315 (ฟรี)
315 (ฟรี)
ข่าวดีไม่ออกจากบ้าน ข่าวร้ายแพร่กระจายไปทั่ว!
เรื่องนี้ไม่เพียงแต่จะรู้กันไปทั่วบริษัท แต่ยังรู้กันไปทั่วไซต์งานก่อสร้างและกลุ่มเต้นแอโรบิก!
แม้แต่ฉู่รั่วเสวี่ยหญิงในฝันของเขาก็ยังรู้เรื่องนี้!
ทุกคนจะมองเขายังไง?
ฉู่รั่วเสวี่ยจะมองเขายังไง?
เขาเป็นถึงเทพสงคราม เป็นถึงนักรบที่เก่งกาจ!
แต่กลับโดนป้าแก่ๆคนหนึ่งกินเข้าไป!
ในวินาทีนั้น เย่ซิงเฉินรู้สึกหัวใจสลาย!
เขาไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว!
ในตอนนั้นเอง ป้าหลี่ก็เดินออกมาจากห้อง
เธอสวมชุดสีแดงสด มัดผมขึ้น ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ เธอยิ้มอย่างมีความสุข มองใครก็ด้วยแววตาที่เป็นประกายเหมือนกับสาวน้อยที่เพิ่งจะได้แฟน
“อรุณสวัสดิ์ครับป้าหลี่!”
“กินข้าวหรือยังครับ?”
“เชิญนั่งเลยครับ!”
ทุกคนทักทายเธอ
“อรุณสวัสดิ์ทุกคนกินข้าวกันหรือยังคะ?” ป้าหลี่พูดด้วยรอยยิ้มเธอเดินไปนั่งข้างๆเย่ซิงเฉินอย่างเป็นธรรมชาติและคว้าแขนเขาเอาไว้
เย่ซิงเฉิน “…”
“อู๊ย~~” ทุกคนมองเย่ซิงเฉินด้วยสายตาที่มีเลศนัย
เย่ซิงเฉิน “…”
“ทุกคนอย่าแซวแบบนั้นสิ เสี่ยวเย่มันอาย!” ป้าหลี่พูดปกป้องเย่ซิงเฉิน
ทุกคนยิ่งสนุกมากขึ้น พวกเขายังคงมองเย่ซิงเฉินด้วยสายตาที่มีเลศนัย
“สหายเย่เห็นไหม? ผู้หญิงดีๆแบบนี้ ตอนนี้เธอยังปกป้องนายเลย!”
“ได้ผู้หญิงแบบนี้ นายโชคดีมากเลยนะ”
“ต้องดูแลเธอให้ดีนะรู้ไหม?”
เย่ซิงเฉิน “อ๊ากกก!!!”
ในตอนนั้น หลินเป่ยฝานก็ออกมาช่วย “ทุกคนอย่าแซวแบบนั้นสิ! ป้าหลี่กับสหายเย่เพิ่งจะเป็นแฟนกัน ยังหวานกันอยู่เลย เข้าใจหน่อยสิ อย่าไปแซวเขา! ไม่งั้นพวกเขาจะอายเอา!”
“เข้าใจครับ เข้าใจ!”
“พวกเราเข้าใจ!”
“ฮี่ๆๆ!”
ทุกคนยิ้มอย่างมีเลศนัย
เย่ซิงเฉิน “อ๊ากกก!!!”
เย่ซิงเฉินหันไปถามป้าหลี่ “ป้าหลี่ ทำไมถึงเอาเรื่องของพวกเราไปบอกคนอื่น? ตอนนี้คนรู้กันไปหมดแล้ว ผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”
“ฉันก็ทำเพื่อเธอไง”
เย่ซิงเฉินงง “เพื่อผม?”
ป้าหลี่พยักหน้าด้วยความน้อยใจ “ฉันทำแบบนั้นก็เพื่อจะบอกให้พวกตาแก่รู้ว่าฉันมีแฟนแล้ว เป็นหนุ่มหล่อซะด้วย พวกแกน่ะเลิกคิดไปได้เลย!”
เย่ซิงเฉิน “อ๊ากกก!!!”
“ฉันช่วยเธอกำจัดศัตรูหัวใจไง จะได้ไม่มีใครมายุ่งกับเธออีก ไม่ต้องเข้าใจผิดกัน”
เย่ซิงเฉินถึงกับอาเจียนเป็นเลือด “ผมต้องให้คุณมาช่วยกำจัดศัตรูหัวใจด้วยเหรอ?”
เขาอยากจะถามว่าฉันเป็นถึงเทพสงครามจะแพ้พวกตาแก่ได้ยังไง? นี่ล้อกันเล่นหรือเปล่า?
“สหายเย่ นายไม่รู้หรอกว่าพวกตาแก่มันน่ารำคาญขนาดไหน!”
ป้าหลี่พูดอย่างน้อยใจ “ฉันก็ไม่ได้สวยอะไรมากหรอก แต่ในกลุ่มเต้นแอโรบิกฉันก็เป็นดอกไม้ประจำกลุ่มนะ มีตาแก่หลายคนที่อยากจะเต้นเป็นคู่กับฉัน! แก่ขนาดนั้นแล้วยังไม่เลิกเจ้าชู้อีก น่ารำคาญจริงๆ! ฮิๆ…”
เย่ซิงเฉิน “อ้วก~~”
“ยิ่งไปกว่านั้น พวกตาแก่นั่นก็แก่กันหมดแล้ว ไม่รู้ว่าผ่านผู้หญิงมากี่คน มีประสบการณ์เรื่องจีบสาวเยอะแยะ! เธอมันยังเด็ก ป้ากลัวว่าประสบการณ์ของเธอจะไม่พอสู้พวกตาแก่นั่นไม่ไหว เลยช่วยเธอหน่อยไง!”
เย่ซิงเฉิน: “อ๊ากกก!!!”
ป้าหลี่จับมือเย่ซิงเฉินและพูดอย่างซาบซึ้ง “ไม่ต้องห่วงนะเสี่ยวเย่ ป้าเป็นผู้หญิงที่รักนวลสงวนตัวนะ! ในเมื่อเป็นของเธอแล้ว ต่อให้ตาย ฉันก็จะเป็นผีเฝ้าเธอ! ฉันจะรักษาระยะห่างกับพวกตาแก่นั่น!”
เย่ซิงเฉิน: “อ๊ากกก!!!”
“เสี่ยวเย่ ป้าจะอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป! ต่อไปเธอก็ตั้งใจทำงานนะ ส่วนป้าก็จะอยู่บ้านดูแลเธอ เลี้ยงลูกให้เธอเอง! ถ้าเรามีลูกด้วยกันก็คงจะดีนะ!” ป้าหลี่พูดอย่างมีความฝัน
เย่ซิงเฉิน: “อ๊ากกก!!!”
ทุกคนมองทั้งคู่ด้วยความตกใจ อ้าปากค้างตาโต
ในตอนนั้นอ้วนหวังก็ตบต้นขาและพูดอย่างตื่นเต้น “พระเจ้า ในยุคที่ความรักมันจืดจางแบบนี้ ยังมีความรักที่มั่นคงและยั่งยืนแบบนี้อยู่อีกเหรอ? สหายเย่ นายหาผู้หญิงที่ดีแบบป้าหลี่ได้นายโชคดีมาก!”
เย่ซิงเฉิน: “อ๊ากกก!!!”
อู๋เกอก็รู้สึกตื่นเต้น “สหายเย่ นายไปทำบุญที่ไหนมาเนี่ยถึงได้ผู้หญิงดีๆแบบป้าหลี่มาเป็นแฟน? ถ้านายทำไม่ดีกับป้าหลี่ต่อให้ฉันตายไปแล้วก็จะไม่ยกโทษให้นาย!”
เย่ซิงเฉิน: “อ๊ากกก!!!”
ต้าชุนหันไปมองแม่ของเขา “แม่ครับ ผมกลับมาเชื่อในความรักอีกครั้งแล้วครับ!”
เย่ซิงเฉิน: “อ๊ากกก!!!”
หลินเป่ยฝานพูดเสียงดัง “ไม่ต้องพูดมากแล้ว! สหายเย่ พวกคุณจะแต่งงานกันเมื่อไหร่? เมื่อไหร่จะเลี้ยงฉลอง? เดี๋ยวผมให้ซองแดงใหญ่ๆเลย!”
เย่ซิงเฉิน: “อ๊ากกก!!!”
วันนี้เย่ซิงเฉินรู้สึกหัวใจสลายมาก!
ส่วนหลินเป่ยฝานและคนอื่นๆก็มีความสุขมาก!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งอู๋เกอ ที่เอาแต่แซวเย่ซิงเฉินจนเย่ซิงเฉินอยากจะฆ่าเขา!
ในตอนนั้นเอง หลินเป่ยฝานก็ได้รับข้อความ
ฉู่รั่วเสวี่ย: ได้ยินมาว่าเย่ซิงเฉินคบกับป้าหลี่จริงเหรอ?
ฉู่รั่วเสวี่ย: เมื่อคืนพวกเขานอนด้วยกัน?
ฉู่รั่วเสวี่ย: จริงหรือเปล่า? (อีโมจิกินแตงโม) (อีโมจิเผือก)
หลินเป่ยฝาน: จริงฉันเห็นกับตา!
รออยู่ 1 นาทีเธอก็ยังไม่ตอบ หลินเป่ยฝานจึงส่งข้อความไปหาเธออีกครั้ง
หลินเป่ยฝาน: เป็นอะไรไป?
รออยู่อีก 2 นาที เธอก็ยังไม่ตอบ หลินเป่ยฝานจึงส่งข้อความไปอีก
หลินเป่ยฝาน: ตอบหน่อยสิ?
หลินเป่ยฝาน: หรือว่ายุ่งอยู่?
ผ่านไป 5 นาทีเธอก็ตอบกลับมา
ฉู่รั่วเสวี่ย: ขอโทษนะเมื่อกี้ขำหนักมาก! ถือโทรศัพท์ไม่อยู่เลยฮ่าๆๆ…
ฉู่รั่วเสวี่ย: ฮ่าๆๆๆๆ…
หลินเป่ยฝาน: …
หลินเป่ยฝาน: เธอหัวเราะเยาะเย่ซิงเฉินเหรอ?
ฉู่รั่วเสวี่ย: ฉันจะไปหัวเราะเยาะเขาได้ยังไง? ฉันดีใจกับเขาต่างหาก! ในที่สุดเขาก็เจอเนื้อคู่สักที! แต่ฉันไม่คิดเลยว่ารสนิยมของเขาจะ…รุ่นป้าแบบนั้นเขายังกล้าลงมือแถมยัง…
ฉู่รั่วเสวี่ย: ฮ่าๆๆๆๆ…
ฉู่รั่วเสวี่ย: แค่คิดถึงภาพนั้นฉันก็อยากจะขำแล้ว!
ฉู่รั่วเสวี่ย: ไม่ไหวแล้ว ฉันขำไม่หยุดเลย ขอเวลาฉันขำสักสองสามนาทีก่อนนะเดี๋ยวค่อยคุยกันต่อ! ฮ่าๆๆ…
หลินเป่ยฝาน: …
ผ่านไปอีก 10 นาที
ฉู่รั่วเสวี่ย: วันนี้ฉันมีความสุขมาก เลยอยากจะฉลอง! ไปเที่ยวผับกันไหม? (อีโมจิคาดหวัง)
หลินเป่ยฝาน: ฉันเพิ่งจะกลับมาจะออกไปเที่ยวอีกแล้วเหรอ?
ฉู่รั่วเสวี่ย: นายลองไม่ยอมไปลองดูสิ! (อีโมจิมีดเปื้อนเลือด)
หลินเป่ยฝาน: ก็ได้ สหายเย่เจอเนื้อคู่แล้ว ฉันก็ดีใจกับเขาเดี๋ยวฉันไปหาเธอเลย!
ฉู่รั่วเสวี่ย: อืม รู้จักเชื่อฟังก็ดี! (อีโมจิยิ้ม)
จากนั้น หลินเป่ยฝานก็รีบออกจากบริษัทเพื่อไปหาฉู่รั่วเสวี่ย
