280 (ฟรี)

280 (ฟรี)

เช้าวันรุ่งขึ้นประมาณ 11 โมง

หลิวรู่เหมยพบว่าหลินเป่ยฝานยังไม่มาทำงาน วันนี้เขาก็ไม่มีนัดอะไรเธอจึงรู้สึกแปลกใจ

จึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาส่งข้อความหาเขา

หลิวรู่เหมย: เจ้านายคุณอยู่ที่ไหน? ทำไมยังไม่มาทำงาน?

หลินเป่ยฝาน: เมื่อคืนผมนอนที่บ้านหยูฉิงเพิ่งจะตื่น (อีโมจิยิ้ม)

ร่างของหลิวรู่เหมยสั่นเทา

เธอรู้สึกเจ็บปวดในอก

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าวันนี้ต้องมาถึง

แต่พอได้รู้ความจริงเธอก็อดเสียใจไม่ได้

“พวกเขาเป็นคู่กันอยู่แล้ว! แบบนี้ก็ดีแล้ว!”

หลิวรู่เหมย: งั้นวันนี้ไม่ต้องทำงานแล้วนะ!

หลินเป่ยฝาน: ขอบคุณ!

หลิวรู่เหมยวางโทรศัพท์ลงและตั้งหน้าตั้งตาทำงาน

ดูเหมือนว่ามีแต่การทำงานเท่านั้นที่จะทำให้เธอลืมความเสียใจได้

ส่วนหลินเป่ยฝานที่เพิ่งจะวางโทรศัพท์ลงก็ถูกเตะตกเตียง “ตื่นได้แล้ว!”

“ผมไม่อยากไปทำงาน” หลินเป่ยฝานพูดอย่างอ้อนวอน

“คุณไม่ไปฉันไปเอง!” ซ่งหยูฉิงพูดอย่างดุเดือด

“แต่ผมไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน!” หลินเป่ยฝานพูด

“ฉันมี!”

ซ่งหยูฉิงเปิดตู้เสื้อผ้าข้างในมีเสื้อผ้าผู้ชายตัวใหม่เต็มไปหมด

หลินเป่ยฝานรู้สึกเสียใจมาก “เสื้อผ้าพวกนี้มาจากไหน? หยูฉิงไม่คิดเลยว่าเธอจะแอบมีกิ๊ก!”

ซ่งหยูฉิงหัวเราะออกมา “คิดอะไรของคุณเนี่ย? ฉันมีคุณแค่คนเดียว เสื้อผ้าพวกนี้ฉันซื้อให้คุณ แต่ไม่มีโอกาสให้คุณสักที!”

“ที่รัก เธอช่างแสนดีจริงๆ” หลินเป่ยฝานพูดอย่างมีความสุข

คำว่า “ที่รัก” ทำให้ซ่งหยูฉิงรู้สึกดีใจมาก

เธอยิ้มแก้มปริ “มาลองดูสิว่าใส่ได้ไหม!”

หลินเป่ยฝานจึงลองเสื้อผ้าที่ซ่งหยูฉิงซื้อให้

ซ่งหยูฉิงผูกเนคไทให้เขาอย่างอ่อนโยน “พอดีเลย! ไว้ฉันจะซื้อให้อีกหลายตัว”

หลินเป่ยฝานคว้าซ่งหยูฉิงเข้ามากอดและกระซิบข้างหูเธอ “ที่รักคืนนี้ผมมาหาอีกนะ”

ซ่งหยูฉิงหน้าแดงเธอพยักหน้าเบาๆ

หลังจากแต่งตัวเสร็จทั้งสองก็ออกจากบ้าน

“ฉันไปทำงานแล้วนะเสี่ยวปู้เตี่ยน! เดี๋ยวเย็นนี้กลับมาหานะ”

แมวตัวเล็กร้องเหมียวๆและวิ่งตามมา

เมื่อมาถึงบริษัทก็เที่ยงแล้ว เป็นเวลาพักเที่ยงทุกคนต่างก็พากันไปกินข้าว

แต่หลินเป่ยฝานกลับถือถุงอาหารสองถุงเดินไปที่ห้องทำงานของหลิวรู่เหมยและเคาะประตู

“คุณมาทำอะไร? ไม่ใช่ว่า…” หลิวรู่เหมยตกใจมาก

“ผมรู้ว่าคุณยังไม่ไปกินข้าว งานก็สำคัญแต่สุขภาพสำคัญกว่า!” หลินเป่ยฝานพูดด้วยรอยยิ้ม “ผมซื้อหมูสับทอดกับเป็ดย่างมาฝากคุณ เป็นของโปรดคุณไม่ใช่เหรอ?”

“ฉันได้กลิ่นตั้งแต่ไกลแล้ว ขอบคุณนะเจ้านาย!” หลิวรู่เหมยรู้สึกดีใจขึ้นมาทันที “เจ้านายคุณกินข้าวหรือยัง?”

หลินเป่ยฝานส่ายหน้า “ยังเลย”

“งั้นเรามากินด้วยกันเถอะ!”

หลินเป่ยฝานวางอาหารลงทั้งสองกินข้าวไปคุยกันไป

“เจ้านาย คุณยังไม่ตอบคำถามของฉันเลย ไม่ใช่ว่าคุณอยู่กับคุณซ่งเหรอทำไมถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”

หลินเป่ยฝานพูดพลางกินข้าว “เรื่องนี้มันก็รู้ๆกันอยู่ ไม่จำเป็นต้องพูดหรอก”

หลิวรู่เหมยพูดว่า “แต่ฉันอยากรู้!”

“ก็จะมีอะไรซธอีกล่ะ?” หลินเป่ยฝานพูดอย่างจริงจัง “หยูฉิงก็สำคัญ แต่คุณก็สำคัญ!”

หลิวรู่เหมยพูดอย่างน้อยใจ “เหอะ! ฉันสำคัญจริงเหรอ? ฉันก็แค่ลูกจ้างคนหนึ่ง”

“อย่าพูดแบบนั้นสิ! ถ้าไม่มีคุณ งานของผมคงจะพังไปครึ่งหนึ่ง คุณคือคนที่สำคัญที่สุดในการทำงานของผม! ผมขาดคุณไม่ได้!” หลินเป่ยฝานพูดอย่างจริงจัง

“อืม!” หลิวรู่เหมยรู้สึกดีใจขึ้นมาทันที

“อ้อจริงสิเหมยเหนียง! รถยนต์รุ่นใหม่ของบริษัทต้าเฟิงกำลังจะออกแล้วนะ มีอยู่คันหนึ่งเป็นสีม่วงออกแบบมาให้คุณโดยเฉพาะ ผมให้คุณ” หลินเป่ยฝานพูดด้วยรอยยิ้ม

“รถที่ชื่อจื่อหลัวหลานน่ะเหรอ?” หลิวรู่เหมยถามอย่างดีใจ

หลินเป่ยฝานพยักหน้า “ใช่มีคันเดียวในโลก!”

มีคันเดียวในโลก!

ไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธคำพูดนี้ได้!

หลิวรู่เหมยรู้สึกดีใจมาก “ฉันก็ชอบรถจื่อหลัวหลานเหมือนกัน! ในเมื่อเป็นของขวัญจากเจ้านาย ฉันก็จะรับเอาไว้อย่างไม่เกรงใจแล้วกัน”

…………

“เราไม่ต้องเกรงใจกันหรอก” หลินเป่ยฝานพูดด้วยรอยยิ้ม

หลิวรู่เหมยคิดอยู่ครู่หนึ่ง “จริงสิ! น่าจะมี 4 คันใช่ไหม? แล้ว 3 คันที่เหลือคุณจะให้ใคร?”

หลินเป่ยฝาน “…”

หลิวรู่เหมยหรี่ตาลง “ฉันว่ารถ 4 คันนั้นมันดูหวานๆนะ”

หลินเป่ยฝาน “…”

เหมยเหนียง ผู้หญิงคนนี้ช่างสังเกตจริงๆ!

“คันหนึ่งเป็นสีฟ้าชื่อชิงฮวาฉือจะให้หยูฉิง ผมว่าสีฟ้าแบบเครื่องเคลือบชิงฮวาฉือเหมาะกับเธอ” หลินเป่ยฝานพูดอย่างจริงจัง

“มีเหตุผล! แล้วอีกสองคันล่ะ?”

หลินเป่ยฝานเหงื่อตก “คันหนึ่งเป็นสีแดงชื่อหงเหมยกุ้ยจะให้ฉู่รั่วเสวี่ยประธานบริษัทกลุ่มลี่เฉิง! ส่วนอีกคันเป็นสีขาวชื่อเสวี่ยหรงฮวาจะให้เหลิ่งชิงเยว่ดาราดัง!  พวกเธอเป็นคู่ค้าทางธุรกิจของผม ผมเคยรับปากพวกเธอเอาไว้เลยต้องให้”

หลิวรู่เหมยพูดอย่างเยาะเย้ย “คู่ค้าทางธุรกิจหรือกิ๊กกันแน่?”

หลินเป่ยฝาน “…”

“ไอ้คนเจ้าชู้นี่ นิสัยไม่เคยเปลี่ยนเลย!” หลิวรู่เหมยพูดอย่างไม่พอใจ

หลินเป่ยฝานก็ไม่พอใจเช่นกัน “เหมยเหนียง! อย่าพูดแบบนั้นสิ!”

“ฉันพูดผิดตรงไหน?” หลิวรู่เหมยเท้าเอวและพูดอย่างโมโห

“คุณจะด่าผมก็แล้วไป แต่อย่ามาดูถูกตัวเองแบบนี้!” หลินเป่ยฝานพูดอย่างจริงจัง

หลิวรู่เหมย “…”

“อ๊า! ! !” เสียงกรีดร้องดังก้องไปทั่วห้องทำงาน

วันรุ่งขึ้น หลินเป่ยฝานก็นำรถยนต์ 4 คันไปให้หญิงสาวทั้ง 4 คน

พวกเธอต่างก็ดีใจมากที่ได้รับของขวัญ

เหลิ่งชิงเยว่ถึงกับโพสต์รูปลงในWeibo

“รถคันใหม่ของฉันสวยไหม?”

เหลิ่งชิงเยว่เป็นถึงดาราดังแค่โพสต์ข้อความลงไปก็กลายเป็นกระแสทันที

“ว้าว! รถสวยมาก!”

“นี่มันรถต้าเฟิง! แบรนด์รถยนต์ของคนจีน!”

“ตอนนี้รถยนต์ต้าเฟิงหายากมากเธอซื้อมาได้ยังไง?”

“สวยมากเลยฉันอยากได้บ้างจัง!”

“แต่ทำไมในเว็บไซต์ถึงไม่มีรุ่นนี้?”