ตอนที่แล้วตอนที่ 26 หน้าประตูห้องทำงาน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 28 รายละเอียดภารกิจ

ตอนที่ 27 เริ่มภารกิจ


ตอนที่ 27 เริ่มภารกิจ

ในความเป็นจริงจางชูหยาอยู่ที่นี่มานานแล้ว แม้แต่คนใจเย็นยังสามารถโกรธได้ ยิ่งไปกว่านั้นนี่คือประธานจาง ในเวลานี้ ในใจของจางชูหยาคิดว่าถ้าหากซ่งลุ่ยไม่สามารถหาคำอธิบายดี ๆ มาให้เธอได้ เธอจะต้องจัดการซ่งลุ่ยให้เห็นดีซะบ้าง ไม่ได้ ๆ ถ้าไม่ลงโทษซะบ้างมันจะเป็นการให้ท้ายเขามากเกินไป เธอจึงคิดหาวิธีการลงโทษซ่งลุ่ยไว้อย่างมากมาย !

ในตอนที่จางชูหยากำลังคิดหาวิธีลงโทษซ่งลุ่ยอยู่นั้น ซ่งลุ่ยก็แบกถังน้ำผลักประตูเข้ามา จางชูหยาอดที่จะประหลาดใจได้ นี่มันเรื่องอะไรกัน ? เกิดอะไรขึ้นกับซ่งลุ่ยเหรอ ? น่าสนใจดีนะ ฉันจะดูว่านายจะอธิบายกับฉันยังไง พูดจบก็กอดอกแบบทีเล่นทีจริงและจ้องมองซ่งลุ่ยทุกอากัปกิริยา แต่ว่าที่ทำให้จางชูหยาคาดคิดไม่ถึงคือ หลังจากซ่งลุ่ยเปลี่ยนน้ำเสร็จ เขากลับเดินมาหาเธอและพูดกับเธอด้วยคำพูดนั้น !

ผ่านไปสักพัก จางชูหยาก็ดึงสติกลับมาและพูดกับซ่งลุ่ยด้วยสีหน้าจริงจังว่า

“นายไปทำอะไรมา ? แล้วทำไมถึงได้กลับมาตอนนี้ ?” พูดจบก็มองไปที่ซ่งลุ่ยอย่างจริงจัง

การแสดงออกนี้ของจางชูหยาทำให้ซ่งลุ่ยตะลึง คิดไม่ถึงว่า อ่า คิดไม่ถึงจริง ๆ ผู้หญิงสามารถเปลี่ยนอารมณ์ได้รวดเร็วปานสายฟ้าแลบขนาดนี้ อีกทั้งยังหลากหลายอารมณ์อีกด้วย ครั้งนี้คือเห็นคนจริงเข้าให้แล้วล่ะ

เมื่อซ่งลุ่ยคิดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นเขาก็รู้ทันทีว่าทำไมจางชูหยาถึงถามเขาว่าทำไมถึงมาสาย คิดไปคิดมาในใจ ทันใดนั้นก็คิดว่าเขาไม่ได้แบกถังน้ำเข้ามาเหรอ ? ดังนั้นเขาจึงตอบกลับจางชูหยา

"เอ่อ ตอนที่ผมเพิ่งเข้ามาในห้องทำงาน ผมเห็นน้ำในห้องทำงานหมดแล้ว ดังนั้นผมจึงไปที่แผนกโลจิสติกส์เพื่อไปเปลี่ยนถังน้ำด้วยตัวเอง และเพิ่งจะแบกถังน้ำมาถึง คุณเองก็เห็น” พูดจบก็มองไปที่จางชูหยาด้วยความเคารพ

หลังจากจางชูหยาได้ยิน เธอก็ตบโต๊ะและพูดอย่างโมโหกับซ่งลุ่ยว่า "โอเค เหตุผลนั้นไม่ใช่สิ่งที่สำคัญ นายคิดหรือว่าฉันไม่รู้ว่าแผนกโลจิสติกส์มีบริการส่งน้ำ ? ไม่ใช่ว่าความรับผิดชอบของพวกเขาที่จะต้องส่งน้ำเหรอ ? นายคิดว่านายฉลาดกว่าฉันเหรอ ? ”พูดจบก็จ้องมองไปที่ซ่งลุ่ยด้วยความโมโหเพื่อรอฟังเขาอธิบายกับเธอ !

เมื่อซ่งลุ่ยได้ยินก็ไม่ได้ขยับเขยื้อนเพราะการแสดงออกของประธานจาง ใบหน้ายังคงไม่สะทกสะท้านกับเหตุการณ์ตรงหน้า เพราะว่าซ่งลุ่ยในเวลานี้ได้มีการพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ในใจคิดเรียบเรียงคำพูดมาแล้ว รอแค่เวลาเท่านั้นแหละ ดังนั้นซ่งลุ่ยจึงพูดกับจางชูหยาว่า

“ประธานจาง ผมทราบเรื่องการส่งน้ำว่าเป็นหน้าที่ของแผนกโลจิสติกส์ ตอนแรกที่ผมไม่ให้พวกเขามาส่งน้ำก็เพราะว่าผมอยากลองไปสัมผัสการทำงานของพวกเขา พวกเราสูงกว่าพวกเขา พวกเราได้รับคำชื่นชมจากคนอื่นมานาน ผมแค่ต้องการรู้ว่าตัวเองมีข่าวทางด้านลบ ๆ บ้างไหม” พูดถึงตรงนี้ ซ่งลุ่ยก็หยุดพูดไปครู่หนึ่งหลังจากนั้นก็พูดต่อ

“ประธานจาง คุณก็รู้ว่าผมเคยเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาก่อน แต่ตอนนี้ผมกลายเป็นผู้ช่วยแล้ว เดิมทีผมเองก็ไม่ได้มีความสามารถอะไร ยังไงก็ต้องมีคนที่อิจฉาอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคนเหล่านั้นก็มีจำนวนไม่น้อยเลย ผมจำเป็นต้องสร้างความอ่อนน้อมถ่อมตนไปทีละขั้นทีละขั้น จะได้ไม่ถูกคนเหล่านั้นนินทา” พูดจบก็มองไปที่จางชูหยาด้วยใบหน้าที่ไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมาและมองออกไปข้างหน้าด้วยใบหน้าเรียบเฉย

เมื่อซ่งลุ่ยพูดจบ เขาก็มองตรงไปที่จางชูหยา ทันในนั้นเสียง “ตึง” ที่เกิดจากจางชูหยาที่ลุกขึ้นยืนก็ดังขึ้นมาทันที สองมือของเธอบีบไปที่ไหล่ของซ่งลุ่ย พูดกับซ่งลุ่ยด้วยสีหน้าที่สับสนและประหลาดใจว่า

“นายรู้ได้ยังไง ใครบอกนาย”

ซ่งลุ่ยถูกการกระทำของจางชูหยาควบคุมเอาไว้ เขามองไปที่ชางชูหยาด้วยความสับสนงงงวยและถามเธอด้วยท่าทางที่งุนงงว่า “ใครบอกผม ? บอกอะไรผมเหรอ ? มีอะไรที่ผมไม่รู้อีก !” พูดจบก็มองไปที่จางชูหยาด้วยความไม่เข้าใจและงุนงง

เมื่อจางชูหยาได้ยินซ่งลุ่ยพูดแบบนั้น ก็รู้ว่าตนเองคิดมากเกินไป จึงค่อย ๆ ปล่อยมือออกจากซ่งลุ่ยและพูดกับเขาว่า “ไม่มีอะไร นายพูดต่อเถอะ !” พูดจบก็นั่งลงไป แต่ว่าสายตาของเธอยังคงแสดงความร้อนรนอยู่อย่างเห็นได้ชัด สายตาที่สั่นไหวไม่แน่นอน นี่มันแสดงออกชัดเจนมากว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

การกระทำแบบนี้ทำให้ซ่งลุ่ยเกาหัวด้วยความมึนงง ให้พูดต่อ ? ก็ไม่มีอะไรสำคัญที่ต้องพูดแล้ว หรือว่าเขาจะพูดอะไรออกไปที่เปิดเผยถึงความจริง เมื่อซ่งลุ่ยคิดถึงตรงนี้ เขาก็ก้มหัวลงต่ำและตกอยู่ในห้วงความคิด เขาคิดทบทวนคำพูดก่อนหน้านี้ของเขา หลังจากคิดไปหนึ่งรอบแล้ว ก็พบว่าตนเองไม่ได้พูดอะไรผิดไป ทั้งหมดปกติดี ในเวลานี้ยิ่งเพิ่มความสับสนบนใบหน้าของซ่งลุ่ยเข้าไปอีก

ซ่งลุ่ยสับสนมากในเวลานี้ แต่จางชูหยาสับสนยิ่งกว่าเดิมเพราะเธอไม่เข้าใจว่าซ่งลุ่ยไปรู้เรื่องอะไรมาจริง ๆ เกี่ยวกับแผนการของเธอที่กำลังดำเนินการอยู่ ? หรือว่าเขาพูดออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ เมื่อคิดถึงตรงนี้ จางชูหยาก็อดไม่ได้จะหันไปมองที่ซ่งลุ่ย แต่การได้เห็นดวงตาของซ่งลุ่ยที่ฉายแววสับสนของซ่งลุ่ย จางชูหยารู้สึกว่าเธออาจจะคิดผิด บางทีมันอาจเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น เขาไม่รู้อะไรเลย เมื่อคิดได้อย่างนี้ จางชูหยาก็แอบจ้องมองที่ซ่งลุ่ยอีกครั้ง มองดูใบหน้าที่ยังคงสับสนของซ่งลุ่ย เธอก็มั่นใจกับคำตอบของตนเองมากยิ่งขึ้น

หลังจากตัดสินใจแล้ว จางชูหยาก็ลุกขึ้นยืนแล้วพูดกับซ่งลุ่ยว่า “นายมีความคิดที่ดีมาก ไม่เลว รักษาความคิดแบบนี้ต่อไป !” หลังจากที่เธอพูดประโยคปลุกใจที่เรียบง่ายให้กับซ่งลุ่ยแล้ว เธอก็เดินไปที่ประตูห้องทำงานแล้วเดินออกไป เมื่อเขามองไปที่เธอ ในใจก็เกิดความสับสนมึนงงขึ้นมาอีก

ซ่งลุ่ยมองจางชูหยาซึ่งเดินจากไปพลางส่ายหัวของเขา แล้วนั่งบนเก้าอี้ด้านหลังโต๊ะทำงานโดยเอนหลังพิงไปกับพนักของเก้าอี้ แหงนคอเงยหน้าและมองไปที่เพดาน เขาเตรียมพร้อมที่จะพักผ่อนสักพัก แต่เสียงในหูของเขากลับไม่ปล่อยให้เขาทำแบบนั้น เสียงนี้ทำให้เขาตกใจจนเกือบตกเก้าอี้ !

“ระบบแจ้งเตือน ดำเนินภารกิจด้วยตัวเอง ! ระบบแจ้งเตือน ดำเนินภารกิจด้วยตัวเอง !”

“รายละเอียดภารกิจคือจับกดผู้หญิงคนเมื่อกี้นี้ แต่ระบบจะพิจารณาถึงอารมณ์ความรู้สึกของผู้อาศัย ดังนั้นภารกิจนี้ต้องทำเป็นขั้นเป็นตอน ถ้าหากทำภารกิจสำเร็จจะได้รับรางวัล เพียงแต่ว่าทุก ๆ ขั้นตอนจะต้องสำเร็จ ถึงจะได้รับรางวัลในตอนสุดท้าย ตั้งใจล่ะ ! ค่อย ๆ ทำตามขั้นตอนและไม่ต้องรีบร้อนจนเกินไป !”

จากนั้นด้านหน้าของดวงตาของซ่งลุ่ยก็โผล่หน้าต่างภารกิจขึ้นมาพร้อมคำอธิบายของภารกิจโดยละเอียดและแถบแสดงความคืบหน้าที่แสดงความสำเร็จของภารกิจว่าไปถึงไหนแล้ว ภารกิจนี้แบ่งออกเป็นสามขั้นตอน แบ่งเป็นรู้สึกชอบพอ หลงรัก จับกด แต่ตอนนี้แถบแสดงความคืบหน้าของเขาแสดงแค่เพียงร่องรอยแห่งความน่าสมเพช มันแสดงเห็นได้ว่าจางชูหยาไม่ชอบเขาเลยแม้แต่นิดเดียว !

ด้านล่างแถบความคืบหน้ามีรางวัลสำหรับการสำเร็จแต่ละขั้นตอน เมื่อซ่งลุ่ยมองเข้าไปใกล้ ๆ และอดไม่ได้ที่จะตาลุกวาว รางวัลนี้ค่อนข้างมากและล่อตาล่อใจมากจริง ๆ !

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด