บทที่ 834 รั่วมู่แลเห็นลางตาย
ราวกับกาลเวลาชะงักหยุดนิ่ง ผู้ฝึกเซียนที่ปรากฏอยู่ ต่างจิตเจ็บปวดเหมือนลูกคลื่น หลังจากนั้นไม่นาน เหอเจิ้งเฮ่าก็เป็นคนแรกที่ตัดสินใจได้ เขากล่าวเสียงหนักแน่นว่า "ข้าเต็มใจลองสักครั้ง!" "อย่างไรเสียข้าก็เป็นเพียงผู้พิทักษ์เกาะเล็กๆ ทิ้งไปก็ไม่น่าเสียดายอะไร!" ดวงตาของเหอเจิ้งเฮ่ามีแววอันแปลกประหลาดผ...
