ตอนที่ 130 หีบแห่งความโกลาหลที่แตกร้าว (อ่านฟรี 20/01/2568)
“ไอ้หีบไม้เก่า ๆ นั่นอะนะ ?” เย่ซีกล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย
ดูยังไงมันก็ไม่เห็นจะเหมือนมอนสเตอร์หรือสัตว์ประหลาดตรงไหน หรือจะเป็นทำนองแบบหีบมีชีวิตอะไรแบบนั้นกันนะ ?
“เอาตรง ๆ พวกเราก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะจนตอนนี้ก็ยังไม่มีใครเดินไปถึงกล่องไม้นั่นได้เลย” หลวงจีนหัวโล้นตอบกลับมาพลางจ้องไปยังด้านหน้าด้วยความเคร่งเครียด
“หมายความว่ายังไงที่ว่าไม่มีใครไปถึงได้ ? มันก็แค่ทางโล่ง ๆ ไม่มีอะไรสักอย่างนิ” เย่ซีถามต่อด้วยความไม่เข้าใจ หรือมันจะมีกับดักอยู่ ?
“มันมีด่านทดสอบอยู่ค่ะ เลยทำให้ไม่เคยมีใครเจอหน้าบอสมอนสเตอร์จริง ๆ สักที เพียงแค่รู้จากหน้าต่างตรวจสอบว่าสิ่งนั้นคือบอสของดันเจี้ยนแห่งนี้ก็เท่านั้น” หญิงสาวที่มีพลังเวทย์สี่ธาตุอธิบายให้ฟัง
แล้วผู้จุติพลังออร่าสีขาวทั้งสี่คนก็พลัดกันเล่าถึงประสบการณ์ภายในดันเจี้ยนแห่งนี้ให้กับเย่ซีได้ฟัง ความจริงแล้วมอนสเตอร์ทั้งหมดภายในดันเจี้ยนแห่งนี้ไม่นับว่าเกินมือผู้จุติพลังออร่าสีขาวเลยสักนิด แต่สิ่งที่ทำให้ดันเจี้ยนนี้ไม่ถูกเคลียร์เสียทีก็คือบอสดันเจี้ยนในห้องนี้นั่นเอง
นอกจากสิ่งที่หน้าต่างตรวจสอบบอกว่าหีบไม้คือบอสดันเจี้ยนแล้วนั้น ก็ไร้ซึ่งคำไบ้อื่นใดไม่แต่นิดเดียว ก่อนหน้านี้หลายครั้งพวกเขาเลยพยายามที่จะเดินไปยังหีบไม้นั้นให้ได้
แต่ปรากฏว่าเมื่อเดินเข้าไปได้สักระยะหนึ่งจะมีมอนสเตอร์ที่แปลกประหลาดโผล่ออกมาขัดขวาง มอนสเตอร์เหล่านั้นมีพลังบางอย่างที่ไม่ใช่เวทมนตร์ มันเป็นพลังที่สามารถหักล้างกับพลังเวทมนตร์ได้ไม่ยาก แถมความแข็งแกร่งของมอนสเตอร์เหล่านั้นยังมากกว่ามอนสเตอร์อื่น ๆ จนเทียบไม่ติด
“พลังบางอย่างงั้นรึ ? มันเป็นแบบไหนล่ะ พอจะอธิบายได้ไหม” เย่ซีกล่าวถามด้วยความสนใจ เขามีลางสังหรณ์ว่าพลังที่ว่าน่าจะเป็นพลังจากมิติอื่นเป็นแน่ เพราะในโลกนี้ทุกสิ่งล้วนมีแต่พลังเวทมนตร์ ไม่มีพลังแบบอื่น
“มันค่อนข้างอธิบายยากเหมือนกันค่ะ มันไม่ใช่พลังเวทมนตร์แน่ ๆ แต่ก็มีความรู้สึกว่าค่อนข้างจะคล้ายคลึงกัน เพียงแต่พลังของมอนสเตอร์เหล่านั้นมันเหมือนจะเป็นพลังที่เหนือกว่าพลังเวทมนตร์ค่ะ” หญิงสาวที่มีพลังในการรักษาพยายามจะอธิบาย แต่มันก็ยากที่จะเข้าใจอยู่ดี
[“ตรวจสอบ!”]
[หีบแห่งความโกลาหล (แตกร้าว)
รายละเอียด : เป็นหีบที่บรรจุพลังงานของความโกลาหลเอาไว้ ถึงแม้จะเป็นเพียงพลังงานแค่เศษเสี้ยวแต่ก็สร้างอันตรายให้กับมิติได้ ด้วยรอยแตกร้าวจากตัวหีบทำให้พลังงานบางส่วนรั่วไหลออกมา
หมายเหตุ : ไม่ใช่สิ่งของจากมิตินี้แต่แรกเริ่ม]
‘บางทีมอนสเตอร์ที่คนเหล่านี้พบเจอน่าจะมีสาเหตมาจากความโกลาหลที่ว่าสินะ’ ชายหนุ่มคิดถึงความน่าจะเป็นอยู่ในใจ ถึงจะไม่เข้าใจว่าความโกลาหลที่ว่าคืออะไรก็ตาม
“งั้นลองฝ่าเข้าไปกันเถอะ! รบกวนพวกเจ้านำทางจะได้หรือไม่ ?” เย่ซีกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม
กับบางสิ่งที่ไม่ทราบที่มาเช่นนี้เขาไม่ยินดีที่จะเป็นคนแรกที่เข้าไปเผชิญหน้าอย่างแน่นอน อีกอย่างคนเหล่านี้บอกว่าเคยมาแล้วมากกว่าหนึ่งครั้งแต่ก็รอดกลับไปได้ตลอด แสดงว่าพวกเขาต้องมีประสบการณ์มาบ้าง ดังนั้นการให้พวกเขานำหน้าไปก็คงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
“ไม่มีปัญหา เช่นนั้นทุกคนจัดขบวนเตรียมปะทะ! มอนสเตอร์จะปรากฏหลังจากเราเดินเขาไปได้หนึ่งร้อยเมตร!” ชายผมม่วงที่มีพลังสายฟ้ากล่าวออกมาก่อนจะชักดาบเตรียมปะทะ
ผู้จุติทุกคนตั้งแถวโดยให้อาชีพที่ต่อสู้ระยะประชิดอยู่แนวหน้า ส่วนอาชีพระยะไกลและสายสนับสนุนจะอยู่ที่ด้านหลังร่วมกับเย่ซี พวกเขาเดินหน้าเข้าสู่การปะทะอย่างไม่หวาดกลัว!
ครึ่งหลัง
“พวกมันมาแล้ว! ฆ่ามัน!” ชายผมม่วงชูดาบขึ้นก่อนจะเรียกใช้สายฟ้าของเขาออกมาปกคลุมดาบเอาไว้ สายฟ้าสีม่วงดูอันตรายไหลเวียนไปมารอบดาบเล่มนั้น
ผู้จุติพลังคนอื่นก็ไม่น้อยหน้า พวกเขาเรียกอาวุธพร้อมความสามารถของตนเองออกมาอย่างเต็มที่ ไม่มีการประมาทแม้แต่น้อย
“เพลิงรุ่งโรจน์!” หญิงสาวผู้จุติออร่าสีขาวที่มีพลังควบคุมธาตุทั้งสี่เรียกใช้ความสามารถที่เธอคิดค้นขึ้นเองออกมา ทันทีที่เธอเรียกใช้ความสามารถเสร็จ อาวุธของผู้จุติพลังทุกคนก็เกิดเปลวเพลิงสีแดงส้มขึ้นปกคลุมเอาไว้ มันทำให้อาวุธของพวกเขามีพลังของธาตุไฟแฝงเอาไว้
เหล่าผู้จุติพลังพุ่งเข้าหามอนสเตอร์ที่มีรูปร่างเหมือนสัตว์ร้ายมากมายอย่างไม่หวาดเกรง มอนสเตอร์เหล่านั้นมีสีดำสนิท มองแล้วเหมือนว่ามันถูกสร้างขึ้นจากพลังงานบางอย่างมากกว่าจะเป็นมอนสเตอร์แบบปกติ
อาวุธ ความสามารถ ไอเท็มต่าง ๆ ถูกเรียกใช้อย่างไม่มีกั๊ก แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็สร้างความเสียหายได้น้อยมากจนน่ากังวล
“เหมือนโจมตีใส่อากาศเลยแหะ” เย่ซีที่มองดูอยู่กล่าวออกมาหลังจากเขาวิเคราะห์การต่อสู้ได้สักพัก
ชายหนุ่มมองเห็นว่าทุกครั้งที่อาวุธหรือพลังใด ๆ จะโจมตีถูกมอนสเตอร์เหล่านั้น มันจะมีพลังงานแปลก ๆ ออกมาป้องกันเอาไว้ได้เกือบทั้งหมด ทำให้การโจมตีทั้งหลายเกือบจะเรียกได้ว่าไร้ผลโดยสิ้นเชิง มีเพียงความเสียหายทางกายภาพจากอาวุธเท่านั้นที่พอจะสร้างรอยฉีกขาดให้กับร่างกายของมอนสเตอร์เหล่านั้นได้
แน่นอนว่าถ้าเป็นผู้อื่นก็คงแยกไม่ออกหรอกว่าความเสียหายที่ทำได้มันมาจากอะไร แต่สำหรับเย่ซีที่มีนัยน์ตามังกรเทพมายา เขาสามารถมองทะลุสิ่งเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย
“ข้าช่วยเอง!” เย่ซีที่มั่นใจแล้วว่ามอนสเตอร์เหล่านี้อ่อนแอกว่าตนเอง เขาจึงพุ่งเข้าหาพวกมันด้วยท่าทางน่าเกรงขาม
“มาได้สักทีนะ!” ชายหัวโล้นกล่าวออกมาด้วยเสียงอันดัง
ผู้จุติพลังคนอื่น ๆ ก็เหลือบมองมายังชายหนุ่มในชุดคลุมโบราณอย่างมีความหวัง ตลอดการเดินทางพวกเขาย่อมได้รับรู้อยู่แล้วว่าใครคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มนี้ ดังนั้นเมื่อชายหนุ่มคนนี้เคลื่อนไหวจึงทำให้พวกเขาเกิดความมั่นใจขึ้นมาในทันที
และก็เป็นดังที่ทุกคนคาดคิด เพียงหมัดและเท้าของเย่ซีก็สามารถกำจัดมอนสเตอร์ที่แสนร้ายกาจได้อย่างง่ายดาย ทุกหมัดของเขาสร้างรอยยุบอันน่ากลัว ทุกบาทาผ่าแยกร่างของพวกมัน
“แบบนี้ค่อยสบายขึ้นหน่อย! พวกเราอย่าให้เขาต้องผิดหวัง ลุย!” ชายหัวม่วงกล่าวออกมาก่อนจะเข้าฟาดฟันมอนสเตอร์ที่มีรูปร่างเหมือนปูยักษ์ในทันที
เขาใช้สายฟ้าเร่งความเร็วของเพลงดาบจนถึงขีดสุด แม้แต่ละดาบจะสร้างความเสียหายได้ไม่มากนัก แต่เมื่อเขาฟาดมันไปสักร้อยทีก็สามารถตัดร่างกายของมอนสเตอร์ตัวนั้นได้เช่นกัน!
ระยะห่างระหว่างประตูกับหีบไม้ใบนั้นอยู่ที่ประมาณหนึ่งกิโลเมตร และจากการคาดเดาของผู้จุติพลังที่เคยเข้ามายังที่แห่งนี้ แม้พวกเขาจะเคยฝ่าไปได้ไกลสุดที่ 400 เมตรก็ตาม แต่พวกเขาก็คิดว่ามันจะมีมอนสเตอร์โผล่ออกมาทุก 100 เมตรอย่างแน่นอน! และยิ่งลึกเข้าไปมอนสเตอร์เหล่านั้นก็ยิ่งแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นอีกด้วย!
...
“ถึง 900 เมตรแล้ว! ไม่คิดเลยว่าพวกเราจะมาได้ไกลขนาดนี้” ชายหัวม่วงกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น แม้จะเหนื่อยล้าแต่เขาก็พร้อมจะสู้ต่อไป!
ต้องบอกก่อนว่าต่อให้เป็นผู้จุติพลังออร่าสีขาวเช่นพวกเขา การกำจัดมอนสเตอร์ตั้งแต่ระยะทาง 500 เมตรเป็นต้นไปก็นับว่ายากลำบากเป็นอย่างยิ่ง โชคดีที่ชายหนุ่มในชุดคลุมจีนโบราณสามารถกำจัดพวกมันไปได้เกือบทั้งหมด!
ครืนนนนน ตึง!
แต่แล้วขณะที่เหล่าผู้จุติพลังกำลังดีใจกันอยู่นั่นเอง พวกเขาก็ได้ยินเสียงดังสนั่นพร้อมกับพื้นที่สั่นไหวอย่างรุนแรง ในคราวนี้ไม่มีมอนสเตอร์อันแปลกประหลาด พลังงานอันน่ากลัว หรือมอนสเตอร์ยักษ์ใหญ่อันใด
มีเพียงขาข้างหนึ่งที่ตกลงมาจากท้องฟ้าอย่างรุนแรง! ขาข้างนั้นมีความสูงอย่างน้อยก็คงหนึ่งร้อยเมตรเห็นจะได้! พวกเขาเงยหน้ามองขึ้นไปก็พบเข้ากับร่างของนักรบในชุดเกราะยุคโบราณสีดำสนิทตนหนึ่ง มันแบกขวานที่ยาวกว่าตัวเกือบสองเท่าเอาไว้!
ยังไม่ทันที่ทุกคนจะตั้งตัวได้ มันก็เหวี่ยงขวางเล่มนั้นลงมาอย่างแรงเสียแล้ว!!
