เจ้าหน้าที่หมายเลข 68 [ฟรี]
ตอนที่ 68
ลูกเขยพบแม่ยาย!
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และวันที่ได้ทำข้อตกลงกับคาร์เตอร์ก็มาถึงในที่สุด
เพ็กกี้ คาร์เตอร์ ที่เคยเข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่สองในปี 1921 วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบ 87 ปีของเธอ
อดีตเจ้าหน้าที่ระดับพระกาฬของหน่วย Strategic Scientific Reserve (SSR) และหนึ่งในสามผู้ก่อตั้งของชีลด์ได้กลายเป็นหญิงชราไปแล้ว
ลีออนได้ยินจากคาร์เตอร์ว่าสุขภาพของป้าเธอไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่และเพื่อที่จะดูแลเธอได้ตลอดเวลาลูกชายคนเล็กของเธอจึงซื้อบ้านในเมืองที่เธออาศัยและทำงาน ลอนดอนเมืองหลวงของอังกฤษ!
ดังนั้นงานเลี้ยงวันเกิดจึงถูกจัดขึ้นที่ลอนดอน
เนื่องจากพวกเขาไม่ได้ทำภารกิจ แต่เป็นการไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิด ดังนั้นลีออนและคาร์เตอร์จึงไม่สามารถขับเครื่องบินควินเจ็ทไปที่ลอนดอนได้
ในเช้าของวันเกิดสุดวิเศษพวกเขาทั้งสองคนเดินทางจากสนามบินเคนเนดีของนิวยอร์กมุ่งหน้าไปยังลอนดอน
ด้วยระยะเวลาไม่ถึงแปดชั่วโมงเวลา 16.00 น. ตามเวลาท้องถิ่นพวกเขาทั้งสองคนก็มาถึงสนามบินนานาชาติฮีทโธรว์
ซึ่งสิ่งที่ลีออนคิดไม่ถึงก็คือคนที่มารับพวกเขาก็คือแม่ของคาร์เตอร์!
ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นแฟนปลอม ๆ ของเธอ แต่เขาก็พร้อมที่จะพบพ่อแม่ของคาร์เตอร์เช่นกัน แต่หลังจากเดินลงมาจากเครื่องบินและเห็นแม่คาร์เตอร์ที่ยืนรออยู่ร่างของลีออนก็ไร้เรียวแรงเล็กน้อย
คาร์เตอร์ที่เห็นแม่ของตัวเองยืนรอยู่ก็รีบเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว ส่วนลีออนก็รีบทักทายแม่ของคาร์เตอร์ว่า "ขอโทษที่ล่าช้าครับ พอดีเครื่องดีเลย์นิดหน่อย . . . "
"แฟนลูก?"
"ใช่ค่ะ!" คาร์เตอร์ไม่คิดว่าเธอจะได้เจอพ่อแม่เร็วขนาดนี้ ทำให้ตอนนี้เธอตั้งตัวไม่ทัน
"แม่คะ ทำไมแม่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้?"
ในเมื่อเธอขอให้ลีออนช่วย ดังนั้นการเผชิญหน้ากับพ่อแม่ของเธอน่าจะเป็นเรื่องปกติละมั้ง?
ดังนั้นตอนนี้เธอจะต้องแสดงให้เหมือนกับว่าลีออนเป็นแฟนของเธอจริง ๆ พ่อแม่จะได้เชื่อเธอร้อยเปอร์เซ็นต์!
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้คาร์เตอร์ก็รีบใช้มือคล้องแขนของลีออนเอาไว้และแนะนำให้แม่ของเธอรู้จักอย่างรวดเร็ว "แม่คะ! นี่คือแฟนของหนู เขาชื่อว่า ลีออน"
"คุณนายคาร์เตอร์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
แม่ของคาร์เตอร์เป็นผู้หญิงอวบอ้วนอุดมสมบูรณ์และมีผมสีบลอนด์ทอง
เมื่อพิจารณาจากลักษณะของโครงหน้าที่สามารถมองเห็นได้อย่างคลุมเครือ แม่ของคาร์เตอร์ต้องเป็นสาวจะต้องสวยไม่น้อยหน้าไปกว่าคาร์เตอร์อย่างแน่นอน
เมื่อเห็นลูกสาวสุดที่ของตัวเองที่โสดมานานในที่สุดก็พาแฟนกลับมาบ้านด้วยมันก็ทำให้คุณนายคาร์เตอร์ดีใจเป็นอย่างมากและไม่สนว่านี่จะเป็นการพบกันครั้งแรกหรือไม่ เธอก้าวไปข้างหน้าและกอดลีออนอย่างอบอุ่น
"เช่นกันจ๊ะลีออน!"
พวกเขาทั้งสามคนคุยกันสั้น ๆ ก่อนที่จะเดินออกมาจากสนามบินขึ้นรถแท็กซี่มุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดงานเลี้ยงวันเกิด
ระหว่างทางคุณนายคาร์เตอร์ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับคนขับก็เริ่มเปิดใช้ทักษะติดตัวเล็งเป้าหมายไปที่ลีออนทันที
คำถามของแม่สะใภ้!
"ลีออน ปีนี้เธออายุเท่าไหร่แล้ว?"
"ปีนี้เขาอายุ 24 ปีแล้วค่ะ" คาร์เตอร์เป็นฝ่ายตอบขึ้นมาแทน (ลีออน : ??? ปีนี้ฉันอายุแค่ 21 ปีเอง!!)
"อาชีพล่ะ?"
"เขาเป็นนักวางแผนทางการเงิน" (ลีออน : จัดการเงินของตัวเองนี่เรียกว่าเป็นนักวางแผนทางการเงินได้ไหม??)
. . .
ถึงแม้ว่าเธอและลีออนจะมีการเตรียมข้อมูลกันเอาไว้แล้ว แต่คาร์เตอร์ก็ยังเป็นกังวลว่าลีออนจะพูดอะไรผิดไป ดังนั้นเธอจึงเป็นฝ่ายตอบคำถามทั้งหมดของแม่เธอแทนลีออน
จนกระทั่งในที่สุดคาร์เตอร์ที่ตอบคำถามจากแม่มากมายก็ถูกแม่ของตัวเองพูดขัดจังหวะขึ้นมาอย่างกะทันหัน "ลีออน ครอบครัวของเธอมีพี่น้องหรือเปล่า?"
"คือว่าเขา . . . "
"ลูกรัก แม่ถามลีออนไม่ได้ถามลูก ทำไมลูกเอาแต่ตอบแทนลีออนเขาตลอดเลย?!"
"เอ่อ . . . " คาร์เตอร์ชะงักไปกับคำพูดของแม่เธอทันทีและได้แต่มองไปที่ลีออนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วยความกังวล พร้อมกับพยายามส่งสายตาให้ลีออนว่าให้เขาพูดอย่างระมัดระวัง
ลีออนพยักหน้าให้คาร์เตอร์เล็กน้อยเพื่อบอกให้เธอไม่ต้องกังวล ก่อนที่จะตอบคำถามของคุณนายคาร์เตอร์ด้วยรอยยิ้มว่า "ผมเป็นลูกคนเดียวครับ พ่อแม่ของผมเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่ผมยังเด็ก"
"ขอโทษจ๊ะ ฉันเสียใจด้วยจริง ๆ . . . "
"ไม่เป็นไรครับ ผมยังมีลุงที่ให้ความรักผมเป็นอย่างดีเหมือนกับผมเป็นลูกแท้ ๆ ของเขา ดังนั้นผมจึงรักเขามากเหมือนกัน"
"จ๊ะ . . . "
หลังจากอาการตื่นตระหนกเล็กน้อยในตอนแรกลีออนก็เริ่มปรับตัวได้อย่างรวดเร็วและเริ่มสวมบทบาท ‘แฟน’ ได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ในฐานะเจ้าหน้าที่ของชีลด์ทักษะการแสดงเป็นหนึ่งในทักษะที่สำคัญเป็นอันดับต้น ๆ . . .
เมื่อเห็นฉากอันอบอุ่นระหว่างแม่และลีออนต่อหน้าต่อตา คาร์เตอร์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ลีออนก็มึนงงและสับสนเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าภาพตรงหน้ามันเป็นความจริงหรือภาพลวงตากันแน่
บางทีฉันควรจะมีแฟนจริง ๆ สักที . . .
ในขณะที่คาร์เตอร์กำลังจะคิดเกี่ยวกับการหาแฟนเป็นตัวเป็นตนรถแท็กซี่ก็ขับมาถึงที่หมายโดยไม่รู้ตัว
บ้านของเพ็กกี้ คาร์เตอร์ ตั้งอยู่ในย่านชานเมืองที่เรียกว่า ‘แคลปแฮม’ ทางตะวันตกเฉียงใต้ของลอนดอนเป็นวิลล่าขนาดใหญ่ ถ้าดูจากโครงสร้างภายนอกรูปแบบสถาปัตยกรรมของวิลล่าหลังนี้ถูกออกแบบเหมือนกับตารางวิคตอเรียที่ทำให้ผู้พบเห็นเหมือนตกอยู่ในภาพลวงตาในยุครุ่งเรืองของราชินีวิกตอเรีย
งานเลี้ยงวันเกิดอย่างเป็นทางการยังไม่ได้เริ่มขึ้น . . .
อย่างไรก็ตามภายในวิลล่าในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยพ่อครัวมากมายที่กำลังวิ่งวุ่นกันเต็มไปหมดและบรรดาแขกที่เริ่มทยอยกันมาเข้าร่วมงาน เห็นได้ชัดว่างานเลี้ยงวันเกิดกำลังจะเริ่มขึ้นในเร็ว ๆ นี้
ภายใต้การแนะนำของคาร์เตอร์ในที่สุดลีออนก็ได้พบตัวเองของงานเลี้ยงวันเกิดในวันนี้ เพ็กกี้ คาร์เตอร์!
หญิงชราที่นั่งอยู่บนรถเข็นใบหน้าของเต็มไปด้วยเลือดฝาดและดูไม่เหมือนกับผู้สูงวัยเลย
เมื่อเห็นหลานสาวของตัวเองพาชายหนุ่มที่ไม่รู้จักมางานเลี้ยงเพ็กกี้ก็แสดงรอยยิ้มขึ้นมาอย่างดีใจและพูดหยอกล้อเล็กน้อยว่า "ชารอนคนสวยของป้า ส่วนชายหนุ่มรูปหล่อคนนี้ถ้าหากให้ป้าเดา . . . "
"หนุ่มหล่อคนนี้เป็นแฟนของหลานใช่ไหม?"
"เอ๊ะ?!" คาร์เตอร์ผงะเล็กน้อย
เธอไม่คิดว่าทันทีที่เธอเดินมาหาป้าของเธอ เธอจะถูกป้าถามคำถามนี้ขึ้นมาก่อนที่เธอจะได้แนะนำลีออนให้รู้จักด้วยซ้ำ
ถึงแม้ว่าป้าของเธอจะคาดเดาได้แล้วว่าลีออนเป็นอะไรกับเธอ แต่เธอก็จะต้องแนะนำลีออนให้ป้าเพ็กกี้รู้จักอยู่ดี
คาร์เตอร์ดึงลีออนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ขึ้นมาด้านหน้าเล็กน้อยพร้อมกับเอามือคล้องแขนของลีออนเอาไว้ด้วยรอยยิ้มอย่างโอ้อวด "ป้าเพ็กกี้ นี่คือแฟนของหนูเองเขาชื่อว่า ลีออน"
"สวัสดีครับคุณคาร์เตอร์"
เพ็กกี้มองสำรวจลีออนขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เธอจะพูดหยอกล้อคาร์เตอร์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยรอยยิ้มว่า "ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลานจะไม่พาแฟนมาให้ป้ารู้จัก . . . "
"ผู้ชายที่หล่อเหล่าขนาดนี้ ถ้าหากไม่ซ่อนตัวเขาเอาไว้ในบ้านให้ดี ๆ คงถูกพวกผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าลากเขาไปกินจนเหลือแต่กระดูก . . . "
พูดจบเพ็กกี้ก็ยกนิ้วให้หลานสาวตัวเองเล็กน้อย
เมื่อเห็นท่าทางหยอกล้อของเพ็กกี้ลีออนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมาและพูดอย่างสุภาพว่า "การได้รับคำชมจากคุณคาร์เตอร์นับว่าเป็นเกียรติสำหรับผมมากครับ"
ในขณะเดียวกันคาร์เตอร์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ใบหน้าของเธอก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมกับโอบรัดแขนของลีออนแน่นขึ้น
"ป้าเพ็กกี้! มันไม่ใช่อย่างที่ป้าคิดนะคะ . . . "
โปรดติดตามตอนต่อไป …