ตอนที่ 15 พลังอันไม่น่าเชื่อของกระทะเหล็ก
ตอนที่ 15 พลังอันไม่น่าเชื่อของกระทะเหล็ก
หากเป็นแบบนั้นจริง…
หากซ่งเจิงใช้กระทะเหล็กใบนี้ทุกครั้งที่ฆ่าซอมบี้ เขาก็จะได้รับน้ำยาวิวัฒนาการมาร้อยเปอร์เซ็นต์!
และถ้าเป็นแบบนั้นแล้วล่ะก็…เขาก็จะสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ได้อย่างรวดเร็วสินะ?
ในหัวของซ่งเจิงมีความคิดนี้เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน!
เช่นนั้น เขาก็สามารถฆ่าซอมบี้ แล้วได้ทั้งน้ำยาวิวัฒนาการและอาหารไปพร้อมๆกันน่ะสิ !
เปรียบได้กับการยิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัว!
แต่หากมีใครทราบว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่… คงจะต้องหาว่าเขาบ้าอย่างแน่นอน!
ในขณะที่คนอื่นๆกำลังพยายามหลบซ่อนตัวจากซอมบี้ที่อาจจะออกมาฆ่าพวกตน ไม่เหมือนดังเขาที่พร้อมจะพุ่งตัวเข้าหาพวกมันเพื่อเผด็จศึก ซ่งเจิงตัดสินใจแล้วว่าเขาจะต้องรีบแยกตัวออกจากกลุ่มของเฉินเฟิงโดยเร็วที่สุด
หากไม่ทำ เขาคงไม่สามารถได้รับน้ำยาวิวัฒนาการเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน แต่ว่าเขาจะต้องพาว่านหลูกับปู่ของเธอมาด้วย!
ถ้าหากทิ้งให้สองคนปู่กับหลานสาวอยู่ที่นี่ ก็มีแต่จะโดนคนอื่นกลั่นแกล้งอีกแน่นอน!
ซ่งเจิงทนไม่ได้ที่จะเห็นว่านหลูเป็นเช่นนั้น เหตุผลอีกประการคือเธอดูแลเขามาตลอดสองสามวันที่ผ่านมา และเขาต้องการจะบอกไปว่าตนเองเป็นผู้ชายของเธอ....
"ใช่แล้ว!" เสียงของเฉินเฟิงทำให้ซ่งเจิงตื่นจากภวังค์ อีกฝ่ายกล่าวต่อ
"ในเมื่อซ่งเจิงได้แสดงความสามารถให้พวกเราเห็นแล้ว อย่างนั้นพรุ่งนี้แกกับตู่หมิงและพวกอีกสองสามคนควรรีบไปซูเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่นอกเขตที่อยู่อาศัยดีไหม? เรามาถึงที่นี่ไม่ทันไร อาหารก็มีไม่พอแล้ว!"
เมื่อตู่หมิงได้ยินดังนั้นจึงเกิดเบ้ปากและบ่นพึมพำออกมา
"ใครจะอยากไปกับคนบ้าแบบเจ้านี่ ไม่แน่ว่าอาจจะต้องตายตั้งแต่ยังไม่ถึงซูเปอร์ด้วยซ้ำ"
ตอนแรกที่ซ่งเจิงคิดว่าจะพูดเรื่องการแยกตัวออกมาจากเฉินเฟิงอย่างไรดีนั้น ดูเหมือนว่าหน้าที่ใหม่ของเขาจะเป็นทางออกที่ดีทางหนึ่ง
พอดีเลย!
แต่เมื่อได้ยินตู่หมิงพูดแบบนั้นขึ้นมา ชายหนุ่มก็เกิดความโมโหจนพูดออกมาว่า
“ฉันเหมือนคนบ้า? เมื่อกี้นายทำอะไร? สมองนายมันก็ไม่มีเหมือนซอมบี้ตัวเมื่อครู่! เรื่องของว่านหลูฉันยังไม่ได้สะสางให้เรียบร้อย ไว้จบเรื่องนี้แล้วก็รอฉันก่อนเถอะ!”
ตู่หมิงรีบสวนกลับทันที
"คิดหรือว่าฉันจะกลัวคนบ้าอย่างแก? อย่าคิดว่าฆ่าซอมบี้ได้ไม่กี่ตัวแล้วจะมากร่างแถวนี้ได้นะ ก่อนหน้านี้ที่ฉันฆ่าซอมบี้ได้ แกไปมุดหัวอยู่ที่ไหนกันล่ะ?" พูดจบตู่หมิงก็ถกแขนเสื้อขึ้นพร้อมกับกำหมัดแน่นเตรียมจะพุ่งเข้าไปหาชายหนุ่ม แต่ซ่งเจิงก็ไม่ยอมเช่นกัน โดยเขารีบยกกระทะเหล็กในมือขึ้นมาทันที!
"พอได้แล้ว" เฉินเฟิงตะโกนออกมาเสียงดัง "ตู่หมิงนายจะทะเลาะกับเขาไปทำไม ? มีเรื่องอะไรมาหาฉันนี่! นายจะรังแกเด็กใหม่ทำไม? ไม่ละอายใจบ้างหรือไง?!" ตู่หมิงหดคอลงทันที
บรรดาสมาชิกในทีมสำรวจ เขาไม่เคยกลัวใครแม้สักคนเดียว แต่จะกลัวก็เพียงหัวหน้าทีมเฉินเฟิงเท่านั้น เพราะเขาคนนี้ได้น้ำยาวิวัฒนาการถึงหกครั้งแล้ว แม้จะได้น้ำยาจากซอมบี้ระดับต่ำที่สุดก็ตาม
เมื่อเทียบกับตู่หมิงแล้ว เขายังไม่เคยได้รับน้ำยาวิวัฒนาการเลยสักครั้งเดียว แต่เพื่อเป็นการรักษาหน้าของตัวเองไว้ จึงหันไปพูดกับซ่งเจิงว่า
“ไอ้หนู! วันนี้เพราะเห็นแก่หัวหน้าหรอกนะ! ถึงตอนนี้แยกย้าย แต่ฉันจะจำความเกลียดชังที่มีต่อแกเอาไว้ พรุ่งนี้เราจะได้เห็นดีกันแน่!”
เช้าวันถัดมาทุกคนเตรียมพร้อมที่จะออกเดินทางกันอีกครั้ง และก่อนออกเดินทางหัวหน้าได้เน้นย้ำอีกครั้ง
"เรื่องอาหาร พวกเราจะหารือกันอีกครั้งหนึ่ง แต่จะต้องไม่ทำให้ภารกิจล้มเหลว! เนื่องจากทุกครั้งที่ล้มเหลว พ่อเเม่พี่น้องของเราจะต้องเสียใจ! หวังว่าพวกนายจะกลับมาในสภาพครบสามสิบสองทุกคนนะ"
รองหัวหน้ากุ้ยลูบผมตัวเองพลางพูดออกมา
"พวกนายต่างก็เป็นพี่น้องของฉัน พวกนายจะต้องรอดกลับมาให้ได้"
ตู่หมิง ซ่งเจิงและคนอื่นๆออกเดินทางกันไปแล้ว เนื่องจากพวกซอมบี้ที่อยู่บริเวณเขตที่พักอาศัยได้ถูกกวาดล้างไปจนหมดสิ้น ทำให้พวกเขาไปถึงซูเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่นอกเขตอาศัยได้อย่างรวดเร็ว
ผู้รอดชีวิตที่อยู่นอกเขตเมืองไม่ได้มีเพียงพวกเขา ดังนั้นซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งนี้จึงถูกคนอื่นมาปล้นข้าวของหรืออาหารไปหมดแล้ว ทำให้ตอนนี้มันเหลือน้อยเต็มที! แต่หากค้นหาให้ละเอียดอาจจะยังพบเจอของดีหลงเหลืออยู่บ้าง
ในตอนที่ซ่งเจิงเดินเข้ามาด้านในซูเปอร์มาเก็ต ทุกคนต่างสัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันน่าขยะแขยงทันที ขณะที่ตู่หมิงยกมือโบกปัดไปมาก่อนจะพูดขึ้นว่า
"รีบหาอาหารเถอะ เราจะได้รีบออกจากที่บ้าๆนี่สักที… เสี่ยวโจวกับเหล่ากัว! พวกนายไปที่ล็อคอาหารเลย รีบไปเร็วเข้า! อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันที่ประตูทางเข้า! ส่วนซ่งเจิงกับฉันจะไปที่คลังเก็บของเอง!" หลังจากพูดจบเขาก็เดินไปยังคลังเก็บของอย่างไม่สนใจอะไรอีก
คลังเก็บของ! เป็นไปตามชื่อของมัน!
ในซูเปอร์มาเก็ตนี้ พวกอาหารจะต้องถูกเก็บเอาไว้ข้างในอย่างแน่นอน!
เมื่อเดินตามทางไปจะพบว่ามีชิ้นส่วนของสินค้าและพัสดุวางระเกะระกะอยู่เต็มไปหมด ดังนั้นซ่งเจิงจึงเลือกหยิบเอาของดีๆทั้งหมดยัดลงกระเป๋าเป้ที่ตัวเองสะพายมาด้วยอย่างไม่เกรงใจทันที!
สำหรับตู่หมิงนั้นไม่ได้สนใจอะไร ดูเหมือนว่าหน้าที่นี้จะตกเป็นของซ่งเจิงไปโดยปริยาย
ตู่หมิงเดินชิดเข้าด้านช้ายของคลังสินค้าอย่างระมัดระวัง ก่อนจะพูดขึ้นมาเสียงเบาว่า
"ซ่งเจิง นายไปทางขวา แล้วเรามาเจอกันตรงนี้" ซ่งเจิงถือกระทะในมือแน่นพร้อมเดินไปทางด้านขวาที่มืดมิด ส่วนในมือของตู่หมิงนั้นถือมีดสปาต้าเอาไว้ โดยเขาเดินตามเสียงของซอมบี้ไป
ระหว่างนั้นเขาก็หยิบของติดไม้ติดมือมาไม่น้อย ที่เขาทำแบบนี้ก็เพราะว่าอยากจะยืมมือของซอมบี้ในการฆ่าซ่งเจิง!
เพราะตอนนี้ยังมีคนอีกสองคนที่อยู่บริเวณชั้นเก็บของด้านนอก ดังนั้นหากพวกเขาไม่ได้ยินเสียงอะไร และซ่งเจิงถูกฆ่าตาย นั่นจะทำให้เขาไม่ถูกสงสัย!
ทันใดนั้น! เสียงหายใจต่ำก็ดังขึ้น ความสนใจของตู่หมิงถูกหันเหโดยทันที
สวรรค์โปรด! ซอมบี้ระดับต่ำสุดหกตัว! พอดีเลย! ฉันจะขอยืมมือพวกแกหน่อยก็แล้วกัน ฆ่าไอ้ซ่งเจิงซะ! ตู่หมิงหยิบแอปเปิ้ลที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาและขว้างออกไป ส่งผลให้พวกซอมบี้ไร้สมองทั้งหกตัวมองตามเสียงนั้นไปทันที!
ดวงตาของมันเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดราวกับสัตว์ที่เห็นอาหารหลังหิวโหยมาหลายวัน! พวกมันวิ่งกระโจนออกไปในทันที ขณะที่ตู่หมิงรีบร้องตะโกนออกมา
"ซอมบี้!"
กลุ่มซอมบี้วิ่งไปทางซ่งเจิงที่อยู่ทางขวา ในตอนนั้นซ่งเจิงก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนเช่นกันจึงหันกลับไปดูทันทีพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากัน
พวกมันโผล่ออกมาแล้ว? เราเดินเข้ามายังไม่ถึงสองนาทีเลยนะ แถมเสียงของมันก็ใกล้เข้ามาแล้วด้วย! เขาครุ่นคิดและกระชับกระทะในมือให้แน่นขึ้น
"อ๊าก! ซ่งเจิง ช่วยด้วย !" ตู่หมิงมองตรงไปยังชายหนุ่มและพบว่าท่าทางของซ่งเจิงดูหวาดกลัวอยู่ไม่น้อย มันถึงขั้นทำตู่หมิงรู้สึกยินดี
ฉันบอกแล้วว่าแกน่ะมือใหม่ มันกลัวซอมบี้จนกลายเป็นแบบนี้ไปเลย! สมน้ำหน้า! กล้ามายั่วโมโหฉันดีนัก!
ตู่หมิงคงคิดไม่ถึงว่าที่ซ่งเจิงมีท่าทีตื่นตระหนกไม่ใช่เพราะเขาตกใจกลัว แต่ซ่งเจิงคิดว่าตู่หมิงน่าจะดึงดูดซอมบี้ได้มากกว่านี้สักหน่อย เพราะมีเพียงหกตัวเท่านั้น ซ่งเจิงรู้สึกไม่พอใจกับจำนวนที่น้อยนิดเช่นนี้
ซอมบี้เหล่านี้เมื่อนำไปเปลี่ยนเป็นอาหารยังไม่สามารถเลี้ยงเขากับว่านหลูและปู่ของเธอได้อย่างเพียงพอในหนึ่งวันด้วยซ้ำ!
ซ่งเจิงยกกระทะขึ้นมาพร้อมทุบลงไปที่หัวของซอมบี้โดยตรง
"ปัง"
เสียงกระทะกระแทกหัวซอมบี้ดังขึ้น ส่วนหัวของมันถึงขั้นหลุดกระเด็น
[ติง!] ในหัวของเขาได้ยินแต่เสียงกระทะทุบซอมบี้
[ได้รับน้ำยาวิวัฒนาการเพิ่มขึ้น!]
จากนั้นไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหน ที่ซ่งเจิงเดินเข้าไปชนกับตู่หมิงอย่างจงใจ! ทำให้ร่างของตู่หมิงกระเด็นไปอยู่ด้านข้างซอมบี้!
ส่วนบรรดาซอมบี้ที่อยู่ใกล้เคียง พวกมันพุ่งตัวเข้าหาตู่หมิงพร้อมกัดเขาเข้าเต็มปาก!
ซ่งเจิงเข้าใจแล้ว! โลกนี้ไม่มีกฎเกณฑ์ทางสังคมเหมือนโลกก่อน! ที่นี่ไม่มีกฎหมาย!
พลัง อาหาร และอาวุธเท่านั้นที่จะทำให้อยู่รอดในโลกใบนี้ได้!
เมื่อชายหนุ่มทราบว่าตู่หมิงคิดจะฆ่าตนเอง เขาจึงตัดสินใจที่จะฆ่าตู่หมิงเช่นกัน
ผ่านไปเพียงเสี้ยววินาทีเสียงร้องของตู่หมิงดังขึ้นพร้อมพยายามต่อสู้อย่างสุดความสามารถ แต่เขาก็ยังโดนซอมบี้กัดเข้าไปที่คออยู่ดี จนทำให้เลือดไหลเจิ่งนองออกมาอย่างชวนตื่นตระหนก
เมื่อตู่หมิงใช้มีดฟันร่างกายของซอมบี้ไปนับสิบครั้งจนมันตายไปแล้ว เขาก็เงยหน้าขึ้นมองไปยังซ่งเจิง
“แกทำให้พวกพ้องต้องกลายเป็นซอมบี้ จงตายอยู่ที่นี่ด้วยกัน!”
ตอนนั้นเองที่เสี่ยวโจวกับเหล่ากัวเข้ามาถึงที่เกิดเหตุพอดี ก่อนหน้านี้ในตอนที่กำลังวุ่นวายกับการรวบรวมอาหารอยู่นั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงการต่อสู้ดังขึ้น ทั้งสองคนจึงรีบมาที่นี่ทันที!
"ตู่หมิง นายคิดจะทำอะไร? นายจะฆ่าเพื่อนร่วมทีมอย่างนั้นเหรอ? นายไม่กลัวว่ากลับไปแล้วจะโดนหัวหน้าทำโทษหรือยังไง? หากนายคิดจะทำอะไรซ่งเจิงล่ะก็ พวกฉันจะฆ่านายทันที!"
