ตอนที่ 17 ผลข้างเคียงของพลังใหม่
ตอนที่ 17 ผลข้างเคียงของพลังใหม่
“ตอนซ่งเจิงต่อสู้กับตู่หมิง พวกเราเห็นว่าเจ้านั่นกำลังดิ้นรนหนีอะไรบางอย่าง เหมือนกับมีอะไรสักอย่างทำเขาขยับร่างกายไม่ได้ ทั้งยังดูอ่อนแรงลง ราวกับเรี่ยวแรงหมดสิ้น ไม่อย่างนั้นคงไม่รีบหนีไปแน่ บางทีอาจฆ่าพวกเราสามคนได้ด้วยซ้ำ!”
ขณะเล่าถึงเหตุการณ์ตู่หมิงกับซ่งเจิงปะทะต่อกัน พวกเขายังนึกถึงเรื่องราว แต่สุดท้ายตู่หมิงก็กลายเป็นซอมบี้ และแม้เพิ่งจะกลายเป็นซอมบี้ พลังของเขากลับน้อยยิ่งกว่าซอมบี้จะระดับต่ำสุด!
“เป็นเรื่องจริงหรือไม่ซ่งเจิง? นายรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?”
หัวหน้าถามออกมาด้วยความสงสัย ทำให้ซ่งเจิงเกิดอาการตื่นตกใจ
‘หรือว่าพวกเขามองไม่เห็นเส้นใยพวกนั้น?’
ถ้าเป็นแบบนั้นเราไม่ต้องพูดความจริงก็ได้ เขาคิดมาตลอดว่าเสี่ยวโจวและเหล่ากัวเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด แต่คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ถ้าเป็นแบบนี้เขาก็จะปิดบังเรื่องราวนี้เอาไว้ และปล่อยให้มันเป็นความลับต่อไป! ซ่งเจิงจึงตอบกลับว่า
"หัวหน้า ผมก็ไม่รู้หมือนกัน! หากไม่ใช่เพราะเจ้าสิ่งนั้นทำให้ตู่หมิงอ่อนแรงลง ผมกับเสี่ยวโจวและเหล่ากัวก็คงไม่มีทางรอดมาได้"
หัวหน้าเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจออกมา
"ฉันไม่โทษพวกนายหรอก! ที่สำคัญคือตู่หมิงกลายเป็นซอมบี้ไปแล้ว! เขารู้ว่าพวกเราอยู่ที่นี่! ดังนั้นฉันจึงกลัวว่าเขาจะกลับมาแก้แค้นพวกเรา! ถ้าหากตู่หมิงยังไม่ตายล่ะก็ เวลาที่ออกไปตั้งแคมป์ชีวิตของพวกเราก็คงไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว!
แจ้งไปยังทุกหน่วย ว่าวันนี้เก็บข้าวของให้เรียบร้อย เพราะพรุ่งนี้เราจะไปกันแล้ว! คงไม่อาจอยู่ที่นี่ต่อไปได้อีก! อ้อ! ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง เสี่ยวโจว! คืนนี้พวกนายสองคนเฝ้าเวรยามด้วย!"
"ครับหัวหน้า!" หลังจากนั้นทั้งสองก็ออกไป
"ซ่งเจิง นายกลับไปก่อน ไปเก็บของซะ!" หลังได้ยินเรื่องราว หัวหน้าก็มีท่าทีระมัดระวังมากขึ้น เมื่อซ่งเจิงเดินออกมาแล้ว มีเพียงหัวหน้าคนเดียวที่ยังอยู่ที่เดิม เขาจึงบ่นพึมพำกับตัวเองว่า
"หรือว่าฉันจะกังวลไปเอง?"
เมื่อชายหนุ่มกลับมาถึงห้องพักของตัวเอง ซ่งเจิงก็นั่งคิดอะไรบางอย่างอยู่บนเตียง และเขาพบว่าระบบภายในร่างกายของตนเองได้เปลี่ยนแปลงไป!
มันทำให้เขารู้สึกแข็งแกร่งขึ้น! รวมถึงความเร็วก็เพิ่มขึ้นไม่น้อย แต่อาการที่เด่นชัดที่สุด นั่นคือความนึกคิดในตอนนี้!
มันทำให้เขาเกิดความกระหายอย่างจะฆ่าซอมบี้ให้มากขึ้น!
หากต้องการจะเป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ เขาจะต้องมีจิตใจให้เข้มแข็งมากกว่านี้! แต่ว่าจะทำอย่างไรถึงจะฝึกฝนจิตใจของตัวเองได้?
ซ่งเจิงเรียกพลังใหม่ของตัวเองว่า ‘พลังจิต’ หากสามารถมีพลังจิตที่เข้มแข็งพอ ตู่หมิงคงจะหลบหนีไปไม่รอดแน่ๆ หนึ่งเดียวที่อีกฝ่ายจะได้รับคือความตาย แต่เป็นเพราะพลังจิตของซ่งเจิงยังไม่แข็งแกร่งมากพอ จึงทำให้ตู่หมิงสามารถหลบหนีไปได้
ถ้าพลังของเขามีมากกว่านี้... ตู่หมิงจะต้องหนีไม่รอดอย่างแน่นอน!
หากเป็นเช่นนั้น คนที่ทำร้ายเขาจงเตรียมหาที่อยู่ใหม่ได้เลย!
เวลานี้สถานที่ส่วนใหญ่ได้ถูกซอมบี้ยึดครองไปหมดแล้ว พวกมันจะต้องเรียนรู้ว่าการไม่มีที่อยู่มันเป็นยังไง?!
พวกมันจะได้รับรู้รสชาติแห่งความตาย!
ตอนนั้นประตูได้ถูกเปิดออกอย่างกะทันหัน คนที่เดินเข้ามาคือหลี่ว่านหลูที่ออกไปดูแลปู่ของตัวเองมา
"พี่เจิง พี่อยู่นี่เองเหรอ หัวหน้าบอกว่าพรุ่งนี้เราจะต้องย้ายที่อยู่แล้ว ฉันก็เลยมาช่วยพี่เก็บของ"
"ไม่เป็นไรว่านหลู ขอบคุณมากนะ… ตอนนี้ฉันต้องการใช้ความคิด เธอกลับไปก่อนเถอะ!"
เมื่อเขาพูดจบ หลี่ว่านหลูก็เดินออกไปอย่างทำอะไรไม่ถูก ดวงตาของหญิงสาวมีน้ำตาเอ่อล้นออกมาเล็กน้อย
หลังจากที่หลี่ว่านหลูเดินออกไป ซ่งเจิงมองไปยังกระทะเหล็กของตัวเองด้วยสีหน้าขมขื่น เพราะตอนนี้มีน้ำยาวิวัฒนาการไม่เพียงพอ เนื่องจากกระบวนการเป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่นั้นจำเป็นจะต้องใช้น้ำยาวิวัฒนาการถึงร้อยเปอร์เซ็นต์
ไม่อย่างนั้นการใช้น้ำยาวิวัฒนาการครั้งต่อไปมันจะต้องใช้จำนวนมากขึ้นเป็นสองเท่า ถ้าหากได้น้ำยาวิวัฒนาการมาครบร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วล่ะก็ ผลข้างเคียงคงจะลดลงไปมาก!
เช้าวันที่สอง เฉินเฟิงมาถึงสถานที่รวมตัวตั้งแต่เช้าพร้อมบอกเสียงเบา
"อย่างที่ทุกคนรู้กันเรื่องของตู่หมิง ถ้าหากว่าพวกเราไม่ออกเดินทางและอยู่ที่นี่ต่อไปต้องเป็นอันตรายอย่างแน่นอน! เวลาที่เขาจะกลับมาแก้แค้นนั้นเมื่อไหร่ก็ไม่มีใครรู้! อีกเดี๋ยวพวกเราก็จะต้องออกไปหาที่อยู่ใหม่! ทุกคนเอาของๆตัวเองไปให้หมด แล้วรีบออกเดินทางกันเลย!"
"ตามที่หัวหน้าได้ประกาศไปเมื่อวานตอนเย็น ปลายทางของพวกเราคือจุดที่อยู่ห่างจากที่นี่ไปห้าสิบกิโล! บริเวณที่ตั้งแคมป์เป็นที่ของเพื่อนหัวหน้าเฉินเฟิง ดังนั้นถือซะว่าพวกเราไปพักแรมที่นั่นก็แล้วกัน! ตอนนี้ออกเดินทางได้แล้ว!"
ขณะเดินทางยังไม่ทันถึงที่หมาย ฟ้าก็มืดเสียแล้ว ในเมื่อยังไม่มีที่พัก พวกเขาก็ต้องหาทางรับมือ!
เพราะว่าการที่อยู่กลางทุ่งนาในช่วงดึกแบบนี้มันอันตรายมากเกินไป และถ้าหากไม่มีมาตรการที่ดี… ทุกคนก็อาจจะไม่มีชีวิตอยู่รอดจนสามารถเห็นพระอาทิตย์ขึ้นในวันถัดไปก็เป็นได้
เวลากลางคืนแบบนี้… ในสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยเหล่าซอมบี้… บรรยากาศชวนขนลุกเกินจะบรรยาย!
ในช่วงเวลาเช่นนี้ไม่มีใครกล้าทำตัวผ่อนคลายแม้สักคนเดียว นั่นเป็นเพราะนอกจากจะต้องดูแลตัวเองแล้ว พวกเขายังต้องดูแลเพื่อนร่วมทีมด้วย!
ซ่งเจิงที่อยู่ในแคมป์ก็ไม่สามารถผ่อนคลายได้เช่นเดียวกัน เขาตื่นตัวต่อสิ่งรอบข้างอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากเกรงว่าตู่หมิงที่กลายเป็นซอมบี้จะมาสร้างความลำบากให้เขาถึงที่นี่! อีกทั้งหลี่ว่านหลูกับปู่ของเธอก็อยู่ใกล้เคียง ดังนั้นเขาจึงต้องปกป้องทั้งสองคน
"เหมียว" เสียงแมวร้องดังขึ้นมาจากที่ไหนสักแห่ง และเมื่อได้ยินเสียงนั้น ทุกคนก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที หรือว่าจะเป็นแมวกลายพันธุ์? หากเป็นเช่นนั้นจริง… พวกเราจะรับมือกับมันได้หรือเปล่า?
ทุกคนต่างก็ยกอาวุธขึ้น และพากันเดินออกมาจากแคมป์ ในเวลาแบบนี้บทบาทของหัวหน้าเฉิงเฟิงมีความสำคัญมาก เขากล่าวสั่งการ
"สังเกตจากความว่องไวของมัน…จะต้องเป็นแมวกลายพันธุ์อย่างแน่นอน และต้องไม่ใช่ตัวเดียวแน่… มันต้องมีมากกว่าสิบตัว สัตว์ชนิดนี้จัดการยากเพราะพวกมันมีความเร็วมากและตายยาก นี่ค่อนข้างเป็นปัญหา"
แต่สิ่งที่ซ่งเจิงคิดนั้นแตกต่างออกไป…
[การที่มีแมวกลายพันธุ์มาหาถึงที่นี่… มันจะเป็นวัตถุดิบชั้นดีในการทำอาหารสำหรับกระทะเหล็กใบนี้! และความเร็วของมันอาจจะถูกเส้นใยของเขาดูดพลังมาก็ได้ ดังนั้นเขาต้องฆ่าแมวให้ได้! เพียงแค่ฆ่าแมวไม่กี่ตัวเท่านั้นเอง!]
จากนั้นเขากับหลี่ว่านหลูก็จะมีอาหารกินไปอีกหลายวัน แค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้นแล้ว!
"เหมียว" แมวกลายพันธุ์ตัวแรกออกมาแล้ว…
รองหัวหน้าทีมผู้กล้าหาญเช่นพี่ใหญ่กุ้ยเป็นคนแรกที่เดินเข้าไปพร้อมกับถือแท่งเหล็กเข้าไปด้วย แต่มีแมวเดินตามหลังเจ้าตัวแรกมาอีกจำนวนหนึ่ง!
จากนั้นความโกลาหลก็บังเกิดขึ้น!
ซ่งเจิงได้เข้าร่วมในสงครามครั้งนี้ด้วยเช่นกัน แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ไปไหนไกล ขณะที่มันอยู่ห่างจากเขาไม่ถึงสามเมตรด้วยซ้ำ เขาก็เกิดอาการกลัวว่าสัตว์ร้ายอื่นจะเข้าไปโจมตีแคมป์ ที่ซึ่งเป็นจุดเปราะบางที่สุด!
เขาจึงต้องใช้เส้นใยพลังจิต! และเมื่อแมวพวกนั้นหันมา พวกมันต่างก็รีบกระโจนเข้าหาซ่งเจิงเพียงคนเดียว! เขาจึงเล็งกระทะไปที่หัวของแมวกลายพันธุ์และกระหน่ำตีจนมันตายในที่สุด!
แน่นอนว่าการตายอย่างรวดเร็วของแมวกลายพันธุ์ต้องดึงดูดความสนใจของทุกคน และไม่มีใครคิดว่านี่จะเป็นฝีมือการฆ่าของพ่อครัวที่อยู่ในทีมของพวกเขา!
ในตอนแรกพวกเขาไม่เชื่อว่าแมวกลายพันธุ์จะถูกฆ่าอย่างรวดเร็วขนาดนี้! และคิดไม่ถึงว่าซ่งเจิงจะสามารถฆ่าแมวกลายพันธุ์ได้เร็วขนาดนี้… ดังนั้นทุกคนจึงลงความเห็นว่า เป็นเพราะเขามีความสามารถ!
ต่อให้เป็นคนที่มีร่างกายแข็งแรง ก็ยังต้องใช้เวลานานถึงสิบนาทีในการฆ่าแมวกลายพันธุ์หนึ่งตัว เนื่องจากพวกมันมีความว่องไวและตายยาก!
ช่วงเวลานั้นซ่งเจิงเห็นอาหารที่วางอยู่ในกระทะเหล็กจึงรีบหยิบมันขึ้นมาทันที เนื่องจากกลัวว่าจะมีคนเห็นเข้า! อันที่จริงซ่งเจิงไม่ได้ใช้พลังจากเส้นใยพวกนั้น เนื่องจากเขากลัวว่าตัวเองจะไม่สามารถควบคุมพลังได้ จนทำให้แมวกลายพันธุ์พวกนั้นรู้ตัวว่ามีผู้บุกรุก
อีกทั้งหากใช้พลังมากเกินไป เขาเกรงว่าตนเองจะเกิดอาการปวดศีรษะอีกครั้งจนไม่สามารถทนไหว ดังนั้นจึงทำได้เพียงกำกระทะให้แน่นแล้วฟาดมันลงไป ซึ่งวิธีนี้สามารถลดปัญหาไปได้มาก!
ซ่งเจิงถอนหายใจออกมา ก่อนจะช่วยเพื่อนในทีมที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นจัดการกับแมวกลายพันธุ์ทั้งหมด!
และจังหวะนั้นเขาเห็นว่าเพื่อนร่วมทีมคนหนึ่งกำลังจะโดนแมวกลายพันธุ์กัด เส้นใยพลังจิตของเขาจึงพุ่งออกไปมัดเจ้าแมวตัวนั้นไว้ทันที ขณะที่เพื่อนร่วมทีมคนนั้นยังคงใจเย็นอยู่
เมื่อเห็นว่าแมวกลายพันธุ์ตัวนั้นกำลังดิ้นอยู่กลางอากาศ และยังไม่ทันที่ผู้ชายคนนั้นจะได้คิดอะไร เขาก็ยกดาบขึ้นฟันไปที่หัวของแมวกลายพันธุ์นั้นทันที ส่งผลให้แมวกลายพันธุ์ที่อยู่ตรงหน้าร้องอย่างโอดครวญจนในที่สุดมันก็ตกลงบนพื้น…
หลังจากนั้นซ่งเจิงก็ใช้พลังอีกครั้งหนึ่ง นั่นเป็นเพราะว่าแมวกลายพันธุ์มีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ มันอาจทำให้ทีมสำรวจพ่ายแพ้ได้ ต่อมาไม่นานเหล่าแมวกลายพันธุ์ก็ถูกกำจัดไปจนหมดสิ้น และหนึ่งในทีมสำรวจก็เกิดความสงสัย
"ทำไมเมื่อกี้มันดูแปลก? เหมือนมีอะไรบางอย่างเข้ามารัดแมวกลายพันธุ์ไว้กลางอากาศตอนที่มันกำลังจะกระโจนเข้ามาหาพวกเรา หากไม่เป็นแบบนั้นฉันคงตายไปแล้วแน่!"
"ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน!"
คนส่วนใหญ่พูดเป็นเสียงเดียวกัน รวมถึงเฉินเฟิงก็พูดออกมาเช่นกันว่า
“ใครกันที่ช่วยพวกเรา? เขามาจากไหน? หากได้ยินขอให้แสดงตัวด้วย!”
"พี่เฉินเฟิง! ผมว่าพลังนี้ร้ายกาจมาก! ถ้าเป็นฝีมือผมล่ะก็… ผมคงรีบยอมรับไปนานแล้ว!"
หลังจากสมาชิกคนนั้นพูดจบประโยค ซ่งเจิงก็ลุกขึ้นยืนขึ้นทันที
"หัวหน้า ผมเองครับ "
"หืม? นายบอกว่าเป็นนายงั้นเหรอ? นายจะยืนยันเรื่องนี้ได้ยังไง?" เฉินเฟิงถาม
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ จากนั้นซ่งเจิงจึงใช้เส้นใยพลังจิตของตัวเองพุ่งเข้าไปรัดร่างของเฉินเฟิงเอาไว้ทันที
"หัวหน้าเชื่อรึยังครับ?"
"นี่มันอะไรกัน! ทำไมฉันถึงขยับร่างกายไม่ได้? แล้วฉันก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามนุษย์สายพันธุ์ใหม่มีพลังแบบนี้ด้วย!"
สมาชิกทีมไม่มีใครเชื่อ แต่ว่า... ตอนที่ได้เห็นถึงความสามารถของเส้นใยพลังจิตที่ซ่งเจิงแสดงออก ไม่มีใครกล้าพูดอะไร นั่นเพราะมันคือเรื่องจริง!
