บทที่ 233 ความอัปยศ
บทที่ 233 ความอัปยศ เมื่อจางเซิงเดินออกมาจากห้องน้ำ เขาก็เห็นคามิลล์นอนหมดสภาพอยู่บนพื้น ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ดวงตาพร่ามัวราวกับมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ภายใน เสื้อผ้าของเธอถูกปลดออกจนเกือบหมด จางเซิงแสยะยิ้มอย่างเย็นชา ก่อนจะเดินเข้าไปช้อนตัวเธอขึ้นแล้วโยนลงบนเตียง แม้จะมองร่างกายอันเย้ายวนของคามิลล์ที่นอน...
