ตอนที่ 50 ความปรารถนา

ร้านอาหารดูเหมือนจะมีชีวิตขึ้น ผนังค่อยๆเคลื่อนตัวเข้ามา ประตูและวงกบกระแทกกันทําให้เกิดเสียงเหมือนฟันที่กำลังขดกัน

"ทุกคนมีความปรารถนาลึกๆที่ซ่อนอยู่ในใจ และข้าคือคนที่สามารถเปลี่ยนความปรารถนาเหล่านั้นให้เป็นจริงได้ กินเนื้อที่ข้าเตรียมไว้ให้พวกเจ้าสิ แล้วความเจ็บปวดของพวกเจ้าจะหายไป "

กลิ่นยั่วเย้าของเนื้อปรุงสุกอบอวลอยู่ในอากาศ แทรกซึมเข้าไปในประสาทสัมผัสของจูเหมียวเซียว เธอเริ่มสูญเสียการควบคุมและเริ่มเกาที่ไหล่ของตัวเองอย่างรุนแรง

เล็บของเธอขูดเข้าไปในเนื้อหนังจนเลือดไหลซึม ภายใต้การกระตุ้นของกลิ่นเนื้อดูเหมือนว่าเธอจะเห็นพ่อแม่ของเธอซึ่งถูกฝังอยู่ในกองไฟอีกครั้ง

เมื่อเธอยังเด็กพ่อแม่มักอุ้มเธอไว้บนบ่าของพวกเขาอย่างมีความสุข ชี้นําทางและเลี้ยงดูเธอให้เติบโตขึ้น

เมื่อเธอเติบโตขึ้น พ่อแม่ที่รักของเธอก็พิงไหล่ของเธอด้วยรอยยิ้ม เธอดูแลพ่อแม่ในวัยชราด้วยความรัก

"ความปรารถนาที่ลึกที่สุดของเจ้าสามารถเป็นจริงได้ พบกับใครก็ตามที่เจ้าใฝ่ฝัน แม้แต่ขอบเขตของชีวิตและความตายก็ไม่สามารถแยกเจ้าออกจากกันได้ เจ้าจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกับคนที่รักตลอดไป" เสียงกระซิบพยายามล่อลวง

กลิ่นของเนื้อและเลือดบนไหล่ของจูเหมียวเซียวผสมกัน ใบหน้าพร่ามัวสองใบหน้าก่อตัวขึ้นใต้บาดแผลของเธอ พ่อแม่ของเธอดูเหมือนจะคลานออกมาจากไหล่ของเธอ

สิ่งนี้เหมือนกับที่ยายเซินทํานายไว้ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป นิมิตสยองขวัญที่สะท้อนในอ่างทองแดงจะกลายเป็นจริง

"ตั้งสติ!" เกาหมิงรั้งจูเหมียวเซียวไว้ แต่การเปลี่ยนแปลงในร่างกายของจูเหมียวเซียวยังคงดําเนินต่อไป

กลิ่นเนื้อกระตุ้นความปรารถนาที่ลึกที่สุดของจูเหมียวเซียว เธอโอบกอดพ่อแม่ของเธอโดยสมัครใจ เธอไม่ต้องการแยกจากพวกเขาอีก แม้ว่าเธอจะกลายเป็นสัตว์ประหลาดก็ตาม

"เนื้อและเลือดมีสัญชาตญาณของเรา ร่างกายของเจ้าจะไม่มีวันทรยศต่อความปรารถนาที่แท้จริงของเจ้า! มันได้เลือกแล้ว" เสียงของชายคนนั้นดังก้องไปทั่วร้านอาหาร "เข้ามาเถอะ ข้าเตรียมเนื้อไว้ให้เจ้าแล้ว แค่กินมัน แล้วเจ้าจะไม่เจ็บปวดอีกต่อไป!"

ณ จุดๆนี้ จูเหมียวเซียวได้สูญเสียความคิดที่มีเหตุผลไปทั้งหมด หากเกาหมิงปล่อยมือตอนนี้ เธอจะรีบเข้าไปในครัวอย่างไม่ต้องสงสัยพร้อมที่จะละทิ้งทุกอย่างเพื่อความปรารถนาที่ท่วมท้นของเธอ

"กงซี รั้งเธอไว้!"

ร้านอาหารกําลังหดตัวลง หากพวกเขาอยู่ต่อ ไม่นานทุกคนจะตาย!

เกาหมิงไม่ได้เลือกที่จะเสียสละจูเหมียวเซียว เขาหยิบเมนูขึ้นมา ขณะที่เกาหมิงยังตื่นตัวอยู่เขาเดินตรงไปยังห้องครัว

ห้านิ้วกําโซ่ไว้แน่น เกาหมิงยกม่านทึบหนาขึ้น

กลิ่นหอมของเนื้อกระแทกหน้าเขาราวกับกำแพงอิฐ อย่างไรก็ตามห้องครัวแตกต่างจากที่เขาคาดไว้อย่างสิ้นเชิง ไม่มีไฟหรือเตา มีเพียงชายกล้ามโตในชุดเชฟที่กำลังสับเนื้อ

เขาสับเนื้อซ้ำๆด้วยความแม่นยำเป็นจังหวะ เหมือนหุ่นยนต์ จากนั้นเขาจะโยนชิ้นเนื้อส่วนที่สับแล้วลงในสระน้ำด้านหลังเขา ซึ่งเป็นที่มาของกลิ่นเนื้ออันน่าหลงใหล ที่ส่งผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อพวกเขาทั้งหมด

เกาหมิงค่อยๆเดินเข้าใกล้ เขาสังเกตเห็นว่าพ่อครัวไม่มีหูตาจมูกหรือริมฝีปาก แม้ว่าเขาจะดูเหมือนมนุษย์ แต่เขาก็เหมือนหุ่นเชิดมากกว่า

"เจ้าตัดสินใจได้แล้วหรือยังว่าอยากจะกินอะไร" เสียงของชายคนนั้นดังขึ้นอีกครั้ง แต่ไม่ใช่จากปากของพ่อครัว แต่มาจากสระน้ำ!

เกาหมิงถือเมนูและมองไปที่สระน้ำที่มืดครึ้ม เขาไม่เห็นสัตว์ประหลาดในสระ มีเพียงภาพสะท้อนของเขาเท่านั้น

"ข้าไม่เคยบังคับให้ใครเสียสละ ข้าน่าเชื่อถือกว่าเทพเจ้าจอมปลอมเหล่านั้นมาก การเสียสละทั้งหมดของเจ้าจะได้รับการตอบแทน อะไรก็เป็นไปได้หากเจ้าจ่ายมากพอ"

"เข้ามาในสระ ดื่มด่ำกับความปรารถนาที่ลึกล้ำที่สุดของเจ้า ให้ข้าได้เห็นในสิ่งที่เจ้าโหยหาอย่างแท้จริง"

น้ำเริ่มขุ่นขึ้นเรื่อยๆ พ่อครัวทิ้งเนื้อสับลงไปอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เลือดกระจายไปทั่วเปลี่ยนให้น้ำเป็นสีแดงเข้มอย่างรวดเร็วด้วยเลือด

เมื่อมองไปที่ฉากตรงหน้า เกาหมิงนึกถึงอ่างทองแดงที่บ้านของยายเซิน และเมื่อเขาเข้าใกล้อ่างทองแดง น้ำในอ่างก็กลายเป็นเลือดในเวลาอันสั้น

"มนุษย์มีหัวใจสองดวง ดวงหนึ่งคือหัวใจของเลือดเนื้อที่สามารถมองเห็นและสัมผัสได้ อีกดวงคือหัวใจของพระเจ้า ไร้ตัวตน แต่เป็นจริงอย่างคาดไม่ถึง รวบรวมความคิดนับพันนับหมื่นไว้"

"ข้าจะเติมเต็มความปรารถนาของหัวใจแห่งเลือดเนื้อของเจ้า ในทางกลับกันเจ้าจะต้องเสียสละหัวใจของพระเจ้าเพื่อข้า"

โลกในสายตาของเกาหมิงกําลังพลิกกลับ เขาไม่สามารถบอกได้ชั่วขณะว่าเขาตกลงไปที่สระเลือดหรือสระเลือดตกใส่ตัวเขา

เมื่อถึงเวลาที่เขาตอบสนองได้อีกครั้งเลือดก็ทะลักไปทั่วร่างกายของเขาแล้ว

สระน้ําไม่ลึก แต่เกาหมิงกลับรู้สึกว่าร่างกายของเขากําลังจม สติและร่างกายของเขาดูเหมือนจะแยกออกจากกัน

"เจ้ามีร่างกายที่คุ้นเคยกับความเจ็บปวด แขนขาที่แข็งแรง สมองที่เฉียบคม ดวงตาคู่หนึ่งที่มองทะลุหมอกได้ และ...? หัวใจที่ได้เห็นความตายนับไม่ถ้วน!???" เสียงของชายคนนั้นแตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างชัดเจน และเป็นครั้งแรกที่น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไป

"นี่...... ไม่ใช่ครั้งแรกของเจ้าที่นี่?"

เสียงในสระเลือดพูดแบบเดียวกับยายเซิน

ในเวลานี้เกาหมิงไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะปีนขึ้นจากสระ แต่มือของศพที่ไม่ปะติดปะต่อและน่าขนลุกเอื้อมมือไปจับเขาไว้ ขัดขวางการหลบหนี

"ให้ข้าเห็นความปรารถนาของเจ้า ให้ข้าดูว่าความปรารถนาสุดท้ายของเจ้าคืออะไร!"

ทันใดนั้นเลือดในสระก็ปั่นป่วนอย่างรุนแรงเหมือนใบมีดแทงเข้าดวงตาของเกาหมิง!

เกาหมิงรู้สึกเหมือนตาซ้ายของเขาถูกควักออกไป เลือดไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาขณะที่มันเดินทางไปยังหัวใจและสมอง

ความทรงจำนับไม่ถ้วนถูกกวนด้วยเลือด เกาหมิงเริ่มจําบางสิ่งบางอย่างได้จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอุโมงค์ ตาขวาที่เหลืออยู่ของเขามองเห็นศพจำนวนมากที่ฝังอยู่ตามผนังอุโมงค์ได้อย่างชัดเจน ทั้งหมดจับจ้องมองมาเขาด้วยสายตาที่ไร้ชีวิต

"อ๊าาาาาาาา อ๊าา"

เสียงกรีดร้องสองครั้งทะลุอากาศ รอยแตกเกิดขึ้นที่ด้านล่างของสระเลือด ดวงตาของเกาหมิงเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด โซ่ตรวนกระทบกัน มือซ้ายของเกาหมิงถูกจ้าวซีคว้าไว้ขณะที่เขาถูกดึงขึ้นจากสระ

กลิ่นหอมเข้มข้นของเนื้อสัตว์ที่แทรกซึมอยู่ในร้านอาหารจางหายไปอย่างรวดเร็ว และสถานที่นี้ดูเหมือนจะกลับสู่สภาพปกติ อย่างไรก็ตาม เกาหมิงได้รับผลกระทบจากความเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด เขานอนทรุดตัวลงกับพื้น มือปิดตาซ้ายไว้แน่น

ตัวตนลึกลับที่อาศัยอยู่ในสระเลือดได้แตะเข้าไปในความทรงจําของเกาหมิงผ่านสายตาของเขา มันตั้งใจที่จะทําพิธีกรรมของเทพแห่งเลือดและเนื้อให้สําเร็จ แต่กลับพบว่าตัวเองไม่สามารถตอบสนองความต้องการที่แท้จริงของเกาหมิงได้

"หัวหน้า!" ในที่สุดจูเหมียวเซียวก็หลุดจากการควมคุม แม้ว่าเธอจะไม่ได้กินเนื้อสัตว์ แต่การเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเธอได้เริ่มขึ้นแล้ว

"หยิบขวานขึ้นมาแล้วอย่าหลงกลอีก" เกาหมิงใช้ความพยายามอย่างมากในการลุกขึ้น เขาไม่สามารถลืมตาซ้ายได้อีกต่อไป เกาหมิงได้ฟื้นความทรงจําที่หายไปบางส่วน ความหนาวเย็นผูกมัดอยู่ในหัวใจของเขาไว้ เขาไม่กล้าบอกใครว่าเขาเห็นอะไร ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทําไมยายเซินและเสียงในสระถึงพูดสิ่งเดียวกัน

'ความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของเรามันน่ากลัวเกินไปจริงๆ'

เกาหมิงนั่งอยู่ที่ขอบสระ เขาใช้ตาขวามองไปรอบๆ บางทีคนร้ายตัวจริงอาจจะเป็นเขาเอง

ภายใต้การจ้องมองที่ประหลาดใจของทุกคน จู่ๆเกาหมิงก็กระโดดลงไปในสระอีกครั้ง

ที่ก้นสระ เกาหมิงค้นพบรูปปั้นประหลาด มันเป็นรูปปั้นจําลองของเทพแปดแขนทุกแขนกำลังจับหัวใจที่มีเลือดอยู่ "นี่คือเทวสีเลือด เสียงที่เราได้ยินต้องเป็นของมัน" กงซีพูดขึ้นพร้อมกับเกาหมิง "ทําไมถึงมีรอยแตกบนเทวรูป?"

กงซีเหยียดมือออกและชี้ไปที่ตาซ้ายของเทวรูป แต่ทันทีที่ปลายนิ้วสัมผัสกับรูปปั้น มันก็แตกสลายไปอย่างสมบูรณ์

"ผมยังไม่ทันได้ทําอะไรเลยนะ!!" กงซีตกตะลึงกับสถานะการณ์ในตอนนี้ เขารีบเบี่ยงเบนหัวข้อสมทนาในทันที "ดวงตาของคุณถูกเทวรูปสีเลือดเอาไปใช่ไหม?"

เกาหมิงไม่ตอบ เขายังคงหมกมุ่นอยู่กับความทรงจํา

รูปปั้นดินเหนียวถูกทําลาย ในที่สุดพ่อครัวที่สับเนื้อในครัวด้านหลังก็หยุดเคลื่อนไหว ราวกับว่าเขาถูกเรียกโดยบางสิ่ง เดินออกไปข้างนอกด้วยความงุนงง

"ผมสบายดี รีบตามพ่อครัวออกไป ดูว่าเขาจะไปที่ไหน"

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทําให้ใบหน้าของเกาหมิงบิดเบี้ยว อย่างไรก็ตามมันยังทําให้เขารู้สึกสงบลงมากเช่นกัน เขาต้องออกจากอพาร์ตเมนต์แห่งนี้ เพื่อเข้าไปในอุโมงค์นั้นอีกครั้งให้ได้!

พ่อครัวออกจากร้านอาหารและเดินผ่านป้ายต่างๆ จนสุดท้ายก็มาหยุดอยู่ที่ห้องตรงกลางของชั้นใต้ดิน

ห้องนี้มีกลิ่นอายบางอย่าง ทางเข้าโดดเด่นด้วยประตูไม้สีแดงขนาดใหญ่ ประตูมีจารึกที่เป็นลางร้ายสองประโยค'เก็บเกี่ยวชีวิต'ทางด้านซ้ายและ 'เก็บเกี่ยวความตาย'ทางด้านขวา