บทที่ 1877 : สัญญา! (2) (ตอนฟรี)

บทที่ 1877 : สัญญา! (2)

“รอเดี๋ยวก่อน!” ทันใดนั้นมังกรน้ำแข็งไร้เขาก็ตะโกนออกมา

หวังเต็งไม่หยุด สีหน้าของเขาสงบในขณะที่เขาปล่อยให้ยักษ์เพลิงทั้งสามพุ่งเข้าหามังกรน้ำแข็งไร้เขา

บู้มมมม!

มังกรน้ำแข็งไร้เขาได้รับแรงกระแทกอย่างรุนแรงอีกครั้ง มันเริ่มตั้งคำถามถึงความหมายในการดำรงอยู่ของมัน

ข้าบอกให้เขารอแล้ว ทำไมเขาถึงยังทำอยู่? เขาให้เวลาข้าพิจารณาหน่อยไม่ได้หรอ?

ความรู้สึกอันร้อนแผดเผาของเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์กวาดไปทั่วร่างของมังกรน้ำแข็งไร้เขาทันที คราวนี้ หวังเต็งไม่ลังเลใจ มันต้องการสอนบทเรียนให้กับสัตว์ร้าย

อ้ากกก!

ร่างใหญ่โตของมังกรน้ำแข็งไร้เขาถูกห่อหุ้มด้วยเปลวเพลิง คล้ายกับปลาไหลที่ถูกโยนลงไปในกองไฟที่กำลังลุกไหม้ ความเจ็บปวดทำให้มันคำราม และร่างกายก็บิดเบี้ยวและดิ้นรนภายในเปลวเพลิง คลื่นหมอกลอยขึ้นมาจากร่างของมันในขณะที่ร่างน้ำแข็งเริ่มละลาย

หวังเต็งรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าร่างกายของมังกรน้ำแข็งไร้เขานี้จะไม่ใช่วิญญาณที่แท้จริง แต่ถูกควบแน่นมาจากน้ำแข็งและหิมะ อย่างไรก็ตาม วิญญาณของมันก็อาจถูกซ่อนอยู่ในร่างนั้น ถ้าไม่เช่นนั้นมันก็คงไม่เจ็บปวดเช่นนี้

สายตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างเฉียบคม เขาไม่ได้ถอนไฟของเขา แต่เขากลับปล่อยให้พวกมันล้อมร่างของมังกรน้ำแข็งไร้เขาต่อไป และเผาไหม้อย่างดุเดือด

“พอแล้ว!” มังกรน้ำแข็งไร้เขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและตะโกน

ร่างกายของมันเกือบจะละลายแล้ว และมันก็แทบจะป้องกันไม่ได้

ไม่ว่าน้ำแข็งจะเย็นแค่ไหน แต่มันก็ยังละลายลงภายใต้ความร้อนของเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์

“ฉันไม่คิดอย่างนั้นนะ” หวังเต็งตอบอย่างสบายๆ เขาโบกมือ และเปลวเพลิงก็ยังคงพุ่งออกมาจากร่างวิญญาณของเขา พวกมันระเบิดด้วยความร้อนที่รุนแรงยิ่งขึ้น เร่งกระบวนการเผาไหม้

“คำราม!”

มังกรน้ำแข็งไร้เขาคำรามด้วยความเจ็บปวดขณะที่ร่างกายของมันพังทลายลงทีละนิ้ว หางของมันหายไปหมดแล้ว และการละลายก็มาถึงส่วนกลางแล้ว มันกำลังเข้าใกล้หัวของมันอย่างรวดเร็ว

มันเรียกพลังน้ำแข็งทั้งหมดออกมาเพื่อปกป้องหัวของมัน ไม่เช่นนั้นแม้แต่หัวของมันก็จะสูญหายไป

“เจ้าอยากทำลายไข่มุกนี้รึไง?” มังกรน้ำแข็งไร้เขาคำรามด้วยความโกรธ

“ไม่ต้องกังวล ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่” หวังเต็งกล่าวอย่างใจเย็น

มังกรน้ำแข็งไร้เขา: …

เขาหมายถึงอะไรที่เขารู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่? ข้าเกือบถูกไฟไหม้จนตายแล้ว!

เมื่อเปลวเพลิงลุกไหม้อย่างดุเดือดมากขึ้น ร่างกายของมังกรน้ำแข็งไร้เขาก็เหลือเพียงหัวเท่านั้น หัวของมันยังแสดงอาการละลายอีกด้วย

มังกรน้ำแข็งไร้เขาทนไม่ไหวอีกต่อไปและตัดสินใจสละศักดิ์ศรีทั้งหมด

“เจ้านาย! แค่เรียกว่าเจ้านายก็พอแล้วใช่ไหม?”

“หยุดทีเถอะ!”

“อย่าใจร้อน ฉันยังสนุกไม่พอเลย” หวังเต็งกล่าวอย่างสบายๆ

จิตใจของมังกรน้ำแข็งไร้เขาเกือบจะพังทลายลง

เหตุใดมนุษย์ผู้นี้จึงกระทำเช่นนี้? เมื่อสักครู่นี้ เขายังดูมีเหตุมีผล แต่ตอนนี้ เขาก็กลายเป็นคนโหดเหี้ยมมากแล้ว

ถ้ามันรู้ว่าคนๆ นี้เป็นแบบนี้ มันก็คงยอมแพ้ทันทีแทนที่จะทะเลาะกัน

ศักดิ์ศรีเทียบอะไรไม่ได้กับการมีชีวิตอยู่

ไม่นานนัก ขณะที่หัวของมังกรน้ำแข็งไร้เขาก็กำลังจะละลายไปจนหมด มันเกิดเสียงระเบิดดังขึ้น และมันก็ระเบิดตัวเอง

น้ำแข็งแตกกระจายออกไปทุกทิศทาง ในหมู่พวกมันมีทรงกลมสีทองที่พยายามจะหลบหนี

“คิดจะหลบหนีหรอ?” หวังเต็งเยาะเย้ย

ตามที่เขาคาดไว้ วิญญาณของมังกรน้ำแข็งไร้เขาถูกซ่อนอยู่ในหัวของมัน มันเกือบจะหลอกเขาได้แล้ว

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าวิญญาณนี้จะค่อนข้างอ่อนแอ!

มันเป็นเพียงส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณเท่านั้นหรอ?

หวังเต็งดำเนินการอย่างรวดเร็ว เขาเอื้อมมือออกไป และเปลวเพลิงก็ก่อตัวเป็นกรงโดยทันที โดยกักขังแสงทรงกลมสีทองไว้ภายใน

หวังเต็งได้แพร่กระจายเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์ไปรอบๆ แล้ว ดังนั้นพื้นที่ทั้งหมดนี้จึงถูกกลืนหายไปในเปลวเพลิง ไม่มีทางที่แสงสีทองจะหลุดรอดไปได้

แสงทรงกลมสีทองพุ่งเข้าไปในกรงไฟ พยายามที่จะหลุดพ้น

และในที่สุด…

“อ้ากก!”

ทันทีที่มันสัมผัสกับบริเวณรอบกรงไฟ มันก็ส่งเสียงกรีดร้องอันแหลมคม

“อ้ะ?” หวังเต็งตกตะลึง

ทำไมเสียงของมันถึงแตกต่างจากเมื่อก่อน?

มันยากที่จะแยกแยะเพศของเสียงก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตาม คราวนี้เสียงนี้ก็มีลักษณะของผู้หญิงที่ชัดเจน มันเป็นเสียงผู้หญิง!

“ไม่มีทาง!” หวังเต็งรู้สึกประหลาดใจ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างแปลกประหลาดเมื่อเขามองไปที่แสงทรงกลมสีทองภายในกรงไฟ

ภายในแสงทรงกลมสีทอง มีมังกรน้ำแข็งไร้เขาตัวจิ๋วอยู่

หวังเต็งนำกรงไฟเข้ามาใกล้และวางไว้ตรงหน้าเขา เขาตรวจสอบมังกรน้ำแข็งไร้เขาที่อยู่ข้างในอย่างสงสัย

“นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณของแกหรอ?” หวังเต็งถาม

“ฮึ่ม!” อีกฝ่ายตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เฮ้ แกยังจะหยิ่งอีก!” หวังเต็งหัวเราะเบาๆ

“เจ้าต้องการอะไร?” เสียงของมังกรน้ำแข็งไร้เขาตอนนี้กลายเป็นเสียงผู้หญิงไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ น้ำเสียงของเธอก็เต็มไปด้วยความโกรธ ดูเหมือนเธอจะกัดฟันราวกับว่าเธออยากจะฉีกหวังเต็งออกจากกัน

“อะแฮ่ม…” หวังเต็งกระแอมในลำคอและลูบคาง “ในเมื่อแกเพิ่งยอมรับว่าฉันเป็นเจ้านาย งั้นทำไมแกไม่มอบต้นกำเนิดวิญญาณของแกมาล่ะ?”

“ฝันไปเถอะ!” มังกรน้ำแข็งไร้เขาพูดอย่างเย็นชา

“ยังเจ็บไม่พองั้นหรอ?” หวังเต็งถาม

มังกรน้ำแข็งไร้เขาเงียบไป มันรู้สึกหงุดหงิด มันหันหน้าหนี แสดงว่ามันไม่ต้องการที่จะมองใบหน้าที่น่ารำคาญของหวังเต็ง

หวังเต็งหมุนกรงไฟเพื่อเปลี่ยนตำแหน่งใบหน้าของเธอให้กลับมาอยู่ตรงหน้าเขา เขายิ้มให้เธอ

มังกรน้ำแข็งไร้เขาหันหน้าหนีอีกครั้ง...