บทที่ 23 แทนที่ภาพ

บทที่ 23 แทนที่ภาพ

ความสนใจในชั้นเรียนของโซลจากหายไป มันถูกแทนที่ทันที เขาหยิบหนังสือทำสมาธิของ เคลี ขึ้นมา เขาอดทนต่ออาการเวียนหัวขณะที่เปิดหนังสือ

ลำดับและเนื้อหาทั้งหมดเหมือนกัน ยกเว้นแต่หน้าที่ 17 รูปภาพของเขาเปลี่ยน งูนับพันเป็นภาพมนุษย์และสัตว์ประหลาด

เคลี เข้ามาดู

"ทำไมภาพของเราถึงต่างกัน ฮึ่ม..." นางมองเพียงแว่บแล้วจึงหลับตาแน่น "ข้ารู้สึกเวียนหัวจนอยากจะอ้วก"

นางรออยู่สักพัก ก่อนจะลืมตาขึ้น ดวงตาของนางเป็นสีแดงคลอด้วยน้ำตา

"ภาพนี้ต้องเป็นคนที่มีพลังจิตแข็งแกร่งอย่างเจ้าเท่านั้นถึงจะเลือกมัน ข้าทนมันไม่ไหว"

โซล หยิบหนังสือฝึกสมาธิของเขากลับมาและจ้องมองไปที่ สัตว์ประหลาดที่อยู่ตรงกลาง

ต้องเป็นคนที่มีพลังจิตที่แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะเลือกภาพนี้ ภาพนี้เป็นภาพเดียวที่คนที่มีพลังจิตที่แข็งแกร่งรับมือไหว

โซลจ้องมองไปยัง ภาพงูนับหมื่นในหนังสือของเคลีอีกครั้ง

ถ้าไม่มีภาพการเดินของมนุษย์และสัตว์ประหลาด เขาคงจะเลือกภาพนี้เป็นภาพทำสมาธิของเขาเอง

คำถามมากมายปรากฏขึ้นในหัวของ โซล

หรือว่ามีคนจงใจเปลี่ยนเนื้อหาในหนังสือของเขางั้นหรือ?

ใครกันที่เป็นคนทำ? หรือว่าจะเป็น ซิด?

เขาจะรู้หรือไม่ว่า โซลเลือกภาพการเดินของมนุษย์และสัตว์ประหลาด? แล้วยังมีอะไรอีกบ้าง?

ชีวิตของเขาจะตกอยู่ในอันตรายหรือไม่หากใช้ภาพนี้ทำสมาธิต่อไป?

เมื่อนึกได้เช่นนี้ โซลก็เหลือบมากไปที่ไหล่ซ้ายของเขา สมุดปกแข็งยังคงนิ่งเงียบ

ดูเหมือนมันจะไม่อันตรายถึงชีวิตในตอนนี้

หนังสือการทำสมาธิและหนังสืออื่นๆ ถูกส่งมาที่หน้าประตูโดยสาวใช้ เป็นไปได้ไหมว่าซิดจะแทนที่พวกมันระหว่างทาง

แม้ว่าภาพการเดินของมนุษย์และสัตว์ประหลาดจะได้ช่วยเขาเอาไว้ 2 ครั้งแล้ว แต่โซลก็ยังไม่กล้าที่จะใช้มันทำสมาธิต่อไป

"เจ้าหน้าใหม่ เจ้าชื่อ โซล ใช่ไหม?" ในเวลานั้น จู่ๆ พ่อมดฝึกหัดระดับ 1 ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโซลก็เดินเข้ามา

เขาอายุประมาณ 17 18 เขาสูงกว่าโซล 2 เท่า

"เจ้าได้ภาพการทำสมาธินั้นมาจากไหน" เขาได้ยินการสนทนาของ โซล และ เคลี

"รุ่นพี่ ท่านเคยเห็นมันงั้นหรือ"

"รุ่นพี่? ฮ่าฮ่า เรียกได้ดี" อีกฝ่ายยิ้มออกมา "ข้าเคยเห็นมันในหนังสือ หนังสือการทำสมาธิของพ่อมดฝึกหัดระดับ 1 และ พ่อมดฝึกหัดระดับ 2 นั้นแตกต่างกัน ถ้าข้าจำไม่ผิด นั้นควรจะเป็นภาพการทำสมาธิของพ่อมดฝึกหัดระดับ 2"

เขาเลียริมฝีปากดวงตาของเขาลุกโชน

"ข้าจะให้คะแนน 1 แต้ม สำหรับภาพนั้น"

คนๆนี้ ต้องการภาพการทำสมาธิในหนังสือของโซลจริงๆงั้นหรือ?

มือของโซลวางอยู่บนหนังสือ

เขานึกไปถึงภาพการเดินของมนุษย์และสัตว์ประหลาดที่ช่วยเขาในห้องทดลอง และยังคิดถึงสาวใช้ที่เป็นศพอยู่บนสายพานลำเลียงเมื่อวานนี้ด้วย

"รุ่นพี่ ท่านไม่กลัวอันตรายอย่างนั้นหรือ สุดท้ายแล้ว มันเป็นภาพการทำสมาธิของพ่อมดฝึกหัดระดับ 2 เลยนะ"

รุ่นพี่คนนั้น เลียริมฝีปากของเขาอีกครั้ง "เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล ว่าแต่เจ้าจะขายหรือไม่?"

"ข... ขาย ข้าขายแน่นอน"

หลังเลิกเรียน ทั้ง 3 มุ่งหน้าไปยังห้องสมุดที่อยู่บนชั้น 9 ของหอคอยตะวันออก รุ่นพี่ก็เริ่มหาใครมาช่วยวาดภาพ

โซลขอให้เขาไปที่ห้องทะเบียนเพื่อ โอนคะแนนให้กับเคลี 1 แต้ม

พ่อมดฝึกหัดนั้นไม่รู้เกี่ยวกับข้อตกลง ระหว่าง โซลและเคลี เขามองไปยังทั้ง 2 ด้วยสายตาที่สับสน ก่อนจะถอนหายใจออกมา "เจ้าช่างใจดีจริงๆ ถึงกับสามารถใช้คะแนนซื้อสาวน้อยผู้นี้"

เคลีโกรธมาก จนนางอยากจะก้าวไปข้างหน้า เพื่อเตะผ่าหมากชายคนนั้น แต่โซลรั้งนางเอาไว้

"เจ้าสารเลวนั้น? ข้าเพิ่งจะอายุแค่ 12 เท่านั้นเอง"

หลังจากที่พ่อมดฝึกหัดระดับ 1 ผู้นั้นจากไปพร้อมกับภาพการทำสมาธิ เคลี จึงพูดกับโซลด้วยความโกรธ

"ใช่ เจ้านั้นมันสารเลว"

หลังจากปลอบใจสาวน้อยตัวเล็กๆ แล้ว โซลก็ทิ้ง เคลี ไว้ด้านหลังมุ่งหน้าไปยังห้องสมุดที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งเขาต้องคืนหนังสือการเปลี่ยนร่างของพ่อมดที่เขาได้ยืนมาเมื่อวานนี้

เพราะบังเอิญว่าเขาใช้เวลาช่วงบ่ายเมื่อวานไปกับห้องเก็บศพ เขาจึงยังคัดลอกหนังสือเล่มนี้ไม่เสร็จ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้โซลมีเงินแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่รังเกียจที่จะยืมมันอีก 1 วัน

หลังจากยืมหนังสือแล้ว โซลก็กลับไปห้องพักเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน

สาวใช้ที่นำอาหารมาให้เขาในครั้งนี้ไม่ใช่คนเดิม สุดท้ายแล้ว โซลนำสาวใช้คนเดิมนั้นโซลนำไปไว้ในกล่องใต้โต๊ะแล้ว

สาวใช้คนใหม่นี้ดูสูงวัยเมื่อนางยื่นอาหารมาให้โซล มือของนางสั่นเทาจนอาหารเกือบหก

นางหน้าซีดพลางโค้งคำนับเพื่อขอโทษโซล ราวกับว่าโซลจะสังหารนางในวินาทีนั้น

โซล มองอย่างเย็นชาและโบกมือให้สาวใช้ผู้นั้นออกไป

สาวใช้คนนั้นอาจจะหวาดกลัวกับการตายของสหายของนาง หรือว่านางอาจจะรู้อะไรบางอย่าง

โซล ตัดสินใจมุ่งหน้าไปหาอาจาร์ยแคซ พร้อมกับหนังสือทำสมาธิของเขา

อาจาร์ยแคซคงไม่อยากให้ คนงานตัวน้อยที่เขาเพิ่งจ้างงานมาตายในวันรุ่งขึ้นหรอก

เมื่อคิดเช่นนี้ โซลก็เหลือบมองไปยังอาหารบนโต๊ะ

ขนาดหนังสือของข้ายังถูกแทนที่ แล้วอาหารละ?

เมื่อนึกถึงการวางยาพิษ ถ้าหากเขาถูกวางยาพิษละ

เมื่อเขาเริ่มสงสัย เขาเริ่มรู้สึกกังวลไปกับทุกสิ่งที่เขาทำ

"ตอนนี้ข้ายังอ่อนแอเกินไป ข้าต้องยื้อเวลาเอาไว้ อย่างน้อยข้าก็จะปล่อยให้ซิดทำอย่างที่เขาต้องการเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้!"

โซล รีบมุ่งหน้าไปยังห้องเก็บศพบนชั้นที่ 2 ของหอคอยตะวันออกด้วยความหิวโหย

วันนี้ไม่มีผู้ใดอยู่ในห้องเก็บศพ บนเชิงเทียนหน้าแสงเทียน ส่องแสงสลัวราวกับว่าจะดับลงเมื่อใดก็ได้

โซลเดินไปยังข้างๆสายพาน ตั้งใจพักสักพัก ก่อนจะได้ยินเสียงกร๊อบแกร๊บ

เขาถามด้วยเสียงที่แผ่วเบา "รุ่นพี่ วันนี้ไม่มีงานหรือขอรับ"

มีเสียง "ปัง" ดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง ต้องใช้เวลาสักพักก่อนจะมีเสียงดังขึ้น

"เจ้าก็รู้วิธีดูไฟไม่ใช่หรือ? เจ้ารู้ไหมเราไม่ควรพูดคุยกันในสถานที่เช่นนี้"

"เอ่อ ข้าขอโทษ"

โซล ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง คิดว่าคงเป็นอย่างนั้น เขาคงจะตกใจมากถ้าเขาได้ยินเสียงคนพูดในที่แบบนี้

"รุ่นพี่ถ้าไม่มีงานทำ แล้วทำไมเราต้องรออยู่ที่นี่ละ"

"ทำไมต้องรออยู่ที่นี่งั้นหรือ ถ้าเจ้าออกไปก่อนกำหนดเจ้าก็เตรียมตัวเจออาจาร์ยแคซได้เลยวันพรุ่งนี้เลย"

โซลมองไปยังสายพานลำเลียงที่เต็มไปด้วยคราบสกปรก จากนั้นเขาจึงนั่งลงบนโต๊ะ

ที่นี่เต็มไปด้วยกลิ่นสาปพร้อมกับบรรยากาศที่น่ากลัว เก้ าอี้ กระดาษ ปากกาก็เว้น

โซล ยังคงคัดลอกหนังสือ "การเปลี่ยนแปลงร่างกายพ่อมดของกรีน" ต่อไป

เวลาผ่านไปเขาราวกับตกอยู่ในภวังค์

โซลเงยหน้าขึ้นพบว่ามันเกือบจะ 7 โมงแล้ว แต่อาจาร์ยแคซก็ยังไม่มา

"ข้าควรทำอย่างไรดี"

เขาลูบท้อง ด้วยร่างกายวัย 12 ปี ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ เขาไม่ได้กินสิ่งใดเลย เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหิว

เขาเวียนหัวด้วยความหิว ถ้าวันนี้เขาไม่ได้เจออาจาร์ยแคซ พรุ่งนี้เขาต้องทนหิวอีกงั้นหรือ?

หรือว่าจะไปหาคงชา?

โซลส่ายหัวอีกครั้ง

เขาไม่ต้องการความช่วยเหลือจาก คงชา หากเขาไม่แสดงตัวว่าเขามีคุณค่ามากพอ คงชา คงได้หยิบขวดยาที่เพิ่มความแข็งแกร่งให้เขา มันจะทำให้เขาติดหนี้อีกทันที

"วันนี้ไม่มีศพหรือ?" จู่ๆ เสียงของอาจาร์ยแคซก็ดังขึ้นที่ประตู

โซล หันกลับไปมองด้วยความประหลาดใจ

สีหน้าของอาจาร์ยแคซดู สงบนิ่ง เขาไม่ได้มีความสุขเพราะวันนี้เขาไม่ได้สิ่งใดลเย

"ท่านอาจาร์ย" โซลรีบหยิบหน้าสือทำสมาธิออกมาและคุกเข่าตรงหน้าเขา

"จะถามอะไรก็รีบถาม ข้ากำลังรีบ"

"ท่านอาจาร์ย" โซลเปิดหนังสือทำสมาธิไปยังหน้าภาพการเดินของมนุษย์และสัตว์ประหลาด "ท่านช่วยดูหนังสือทำสมาธิของข้าหรือไม่?"

"หนังสือทำสมาธิงั้นหรือ ภาพนี่...ภาพการกัดกร่อนของปิศาจ เจ้าเป็นพ่อมดฝึกหัดระดับ 1 กล้าใช้แผนภาพนี้ด้วยงั้นหรือ?"