ตอนที่ 55 เหตุใดบุคคลยิ่งใหญ่ถึงถ่อมตน และเคารพ เย่เฉิน ขนาดนี้?
เมื่อได้ยิน ซุน ซือหยวน พูดเช่นนี้ เพื่อนร่วมชั้นของ ซู หลิงเอ๋อร์ หลายคนก็โล่งอก
พวกเขารู้ว่าครอบครัวของ ซุน ซือหยวน ก็มีเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดาเช่นกัน
ตอนนี้พ่อของ ซุน ซือหยวน ออกหน้าเอง ทุกอย่างน่าจะคลี่คลายไปได้ด้วยดี
“ฮึฮึ”
คุณชายติง และพวกไม่เห็น ซุน ซือหยวน อยู่ในสายตาด้วยซ้ำ
“โอ้โห โหดจริงแหะ ดูสิ.. พวกเรากลัวมากเลยนะ”
“หากแกมีปัญญาทำได้ก็ให้พ่อของแกมาไล่พวกเราออกไปสิ”
“ช่ายย.. พวกเราจะรอดูอยู่ที่นี่”
คุณชายติง และพวกยังคงพูดจาเสียดสีไม่เลิก แถมพวกเขาดูจะไม่ใส่ใจ ซุน ซือหยวน, เย่เฉิน และคนอื่นๆ เลย
“แล้วเรามารอดูกัน”
ซุน ซือหยวน ตะคอกใส่พวกเขา
เมื่อพ่อของเขาออกหน้าเอง เขาไม่เชื่อว่าจะไม่สามารถเอาวิลล่าหลังนี้คืนมาได้!
และคนที่ต้องไปคือพวกนั้นต่างหากล่ะ!
หนึ่งนาทีต่อมา ซุน ซือหยวน ได้รับโทรศัพท์จากพ่อของเขา
“เห็นไหม พ่อของฉันโทรมาแล้ว พวกแกเตรียมตัวไสหัวออกไปได้เลย!!”
ซุน ซือหยวน พูดคุยโวอย่างมั่นใจ
“ฮึ่มม พวกแกคอยดูเถอะ”
“ฮึ พวกนายรอไปเถอะ พ่อของ ซือหยวน ออกหน้า คนที่ต้องไปคือพวกนาย”
เพื่อนร่วมชั้นของ ซู หลิงเอ๋อร์ หลายคนยืนขึ้น และตะโกนใส่ คุณชายติง และพวก
เมื่อมีพ่อของ ซุน ซือหยวน ออกหน้า พวกเขาก็มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม ไม่กลัว คุณชายติง คนนี้อีกต่อไป
พวกเขาเชื่อมั่นใน ซุน ซือหยวน
อีกด้านหนึ่ง ซุน ซือหยวน ที่รับสายโทรศัพท์
แต่ทันทีที่ได้ยินคำพูดแรกของพ่อ รอยยิ้มบนหน้าของ ซุน ซือหยวน ก็แทบแข็งค้างไป
“ไอ้ลูกโง่ รู้มั้ยว่า คุณชายติง เป็นใคร? นั่นเขาคือลูกชายของประธานบริษัท หยวนลี่”
ทันทีที่พ่อพูด เขาก็ตะโกนด่าใส่ ซุน ซือหยวน ไม่หยุด
บริษัท หยวนลี่ เป็นบริษัทขนาดใหญ่ที่มีสินทรัพย์รวมกว่า 3 พันล้านหยวน ซึ่งห่างไกลจากระดับที่พวกเขาจะยุ่งด้วยได้
แม้ว่าพ่อของ ซุน ซือหยวน จะมีโรงงานเป็นของตัวเอง แต่เมื่อเทียบกับบริษัท หยวนลี่ ก็เทียบไม่ได้เลย
“ตอนนี้ แกรีบไปขอโทษ คุณชายติง ซะ เร็ว!”
พ่อของ ซุน ซือหยวน สั่งให้เขาไปขอโทษทันที ก่อนจะวางสายไป
เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อ ซุน ซือหยวน ก็แทบช็อค และยืนอึ้งตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้นทันที
แม้ว่าเขาจะไม่รู้จัก บริษัท หยวนลี่ ที่ว่านั่นคืออะไร แต่ฟังจากน้ำเสียงของพ่อ เขารู้แน่ชัดว่านั่นคือบริษัทขนาดใหญ่ที่พวกเขาไม่สามารถเผชิญหน้าได้
ทันใดนั้น ซุน ซือหยวน ก็เหมือนแก่ขึ้นไปอีกสิบปี และตกอยู่ในความสิ้นหวัง
“เฮ้อ”
ซุน ซือหยวน ถอนหายใจอย่างหนัก เวลานี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นใดอีกแล้ว ..นอกจากยอมแพ้
ซุน ซือหยวน เดินไปข้างหน้า
เมื่อเพื่อนร่วมชั้นของ ซู หลิงเอ๋อร์ ที่คิดว่าพ่อของ ซุน ซือหยวน จะออกหน้ามาแก้ไขปัญหาให้ และพลางเห็น ซุน ซือหยวน ก้าวเดินไปข้างหน้า พวกเขาก็รีบก้าวขึ้นมายืนข้างๆ ด้วยสีหน้าตื่นเต้นแทบจะทันที
“คุณชายติง ขอโทษนะ เมื่อกี้ฉันผิดเอง”
แต่คำพูดถัดไปของ ซุน ซือหยวน กลับทำให้ทุกคนตกตะลึง
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เพื่อนร่วมชั้นของ ซู หลิงเอ๋อร์ ก็พลันมีสีหน้าสับสน
อะไรกัน.. ซุน ซือหยวน ขอโทษอย่างนั้นเหรอ?
นี่หมายความว่าตัวตนของ คุณชายติง คนนี้มีอำนาจน่ากลัวถึงขนาดนั้นเลย?
ที่แม้แต่พ่อของ ซุน ซือหยวน ก็ไม่สามารถออกหน้าจัดการให้ได้
แบบนี้คงแย่แน่แล้ว
“ฮึ่ม แกไม่ใช่บอกให้พวกเรารอหรือไง?”
“ตอนนี้ทำไมถึงไม่อวดเก่งอีกล่ะ และแกคิดว่าตัวเองเป็นใคร?”
คุณชายติง และพวกกล่าวเย้ยหยันไม่หยุด
“ไสหัวออกไปให้พ้น”
คุณชายติง โบกมือสั่งให้พวกเขาออกไป
ซุน ซือหยวน หันกลับมาหาพวกเขาอย่างไร้หนทาง และพูดกับทุกคนอย่างช่วยไม่ได้ไปว่า :
“พวกเราไปกันเถอะ”
เมื่อพูดจบ ซุน ซือหยวน ก็เดินนำหน้าเพื่อพาทุกคนออกไป
“หยุดก่อน”
ทันใดนั้น ลูกน้องผอมแห้งคนหนึ่งของ คุณชายติง ก็หยุด ซุน ซือหยวน ไว้
“ผู้ชายไปได้ แต่ผู้หญิงอยู่ก่อน”
ลูกน้องผอมแห้งหันไปพูดกับ คุณชายติง ว่า :
“คุณชายติง เราจัดปาร์ตี้กัน สาวๆ มันน้อยไป ปล่อยไอ้พวกผู้ชายพวกนี้ไปก็พอเถอะ”
“แต่ผู้หญิง.. หึหึ ให้พวกเธออยู่ก่อน”
พูดจบเขาก็ชี้ไปที่พวกผู้หญิงโดยเฉพาะสองพี่น้องอย่าง ซู หนิงซวง และซู หลิงเอ๋อร์
“ฮ่าฮ่า.. มีเหตุผล”
คุณชายติง หยุดคิดอยู่ครู่หนึ่งไปพลางพยักหน้าอย่างชอบใจ แล้วส่งสายตาชื่นชมไปให้กับลูกน้องผอมแห้งของเขาคนนั้น
“พวกผู้ชายไปได้ ผู้หญิงอยู่ก่อน”
คุณชายติง สั่งทันที
ในอีกด้านหนึ่ง คนที่กำลังจะจากไปก็พลันหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำพูดนี้
เพื่อนร่วมชั้นหญิงของ ซู หลิงเอ๋อร์ ทั้งสองคนหน้าซีด สีหน้า และดวงตาของพวกเธอดูตื่นกลัวอย่างมาก
ซู หนิงซวง และซู หลิงเอ๋อร์ สองพี่น้องก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปเช่นเดียวกัน
“พวกนายพูดว่าอะไรนะ?”
เย่เฉิน ขมวดคิ้ว เขาหันกลับมาแล้วก้าวเดินขึ้นมา ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก
การอยู่ หรือไม่ได้อยู่ในวิลล่าหลังนั้น เย่เฉิน ไม่สนใจ
แต่การที่ คุณชายติง คนนี้กลับกล้าสั่งให้ ซู หนิงซวง อยู่ต่อ ซึ่งนี่มันมากเกินไป
ครั้งนี้ เย่เฉิน โกรธจริงๆ
“โอ้โห ครั้งนี้.. มีคนอยากเป็นฮีโร่อีกแล้ว?”
“ไอ้หนู นี่แกฟังไม่รู้เรื่องเหรอ? งั้นได้.. ฉันจะพูดอีกครั้ง ให้ผู้หญิงพวกนี้อยู่ก่อน ที่นี่แกได้ยินชัดไหม?”
เพื่อนของ คุณชายติง หัวเราะเย้ยหยัน ไม่สนใจ เย่เฉิน เลยแม้แต่น้อย
“ไอ้เด็กน้อย เมื่อกี้.. ก็ก้มหัวยอมแพ้ไปแล้ว และแกยังจะออกหน้ามาทำอวดเก่งอีกหรือไง?”
คุณชายติง ข่มขู่ เย่เฉิน
“ถ้ารู้ตัวก็รีบไสหัวออกไปจากที่นี่ ไม่งั้นฉันจะทำให้แกได้เสียใจแน่!”
หลังจากได้ยินคำพูดของ คุณชายติง ลูกน้องของเขาหลายคนก็เข้าล้อมรอบ เย่เฉิน ทันที
สักพักบรรยากาศก็เริ่มตึงเครียดขึ้นมา!
เมื่อเห็นเช่นนั้น ซู หนิงซวง ก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเตรียมโทรหาพ่อของเธอ
“พวกคุณคิดจะทำอะไรกัน?”
ทันใดนั้น เสียงที่ฟังดูมีอำนาจพลันดังขึ้น
ไม่ไกลนักเห็นชายวัยกลางคนที่มีสีหน้าเคร่งขรึมเดินเข้ามาพร้อมกับเลขาสาว
หลังจากเห็นชายวัยกลางคนที่มีสีหน้าเคร่งขรึมคนนี้ พนักงานที่ยืนอยู่ด้านข้างก็หน้าถอดสีแล้วรีบวิ่งไปหาชายวัยกลางคนทันที
“บอสเถียน คุณมาแล้ว”
พนักงานเดินตรงเข้าไปหาชายวัยกลางคนพลางกล่าวด้วยความเคารพ
ชายวัยกลางคนคนนี้มีชื่อว่า เถียนอู้ เขาเป็นเจ้าของ ป๋ายอวิ๋น ฮิลส์ รีสอร์ท
“อ๊ะ ลุงเถียน?”
หลังจากเห็น เถียนอู้ คุณชายติง ซึ่งเดิมทีหยิ่งยโสก็รีบแสดงรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้าทันที แล้วรีบเดินเข้าไปทักทาย เถียนอู้
“อ๋อ ที่แท้ก็ เฉิงจื้อ เอง”
เถียนอู้ จำ คุณชายติง ได้ เขารู้ดีเลยว่า ติง เฉิงจื้อ คนนี้เป็นใคร
ยิ่งกว่านั้น เถียนอู้ ยังรู้จักกับพ่อของ คุณชายติง คนนี้ ความสัมพันธ์ก็ถือได้ว่าไม่เลวเลยทีเดียว
“เกิดอะไรขึ้น?”
เถียนอู้ ถาม
วันนี้เขาบังเอิญมาพักอยู่ที่วิลล่าบนภูเขา เมื่อออกมาเดินเล่นตอนเย็น และเห็นคนมุงกันเหมือนจะมีเรื่อง
เขาในฐานะเจ้าของ ป๋ายอวิ๋น ฮิลส์ รีสอร์ท จึงต้องเข้ามาดูว่าเกิดความขัดแย้งอะไรขึ้น
“ลุงเถียน ไอ้หนุ่มนี่กล้ามาขู่ผม...”
ติง เฉิงจื้อ ชี้ไปที่ เย่เฉิน พลางกล่าวฟ้องกับ เถียนอู้
เห็นดังนี้ ซู หนิงซวง เตรียมกดโทรหาพ่อของเธอ
เพื่อนร่วมชั้นของ ซู หลิงเอ๋อร์ ก็เดาว่าชายวัยกลางคนคนนี้ต้องเป็นบุคคลที่มีอำนาจน่ากลัว
ยิ่งตอนนี้มีคนใหญ่คนโตโผล่มาอีก
แถมเขาคนนี้ยังรู้จักกับ คุณชายติง ที่ว่านั่น
คราวนี้.. พวกเขาคงจบเห่แน่แล้ว
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เพื่อนร่วมชั้นหญิงของ ซู หลิงเอ๋อร์ หน้าซีดเผือด และร่างกายพวกเธอก็เริ่มสั่นไหวด้วยความกลัว
บรรดาลูกน้อง และพวกพ้องของ ติง เฉิงจื้อ ก็ยิ่งทำตัวหยิ่งผยอง อวดดีอย่างสุดๆ
ในขณะที่ทุกคนคิดว่า เถียนอู้ จะช่วย ติง เฉิงจื้อ สั่งสอน เย่เฉิน นั้น
สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปกลับทำให้ทุกคนต้องอ้าปากค้าง!
เถียนอู้ มองไปทางที่ ติง เฉิงจื้อ ชี้ไป แต่ยังไม่ทันที่ ติง เฉิงจื้อ จะพูดจบ เถียนอู้ กลับทิ้ง ติง เฉิงจื้อ และรีบตรงเข้าหา เย่เฉิน ทันที
“ประธานเย่ คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”
เถียนอู้ รีบเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า เย่เฉิน พร้อมกับพูดด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างยิ่ง
เห็นฉากนี้ ทุกคนในที่นั้นก็ถึงกับช็อกไปจนพูดอะไรไม่ออก!!!
นี่… นี่…
พระเจ้า!
ทุกคนต่างตกตะลึงกับการกระทำ และคำพูดของ เถียนอู้
เหตุใดบุคคลยิ่งใหญ่อย่าง บอสเถียน เมื่อไปยืนอยู่ข้างหน้า เย่เฉิน ถึงดูถ่อมตน และให้ความเคารพขนาดนี้ได้?!
