ตอนที่ 58 ความรู้สึกปลอดภัยของ ซู หนิงซวง

เมื่อเปรียบเทียบกับมูลค่าสองพันล้านที่มันได้หยั่งรากลึกในใจของ เย่เฉิน การกระโดดบันจี้จัมพ์ไม่ถือว่าเป็นอะไรเลย

และนี่ถือเป็นความท้าทายที่มีรางวัลมากที่สุดตั้งแต่ เย่เฉิน ได้รับเกม [ด้วยเงินเดือนแค่สามพัน ฉันก็กลายเป็นมหาเศรษฐีของโลกได้] มาเลยทีเดียว

ถ้าเขาสามารถทำสำเร็จ มูลค่าทรัพย์สินของ เย่เฉิน จะพุ่งสูงขึ้นทันที

ความท้าทายแบบนี้ นานๆ ทีถึงจะมีโอกาสเจอ

ท้ายที่สุด ตอนนี้ระดับผู้เล่นในเกมของเขายังแค่ Lv1 รางวัลจากความท้าทายทั่วไปอาจจะมีเพียงแค่สองถึงสามร้อยล้านเท่านั้น

แต่ความท้าทายนี้มีรางวัลถึงสองพันล้าน

ในขณะที่ระดับผู้เล่นยังไม่อัปเกรด และคุณยังเป็นแค่ Lv1 อยู่โอกาสแบบนี้ อาจปรากฏเพียงครั้งเดียวเท่านั้น

ดังนั้น เย่เฉิน จึงต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ได้

แค่การกระโดดบันจี้จัมพ์เองไม่ใช่เหรอ เขาก็พร้อมยอมรับความท้าทายนี้!

หากเขาสามารถทำสำเร็จ และได้รับหุ้น 20% ของกลุ่มบริษัท หลงเถิง นอกจากจะเพิ่มมูลค่าทรัพย์สินของ เย่เฉิน อย่างมหาศาลแล้ว ยังทำให้เขาได้สร้างเครือข่ายความสัมพันธ์ที่กว้างขวางขึ้นอีกด้วย

เมื่อได้รับหุ้น 20% นั้น เย่เฉิน จะกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่อันดับสามของ หลงเถิง กรุ๊ป ทันที

การเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่อันดับสามของกลุ่มบริษัทที่มีมูลค่าตลาดนับหมื่นล้าน ถือว่ามีสถานะที่ยิ่งใหญ่พอสมควร

เครือข่ายความสัมพันธ์ของ เย่เฉิน ก็จะขยายตัวตามไปด้วย

“แล้วจะทำยังไงให้ รุ่นพี่ ซู ยอมไปกระโดดบันจี้จัมพ์ด้วยกัน ดีนะ?”

เย่เฉิน พึมพำเบาๆ

ตอนนี้ เขาได้ตัดสินใจแล้ว

เพื่อหุ้น 20% ของกลุ่มบริษัท หลงเถิง ที่มีมูลค่าสองพันล้าน เขายอมที่จะลองกระโดดบันจี้จัมพ์แบบคู่รักดู

แต่จะทำยังไงให้ ซู หนิงซวง ยินยอมล่ะ?

เมื่อเปรียบเทียบกับผู้ชายแล้ว การกระโดดบันจี้จัมพ์แบบนี้ ผู้หญิงอาจจะกลัวมากกว่า

เย่เฉิน จมอยู่ในความคิด

ในอีกด้านหนึ่ง สองพี่น้องอย่าง ซู หนิงซวง, ซู หลิงเอ๋อร์ และเพื่อนอีกคน จ้าว ซูซวน ได้ดูหนังจนจบแล้ว

หลังจากเลือกห้องเสร็จเพราะเหนื่อยเกินไป พวกเขาจึงเข้าพักผ่อนกันทันที

วันต่อมา ราวๆ สิบโมงเช้า ทั้งสี่คนก็ตื่นขึ้นมา

กว่าครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสี่คนได้ออกจากวิลล่าของ เย่เฉิน และไปรวมกลุ่มกับ ซุน ซือหยวน และคนอื่นๆ เพื่อเตรียมไปทานอาหารกลางวัน

ระหว่างทานอาหารกลางวัน เนื่องจากต้องใช้เวลาเล็กน้อยเพื่อรออาหารมาเสิร์ฟ

ทั้งกลุ่มจึงสนทนากัน เมื่อวานนี้กิจกรรมบันเทิงในรีสอร์ทส่วนใหญ่ได้เล่นกันไปแล้ว

วันนี้เหลือเพียงไม่กี่กิจกรรมเท่านั้น

“มีใครกล้ากระโดดบันจี้จัมพ์บ้าง?”

จู่ๆ มีคนถามขึ้นมา

ต้องบอกว่าที่ ป๋ายอวิ๋น ฮิลส์ รีสอร์ท บันจี้จัมพ์นั้นถือเป็นกิจกรรมที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวได้ติดหนึ่งในสามอย่างแน่นอน หรืออาจจะเป็นอันดับหนึ่งเลยก็ได้

โดยเฉพาะที่ ป๋ายอวิ๋น ฮิลส์ รีสอร์ท เป็นหนึ่งในไม่กี่ที่ในมณฑลที่มีการกระโดดบันจี้จัมพ์แบบคู่รัก

ซึ่งสิ่งนี้ดึงดูดคู่รักหนุ่มสาวมากมายให้มาเยี่ยมเยือน

ในใจของ ซู หลิงเอ๋อร์ เองก็รู้สึกตื่นเต้นเช่นกัน

บันจี้จัมพ์เป็นเกมที่ท้าทาย ซู หลิงเอ๋อร์ อยากเล่นแต่ก็กลัว

บันจี้จัมพ์?

ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นเปลี่ยนสีหน้าแทบจะทันที

“ฉันไม่กล้าหรอก”

เพื่อนร่วมชั้นหญิงของ ซู หลิงเอ๋อร์ คนหนึ่งส่ายหัว แล้วเธอรีบบอกว่าไม่กล้า

“ในเมื่อมาที่นี่เพื่อเที่ยวเล่นกันแล้ว ถ้าไม่ไปท้าทายกระโดดบันจี้จัมพ์ดูสักครั้ง ..คงน่าเสียดายแย่”

มีคนแนะนำ

“เอางั้นเรามาเล่นเกมเล็กๆ น้อยๆ กันหน่อยเถอะ คนที่แพ้จะต้องไปกระโดดบันจี้จัมพ์ เป็นไง?”

“ได้สิ ไม่มีปัญหา”

ซุน ซือหยวน ที่คิดว่าตัวเองไม่มีทางแพ้อยู่แล้ว ก็พูดไปอย่างไม่ใส่ใจ

ไม่นานเกมก็เริ่มขึ้น

ครั้งนี้มีสองคนที่แพ้

คนหนึ่งคือเพื่อนร่วมชั้นหญิงของ ซู หลิงเอ๋อร์ และอีกคนคือ ซู หนิงซวง

เมื่อเห็นว่าผู้แพ้เป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งคู่ และยังมีลูกพี่ลูกน้องของตัวเองอีก ซู หลิงเอ๋อร์ รีบพูดขึ้นทันทีว่า :

“พวกเรามาเล่นกันอีกครั้งไหม ครั้งนี้ไม่นับ”

เดิมที ซู หลิงเอ๋อร์ ต้องการจะหลอก ซุน ซือหยวน และเพื่อนร่วมชั้นชายอีกคน

ไม่คิดเลยว่าทั้งสองคนนั้นจะไม่แพ้

“ฉันไม่กล้า ฉันกลัวมาก ฉันไม่กล้ากระโดดบันจี้จัมพ์จริงๆ นะ”

เพื่อนร่วมชั้นหญิงที่แพ้เกมพูดด้วยเสียงสั่นเครือ สีหน้าเธอขาวซีดด้วยความกลัว

เธออ้อนวอนซ้ำๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า

ซู หนิงซวง เองก็ลังเลอยู่เช่นกัน

พูดตามตรง เธอยังคงกลัวการกระโดดบันจี้จัมพ์อยู่เล็กน้อย

แต่ ซู หนิงซวง เป็นคนที่พูดแล้วต้องทำ เธอไม่อยากผิดคำพูด

ซู หนิงซวง เริ่มเอนเอียงไปทางการกระโดดบันจี้จัมพ์แล้ว

ในที่สุด ซู หนิงซวง ก็พยักหน้า แสดงความยินดีที่จะไปกระโดดบันจี้จัมพ์

แต่ก็ไม่ยากที่จะสังเกตเห็นว่าในใจเธอยังมีความกลัวอยู่เล็กน้อย

“งั้นผมจะไปกระโดดบันจี้จัมพ์กับ รุ่นพี่ซู เอง”

เย่เฉิน พูดขึ้น

ตอนนี้ถือเป็นโอกาสอันดี

ทั้งช่วย รุ่นพี่ ซู ให้มีเพื่อน และยังช่วยทำให้เธออุ่นใจสบายใจมากขึ้น แถมยังทำให้เขาสามารถทำภารกิจความท้าทายในเกมได้สำเร็จอีกด้วย

แบบนี้.. ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว (ได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง)

ทุกคนต่างแปลกใจที่ เย่เฉิน พูดเช่นนั้น และมองเขาด้วยความทึ่ง

“พี่เขยก็คือพี่เขย ไม่ว่าจะเรื่องอะไร เขาก็พร้อมจะอยู่กับพี่สาวของฉันเสมอ~”

ซู หลิงเอ๋อร์ มอง เย่เฉิน ด้วยความชื่นชม

“ใช่แล้ว ที่ ป๋ายอวิ๋น ฮิลส์ รีสอร์ท มีการกระโดดบันจี้จัมพ์แบบคู่รัก พี่เขย กับพี่สาวสามารถลองเล่นได้นะ”

“แถมยังช่วยกระชับความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนได้ดีด้วย~”

ซู หลิงเอ๋อร์ เสนอ

ซู หนิงซวง ที่เคยกังวลในตอนแรก พอได้ยินคำพูดของ เย่เฉิน ก็พลันเงยหน้าขึ้น

ซู หนิงซวง มองส่งสายตาขอบคุณไปให้กับ เย่เฉิน

เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่ความวิตกกังวลใจแต่เดิมของเธอพลันหายไปอย่างรวดเร็ว..

เมื่อมี เย่เฉิน อยู่ด้วย เธอเหมือนกับว่าไม่กลัวอะไรเลย

ความรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูกนี้ราวกับกระแสน้ำอุ่นที่ไหลเข้ามาโอบอุ้มหัวใจเธอ

ดังนั้น เมื่อได้ยิน ซู หลิงเอ๋อร์ แนะนำให้ เย่เฉิน และซู หนิงซวง เล่นบันจี้จัมพ์แบบคู่รัก ซู หนิงซวง จึงไม่ปฏิเสธ

“พวกนายสองคนดูสิ”

“นี่แหละพี่เขยของฉัน เขามีความรับผิดชอบ และเป็นลูกผู้ชายจริงๆ”

ซู หลิงเอ๋อร์ พูดกับเพื่อนร่วมชั้นชายทั้งสองคน

“ใช่แล้ว”

“พวกนายนี่สู้ พี่เฉิน ไม่ได้ด้วยซ้ำ”

ผู้หญิงอีกคนที่ไม่ได้แพ้เกมพูดขึ้น แสดงท่าทีดูถูก ซุน ซือหยวน และเพื่อนร่วมชั้นอีกคน

ซุน ซือหยวน ที่เดิมทีก็เป็นคนที่มีความห้าว(กระตือรือร้น)อยู่แล้ว ตอนนี้พอถูกพูดอย่างนั้น ก็ทำให้เขาอยากพิสูจน์ว่าเขาเป็นลูกผู้ชายอย่างแท้จริง จึงลุกขึ้นยืนทันที

“ให้ตายอะไรนักหนา เหอะ.. มันก็แค่กระโดดบันจี้จัมพ์เองไม่ใช่เหรอไง?”

“เสี่ยวหยวน เธอไม่ต้องไปแล้ว ฉันจะไปเอง”

ซุน ซือหยวน พูดจาอย่างฮึกเหิมกับเพื่อนร่วมชั้นหญิงคนที่แพ้เกม

“เหล่าจาง นายก็มาด้วยกันสิ”

ซุน ซือหยวน กล่าวกับเพื่อนร่วมชั้นชายอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

“ทำไม นายไม่กล้าหรือ?”

“เหอะ ก็แค่กระโดด ไปก็ไปดิ”

เพื่อนร่วมชั้นชายที่ถูก ซุน ซือหยวน ท้าทาย เดิมทีเขาลังเลแต่ก็ตอบตกลงที่จะกระโดดบันจี้จัมพ์ไปด้วยความไม่ยอมแพ้ เพราะไม่อยากเสียหน้า

ในที่สุดผลก็ออกมาแล้ว

เย่เฉิน และซู หนิงซวง จะไปกระโดดบันจี้จัมพ์แบบคู่รักด้วยกัน

ซุน ซือหยวน และเพื่อนร่วมชั้นชาย เหล่าจาง ก็จะไปกระโดดบันจี้จัมพ์แบบคู่

ไม่นาน อาหารก็มาเสิร์ฟ

เย่เฉิน ทานอาหารไปตามปกติ

ซู หนิงซวง เองก็เช่นกัน เพราะมี เย่เฉิน อยู่ด้วย เธอจึงไม่กังวล

ส่วนคนอื่นๆ ที่ไม่ต้องไปกระโดดบันจี้จัมพ์ก็ทานอาหารไปตามปกติ

ซุน ซือหยวน และเหล่าจาง ที่เดิมตอนแรกดูฮึกเหิม แต่ตอนนี้กลับไม่มีความอยากอาหารแล้ว

พวกเขากินไม่ลง เหล่าจาง กินไปแค่คำเดียวก็ไม่กินอีกต่อไป

เขาเริ่มรู้สึกเสียใจแล้ว

หลังจากทานอาหาร และพักผ่อนสักครู่ พวกเขาก็ไปที่จุดกระโดดบันจี้จัมพ์ในป๋ายอวิ๋น ฮิลส์ รีสอร์ท

เมื่อพวกเขาขึ้นมาถึงยอดเขา และมองไปที่จุดกระโดดข้างๆ เขา เหล่าจาง ก็ขาสั่นทันที

“ไม่ไหว.. ไม่ไหวแล้ว ฉันยอมแพ้ ฉันไม่กล้า ฉันไม่กล้า”

แม้ยังไม่เดินไปถึงจุดกระโดด เหล่าจาง ก็เลือกยอมแพ้เสียก่อนแล้ว เขาทรุดตัวลงกับพื้น และกล่าวอ้อนวอน เขายอมแพ้แล้ว

เขาไม่สนใจความเป็นลูกผู้ชายอีกต่อไป เขาจะไม่ไปกระโดดบันจี้จัมพ์แล้ว

“ไร้ประโยชน์จริง!”

ซุน ซือหยวน พลันพูดบ่นออกมาพร้อมความมั่นใจ

“ฉันจะไปก่อน”

เขาประกาศก่อนจะเดินไปที่จุดกระโดดบันจี้จัมพ์

ตอนแรกเขาก้าวเดินไปอย่างมั่นใจ แต่ยิ่งเดินเข้าไป ขาเขาก็ยิ่งสั่นขึ้นเรื่อยๆ

ซุน ซือหยวน ห้ามตัวเองไม่ได้ เมื่อมองลงไปแล้วเห็นความสูงหลายร้อยเมตร พลันหน้ามืด และเขาเองเกือบจะเป็นลม

ในขณะนี้ ขาของ ซุน ซือหยวน ก็เริ่มสั่นไหวไม่หยุด

เมื่อเห็น ซุน ซือหยวน เจ้าหน้าที่ก็เตรียมจะเดินเข้ามา

อย่างไรก็ตามก่อนเจ้าหน้าที่จะเดินเข้ามาถึง เขารีบหันหลังกลับ และวิ่งหนีออกจากจุดกระโดดบันจี้จัมพ์ไปราวกับกระต่าย

“ไม่ ไม่ๆ”

ใบหน้าของ ซุน ซือหยวน ซีด เขาพูดด้วยเสียงสั่นเทา

“ฉันเองก็ไม่ต้องการเป็นลูกผู้ชายแล้ว ฉันไม่กล้า ไม่กล้า”

ซุน ซือหยวน พูดด้วยเสียงสั่นเครือกับทุกคน

เดิมทีเขาก็รู้สึกกลัวมาก พอเห็น เหล่าจาง ยอมแพ้ ซุน ซือหยวน เองก็หมดกำลังใจ แต่แล้วครั้งเขามองลงไป เมื่อเห็นความสูงนี้ มันได้ทำลายแนวป้องกันสุดท้ายในหัวใจของ ซุน ซือหยวน โดยสิ้นเชิง

ซุน ซือหยวน ยอมแพ้ และเขาไม่กล้ากระโดดบันจี้จัมพ์แล้ว

“ฮึ่ม นายยังไปกล้าวิพากษ์วิจารณ์คนอื่นอีก นายมันก็ไม่ต่างกัน!”

เพื่อนร่วมชั้นหญิงคนหนึ่งพูดกับ ซุน ซือหยวน อย่างดูถูกเหยียดหยาม

ซุน ซือหยวน และเหล่าจาง ต่างยอมแพ้ ไม่เป็นลูกผู้ชายก็ยอม ดีกว่ายอมกระโดดบันจี้จัมพ์

หลังจากนั้น.. สายตาของทุกคนที่อยู่ที่นั่นต่างหันมาจ้องมองไปที่ เย่เฉิน…