320 (ฟรี)
320 (ฟรี)
เย่ซิงเฉินนิ่งเงียบ
ถ้าเขาจะลาออก เขาคงจะลาออกไปนานแล้ว จะรอจนถึงตอนนี้เหรอ?
ที่สำคัญคือ พอเขาออกจากบริษัทของหลินเป่ยฝาน เขาก็หาเงินไม่เป็น!
ทำอะไรก็ขาดทุน ขาดทุนจนเขาแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง!
เป็นเพราะแบบนี้เขาถึงได้ทำคะแนนติดลบในสายตาของฉู่รั่วเสวี่ย!
ทำให้เขาไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับหญิงในฝันอีกเลย!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เย่ซิงเฉินก็รู้สึกเจ็บปวดในอก
ฉู่รั่วเสวี่ยกับหลินเป่ยฝาน…
จ้าวเฟิงเห็นเย่ซิงเฉินเงียบก็รู้สึกร้อนใจ
“คุณเย่ ทำไมถึงไม่พูดอะไรล่ะครับ? หรือว่าสิ่งที่ผมให้มันไม่พอเหรอ? คุณบอกความต้องการของคุณมาได้เลย พวกเราคุยกันได้! คุณเย่ผมจริงใจนะครับ!”
“ร่วมงานกับแก?” เย่ซิงเฉินเงยหน้าขึ้นมองจ้าวเฟิง “งั้นขอถามหน่อยสิ แกมีคุณสมบัติอะไร? แกมีความสามารถอะไร? แกจะช่วยอะไรฉันได้บ้าง?”
เย่ซิงเฉินพูดอย่างเย็นชา “พูดตรงๆนะ ถ้าฉันออกจากบริษัทหลินเป่ยฝาน ฉันก็สามารถหางานดีๆทำได้สบายๆ! อย่างหวังเจียนหลิน แจ็คหม่า โพนี่หม่า ถ้าพวกเขารู้ความสามารถของฉัน พวกเขาต้องยินดีต้อนรับฉันอย่างแน่นอน! แล้วทำไมฉันถึงต้องมาร่วมงานกับแก? ทำไมไม่ไปหาพวกเขา?”
“เพราะผมมีอนาคตไกลกว่าพวกเขาและผมให้ความสำคัญกับคุณเย่มากกว่าพวกเขาครับ!”
จ้าวเฟิงพูดอย่างมั่นใจ “จ้าวเทียนลูกพี่ลูกน้องของผมมันถูกปลดออกจากตำแหน่งผู้สืบทอดไปแล้ว ชาตินี้มันคงไม่มีทางกลับมาได้อีก! ตอนนี้มันจะรอดหรือเปล่าก็ยังไม่รู้! ต่อให้มันหายดีมันก็ต้องติดคุก! ประเทศชาติไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีผู้นำตระกูลก็เช่นกัน! ตระกูลจ้าวต้องเลือกผู้สืบทอดคนใหม่!”
“ในบรรดาคนรุ่นใหม่ พูดตรงๆเลยนะผมคือคนที่เหมาะสมกับตำแหน่งผู้สืบทอดมากที่สุด! ในตระกูลมีคนที่สนับสนุนผมเยอะมาก! ส่วนความสามารถของผม ผมมั่นใจว่าไม่แพ้จ้าวเทียน!”
“แต่ตอนนี้ผมขาดแค่ผลงาน!”
จ้าวเฟิงหันไปมองเย่ซิงเฉิน “ถ้าคุณเย่ยอมมาช่วยผม พอผมมีผลงานแล้วตำแหน่งผู้สืบทอดก็ต้องเป็นของผมแน่ๆ! พอเป็นผู้สืบทอดแล้ว ต่อไปก็จะได้เป็นผู้นำตระกูลจ้าว! ทั้งศักยภาพและฐานะดีกว่าหวังเจียนหลิน แจ็คหม่า โพนี่หม่า เยอะเลยจริงไหม?”
จ้าวเฟิงพูดอย่างตื่นเต้น “พอผมได้เป็นผู้สืบทอด ได้เป็นผู้นำตระกูลจ้าวเมื่อไหร่ ผมก็จะมีทรัพยากรมากมายมหาศาล ผมจะสนับสนุนคุณเย่ให้ประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็ว! ทำให้คุณกลายเป็นหลินเป่ยฝานคนที่สองหรือแม้แต่เก่งกว่าหลินเป่ยฝานและเอาชนะหลินเป่ยฝาน! ทำให้คนที่เคยดูถูกคุณต้องก้มหัวให้คุณ!”
“ทำให้ผู้หญิงที่เคยทิ้งคุณอย่างฉู่รั่วเสวี่ยต้องเสียใจ!”
“มีอีกเรื่องหนึ่งครับ!” จ้าวเฟิงก้มลงไปกระซิบ “คุณเย่คุณเกลียดจ้าวเทียนใช่ไหม? ผมก็ไม่ชอบมันเหมือนกัน พอผมได้เป็นผู้นำตระกูลเมื่อไหร่ ผมจะไม่ปล่อยมันไว้แน่!”
เย่ซิงเฉินฟังแล้วก็รู้สึกเฉยๆ
ถ้าเขาไม่ได้ย้อนเวลากลับมา ถ้าเขาไม่รู้เรื่องราวในชาติที่แล้ว เขาคงจะหวั่นไหวกับคำพูดพวกนี้!
แต่ตอนนี้ช่างมันเถอะ!
ฉันรู้ดีว่าจ้าวเฟิงเป็นคนยังไง มันมีดีอะไรบ้าง!
ตัวฉันน่ะไม่กลัวศัตรูที่เก่งกาจ แต่กลัวเพื่อนร่วมทีมที่โง่เขลา!
ร่วมงานกับแก มีแต่จะซวย เสียใจไปตลอดชาติ!
ยิ่งไปกว่านั้น หลินเป่ยฝานมันง่ายที่จะจัดการขนาดนั้นเลยเหรอ?
ถ้ามันง่ายขนาดนั้น ฉันที่เป็นถึงผู้ที่ย้อนเวลากลับมาจะยอมเป็นลูกน้องมันทำไม?
ชาติที่แล้ว มันพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าใครก็ตามที่ดูถูกหลินเป่ยฝานจะต้องมีจุดจบที่ไม่สวยงาม!
"ฉันไม่สนใจ แกไปหาคนอื่นเถอะ"เย่ซิงเฉินลุกขึ้นยืน
จ้าวเฟิงถึงกับงุนงง
เขาเสนอเงื่อนไขที่ดีขนาดนี้ ทั้งฐานะชื่อเสียงและความสามารถล้วนยอดเยี่ยม!
ทำไมอีกฝ่ายถึงปฏิเสธ ไม่คิดจะพิจารณาด้วยซ้ำ?
จ้าวเฟิงรีบถามว่า “ทำไมล่ะครับคุณเย่? คุณไม่พอใจผมตรงไหน? หรือว่าผมให้น้อยเกินไป?”
เย่ซิงเฉินคิดอยู่ครู่หนึ่ง “พูดตรงๆเลยนะ ฐานะและชื่อเสียงของแกก็ดี ข้อเสนอก็น่าสนใจ! แต่…”
“แต่อะไรล่ะครับ?” จ้าวเฟิงถาม
เย่ซิงเฉินมองเขาอย่างลึกซึ้ง “แต่ทำงานกับแกมันไม่มีอนาคต! ฉันไปล่ะ!”
จ้าวเฟิงถึงกับอึ้ง!
ฐานะและชื่อเสียงก็ดี ข้อเสนอก็น่าสนใจ แต่ทำงานกับเขามันไม่มีอนาคต?
นี่มันหมายความว่าอีกฝ่ายดูถูกเขาว่าไม่มีความสามารถชัดๆ!
ไม่งั้นจะไม่มีอนาคตได้ยังไง?
จ้าวเฟิงโกรธมาก “อ๊า!!!”
…………
เย่ซิงเฉินเดินออกจากโรงแรมและถอนหายใจ
จ้าวเฟิงปรากฏตัวแล้ว แต่กลับเป็นแค่คนที่ไม่มีความสามารถ ชอบใช้แต่เล่ห์เหลี่ยมสกปรก ไม่สามารถทำอะไรหลินเป่ยฝานได้ เขารู้สึกผิดหวังมาก
ถ้าผู้นำตระกูลจ้าวลงมือเอง อาจจะทำอะไรหลินเป่ยฝานได้บ้าง!
เดี๋ยวก่อน จ้าวเฟิงมาหาฉัน นี่มันอาจจะเป็นโอกาส!
เย่ซิงเฉินหรี่ตาลง
เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็ตรงไปที่บริษัทหลินอินเวสเมนท์
“สหายเย่ ในที่สุดคุณก็มา!” หลินเป่ยฝานพูดอย่างดีใจ
“ท่านประธานผมมีเรื่องสำคัญจะรายงานครับ!” เย่ซิงเฉินพูดอย่างจริงจัง
“เรื่องอะไร?” หลินเป่ยฝานทำหน้าจริงจังเช่นกัน
“ท่านประธาน ตอนนี้ในอินเทอร์เน็ตมีข่าวลือเกี่ยวกับคุณ มันเป็นการใส่ร้ายชัดๆ! ผมรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง!” เย่ซิงเฉินพูดอย่างจริงจัง
“ใคร?” หลินเป่ยฝานถามอย่างโมโห
“เขาคือจ้าวเฟิง ลูกพี่ลูกน้องของราชามังกรจ้าวเทียน เป็นอัจฉริยะรุ่นใหม่ของตระกูลจ้าว!”
หลินเป่ยฝานงง “สหายเย่ คุณรู้ได้ยังไง?”
“เพราะเมื่อกี้เขามาชวนผมไปร่วมงานกับเขาครับ!”
เย่ซิงเฉินเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
และสรุปว่า “ผมว่าเขาทำแบบนี้ ไม่เพียงแต่เพื่อแก้แค้นให้กับลูกพี่ลูกน้อง แต่ยังเพื่อที่จะยุยงให้พวกเราแตกคอกันด้วย เจ้าเล่ห์มาก! แต่เขาประเมินความสัมพันธ์ของพวกเราต่ำไป! ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับท่านประธานไม่ใช่เงินทองจะซื้อได้หรอกครับ? ผมเลยปฏิเสธเขาและรีบมารายงานเรื่องนี้ให้คุณทราบ!”
หลินเป่ยฝานรู้สึกซาบซึ้งมาก “สหายเย่ เขาให้ข้อเสนอที่ดีขนาดนั้น คุณยังปฏิเสธอีกเหรอ?”
เย่ซิงเฉินพูดอย่างหนักแน่น “ท่านประธานมีพระคุณกับผมมาก ถ้าผมทิ้งคุณไป ผมก็คงไม่ใช่คนแล้วล่ะครับ?”
หลินเป่ยฝานกอดเย่ซิงเฉินอย่างตื้นตัน “พี่น้องที่ดี!”
“พี่น้องที่ดี!” เย่ซิงเฉินก็รู้สึกตื้นตันเช่นกัน
พี่น้องรักใคร่กลมเกลียวน่าประทับใจจริงๆ!
หลังจากกอดกันเสร็จ เย่ซิงเฉินก็ถามว่า “ท่านประธาน แล้วเราจะทำยังไงต่อครับ?”
“เรื่องนี้ผมจะไม่ปล่อยมันไปแน่!” หลินเป่ยฝานพูดอย่างโมโห “มันกล้าดียังไงถึงมาใส่ร้ายผม แถมยังมาแย่งลูกน้องของผมอีก มันไม่เห็นหัวันดๆ! ผมจะต้องเล่นงานมันให้มันรู้ว่าใครคือเจ้าพ่อ!”
“ใช่! เล่นงานมันเลย!” เย่ซิงเฉินพูดอย่างตื่นเต้น
หลินเป่ยฝานเอาสิ!
รีบใช้เล่ห์เหลี่ยมของแกเล่นงานจ้าวเฟิงสิ!
แบบนี้ก็จะได้เป็นศัตรูกับตระกูลจ้าวแล้ว!
