บทที่ 67 ภัยพิบัติแห่งมงกุฎทะเล

บทที่ 67 ภัยพิบัติแห่งมงกุฎทะเล

ลู่เหยาคลิกเมาส์ไปที่【หินวิญญาณใต้ทะเลลึก】

หน้าจอแสดงขึ้นมา

【ต้องการเรียกเจ้านายแห่งท้องทะเลลึกหรือไม่】

【ใช่】【ไม่】

ลู่เหยากดใช่

สำหรับเขาแล้ว ผลพลอยได้การสร้างหินสารพัดนึกอย่างช้าๆ ไม่เท่ากำลังพลที่พร้อมรบได้ทันที

พนักงานทุกคนรู้ว่า เงินสดต้องมาก่อน

ประโยคพวก เชื่อมั่นในอนาคตเถอะ ยังสู้กินขนมปังร้อนๆ ไม่ได้

ตอนนี้ มีแสงลำหนึ่งยิงออกมาจากหินวิญญาณใต้ทะเลลึก เกิดเป็นจุดแสงวงแหวนบนผิวน้ำ

ลู่เหยาพบว่า แสงนี้สามารถใช้เมาส์ปรับเส้นโค้งและทิศทางได้

ดูเหมือนจะเป็นสัญญาณนำทางให้เจ้านายแห่งท้องทะเลลึก

หมอกหนาทึบลอยขึ้นเหนือผิวน้ำทันใด ในหมอกค่อยๆ ปรากฏเกาะสีดำเกาะหนึ่ง เกาะนี้เต็มไปด้วยปะการังและโขดหิน ยังมีซากเรือปกคลุมด้วยสาหร่ายจำนวนมาก เหมือนพื้นดินใต้ทะเลลึกลอยขึ้นมา

เกาะลอยน้ำค่อยๆ หยุดตรงจุดสัญญาณนำทางของหินวิญญาณใต้ทะเลลึก ใต้เกาะยื่นอวัยวะสีแดงห้าอันที่ใหญ่และนุ่ม อวัยวะเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นร่างที่แท้จริงของเกาะเล็กๆ นี้

หินวิญญาณใต้ทะเลลึกบินเข้าไปในเกาะ หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับมัน

เหนือเกาะปรากฏชื่อ: 【เจ้านายแห่งท้องทะเลลึก】

ตอนนี้ลู่เหยากลับขมวดคิ้ว

รู้สึกว่าเจ้านายแห่งท้องทะเลลึกองค์นี้เหมือนอะไรซักอย่าง... แต่เหมือนอะไรกันแน่นะ?

เขาหลับตาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง

จู่ๆ ก็มีสายฟ้าแล่นผ่านในสมอง!

นี่ไม่ใช่ปลาดาวยักษ์งั้นเหรอ?

พอนึกถึงภาพของปลาดาวในหัวได้ 【เจ้านายแห่งท้องทะเลลึก】ก็สูญเสียความน่าเกรงขามไปทันที รูปร่างของมันดูอ้วนกลมน่ารักขึ้นมา

ลู่เหยาเปิดแผงข้อมูล

...

【เจ้านายแห่งท้องทะเลลึก LV52】ภัยพิบัติแห่งมงกุฎหนาม - เคลาด์【ภักดีต่อเทพเหยา】

HP: 3150/3150

MP: 845/845

พลังโจมตี: 102

การป้องกัน: 112

ความเร็ว: 10

【ผิวหนังหนา】

มีพลังชีวิตสูงโดยกำเนิด

【ธาตุน้ำ】

ขณะอยู่ในน้ำจะฟื้นฟูพลังชีวิตอย่างต่อเนื่อง การโจมตีจะสร้างความเสียหายธาตุน้ำเพิ่ม

【ดำดิ่ง】

ดำดิ่งลงใต้น้ำ ความเร็วการเคลื่อนที่เพิ่มเป็นสองเท่า

【ข่มขวัญ】

เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูระดับต่ำ มีโอกาสที่จะทำให้การใช้สกิลของอีกฝ่ายล้มเหลว

【เกณฑ์ทัพใต้ทะเล LV5 】

บังคับเกณฑ์สิ่งมีชีวิตในทะเลใกล้เคียงมาต่อสู้ ผลของการเกณฑ์ขึ้นอยู่กับระดับสกิลและระดับของตัวเอง

【ป้อมปราการทะเล LV2】

รวบรวมสิ่งมีชีวิตในทะเลที่ถูกเกณฑ์มาไว้ในตัวเจ้านายแห่งท้องทะเลลึก ได้รับโบนัสพลังชีวิตและการป้องกันจำนวนมาก โบนัสขึ้นกับจำนวนและระดับของสิ่งมีชีวิตที่ถูกเกณฑ์ รวมถึงระดับของสกิลนี้

...

ลู่เหยาอ่านคำอธิบายที่เกี่ยวข้องกับเจ้านายแห่งท้องทะเลลึกอย่างละเอียด

มันไม่มีค่าพลัง 6 ด้าน นั่นหมายความว่า มันยังจัดอยู่ในประเภทมอนสเตอร์

เจ้านายแห่งท้องทะเลลึกมีเลเวลสูงมาก พลังโจมตีและป้องกันสมดุล

มันไม่เหมือนอัศวินเลือดที่เน้นพลังโจมตีจนเกินพอดี แต่พลังป้องกันมีแค่ครึ่งเดียวของพลังโจมตี อย่างไรก็ตามความเร็วของมันยังช้ากว่าอัศวินเลือด

แต่ข้อได้เปรียบของเจ้านายแห่งท้องทะเลลึกก็โดดเด่นเช่นกัน มันมีความสามารถในการต่อสู้ในน้ำและทนทานอย่างยอดเยี่ยม

【ธาตุน้ำ】【ดำดิ่ง】ล้วนเป็นสกิลชั้นยอดในการเคลื่อนไหวระยะยาวใต้น้ำ

【ข่มขวัญ】ยิ่งเป็นสกิลเทพในการรับมือกับฝูงชนระดับต่ำจำนวนมหาศาล

สองสกิลสุดท้าย 【เกณฑ์ทัพใต้ทะเล】กับ【ป้อมปราการทะเล】เป็นการรวมพลังกันระหว่างคู่หู ทั้งสองเสริมซึ่งกันและกัน ยิ่งเกณฑ์สิ่งมีชีวิตในทะเลได้มากและแข็งแกร่งเท่าไหร่ พลังต่อสู้ของเคลาด์ก็ยิ่งแกร่งขึ้นเท่านั้น

สมกับเป็นเจ้านายแห่งท้องทะเลลึก

ปัญหาเดียวคือ เหนือหัวของเจ้านายแห่งท้องทะเลลึกไม่มีช่องสนทนา ไม่สามารถสื่อสารได้ มันมีสติปัญญาด้อยกว่าอัศวินเลือดเสียอีก เป็นฝ่ายสัตว์ป่าอย่างแท้จริง

อิซาเบลพยายามสื่อสารกับมัน แต่ก็ล้มเหลวโดยสิ้นเชิง

ดิ นาร์บอกว่า เจ้านายแห่งท้องทะเลลึกไม่ได้เป็นสิ่งมีชีวิตในโลกนี้แต่แรก

ชนเผ่าผู้เดินใต้ท้องทะเลลึกถือว่าเจ้านายแห่งท้องทะเลลึกเป็นสัตว์ประหลาดสงครามในน้ำ และเป็นเทพพิทักษ์แห่งท้องทะเลของทั้งเผ่า

แต่การควบคุมเจ้านายแห่งท้องทะเลลึกเคลาด์ไม่ยากเลย

หากลู่เหยาไม่เคลื่อนไหวมัน มันก็จะลอยน้ำเป็นเกาะอยู่บนผิวน้ำเรื่อยไป ยืนหยัดอยู่กับที่ เหมือนเกาะเล็กๆ ธรรมดา

เมื่อลู่เหยาเลือกมัน ใช้【โหมดควบคุมด้วยตนเอง】คลิกขวาเลือกทิศทางและเส้นทาง เจ้านายแห่งท้องทะเลลึกก็จะแบกเกาะเคลื่อนที่ในมหาสมุทรตามการควบคุมด้วยเมาส์ ด้านขวาของหน้าจอจะปรากฏแถบสกิลที่เกี่ยวข้อง

แผนเดิมของลู่เหยาคือ ให้เจ้านายแห่งท้องทะเลลึกไปตามหาสมบัติอีกชิ้นที่ชื่อ【เพลิงแห่งเอจิล】

ด้วยลักษณะเป็นเครื่องมือฝ่ายสัตว์ป่าแบบนี้ มันไม่มีทางทำภารกิจที่ซับซ้อนได้แน่ๆ

เนื่องจากขาดเบาะแสที่เพียงพอ เรื่องนี้คงต้องทำอย่างค่อยเป็นค่อยไป

สุดท้าย ลู่เหยาลากเจ้านายแห่งท้องทะเลลึกไปที่เกาะ【มิติมืด】กลางทะเลไม่ไกลนัก กด【โหมดอัตโนมัติ】มันก็ลอยนิ่งอยู่กลางน้ำ ทำหน้าที่เป็นป้อมปราการขนาดใหญ่คอยพิทักษ์ท้องทะเล

...

ลู่เหยาพิงพนักเก้าอี้ ยืดแขนขาหน่อย

ช่วงนี้เขาหมกมุ่นอยู่กับการศึกษาพลังเหนือมนุษย์ จึงไม่ค่อยสนใจสถานการณ์ของเผ่ากระเทียมเท่าไหร่

พูดก็พูดเถอะ ถ้าไม่ใช่ที่หยูเหลียนยืนกรานสำรวจเกาะหมิงเยว่ ก็คงไม่มีหินสารพัดนึกในภายหลัง รวมถึงเจ้านายแห่งท้องทะเลลึกที่เกี่ยวข้องกับหินวิญญาณใต้ทะเลลึก

ตอนนี้ เผ่ากระเทียมเทิดทูนจิตวิญญาณแห่งการสำรวจ ชินกับการผจญภัย หลังผ่านความพยายามและการเปลี่ยนแปลงของสองชั่วอายุคน พวกเขาไม่กลัวเกรงอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความปรารถนาที่จะสำรวจโลกทั้งใบ

ลู่เหยามองไปทางทวีปตะวันตก

หลังเลื่อนมุมมองกลับมา หน้าจอก็ปรากฏการแจ้งเตือนมากมาย

【เซินเจี้ยนประดิษฐ์เครื่องมือเหล็ก】

【เผ่ากระเทียมเรียนรู้วิชาการหลอมเหล็ก】

【เผ่ากระเทียมเรียนรู้การใช้งานเหล็ก】

【ชางลี่ประดิษฐ์ล้อ】

【เผ่ากระเทียมเรียนรู้การผลิตและใช้ล้อ】

【ชางลี่ประดิษฐ์เกวียนอูฐ】

【เผ่ากระเทียมเรียนรู้การผลิตและใช้เกวียนอูฐ】

【หยูเหลียนประดิษฐ์วิชาคำนวณ】

【เผ่ากระเทียมเรียนรู้การใช้คณิตศาสตร์ สติปัญญาของทุกคนเพิ่มขึ้นเล็กน้อย】

...

เผ่ามีความก้าวหน้าเร็วกว่าที่ลู่เหยาคาดการณ์ไว้

เผ่าดั้งเดิมที่ด้อยพัฒนา ตอนนี้ได้สร้างถนนหินที่เรียบตรง บ้านเรือนที่สร้างจากไม้และหินเรียงรายอยู่สองฝั่งถนน

ฝูงอูฐลากรถม้าสองล้อและสี่ล้อผ่านไปตามถนน จอดเป็นระยะ คนตัวเล็กที่เป็นคนขับรถจอดรถแล้วขนสินค้าลง ก่อนจะขนสินค้าชิ้นใหม่ขึ้นรถ

ถนนเริ่มต้นจากท่าเรือทางทิศตะวันออก ทางเหนือไปจนถึงกระท่อมนายพรานในป่า ทางตะวันตกไปจนถึงชุมชนบ่อเกลือหลังเทือกเขา มีเพียงทางทิศใต้เท่านั้นที่ยาวไกลเกินไป คนตัวเล็กกำลังสร้างอยู่

ถึงแม้สิ่งเหล่านี้ยังเทียบไม่ได้กับเมืองซานิโรที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน แต่เผ่ากระเทียมก็มีรูปแบบเมืองอย่างคร่าวๆ แล้ว

ลู่เหยาชำเลืองมองที่มุมขวาบน

ประชากร: 19,802 ศรัทธา: 3,119

ในบรรดาประชากรผู้ศรัทธาทั้งหมด กลุ่มที่เพิ่มขึ้นมากที่สุดล่าสุดคือคนธรรมดา

หลังผนวกเผ่าบ่อเกลือและตระกูลทะเลตะวันออกแล้ว ประชากรของเผ่ากระเทียมมีขนาดถึง 8,000 คน ทำให้ช่องว่างกับจำนวนวิญญาณศรัทธาลดลงอีก

ในนั้น ต้องพูดถึงความสามารถพิเศษด้านการแพร่พันธุ์อย่างรวดเร็วของเผ่าแม่น้ำตะวันออกและตระกูลทะเลตะวันออก ทำให้ประชากรเพิ่มอย่างรวดเร็ว สิ่งที่น่าเสียดายคือ ตามที่คนตัวเล็กผสมเลือดกันไปหลายชั่วอายุคน ความสามารถพิเศษนี้ก็อ่อนแอลงอย่างรวดเร็ว

ภายในเผ่ามีความมั่นคง ควบคุมน่านน้ำรอบด้าน ประกอบกับอาหารอุดมสมบูรณ์ ประชาชนมีวิถีก้าวหน้า อารยธรรมของคนตัวเล็กจึงเข้าสู่ยุคพัฒนาอย่างก้าวกระโดด

ลู่เหยาเริ่มคิดถึงของประทานชิ้นต่อไป

คนตัวเล็กพัฒนาอย่างสมดุล ต่างก็พยายามแสวงหาทรัพยากรให้ได้มากขึ้น แต่ก็ขาดบางอย่างไป ขาดแรงผลักดันสุดท้ายไป ทำให้อารยธรรมทั้งหมดอยู่ในสภาวะที่ค่อนข้างหยุดนิ่ง ในแง่ความคิดก็ไม่ค่อยกระฉับกระเฉง

แล้วมันขาดอะไรไปกันแน่...

ลู่เหยาเดินไปเดินมาในห้อง

จู่ๆ เขาก็นึกออก

ความบันเทิง

เผ่ากระเทียมขาดกิจกรรมความบันเทิง