330 (ฟรี)

330 (ฟรี)

“เวรเอ๊ย! พวกวอลล์สตรีทก็ไม่ได้กำไรเหรอโดนคนอื่นฉวยโอกาสไปแล้ว?”

“คนๆนั้นคือหลินเป่ยฝาน มหาเศรษฐีคนใหม่แห่งประเทศจีน คนที่เคยเอาชนะกลุ่มบริษัทรถยนต์ และเป็นคนที่เปิดยุคของรถยนต์พลังงานใหม่!”

“ทุกครั้งที่ได้ยินข่าวของท่านประธานหลิน ก็รู้สึกตื่นเต้นทุกที!”

“เหตุการณ์นี้มันสุดยอดมาก! พวกวอลล์สตรีทตั้งใจจะมาหลอกเอาเงินคนอื่น แต่กลับโดนหลินเป่ยฝานหลอกซะเอง!”

“ได้ยินมาว่าหลินเป่ยฝานได้กำไรไปหลายแสนล้านหยวน รวยเละไปเลย!”

“ผู้ชายคนนั้นสร้างปาฏิหาริย์อีกแล้ว เอาชนะวอลล์สตรีทได้!”

คนทั้งประเทศต่างก็พากันฮือฮา!

ส่วนหลินเป่ยฝานก็ยิ่งดังไปทั่วโลก!

คนเราพอดังแล้วก็มักจะยุ่ง

หลินเป่ยฝานก็เช่นกัน ตอนนี้เขากำลังยุ่งกับการตอบข้อความจากสาวๆ

ซ่งหยูฉิง : หลินได้ยินมาว่าคุณเอาชนะวอลล์สตรีทได้โกยเงินไปหลายแสนล้านหยวน!(อีโมจิตกใจ)

หลินเป่ยฝาน : ก็ประมาณนั้น (รีบมาชมฉันหน่อยสิ)

ซ่งหยูฉิง :(อีโมจิปิดปากหัวเราะ)

ซ่งหยูฉิง : คุณเก่งมาก! พอใจหรือยัง?(อีโมจิยิ้ม)

หลินเป่ยฝาน : แค่คำชมอย่างเดียวเหรอ ไม่มีรางวัลอะไรให้ผมบ้างเหรอ?

ซ่งหยูฉิง : อยากได้รางวัลอะไรล่ะ?

หลินเป่ยฝาน : เธอน่าจะรู้นะ (อีโมจิเขินอาย)

ซ่งหยูฉิง :(อีโมจิเขินอาย)

ฉู่รั่วเสวี่ย : อ๊า! ! ! (ข้อความเสียง)

หลินเป่ยฝาน : เป็นอะไรไปเนี่ยร้องซะดังเชียว?

ฉู่รั่วเสวี่ย : ฉันดีใจไง ผู้ชายของฉันเอาชนะวอลล์สตรีทได้ ฉันไม่น่าจะดีใจเหรอ?

หลินเป่ยฝาน : ก็ควรจะดีใจแหละ แต่ไม่ควรจะมาร้องตอนนี้

ฉู่รั่วเสวี่ย : แล้วจะให้ฉันร้องตอนไหน?

หลินเป่ยฝาน : รอให้ถึงตอนกลางคืนแล้วค่อยร้องบนเตียง

ฉู่รั่วเสวี่ย : ไอ้ลามก!

หลินเป่ยฝานกำลังคุยกับสาวๆอย่างสนุกสนาน

ในตอนนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“เข้ามาได้เลย!” หลินเป่ยฝานพูด

หลิวรู่เหมยเลขาสาวสวยเดินเข้ามา “เจ้านาย มีเรื่องสำคัญจะรายงานค่ะ!”

“ว่ามาเลย” หลินเป่ยฝานพูดพลางก้มหน้า

หลิวรู่เหมยถือเอกสารและพูดอย่างตื่นเต้น “เจ้านาย ตอนนี้มีรายการมากมายที่ติดต่อมาขอสัมภาษณ์คุณเ ช่นรายการต้าเหรินอู้ของสถานีโทรทัศน์ CCTV รายการฉวนฉีของสถานีโทรทัศน์หลานเหมย รายการหมิงเหรินโหย่วเยว่ของสถานีโทรทัศน์จูเชว่ .... รวมแล้ว 12 รายการ!”

หลินเป่ยฝานยิ้มอย่างใจเย็น “ตอนนี้ผมยุ่งมาก ช่วยปฏิเสธพวกเขาให้หน่อย”

“ค่ะ!” หลิวรู่เหมยรายงานต่อ “หวังเจียนหลิน แจ็คหม่า โพนี่หม่า วอร์เรนบัฟเฟตต์และบุคคลสำคัญอีก 11 คนก็โทรมาแสดงความยินดีกับคุณ! แถมยังชวนคุณไปกินข้าวด้วย!”

หลินเป่ยฝานยิ้มอีกครั้ง “ตอนนี้ผมไม่ว่าง ปฏิเสธพวกเขาให้หน่อย”

“ค่ะเจ้านาย!” หลิวรู่เหมยรายงานต่อ “งานประชุมเศรษฐกิจระหว่างประเทศของประเทศจีน งานประชุมเศรษฐกิจเอเชียและงานประชุมระดับโลกอีก 5 งานเชิญคุณไปร่วมงานและขึ้นกล่าวสุนทรพจน์!”

หลินเป่ยฝานจิบชาอย่างใจเย็น “ไม่มีเวลา ปฏิเสธให้หมด”

หลิวรู่เหมยเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างไม่เข้าใจ “เจ้านาย คำเชิญเยอะแยะขนาดนี้คุณรับสักอันไม่ได้เหรอคะ? ตอนนี้คุณดังมาก ออกไปโชว์ตัวหน่อย พูดอะไรสักหน่อยก็ดีต่อบริษัทนะคะ!”

“ผมก็อยากไปนะแต่ตอนนี้ยุ่งมากจริงๆ” หลินเป่ยฝานยักไหล่

“จะยุ่งอะไรนักหนา ทั้งวันเอาแต่ว่างงาน มัวแต่ไปจีบผู้หญิง กลับเป็นพวกเราที่ต้องทำงานหนัก! ดังนั้นคำเชิญพวกนี้คุณต้องรับสักงานหนึ่ง!” หลิวรู่เหมยพูดอย่างไม่พอใจ

หลินเป่ยฝานแอบยิ้ม ดูเหมือนว่าเหมยเหนียงจะหึง

“ก็ได้ รับงานเลี้ยงอาหารเย็นให้ผมสักงานหนึ่งแล้วกัน!”

“กับใครคะ?” หลิวรู่เหมยก้มหน้าลงจด

“หลิวรู่เหมย!”

หลิวรู่เหมย “หืม?”

“เหมยเหนียง เย็นนี้ไปกินข้าวกับผมนะ” หลินเป่ยฝานเข้าไปใกล้เธอและโอบเอวเธอ “เราไม่ได้กินข้าวด้วยกันนานแล้วไปด้วยกันนะ”

หลิวรู่เหมยหน้าแดง เธอผลักหลินเป่ยฝานออกไปและรีบวิ่งหนี “เลิกงานแล้วค่อยว่ากัน!”

หลินเป่ยฝานยิ้ม นี่เธอกำลังอ่อยเขาใช่ไหม?

ได้เลย เลิกงานแล้วค่อยว่ากัน!

หลินเป่ยฝานหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและเริ่มทำงาน

ไม่นานก็มีคนหนึ่งวิ่งเข้ามาในห้องทำงานของเขา

“ฮี่ๆๆ! พี่น้องไม่คิดเลยว่านายจะทำเรื่องใหญ่ได้อีกแล้ว!”

คนที่เข้ามาคือหลี่รั่วเฟิง!

เขาวิ่งไปที่โต๊ะทำงานของหลินเป่ยฝานและพูดอย่างตื่นเต้น “พี่น้อง นายนี่มันสุดยอดจริงๆ! เล่นงานวอลล์สตรีทจนราบคาบ กวาดเงินไปหลายพันล้านดอลลาร์! พระเจ้าตอนที่ฉันได้ยินข่าวนี้ฉันยังไม่เชื่อเลย! ต้องเช็คดูตั้งสามรอบถึงจะเชื่อ!”

…………

หลินเป่ยฝานพูดอย่างใจเย็น “ไม่เห็นจะแปลกเลย สำหรับผมเรื่องแค่นี้เอง”

“เรื่องแค่นี้? แล้วอะไรถึงจะเรียกว่าเรื่องใหญ่?” หลี่รั่วเฟิงพูดอย่างตื่นเต้น “วอลล์สตรีทคือที่ที่รวมกลุ่มทุนระดับโลกเอาไว้ พลังของพวกเขามหาศาลมากแม้แต่ประเทศมหาอำนาจก็ยังต้องเกรงใจ! แต่นายกลับสามารถชิงตัดหน้าพวกเขา ทำให้พวกเขาโมโหมาก! เรื่องนี้ถ้าแพร่กระจายออกไป นายดังแน่! ฮ่าๆๆ!”

หลินเป่ยฝานพูดอย่างใจเย็น “อ้อเหรอ?”

ได้ยินคำตอบรับที่เฉื่อยชา หลี่รั่วเฟิงพูดไม่ออก “พี่น้อง ทำไมนายถึงได้เฉยชาแบบนี้? มีใครเคยบอกไหมว่านายมันขี้เก๊ก?”

หลินเป่ยฝานลูบหน้าตัวเอง “หน้าฉันเหมือนคนขี้เก๊กหรอ?”

“ก็ใช่ไง!” หลี่รั่วเฟิงพยักหน้าอย่างมั่นใจ

หลินเป่ยฝานถอนหายใจ “ฉันคงจะชินแล้วมั้ง”

หลี่รั่วเฟิงพูดไม่ออกอีกครั้ง ไอ้หมอนี่มันอวดเก่งจริงๆ!

แถมยังอวดแบบเนียนๆเหมือนกับว่าเป็นเรื่องธรรมดา!

น่าหมั่นไส้จริงๆ!

“อ้อจริงสิ มีเรื่องหนึ่งเกือบจะลืมบอกนาย” หลี่รั่วเฟิงตบหัวตัวเอง

“เรื่องอะไรเหรอฃ?” หลินเป่ยฝานถาม

“นายรู้จักจ้าวเฟิงไหม? เขาเป็นรุ่นเยาว์ที่เก่งกาจของตระกูลจ้าว เป็นลูกพี่ลูกน้องกับราชามังกรจ้าวเทียน เป็นคู่แข่งคนสำคัญของราชามังกร! ฉันสืบมาแล้ว มันเป็นคนที่ปล่อยข่าวฉาวของนายเพื่อทำลายชื่อเสียง!”

“แล้วเย่ซิงเฉินที่ทะเลาะกับนายก็ไปร่วมงานกับมัน! แต่ทำชั่วได้ชั่ว พวกมันลงทุนในน้ำมันดิบล่วงหน้าแล้วก็ติดกับขาดทุนย่อยยับเป็นหนี้ธนาคารเยอะแยะได้ยินมาว่าเกือบ 2 แสนล้านหยวน!”

“จ้าวเฟิงใช้หนี้ไม่ไหวเลยสติแตกแล้วก็กระโดดตึกตายไปแล้ว!”

“แต่ปัญหาทั้งหมดตกไปอยู่ที่ตระกูลจ้าว ตอนนี้กำลังโดนกลุ่มทุนจากวอลล์สตรีททวงหนี้อยู่ ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้า!”

หลี่รั่วเฟิงพูดอย่างสะใจ

“เรื่องนี้ฉันรู้แล้ว” หลินเป่ยฝานยิ้ม

หลี่รั่วเฟิงงง “หา? นายรู้แล้ว? รู้ได้ยังไง?”

ในตอนนั้นก็มีเสียงดังมาจากข้างนอก

“ปังๆๆๆ…”

“คุณเย่กลับมาแล้วครับ!”

“คุณเย่!”

หลินเป่ยฝานลุกขึ้นยืนและหัวเราะอย่างอารมณ์ดี “เรื่องนั้นเดี๋ยวค่อยว่ากันพวกเราไปต้อนรับฮีโร่กันก่อน!”