กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 9 เจ้าล้อข้าเล่นหรือ!
กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 9 เจ้าล้อข้าเล่นหรือ!
"หอคอยกลไกสวรรค์หรือ"
เจ้าเมืองต้าฮวงมองเห็นหอคอยเช่นกัน
เขารู้สึกประหลาดใจ
เหตุใดในเมืองต้าฮวง จึงมีสถานที่เช่นนี้ตั้งอยู่ โดยที่เขาไม่เคยล่วงรู้มาก่อน
ส่ายศีรษะ
เจ้าเมืองต้าฮวงสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไป ยังคงยืนโค้งคำนับด้วยความเคารพ เพราะยอดฝีมือระดับจอมศักดิ์สิทธิ์ยังไม่ได้จากไป
เขาไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย
หากทำให้ยอดฝีมือผู้นี้ไม่พอใจ เพียงสะบัดมือ เมืองต้าฮวงก็อาจหายไปในพริบตา
......
หอคอยกลไกสวรรค์
หยางชิวเดินเข้ามาด้านใน
สิ่งแรกที่เขาเห็น
คือบุรุษชุดเขียวผู้หนึ่ง นอนเอกเขนอยู่บนเก้าอี้ยาว
มองจากภายนอก บุรุษผู้นี้ดูเป็นคนธรรมดาสามัญ ไม่มีปราณใด ๆ ไหลเวียนอยู่ แต่สิ่งที่แปลกประหลาดคือ รอบกายเขากลับมีกลิ่นอายของมรรคแผ่ออกมา
แม้จะน้อยนิด แต่เขาก็ยังสัมผัสได้
"คนของสำนักกระบี่ต้าหลัว อยู่ที่นี่หรือไม่"
หยางชิวถาม เสียงดังก้องกังวาน ดวงตาคมกล้า รอบกายแผ่รังสีความน่าเกรงขาม ไม่อาจทนมองตรง ๆ ได้
"หยางชิว"
หลี่อวิ๋นวางตำราในมือลง มองไปยังผู้มาใหม่ มุมปากเผยรอยยิ้ม
ในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้น
เบื้องหน้าก็ปรากฏม่านแสงสีฟ้าจาง ๆ แสดงข้อมูลทั้งหมดของหยางชิวออกมา
[ชื่อ: หยางชิว!]
[ตบะ: ระดับแก่นสวรรค์ระยะสูงสุด (ระดับจอมศักดิ์สิทธิ์ระยะสูงสุด)!]
[ขุมอำนาจ: สำนักมารเก้าขุมนรก!]
[วิชาเวท: คัมภีร์สวรรค์เร้นเก้าขุมนรก วิชาท่องภพดวงจิตมาร พระสูตรสวรรค์เพรียกมารโทสะ...]
[พลังวิเศษ: เนตรมารส่องทำนาย ไตรเทพภูติสะบั้นเศียร ดัชนีอธรรมทะลวงสวรรค์ บุปผาสวรรค์นิศากรทมิฬ ฝ่ามือเก้าขุมนรกมายาอันธการ เก้าขุมนรกพิฆาตฟ้า....]
[ยุทธภัณฑ์: ร่มมารสวรรค์ (ระดับจอมศักดิ์สิทธิ์) โซ่ตรึงดวงจิตพรากดวงชะตา (ระดับจอมศักดิ์สิทธิ์) ลูกปัดเก้าห้วง (ระดับเหนือสวรรค์) รองเท้าเมฆามาร (ระดับเหนือสวรรค์)...]
[สถานะปัจจุบัน: สุดยอด ยอดฝีมือระดับจอมศักดิ์สิทธิ์ผู้ทรงอำนาจ บัดนี้โกรธแค้นจนเลือดขึ้นหน้า ต้องการสืบหาตัวฆาตกรที่สังหารศิษย์ของตน เพื่อชำระแค้น!]
[คลิกเพื่อดูข้อมูลเพิ่มเติม...]
หลังจากอ่านข้อมูลของหยางชิวจบ
หลี่อวิ๋นก็รู้สึกตกตะลึง
นี่มันปลาตัวใหญ่ชัด ๆ!
สมบัติและของวิเศษมากมาย ทำให้เขาอยากจะลงมือปล้นชิงขึ้นมาทันที
แต่เมื่อนึกถึงชื่อเสียงของหอคอยกลไกสวรรค์
หลี่อวิ๋นจึงฝืนใจ ยกถ้วยชาขึ้นจิบอย่างยากลำบาก พยายามสะกดกลั้นความโลภในใจ
"คนของสำนักกระบี่ต้าหลัว อยู่หรือไม่"
หยางชิวขมวดคิ้ว ถามซ้ำอีกครั้ง
เขาจ้องมองหลี่อวิ๋นด้วยสายตาเย็นชา ไม่รู้เพราะเหตุใด ในใจกลับรู้สึกไม่ปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก เมื่อครู่ เกือบจะหันหลังกลับไปแล้ว
โชคดีที่ความรู้สึกนั้นหายไปอย่างรวดเร็ว
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่ได้ลงมือในทันที แต่เลือกที่จะรอดูสถานการณ์
"เชิญสหายเต๋านั่งก่อนเถิด"
หลี่อวิ๋นโบกมือ บนพื้นก็ปรากฏเก้าอี้ขึ้นตัวหนึ่ง
"การค้าขาย ไม่ควรใจร้อน"
"ค้าขายอันใด"
หยางชิวไม่ยอมนั่ง ยังคงยืนอยู่ที่เดิม เอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "ข้ากำลังถามเจ้าว่า คนของสำนักกระบี่ต้าหลัว อยู่ที่นี่หรือไม่ หากอยู่ก็ส่งตัวนางออกมาซะ"
"มิเช่นนั้น อย่าหาว่าข้าไร้ความปราณี!"
"โอ้ เช่นนั้นหรือ"
หลี่อวิ๋นเลิกคิ้ว เอ่ยด้วยรอยยิ้ม "หอคอยกลไกสวรรค์แห่งนี้ เปิดทำการค้าขายข้อมูลข่าวสาร เจ้ามาถามข้าเรื่องคนของสำนักกระบี่ต้าหลัว"
"นี่ไม่ใช่การค้าขายแล้วหรือ"
"หรือว่า เจ้าไม่คิดจะทำการค้าขาย ต้องการจะแย่งชิงข้อมูลไป"
หลี่อวิ๋นรู้สึกขบขัน
เมื่อครู่เขายังคิดอยู่ว่าจะปล้นหยางชิวอย่างไรดี
ไม่นึกเลยว่าอีกฝ่ายจะยื่นโอกาสมาให้ถึงที่ หากเป็นอีกฝ่ายที่ลงมือก่อน ก็อย่าหาว่าเขาใจร้าย
"ว่ากระไรนะ"
หยางชิวแสยะยิ้ม ดวงตาเปล่งประกายเย็นเยียบ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าหรือ... หืม ผิดปกติ!"
ในฐานะคนสายมาร
หากไม่เคยทำเรื่องชั่วร้าย ปล้นชิงฆ่าฟัน
ก็นับว่าไร้ซึ่งคุณสมบัติ
หยางชิวเป็นถึงผู้อาวุโสของสำนักมารเก้าขุมนรก อย่าว่าแต่การฆ่าคนชิงของ แม้แต่การไล่ล่าบุตรศักดิ์สิทธิ์เขาก็เคยทำมาแล้ว หอคอยกลไกสวรรค์แห่งนี้ หากเขาต้องการทำลาย ก็ไม่ใช่เรื่องยาก
เพียงแค่พลิกฝ่ามือก็สิ้นเรื่อง
แต่ในขณะที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัว เขาก็รู้สึกได้ถึงอันตรายอย่างใหญ่หลวง
หยางชิวถึงกับมึนงง
ด้วยตบะระดับจอมศักดิ์สิทธิ์เช่นเขา สัญชาตญาณของเขานั้นแม่นยำอย่างยิ่ง ไม่เคยพลาด การที่เขารู้สึกเช่นนี้ แสดงว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติ
เขาหันกลับมามองหลี่อวิ๋น พบว่าอีกฝ่ายกำลังจ้องมองเขาด้วยสายตาเป็นประกาย
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกหนาวสันหลังวาบ
ไม่ถูกต้อง!
ผิดปกติอย่างมาก!
หอคอยกลไกสวรรค์แห่งนี้ ไม่เหมือนอย่างที่เขาคิด!
"ในเมื่อสหายเต๋าบอกว่าจะค้าขาย ก็เชิญกล่าวมาเถิด ว่าต้องการแลกเปลี่ยนกับสิ่งใด"
หยางชิวรู้สึกถึงความผิดปกติจึงฝืนยิ้มออกมา เอ่ยถาม
"หืม"
คราวนี้
ถึงคราวหลี่อวิ๋นงุนงง
เกิดอะไรขึ้น
ทำไมไม่ลงมือสักที
ลงมือมาสิ รับรองว่าไม่ฆ่าให้ตาย
แค่จะขอยืมยุทธภัณฑ์กับสมบัติวิเศษในแหวนมิติสักหน่อย
"แค่ก!"
หลี่อวิ๋นกระแอมไอเบา ๆ เพื่อรักษาชื่อเสียงของหอคอยกลไกสวรรค์ เขาจึงสะกดกลั้นความคิดที่จะปล้นอีกฝ่ายลงไปอีกครั้ง เอ่ยขึ้นว่า "ขึ้นอยู่กับว่าสหายเต๋าต้องการซื้อข้อมูลอะไร"
"ข้อมูลใด ๆ ก็ซื้อได้หรือไม่"
"ข้อมูลใด ๆ ก็ซื้อได้!"
"ถ้าเช่นนั้น... ใครเป็นคนฆ่าศิษย์ของข้า"
"สมบัติวิญญาณระดับสูงสุดหนึ่งชิ้น!"
"..."
หยางชิวเงียบไปครู่หนึ่ง
สมบัติวิญญาณระดับสูงสุด แม้จะมีมูลค่ามหาศาล แต่สำหรับเขาก็ไม่ได้มีค่ามากมายอะไร
เขาจึงหยิบหอกยาวเล่มหนึ่ง ปล่อยรังสีเย็นเยียบน่าหวาดกลัวออกมา โยนไปให้หลี่อวิ๋นพลางเอ่ยว่า "ตอนนี้บอกได้หรือยัง"
"สำนักกระบี่ต้าหลัว หลิวเฉิงเสวี่ย!"
หลี่อวิ๋นรับสมบัติวิญญาณ ลองคิดดูในใจ
ระบบแจ้งว่า สามารถแลกเปลี่ยนเป็นแต้มกลไกสวรรค์ได้ยี่สิบแต้ม!
สมบัติวิญญาณระดับสูงสุดมีมูลค่ามากกว่าสมบัติวิญญาณระดับสูงถึงสองเท่า!
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้มาโดยไม่ต้องจ่ายอะไรอีกด้วย!
งานนี้กำไรเห็น ๆ!
ข้อมูลนี้ เขาล้วนรู้อยู่แล้ว เป็นคนที่เขาชักนำมาเองแท้ ๆ หากนำมาขายแลกเปลี่ยนกับสมบัติวิญญาณระดับสูงสุด นับว่าเป็นการค้าที่ไม่ต้องลงทุนแม้แต่น้อย!
"เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ หรือ"
หยางชิวรู้สึกปั่นป่วนในใจ
ข้อมูลนี้ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่ผิดเพี้ยน เป็นคนของสำนักกระบี่ต้าหลัวจริง ๆ เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าเป็นใคร
แต่เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ผู้นี้ กลับบอกชื่อของอีกฝ่ายออกมาตรง ๆ!
"แล้วตอนนี้นางอยู่ที่ใด"
หยางชิวถามต่อ
"สมบัติวิญญาณระดับสูงสุดหนึ่งชิ้น!"
หลี่อวิ๋นยื่นมือออกไป
หยางชิว: "..."
หลังจากส่งสมบัติวิญญาณระดับสูงสุดอีกชิ้นไปแล้ว หยางชิวจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "บอกมาได้แล้ว"
"เมืองต้าฮวง หอคอยกลไกสวรรค์!"
"เจ้าล้อข้าเล่นหรือ"
ปัง!
หยางชิวลุกขึ้นยืนอย่างฉับพลัน ดวงตาดวงก่ำแทบพ่นไฟ โกรธจนหน้าดำคล้ำ ราวกับถูกตบหน้ากลางสาธารณชน
