295 (ฟรี)
295 (ฟรี)
หลี่ม่อไป๋ทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้น!
ร่างกายของเขาร้อนผ่าว เหงื่อไหลออกมาไม่หยุด ปากแห้งผาก ตาพร่ามัว หัวมึน!
“ไม่คิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้!”
“ชิงเยว่ฉันเกือบจะตายเพราะเธอแล้ว!”
“ก็แค่กินผลไม้ไม่ได้นี่ สั่งมาอีกสักจานก็ได้ มันจะไปวางยาหมดเลยเหรอ?”
หลี่ม่อไป๋พูดอย่างเหนื่อยล้า
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาส่งข้อความหาเหลิ่งชิงเยว่
ม่อไป๋ : ชิงเยว่คราวหน้าพูดให้ชัดเจนนะ แบบนี้มันทำให้เข้าใจผิดง่าย ทำให้ฉันเป็นห่วงฟรี!
ชิงเยว่ : มันจะเป็นอะไรไปล่ะ คุณจะบินมาช่วยฉันได้เหรอ? (อีโมจิปิดปากหัวเราะ)
หลี่ม่อไป๋ “…”
เจอแฟนที่ขี้เล่นแบบนี้เขาจะทำยังไงได้?
ได้แต่ส่ายหน้าและยิ้มอย่างขมขื่น
ในตอนนั้น ผู้ช่วยก็วิ่งตามมาทันเขา รีบเข้าไปพยุงหลี่ม่อไป๋ที่ทรุดตัวลงกับพื้น “เจ้านาย เป็นอะไรไปครับ? ไม่เป็นไรนะครับ?”
“ไม่เป็นไร แค่วิ่งเร็วไปหน่อย ขาอ่อนแรงลุกไม่ขึ้น พักสักหน่อยก็หายแล้ว!” หลี่ม่อไป๋ส่ายหน้า
ผู้ช่วยทำท่าจะพูด “แต่เจ้านาย อีกไม่นานก็ถึงคิวคุณขึ้นร้องเพลงแล้ว…”
หลี่ม่อไป๋พูดว่า “ให้เขาร้องต่ออีกเพลงเดี๋ยวฉันขึ้นไป”
“ครับเจ้านาย”
“จริงสิพยุงฉันหน่อย”
ผู้ช่วย “…”
หลังจากที่แขกรับเชิญร้องเพลงจบ หลี่ม่อไป๋ก็กลับขึ้นไปบนเวทีอีกครั้ง
แต่คราวนี้การแสดงของเขาแย่ยิ่งกว่าเดิม
ถ้าบอกว่าเมื่อกี้แค่ร้องและเต้นแบบไร้ชีวิตชีวาคราวนี้ถึงกับหมดแรงเลย!
เขายืนนิ่งอยู่กับที่ร้องเพลงโดยไม่สนใจผู้ชม
ผู้ชมเริ่มไม่พอใจ
“เป็นอะไรไป? ทำไมพี่ม่อไป๋ยิ่งร้องยิ่งแย่?”
“พักตั้งนานแล้วนะทำไมยังแย่กว่าเมื่อกี้อีก?”
“น่าจะบอกว่ายิ่งร้องยิ่งแย่”
“รอบแรกถึงแม้ว่าเสียงจะไม่เสถียรแต่ก็ยังดูมีพลัง ดูสนุก! แต่รอบที่สองคุณภาพก็เริ่มลดลง! ส่วนรอบที่สาม…โอ้พระเจ้ารับไม่ไหว!”
“เห้ย! ฉันเสียเงินตั้งพันกว่าหยวนมาดูแบบนี้เนี่ยนะ? เน็ตไอดอลยังร้องได้ดีกว่าอีก!”
“แกแค่พันกว่าหยวนฉันเสียตั้ง 3,000 หยวนนั่งอยู่ใกล้เวที แต่กลับไม่ได้อะไรเลย! แย่ชะมัดเสียเงินซื้อความทรมาน!”
“เนี่ยน่ะนะซุปตาร์ระดับโลก? แค่นี้…ฉันก็ทำได้!”
“ถ้ายังร้องแย่แบบนี้อีกฉันจะขอเงินคืน!”
ในห้องรับรอง VIP
เหลิ่งชิงเยว่ทำหน้าบูดบึ้ง
“คอนเสิร์ตของหลี่ม่อไป๋มัน…ทำไมยิ่งร้องยิ่งแย่? ตั้งแต่เมื่อกี้จนถึงตอนนี้มันพักไป 15 นาทีแล้วนะ น่าจะหายเหนื่อยแล้วสิ แต่ทำไมถึงได้แย่กว่าเดิม?”
“ร้องเพลงแบบไม่มีพลัง ไม่มีอารมณ์ เพี้ยนบ่อยมาก ฟังแล้วไม่สนุกเลย…………”
“ถ้าบอกว่าเมื่อกี้แค่ฝีมือไม่ถึง ตอนนี้มันเรียกว่าไม่มีความเป็นมืออาชีพ! คนแบบนี้แหละที่ทำให้วงการบันเทิงเสื่อมเสีย!”
เหลิ่งชิงเยว่ยิ่งพูดก็ยิ่งโกรธ
“เราปิดเสียงกันเถอะ ไม่ต้องฟังจะได้ไม่รำคาญ” หลินเป่ยฝานเสนอ
“ไอเดียดีนี่!” เหลิ่งชิงเยว่ตาเป็นประกาย
เมื่อปิดเสียงแล้ว ในห้องรับรองก็เงียบสงบลงทันทีสบายขึ้นเยอะ
หลินเป่ยฝานลุกขึ้นนั่งและตบที่ขาตัวเอง “มานอนนี่สิ”
“ทำอะไร?” เหลิ่งชิงเยว่ถามอย่างสงสัย
“ให้เธอทนฟังเสียงน่ารำคาญมาตั้งนานฉันรู้สึกผิด! ถึงตาฉันนวดให้เธอบ้างแล้วผ่อนคลายหน่อยครับนายหญิง เชิญเลย” หลินเป่ยฝานพูดด้วยรอยยิ้ม
เหลิ่งชิงเยว่ยิ้มอย่างพอใจ “อืม! หลินน้อยรู้กาละเทศะดีมาก ไว้จะตบรางวัลให้!”
จากนั้น เหลิ่งชิงเยว่ก็หนุนขาหลินเป่ยฝาน และรอให้เขานวดให้
หลินเป่ยฝานนวดขมับให้เหลิ่งชิงเยว่ เขามองใบหน้าที่เนียนละเอียดและริมฝีปากสีแดงสดของเธอ อดใจไม่ไหวจึงก้มลงไปจูบเธอ เหลิ่งชิงเยว่ก็โอบคอเขา…
…………
ส่วนหลี่ม่อไป๋ก็ร้องเพลงไปได้แค่ 3 เพลงก็หมดแรงและลงจากเวที
ผู้ช่วยรีบวิ่งเข้ามาหาเขา “เจ้านายเมื่อกี้คุณแสดงได้แย่มากผู้ชมเริ่มไม่พอใจแล้ว…………”
“ฉันรู้ ฉันรู้ รอก่อน! เดี๋ยวฉันดูโทรศัพท์ก่อนค่อยว่ากัน!”
หลี่ม่อไป๋หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาส่งข้อความหาเหลิ่งชิงเยว่
ม่อไป๋ : ชิงเยว่ตอนนี้คุณเป็นยังไงบ้าง? หลินเป่ยฝานมันทำอะไรคุณหรือเปล่า?
…………
ชิงเยว่ : มันทำเกินไปแล้วมัน…
ชิงเยว่ : ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว! ฮือๆๆๆ…
หลี่ม่อไป๋รู้สึกใจหายวาบ!
“ทำเกินไปแล้ว!”
“มัน…………”
“ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว!”
“ฮือๆๆๆ…………”
แค่ประโยคสั้นๆไม่กี่ประโยคก็ทำให้เขาจินตนาการไปต่างๆนานา!
หลี่ม่อไป๋โกรธมาก “หลินเป่ยฝานไอ้สารเลว!”
แต่คราวนี้เขาไม่ได้ใจร้อน เขาตัดสินใจจะถามให้ชัดเจนก่อนแล้วค่อยคิดว่าจะทำยังไงต่อไป
ม่อไป๋ : ชิงเยว่บอกมาสิมันทำอะไรคุณ?
ม่อไป๋ : ตอบหน่อยสิตอบผมเร็วๆ!
ม่อไป๋ : มันทำอะไรเกินเลยกับคุณ?
เขาส่งข้อความไปหลายข้อความ แต่เธอก็ยังไม่ตอบ
แค่ไม่กี่วินาทีหลี่ม่อไป๋ก็รู้สึกทรมานเหมือนผ่านไปเป็นปี
ผ่านไป 1 นาทีเธอก็ยังไม่ตอบ
หลี่ม่อไป๋จึงตัดสินใจแล้ว เรื่องแบบนี้เชื่อไว้ก่อนดีกว่า ไม่เชื่อแล้วจะเสียใจ!
ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอจริงๆ เขาคงจะเสียใจไปตลอดชีวิต!
“ชิงเยว่ฉันมาแล้ว!”
เขาวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
“เจ้านายอย่าเพิ่งไปครับกลับมาก่อน!”
ผู้ช่วยตะโกนไล่หลัง
คราวนี้เขาปลดปล่อยพลังทั้งหมดที่มีออกมาวิ่งเร็วเหมือนกับติดปีก!
แม้แต่นักวิ่งระดับโลกก็ยังสู้เขาไม่ได้!
ถึงแม้ว่าเขาจะเหนื่อยมาก ขาของเขาหนักอึ้งแต่เขาก็ไม่สนใจ!
“อีกไม่ไกลแล้ว! ชิงเยว่ฉันใกล้จะถึงแล้ว!”
“ไม่มีใครแกล้งเธอได้!”
“หลินเป่ยฝานก็แกล้งเธอไม่ได้!”
เมื่อคิดได้แบบนั้น เขาก็ยิ่งวิ่งเร็วขึ้น!
แต่ตอนที่เขากำลังจะถึงห้องรับรอง VIP โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นมีข้อความส่งมา
หลี่ม่อไป๋รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเป็นข้อความจากเหลิ่งชิงเยว่
เหลิ่งชิงเยว่ : ขอโทษด้วยนะคะ เมื่อกี้แบตโทรศัพท์หมด เพิ่งจะชาร์จเสร็จ
เหลิ่งชิงเยว่ : หลินเป่ยฝานมันน่าโมโหมาก! มันกินขนมและผลไม้ที่ฉันสั่งจนหมดไม่เหลือให้ฉันเลย ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว หิวตายซะดีกว่า! …………
หลี่ม่อไป๋ “อ๊ากกก! ! !”
