บทที่ 188 สงครามหนึ่งเดียว (ตอนที่ 5)
[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[ลงแบบราคาถูกแค่ใน my-novel แต่จะลงช้ากว่าThai-novel 100 ตอน]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]
บทที่ 188 สงครามหนึ่งเดียว (ตอนที่ 5)
"ตู้ม!"
หลังจากเกิดการระเบิดหลายครั้ง ไอรอนไฮด์ก็ลงไปที่ด้านล่างของหลุมปล่อยจรวดอย่างรวดเร็ว
เมื่อลงจอดถึงพื้น เขาก็กลิ้งไปยังจุดหลบซ่อนตัวใกล้เคียงทันที สํารวจพื้นที่อย่างระมัดระวัง เมื่อเขายืนยันว่าไม่มีสิ่งใดอยู่ใกล้ ๆ ไอรอนไฮด์จึงลุกขึ้นอีกครั้ง
แม้ว่าเขาจะตรวจไม่พบเป้าหมายใด ๆ ในบริเวณใกล้เคียง แต่ไอรอนไฮด์ยังคงระมัดระวังตัว เขายังคงถือเครื่องยิงลูกระเบิดไว้ในมือขวา และเรียกปืนใหญ่เลเซอร์ซึ่งมีพลังมากกว่าบัมเบิลบีออกมาไว้มือซ้ายของเขา
เมื่อเข้าใกล้เป้าหมายที่เพิ่งถูกทําลายอย่างระมัดระวัง ไอรอนไฮด์ก็อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย "เฮ้ นอกจากเจ้าจะเป็นดีเซปติคอนแล้ว เจ้ายังเป็นหนูน่าขยะแขยงที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมมืดด้วยงั้นหรือ?"
ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาจากคำเยาะเย้ย แต่ไอรอนไฮด์ก็ไม่ได้สนใจอะไร
ในไม่ช้า เขาก็มาถึงบริเวณที่เป้าหมายถูกทําลาย เขาเหลือบมองกองเศษโลหะบนพื้นพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย "แค่ปืนกลธรรมดาเหรอ?"
ลําแสงสองดวงพุ่งออกมาจากดวงตาของเขา ตกลงบนปืนกลที่ถูกทําลายบางส่วนบนพื้น รอยยิ้มของไอรอนไฮด์พลันยกกว้างขึ้น
"ข้าเข้าใจล่ะ ปืนกลนี่ถูกดัดแปลงนิดหน่อยให้ยิงอัตโนมัติได้สินะ..."
เขาชูอาวุธขึ้นอย่างรวดเร็วและตะโกนไปรอบ ๆ "ความคิดดี แต่ก็ยังเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ล้มเหลว...ไหนบอกข้าซิ มันเป็นเพราะผู้นําทรราชของเจ้าอย่างเมกะทรอนตายไปแล้วหรือเปล่า ถึงทำให้ดีเซปติคอนเสื่อมถอยลงอย่างรวดเร็วเช่นนี้? ตอนนี้เจ้าได้หันไปใช้อาวุธที่เจ้าเกลียดมากที่สุดอย่างอาวุธของมนุษย์ด้วยซ้ำงั้นเหรอ?"
เมื่อพูดในสิ่งที่คิดแล้ว สายตาของไอรอนไฮด์ก็เหลือบไปเห็นจอภาพใกล้เคียงในมุมมือ เขาขยับอาวุธของเขาเบา ๆ ราวกับเยาะเย้ยมัน
ภายในห้องปฏิบัติการหมายเลข 1 อุปกรณ์เฝ้าระวังได้ถ่ายทอดภาพพฤติกรรมของการยั่วยุของไอรอนไฮด์ให้กับซุนเฉิงอย่างต่อเนื่อง ทันใดนั้นรอยยิ้มเล็ก ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกของเขา
"กล้าดูถูกสติปัญญาของมนุษย์งั้นเหรอ?"
เขาเยาะเย้ยและดีดนิ้ว ทําให้ประตูที่ปิดอยู่ด้านหน้าไอรอนไฮด์เปิดออกทันที
ซุนเฉิงเฝ้าดูด้วยความสนใจอย่างมากตอนที่อุปกรณ์เฝ้าระวังจับภาพร่างของไอรอนไฮด์ได้
ซุนเฉิงไม่สนใจการยั่วยุของอีกฝ่ายเลย เขาเงยหน้าขึ้นแล้วยิงระเบิดทำลายอุปกรณ์เฝ้าระวังพร้อมพึมพำเบา ๆ "ข้าได้เตรียมขนมพิเศษไว้ให้แก่แล้ว อย่าทําให้ข้าผิดหวังมากนักล่ะ!"
เมื่อพูดจบ เขาก็หยุดสนใจไอรอนไฮด์พร้อมมองไปยังจอภาพที่กระจัดกระจายไปทั่วฐาน แกนหลักระบุร่างที่คลุมเครืออีกร่างหนึ่งได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งร่างนี้จู่ ๆ ก็โผล่ขึ้นมาที่ทางเข้าอื่น ดวงตาของเขาถึงกับหรี่ลงโดยไม่รู้ตัว
"ออโต้บอตส์แค่สองตัวงั้นเหรอ?"
เป็นเรื่องปกติที่หลุมของฐานยิงขีปนาวุธไม่ใช่ทางเข้าเดียว อันที่จริงฐานหมายเลข 1 มีทางเข้าสามทาง ไม่นับทางเดินลับ สองทางที่วิศวกรของซุนเฉิงขุดนะ
ทางเข้าหลักทางหนึ่งใช้สําหรับการขนส่งวัสดุและกองกำลังพล ซึ่งอยู่ห่างจากฐานปล่อยของฐานทัพสี่กิโลเมตร และเชื่อมต่อกับตําแหน่งนี้ผ่านอุโมงค์ยาว
นอกจากนี้ กองทัพสหรัฐยังได้มีช่องทางสำหรับขนส่งหัวรบนิวเคลียร์แบบลับ ๆ รวมถึงช่องทางอพยพสําหรับบุคลากรและอุปกรณ์ในกรณีฉุกเฉินด้วย
เห็นได้ชัดว่าถึงฐานปล่อยนิวเคลียร์แห่งนี้จะถูกทิ้งร้างมาหลายปีแล้ว แต่ก็ยังเป็นสถานที่ทางทหารที่สร้างโดยสหรัฐอเมริกา ทำให้กองกำลังซาวด์เนสท์ก็มีข่าวกรองทั้งหมดของสถานที่แห่งนี้
ซุนเฉิงได้รู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกแล้ว และเขาก็รู้ด้วยว่าเมื่อหน่วยกองกำลังซาวด์เนสท์เตรียมลงมาในหลุมเพื่อกำจัดเขา พวกเขาจะต้องปิดกั้นทางออกทั้งหมดเพื่อป้องกันการหลบหนีของเขา
ทว่าสิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ ฝ่ายตรงข้ามส่งออโต้บอตส์มาเพียงสองตัวเท่านั้น
"กับดักเหรอ?"
ด้วยความสงสัย เขาจึงเปิดใช้งานแกนหลักของเขาอย่างเต็มที่และเชื่อมต่อจิตสํานึกของเขากับอุปกรณ์เฝ้าระวังหลายร้อยเครื่องที่กระจายอยู่ทั่วฐาน ค้นหาบุคคลที่น่าสงสัยอย่างบ้าคลั่ง
แต่เขาก็ต้องผิดหวัง นอกเหนือจากไอรอนไฮด์และออโต้บอตส์ร่างเตี้ยอ้วนที่เขาจําชื่อไม่ได้ เขาก็ไม่พบออโต้บอตส์ตนอื่นเลย
"ปืนกลรักษาความปลอดภัยอัตโนมัติก็ไม่ตอบสนองเช่นกัน หมายความว่าความเสียหายภายนอกฐานอาจรุนแรงกว่าที่ข้าคิดไว้มากสินะ!"
ความยินดีปรากฏขึ้นมาในใจของเขา รอยยิ้มของซุนเฉิงพลันเบิกกว้างขึ้นไปอีก
ก่อนหน้านี้เมื่อเขาสงสัยว่าตนอาจถูกกองทัพสหรัฐค้นพบตำแหน่ง เขาจึงได้สั่งวิศวกรฝ่ายดีเซปติคอนให้ติดตั้งทุ่นระเบิดต่อต้านรถถังและทุ่นระเบิดต่อต้านทหารราบจำนวนมาก รวมถึงอุปกรณ์เฝ้าระวังภายในระยะหลายสิบกิโลเมตรนอกฐานทัพทันที
แต่เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่า สิ่งเหล่านั้นที่จะใช้แค่ถ่วงเวลากลับสามารถสร้างความเสียหายอย่างมากต่อกองทหารสหรัฐ และออโต้บอตส์ได้
เขาไม่ค่อยมีความหวังมากนักกับพวกระบบขีปนาวุธภาคพื้นดินอัตโนมัติที่ดัดแปลงโดยวิศวกรทั้งหก แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นจนต้องนำมาใช้
ซึ่งไพ่ตายที่แท้จริงของซุนเฉิงคือกล่องยาวสองกล่องที่เขาเลือกที่จะฝังมันด้วยตัวเองต่างหาก!
สิ่งที่อยู่ภายในกล่องเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่ธรรมดา แต่เป็นระเบิดพลังงานที่ดัดแปลงโดยแอตลาสและตนอื่น ๆ
ถามว่าเขาเอามันมาจากไหน ก็ต้องบอกว่ามาจากอุปกรณ์เสริมของพรีเดเตอร์
อารยธรรมพรีเดเตอร์ หากกล่าวอย่างจริงจังแล้ว มันถือเป็นอารยธรรมที่เพิ่งได้รับพลังงานขั้นสูงมาครอง แต่อาจเป็นเพราะเทคโนโลยีพลังงานของพวกเขายังไม่ก้าวหน้าไปกว่าดาวไซเบอร์ตรอน พวกเขาจึงมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาระเบิดพลังงาน สิ่งนี้นําไปสู่การสร้างอุปกรณ์เสริมของพวกเขาเองขึ้นมา
ไม่เพียงแต่ของสิ่งนี้จะให้แหล่งจ่ายไฟที่เสถียรแก่อุปกรณ์ของพรีเดเตอร์ แต่ยังทําหน้าที่เป็นอุปกรณ์ที่สามารถใช้เป็นระเบิดได้ตลอดเวลา
ต้องบอกก่อนว่า เทคโนโลยีของดาวไซเบอร์ตรอนมุ่งเน้นไปที่การสร้างเสถียรภาพพลังงาน พวกเขาไม่เคยคิดจะทำลายเสถียรภาพของพลังงาน เพื่อใช้มันเป็นอาวุธปลดปล่อยพลังระเบิดอันน่าสะพรึงกลัวเหมือนพรีเดเตอร์เลย
แต่ด้วยการอ้างอิงทางเทคโนโลยีของอารยธรรมพรีเดเตอร์ แอตลาสและทีมของเขาก็สามารถสร้างระเบิดพลังงานที่น่าสะพรึงกลัวได้ พลังระเบิดเทียบเท่ากับวัตถุระเบิดคุณภาพสูงหลายพันตัน
ทว่าการผลิตระเบิดพลังงานดังกล่าวมีความซับซ้อนและต้องใช้พลังงานจํานวนมาก
ระเบิดพลังงานสองลูกที่ซุนเฉิงครอบครองคือทั้งหมดที่เขามีแล้ว!
ส่งผลให้ฐานที่ 2 หมดพลังงานสํารองทั้งหมด ส่งผลกระทบต่อการผลิตหุ่นยนต์อุตสาหกรรมที่เขาวางแผนเอาไว้
ซึ่งก็เรียกว่าคุ้ม เพราะพลังของระเบิดพลังงานทั้งสองนั้นเกินจินตนาการ แม้ว่าซุนเฉิงจะอยู่ในสถานที่ใต้ดินที่ทนทานต่อการโจมตีด้วยนิวเคลียร์ได้ แต่เขาก็ยังรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนที่รุนแรงจากการระเบิดครั้งก่อน
เมื่อรู้เช่นนี้ ซุนเฉิงจึงรู้ว่าเป้าหมายของเขาสําเร็จแล้ว และตอนนี้เขาสามารถเตรียมพร้อมสําหรับการอพยพได้ทุกเมื่อ
แต่ทว่า!
ในขณะที่เขากลับมามองจอภาพจากอุปกรณ์เฝ้าระวังอีกครั้ง จ้องมองไปยังสิ่งมีชีวิตผิวเหล็กที่ยังคงเยาะเย้ยเขา รวมถึงหุ่นยนต์ออโต้บอตส์ตัวเตี้ยและแข็งแรงที่เขาไม่คุ้นหน้า รอยยิ้มของเขาก็ยิ่งแปรเปลี่ยนเป็นดูร้ายกาจยิ่งขึ้น
ถ้าเกิดมีโอกาสทำคะแนนสอบได้เต็มร้อย คิดเหรอว่าเขาจะเอาแค่ 90%!
นั่นแหละคือวิถีของซุนเฉิง ถ้ามีโอกาสจัดการไอ้หุ่นบัดซบพวกนี้อยู่ตรงหน้า เขาก็จะทำ!
เมื่อเห็นไอรอนไฮด์ที่เย่อหยิ่งและอวดีถูกนําไปยังกับดักแม่เหล็กไฟฟ้าที่เขาตั้งไว้ ซุนเฉิงก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วพร้อมเรียกปืนใหญ่พลาสม่าของเขาออกมา
หลังจากออกจากห้องทดลองที่ว่างเปล่าโดยไม่หันกลับไปมอง เขาก็ติดต่อหุ่นยนต์ต่อสู้สองตัวที่กำลังมุ่งหน้าไปยังตำแหน่งของไอรอนไฮด์ผ่านทางแกนหลัก จากนั้นก็เปลี่ยนเส้นทางไปยังออโต้บอตส์อีกตัวหนึ่งทันที
ซุนเฉิงมุ่งหน้าตรงไปหามันอย่างไม่เกรงกลัว!
ในเมื่อพวกออโตบอตส์ตั้งเป้าหมายไว้ที่เขา คราวนี้เขาก็จะทำให้ไอ้พวกออโตบอตส์มันได้เสียใจที่ตัดสินใจเช่นนี้!
