300 (ฟรี)
300 (ฟรี)
“ฉันขอให้ร่างกายและจิตใจของฉันสดชื่นแจ่มใสเป็นเวลา 5 นาที!”
เป็นคำอธิษฐานที่เรียบง่ายแต่ได้ผล
“ติ๊ง! คำขอเป็นจริง!”
ทันใดนั้น หลินเป่ยฝานก็รู้สึกว่าร่างกายและจิตใจของเขาสดชื่นแจ่มใส เหมือนกับว่าได้ฉีดยาชูกำลัง
ขณะเดียวกัน เครื่องวัดคลื่นหัวใจในห้องพักผู้ป่วยก็ส่งเสียงดังขึ้น
“ตี๊ดๆ…”
ในขณะเดียวกัน หลี่ม่อไป๋ที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงก็เริ่มตัวสั่น
คนที่อยู่ข้างนอกต่างก็พากันตกใจ
“คุณหมอเกิดอะไรขึ้น?”
“คลื่นหัวใจของผู้ป่วยผิดปกติ!”
“เขาตัวสั่นด้วยครับ!”
“เกิดอะไรขึ้น? รีบมาดูหน่อย!”
คุณหมอและพยาบาลรีบวิ่งเข้าไปในห้อง
คุณหมอตรวจอาการของหลี่ม่อไป๋อย่างรวดเร็วเขาพูดอย่างใจเย็น “เขาอาจจะฝันร้าย ทำให้จิตใจเขาถูกกระทบกระเทือน! จึงส่งผลต่อร่างกายของเขา!”
“แบบนี้มันอันตรายไหมครับ? จะส่งผลต่อร่างกาย…”
คุณหมอส่ายหน้า “ตอนนี้ผมยังไม่แน่ใจ ต้องรอดูอาการก่อน”
คุณหมอและพยาบาลต่างก็ยืนเฝ้าดูอาการของเขาอย่างใกล้ชิด
ในตอนนั้นเอง ร่างกายของหลี่ม่อไป๋ก็สั่นอย่างรุนแรงอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นและมองไปรอบๆอย่างงุนงง
“ฟื้นแล้ว! ผู้ป่วยฟื้นแล้ว!”
“ผมนึกว่าเขาจะต้องนอนหลายวันซะอีก ไม่คิดเลยว่าเขาจะฟื้นเร็วขนาดนี้!”
“คุณหลี่ ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยังครับ?”
“มีตรงไหนไม่สบายบ้างไหมครับ?”
หลี่ม่อไป๋มองคุณหมอและพยาบาลที่อยู่รอบๆเขาอย่างงุนงง เขารู้สึกเจ็บปวดไปทั่วร่างกายจึงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา
เขาอ้าปากและพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “เจ็บ…ผมเจ็บไปหมด…”
คุณหมอรีบพูดว่า “คุณหลี่ ตอนนี้คุณรู้สึกเจ็บก็ไม่แปลกหรอกครับ! เพราะคุณเพิ่งผ่าตัดเสร็จ ยาชาเพิ่งจะหมดฤทธิ์! แต่ถ้าคุณยังรู้สึกเจ็บ อยู่ผมสามารถให้ยาแก้ปวดคุณได้นะครับ!”
หลี่ม่อไป๋ “ขอบคุณ…”
“ไม่เป็นไรครับ นี่คือหน้าที่ของผม ตอนนี้คุณพักผ่อนให้สบายนะครับอย่าคิดอะไรมากปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเรา!” คุณหมอพยักหน้า
หลี่ม่อไป๋พยักหน้าเบาๆ
ตำรวจที่อยู่ข้างนอกต่างก็ดีใจมาก พวกเขาเข้าไปถามคุณหมอที่กำลังเดินออกมา “คุณหมอ ตอนนี้ผู้ป่วยเป็นยังไงบ้างครับ? พวกเราเข้าไปถามเขาได้ไหมครับ?”
คุณหมอทำหน้าลำบากใจ “อาการของเขายังไม่ดีขึ้น! เขาอาจจะแค่ฟื้นขึ้นมาชั่วคราวเพราะยาชาหมดฤทธิ์แล้วรู้สึกเจ็บปวด อีกไม่นานเขาอาจจะสลบไป! ถ้าพวกคุณเข้าไปถามเขา เขาอาจจะตกใจและส่งผลต่ออาการของเขา! ดังนั้นตอนนี้อย่าเพิ่งไปรบกวนเขาเลยดีกว่าครับ!”
ตำรวจรีบพูดว่า “ผมก็รู้ครับว่าไม่ควรรบกวนคุณหลี่! แต่คดีนี้มันสำคัญมาก เบื้องบนกดดันพวกเราอย่างหนัก! ให้พวกเรารีบปิดคดี! แต่จนถึงตอนนี้พวกเราก็ยังไม่พบเบาะแสอะไรเลย! พวกเราเลยอยากจะขอเบาะแสจากคุณหลี่ครับ! ช่วยหน่อยนะครับ!”
“ผมก็เข้าใจความลำบากของพวกคุณเหมือนกัน แต่ …” คุณหมอถอนหายใจ “งั้นเอาเป็นว่าพวกคุณส่งคนมาคนหนึ่ง ใส่ชุดป้องกันและฆ่าเชื้อแล้วเข้าไปกับผม! อ้อ ถามได้แค่สามคำถามนะครับ ผมช่วยได้เท่านี้แหละ”
“ขอบคุณมากครับคุณหมอ!”
ตำรวจคนหนึ่งรีบใส่ชุดป้องกันและเดินเข้าไปในห้อง
“สวัสดีครับคุณหลี่ ผมเป็นตำรวจรับผิดชอบคดีนี้ นี่คือบัตรประจำตัวของผม! ผมมีคำถามจะถามคุณสักสองสามคำถาม ช่วยให้ความร่วมมือด้วยนะครับขอบคุณครับ!”
หลี่ม่อไป๋พยักหน้าเบาๆ “…”
เขาไม่ได้พูดอะไร ดูเหมือนว่าแค่พูดคำเดียวก็เหนื่อยแล้ว
ตำรวจดีใจมาก เขาก้มลงไปใกล้หลี่ม่อไป๋และถามว่า “คุณหลี่ใครเป็นคนทำร้ายคุณ? คุณจำรูปพรรณสัณฐานของคนร้ายได้ไหม? คุณสงสัยใครบ้างครับ?”
เมื่อเขาพูดจบหลี่ม่อไป๋ก็เบิกตากว้าง!
ภาพความเจ็บปวดต่างๆผุดขึ้นมาในหัวของเขา!
เหล็กเส้นและกำปั้นของคนๆนั้นเหมือนกับกำลังทุบตีเขาอีกครั้ง!
เขาตัวสั่นด้วยความกลัว!
“อ๊า! ! !”
ตำรวจและคุณหมอที่อยู่ในห้องต่างก็พากันตกใจ
“ผมบอกแล้วไงว่าอย่าเพิ่งถามเขาตอนนี้ เขาถูกกระตุ้นเขากำลังเจ็บปวด!”
“แล้วตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะครับ?”
“รีบฉีดยาให้เขาสงบลง!”
“ตอนนี้เขาต้องการพักผ่อน!”
…………
คุณหมอรีบฉีดยาให้หลี่ม่อไป๋แต่อาการของเขาก็ยังไม่ดีขึ้น เขายังคงตัวสั่น
ตอนนี้เขารู้สึกตัวดี ภาพเหตุการณ์ต่างๆผุดขึ้นมาในหัวของเขา!
และหยุดอยู่ที่ชายคนหนึ่ง…ราชามังกรจ้าวเทียน!
ชายที่โหดร้ายคนนั้นทำลายมือของเขา ทำลายใบหน้าของเขา ทำลายทุกอย่างของเขา!
…………
แม้แต่หลินเป่ยฝานที่เขาเกลียดที่สุดก็ยังไม่เคยทำแบบนี้กับเขา!
ถ้าฉันไม่มีความสุข แกก็อย่าหวังว่าจะมีความสุข!
ถึงฉันต้องตาย ก็จะลากแกลงนรกไปด้วย!
ในตอนนั้น หลี่ม่อไป๋ก็ลืมตาขึ้นและตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
“คนร้ายคือ…คนร้ายก็คือ…”
ตำรวจผลักคุณหมอและพยาบาลออกไป เขาเดินเข้ามาหาหลี่ม่อไป๋และถามอย่างร้อนใจ “คนร้ายคือใคร? บอกมาเร็วๆ!”
หลี่ม่อไป๋ตะโกนต่อ “มังกร…”
“คนร้ายคือ…จ้าวเทียน…”
“ราชามังกรจ้าวเทียน! ! !”
เมื่อเขาพูดจบเขาก็หมดสติไป
คุณหมอและพยาบาลรีบเข้าไปดูแลเขา
ส่วนตำรวจก็เดินออกมาเขาขมวดคิ้ว “ราชามังกรจ้าวเทียน? อะไรของมัน?”
ชื่อ “จ้าวเทียน” เป็นชื่อที่ธรรมดามากในประเทศจีนน่าจะมีคนชื่อนี้เป็นแสนคน!
ส่วนคำว่า “ราชามังกร” มันเป็นคำที่ดูยิ่งใหญ่!
ชื่อธรรมดาๆแบบนี้ บวกกับคำที่ดูยิ่งใหญ่แบบนั้น ตำรวจฟังแล้วก็รู้สึกแปลกๆใครจะไปตั้งชื่อแบบนี้?
หรือว่าเขาจะเพ้อเจ้อ?
แต่หลินเป่ยฝานกับหลี่รั่วเฟิงที่ยืนอยู่ข้างนอกกลับทำหน้าแปลกๆ
เพราะพวกเขารู้จักคนๆนี้!
หลินเป่ยฝานถามตำรวจ “คุณหวัง หลี่ม่อไป๋บอกว่าคนร้ายชื่อราชามังกรจ้าวเทียนงั้นเหรอครับ?”
คุณหวังสะดุ้ง เขาลืมไปว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย
นี่มันเป็นความลับนะ ถ้ารั่วไหลออกไปจะแย่เอา!
“พวกคุณรู้ได้ยังไง?”
“หลี่ม่อไป๋ตะโกนเสียงดังขนาดนั้น พวกเราทุกคนก็ได้ยินหมดแหละครับ” หลี่รั่วเฟิงยักไหล่
คุณหวังอยากจะตบหน้าตัวเอง ทำไมถึงได้ถามคำถามโง่ๆแบบนั้นออกไป
“เรื่องนี้สำคัญมาก ขอให้ทั้งสองท่านช่วยเก็บเป็นความลับด้วยนะครับ! ไม่งั้นถ้าคนร้ายรู้การสืบสวนของพวกเราจะยิ่งยากขึ้น!” คุณหวังพูดอย่างจริงจัง
“ไม่ต้องห่วงครับ พวกเราไม่ปากโป้งหรอก” หลินเป่ยฝานพยักหน้า
“ผมเชื่อว่าคนอย่างพวกคุณคงไม่ทำเรื่องแบบนั้นหรอกครับ” คุณหวังพยักหน้า
“จริงๆแล้วพูดถึงราชามังกรจ้าวเทียน…” หลี่รั่วเฟิงพูดอย่างครุ่นคิด “ผมรู้จักคนคนหนึ่งชื่อจ้าวเทียนเขามีฉายาว่าราชามังกรด้วย”
คุณหวังตาเป็นประกาย “เขาเป็นใคร?”
