บทที่ 88: ความรู้สึกถึงวิกฤต

บทที่ 88: ความรู้สึกถึงวิกฤต

บทที่ 88: ความรู้สึกถึงวิกฤต หลังจากเดินออกมาจากบ้านพัก หลินเฟิง จางเค่อเหมิง และกู้หลินหราน ทั้งสามคนก็มานั่งรวมกันในบ้านไม้หลังเล็ก ท้องฟ้าที่เคยสว่างไสวกลับถูกปกคลุมด้วยเมฆฝนอีกครั้ง สายฝนโปรยปรายลงมาอย่างช้าๆ บนเพดานบ้านไม้มีท่อนไม้เรืองแสงห้อยอยู่ ให้แสงสว่างนุ่มนวลอบอุ่นไปทั่วทั้งห้อง ในมือขอ...