของเขา ตกลงบนพื้น หยดต่อมาตามมาติดๆ

.....

โซล ได้รู้ว่าซิดออกไปจากหอคอย ในบ่ายวันรุ่งขึ้น

คนที่บอกเขาก็คือ อาจาร์ยแคซ

"รุ่นพี่ซิด งั้นหรือ?" สีหน้าของโซลดูซีดเล็กน้อย

เขาวางมือลงบนหนังสือที่เขาเพิ่งคัดลอก เขากำมือแน่น กระดาษสีเหลืองซีดรวมตัวกันเป็นลูกบอลกระดาษยับย่น

"แต่ทำไม... เขาถึงอยากทำร้ายข้ากัน" โซล ส่ายหัวด้วยความสับสน

"เจ้าต้องหาทางออกเอง" แคซหยิบหนังสือผ้าออกมาแล้วโยนมันลงบนโต๊ะ

โซลมองลงไปแล้วเห็นหนังสือผ้าไหมเล่มบางตรงหน้า

"คู่มือกลั่นศพ"

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นหนังสือที่ทำจากผ้าเช่นนี้

"ข้าคิดว่าเจ้า เอ่ออ .. มีพรสวรรค์ที่ดี ลองเอาหนังสือเล่มนี้ไปอ่าน ถ้ามีสิ่งใดไม่เข้าใจก็มาถามข้าได้" แคซลอบมองท่าทางของโซลบ ก่อนจะหันหลังกลับไป

โซล หยิบ หนังสือขึ้นมา

หนังสือเวทมนตร์ที่ไม่ใช่หนังสือเรียน ล้วนมีราคายืมต่อวันอยู่ที่ 2 คริสตัลเวทมนตร์ แต่มูลค่าของหนังสือเล่มนี้น่าจะสูงกว่านั้นมาก

มันเทียบเท่ากับอาจาร์ยแคซมอบคริสตัลเวทมนตร์จำนวนมาก

"ดูเหมือนอาจาร์ยจะสนใจข้าจริงๆ" โซลพูดพลางหัวเราะออกมาๆ

เขาหยิบ คู่มือกลั่นศพ ขึ้นมา รอยยิ้มค่อยๆผุดขึ้นมาบนริมฝีปากของเขา เขาค่อยๆ กางหน้ากระดาษที่เขาขย่ำออก

"หวืดด -"

เมื่อเสียงแผ่วเบาดังขึ้น โซลจึงเดินไป

แสงเทียนบริเวณหน้าสายพานลำเลียงเปลี่ยนเป็นสีขาว

โซล เดินไปดึงคันโยกอย่างแรง

สายพานลำเลียงศพได้หมุนทันที ศพสดใหม่ที่ปกคลุมด้วยผ้าคลุมหนังสีดำปรากฏขึ้น

คราวนี้ ผู้ตายเป็นคนแปลกหน้าที่ตายอย่างสงบ

โซลเปิดผ้าสีคลุมศพออก และพบว่าร่างกายของเขาค่อนข้างสมบูรณ์

นี่เป็น ครั้งแรกที่เขาจัดการมันด้วยตัวเอง

โซล เริ่มทำสมาธิที่ไม่สมบูรณ์

แม้ว่าภาพการกัดกร่อนของปิศาจจะถูกส่งมาโดย ซิด ซึ่งพบว่าคนที่ส่งมันมาต้องการสังหารเขา แต่โซลรู้สึกว่าเขาเหมาะกับภาพทำสมาธินี้อย่างน่าประหลาดใจ

นอกจากนี้สมุดปกแข็ง ไม่มีท่าทีใดๆ เขาจึงใช้มันต่อ

โซล จับไปที่เครื่องมือที่อยู่บนโต๊ะด้านหลังเขา

ศพแกว่งไปมาเล็กน้อย ด้วยความมึนงง ศพนี้ดูเหมือนกับซิดจริงๆ

โซลหลับตาและกลับสู่โลกความเป็นจริง

"ตอนนี้ข้ามีเวลา 1 เดือน ก่อนที่ซิดจะกลับมา ข้าเกรงว่าจะลงมือหนักกว่านี้อย่างแน่นอน"

แม้ว่าภัยอันตรายจะยังไม่ได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์ แต่มันก็ทำให้โซลได้มีโอกาสหายใจ

"ตอนนี้ดูเหมือนว่าตราบใดที่ข้ายังมีประโยชน์อยู่ พวกเขาก็ยังคุ้มครองข้าได้ ข้าต้องแสดงความสามารถออกมาให้มากขึ้"

ในขณะที่ทำงาน โซลก็เหลือบไปมอง "คู่มือกลั่นศพ" ที่อาจาร์ยแคซมอบให้เขา

ทันใดนั้นเขาก็หยุดสิ่งที่เขาทำ

"มันมีความเกี่ยวข้องกันระหว่าง คู่มือกลั่นศพ ... กับหนังสือการเปลี่ยนแปลงร่างกายของพ่อมดหรือไม่?"