บทที่ 887 ผันภัยสู่ตะวันออก
บทที่ 887 ผันภัยสู่ตะวันออก ในเวลานี้ จีเส่าลี่ยืนนิ่งราวกับลูกแกะที่รอถูกฆ่า ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและตกตะลึงที่แข็งค้าง มองดูกิ่งไม้แห้งสีเหลืองในมืออีกฝ่าย มุมปากของชายหนุ่มปรากฏรอยยิ้มเยาะหยันโดยไม่รู้ตัว "ต้นไม้โบราณแห่งพลังผืนแผ่นดิน และแสงเจ็ดสีลึกลับนี้..." "แค่ผู้ฝึกวิชาขั้นแก่นทองคำ ...
