35

อีกด้านหนึ่ง ที่บ้านของนารูโตะ

นารูโตะนั่งอยู่บนเก้าอี้และดูแผงข้อมูลของตัวเองด้วยความดีใจ

วันนี้โชคดีมาก ครั้งแรกที่จับฉลากสองในสามรางวัลเป็นที่น่าพอใจ

สามรางวัลนั้นคือ เลือดชาวไซย่าจำนวน 10 หยด, พื้นที่ส่วนตัว 5 ลูกบาศก์เมตร และกิ๊บติดผมของเรม

กิ๊บติดผมของเรมนั้นไม่สำคัญ แต่สองอย่างแรกนั้นดีมาก โดยเฉพาะเลือดชาวไซย่าที่เป็นผลตอบแทนที่ยอดเยี่ยม

"ยังมีค่าประสบการณ์ 100 จุด จะจับฉลากต่อดีไหม?"

นารูโตะรู้สึกอยากลองอีก แต่คิดไปคิดมา เขาตัดสินใจจะจับฉลากใหม่พรุ่งนี้

เพราะครั้งล่าสุดได้กิ๊บติดผมที่ไม่ได้ช่วยเพิ่มพลังอะไร ถ้าได้ของแบบนี้อีกคงเป็นการเสียเปล่า

ดังนั้นนารูโตะจึงตัดสินใจแลกค่าประสบการณ์ที่เหลือเป็นเลือดชาวไซย่าแทน

【ติ๊ง! ใช้ 100 จุดประสบการณ์ แลกเลือดชาวไซย่า 10 หยดสำเร็จ】

กระแสอุ่นไหลผ่านร่างกาย นารูโตะรู้สึกถึงพลังที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนยิ้มออกมา เขาแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง

ติ๊ง!

นารูโตะ: ลูกครึ่งชาวไซย่า

เลือด: 16%

ความสามารถ: พื้นที่ส่วนตัว 5 ลูกบาศก์เมตร, วิชานินจาเงาพันร่าง, ลูกพลัง, คลื่นพลังเต่า...

ค่าประสบการณ์: 3

"เลือดถึง 16% แล้ว เป็นการพัฒนาที่ดีทีเดียว ลองใช้พื้นที่ส่วนตัวดูบ้างดีกว่า"

นารูโตะพึมพำแล้วหลับตาลง ในไม่ช้าพื้นที่ปิดล้อมก็ปรากฏในจิตสำนึกของเขา ภายในพื้นที่นั้นว่างเปล่าแต่มีพื้นที่กว้างพอที่จะใส่ของได้มากมาย

นารูโตะยกมือขวาขึ้น หยิบม้วนคัมภีร์นินจาที่อยู่ข้างๆ และในพริบตาต่อมาม้วนคัมภีร์ก็ปรากฏในพื้นที่นั้น วางไว้ที่มุมตามความตั้งใจของเขา

"เป็นพื้นที่ที่ดีมาก สะดวกจริงๆ"

นารูโตะพูดพลางนำของจำนวนมากในบ้านเข้าพื้นที่ส่วนตัว โดยเฉพาะของสำคัญๆ เขาไม่เหลืออะไรไว้เลย

ทำทุกอย่างเสร็จแล้ว นารูโตะแบ่งร่างเงาไว้ฝึกในบ้าน ส่วนตัวเขาออกไปหาเก็บค่าประสบการณ์

ในโคโนฮะยังมีคนอีกมากที่มีค่าประสบการณ์ แต่พวกเขาไม่สำคัญมากนัก ทำให้ลูกบอลประสบการณ์มีขนาดเล็ก

นารูโตะสแกนทั่วโคโนฮะ พบว่าหลายคนออกไปทำภารกิจและยังไม่กลับมา มีเป้าหมายเหลือเพียงไม่กี่คน เช่น ยามะเฝ้าประตูสองคน, โคโนฮะมารุและเพื่อนสองคนของเขา, และเอบิสึ

คนเหล่านี้ยังอยู่ในโคโนฮะ แต่โคโนฮะมารุเพิ่งถูกดูดซับค่าประสบการณ์ไป นารูโตะจึงเลือกเพื่อนสองคนของโคโนฮะมารุ คือ อูด้งและโมเอกะ

“พวกเขาสามคนอยู่ที่สนามฝึกที่ 5 ไปดูกันหน่อย โอ๊ะ? เด็กผู้หญิงคนนั้นคือใคร...” นารูโตะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ก้าวเดินไปยังสนามฝึกที่ 5

สนามฝึกที่ 5

โคโนฮะมารุและเพื่อนสองคนกำลังมุงดูเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังวาดภาพ และในไม่ช้าภาพของสำนักงานโฮคาเงะก็เสร็จสิ้น

“พี่สาว พี่วาดภาพได้เหมือนจริงมาก” โมเอกะชมด้วยความทึ่ง

“ใช่ มันเหมือนจริงมาก ในบรรดาภาพที่ฉันเคยเห็น พี่วาดได้ดีที่สุดเลย” โคโนฮะมารุเห็นด้วยและพยักหน้า แต่เด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ได้สนใจเขาและวาดภาพต่อไป

ท่าทีและการเมินเฉยนี้ทำให้โคโนฮะมารุหงุดหงิด

เขาเป็นหลานของโฮคาเงะรุ่นที่สาม หลายคนมักจะสุภาพกับเขา แต่ตอนนี้เขาถูกเมินเฉย ทำให้เขาไม่รู้จะพูดอะไร

“โคโนฮะมารุ เราไปกันเถอะ พี่สาวคนนี้น่าจะเป็นใบ้ ฉันเห็นหลายคนพูดกับเธอแต่เธอไม่เคยตอบกลับ” อูด้งพูดพร้อมกับน้ำมูกไหล ดูซื่อๆ

“ใบ้เหรอ? เป็นอย่างนี้นี่เอง”

โคโนฮะมารุพยักหน้าและพูดว่า “ไปกันเถอะ เราไปเล่นที่อื่น”

พูดจบเขาหันหลังเตรียมจะจากไป แต่ทันใดนั้นเขาก็หยุดนิ่ง

โมเอกะและอูด้งเห็นท่าทางของโคโนฮะมารุ ก็รู้สึกสงสัย และเมื่อหันไปมองด้านหลังก็พบว่ามีคนกำลังเดินมา

การมีคนมาที่นี่ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ทำไมโคโนฮะมารุถึงมีปฏิกิริยาแบบนั้น มันดูแปลกๆ

“โคโนฮะมารุ นายเป็นอะไร?” โมเอกะถามด้วยความสงสัย

“ไม่มีอะไร คนที่เดินมาคือนารูโตะ นายอย่าไปยุ่งกับเขา เขาตีเจ็บมาก” โคโนฮะมารุอธิบายอย่างรวดเร็ว

“ตีเจ็บ? นายเคยโดนตีเหรอ นายเป็นหลานของโฮคาเงะรุ่นที่สาม ใครกล้าตีนาย?” โมเอกะไม่อยากเชื่อ

“ใช่ พี่นารูโตะเป็นคนพิเศษ เขาบอกว่าเขาชอบคุยกับคน ถ้าใครไม่ยอมคุย...”

โคโนฮะมารุพูดไม่ออกและจับก้นตัวเอง นึกถึงวันที่ถูกเตะลอยไป

ตึก ตึก ตึก!

เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา และไม่นานนารูโตะก็มาถึงตรงหน้าพวกเขา

“พะ พี่นารูโตะ” โคโนฮะมารุทักทายด้วยความเคารพ

“อืม กำลังทำอะไรอยู่?” นารูโตะถาม

“กำลังดูพี่สาวคนนี้วาดภาพครับ”

โคโนฮะมารุชี้ไปที่เด็กผู้หญิง “พี่สาวคนนี้วาดภาพเก่งมาก เป็นคนที่วาดภาพเหมือนที่สุดที่ผมเคยเห็น น่าเสียดายที่เธอเป็นใบ้”

“ใบ้?”

นารูโตะเลิกคิ้ว เขารู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใบ้แน่นอน

เธอชื่อคุรามะ ยาคุโมะ เป็นอัจฉริยะด้านวิชาภาพลวงตา ความสามารถของเธอสุดยอดมาก เช่น การสร้างโลกภาพลวงตา

และทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโลกภาพลวงตา ถ้าเธอต้องการก็สามารถทำให้กลายเป็นจริงได้

ในเนื้อเรื่องเดิม เธอเคยใช้ภาพลวงตาทำลายสำนักงานโฮคาเงะ และแม้ว่าตอนนี้ยังไม่ถึงเวลานั้น แต่การที่คุรามะ ยาคุโมะนั่งวาดภาพอยู่ที่นี่ แสดงว่าเธอยังคงมีความเกลียดชังต่อโฮคาเงะรุ่นที่สาม

แน่นอน

นารูโตะมาเพื่อเก็บค่าประสบการณ์จากเธอ และยังอยากรู้เรื่องวิชาภาพลวงตาของเธอด้วย

แต่เด็กผู้หญิงคนนี้ปิดตัวเองจากผู้อื่น แทบไม่พูดคุยกับใคร แม้แต่กับครูของเธออย่างคุเรไน

ดังนั้นการจะสื่อสารกับเธอเพื่อเก็บค่าประสบการณ์จึงเป็นเรื่องยุ่งยาก แต่สำหรับนารูโตะ มันไม่ใช่ปัญหา

นารูโตะยิ้มเล็กน้อยและนั่งลงข้างคุรามะ ยาคุโมะ ทันใดนั้นกระดานวาดภาพและพู่กันก็ปรากฏในมือเขา และเขาเริ่มวาดภาพ

เสียงพู่กันลากไปบนกระดานดังขึ้น ในท้องฟ้าสดใส นารูโตะเริ่มวาดภาพในรูปแบบใหม่

นั่นคือภาพวาด 3D

เป็นภาพวาดที่มีความลึกเหมือนจริงมาก ทำให้ดูเหมือนของจริง

ผลของภาพวาด 3D นั้นน่าทึ่งมาก ผู้คนที่เห็นจะคิดว่ามันเป็นของจริง และวิธีการวาดนี้จะให้ผลที่คาดไม่ถึง

ดังนั้นนารูโตะจึงไม่พูดอะไร เพียงแค่เริ่มวาดภาพ และเขาวาดภาพของคุรามะ ยาคุโมะ

ข้างๆ

คุรามะ ยาคุโมะยังคงวาดภาพของเธอต่อไป แม้ว่าจะมีคนอยู่ข้างๆ เธอก็ไม่สนใจ

แต่ในไม่ช้า เธอก็ได้ยินเสียงอุทานจากเด็กๆ ข้างๆ

จากนั้นเธอเห็นว่าเด็กสามคนที่เคยดูภาพของเธอตอนนี้กำลังมองภาพวาดของนารูโตะด้วยความตกตะลึง

ผลลัพธ์นี้ทำให้คุรามะ ยาคุโมะรู้สึกแปลก

ก่อนหน้านี้เธอได้รับคำชมมากมายจากเด็กสามคนนี้ แต่ไม่มีครั้งไหนที่พวกเขาทำหน้าตกตะลึงแบบนี้ มันก็แค่ภาพวาด ทำไมพวกเขาถึงตะลึงขนาดนี้

ด้วยความสงสัยและไม่เชื่อ คุรามะ ยาคุโมะหันไปดูภาพวาดของนารูโตะ และในทันใดเธอก็ตกตะลึง

“นี่...นี่ฉันเหรอ?”

คุรามะ ยาคุโมะมองภาพวาดด้วยความไม่เชื่อ ภาพตัวเธอขนาดเล็กที่ยืนอยู่กลางภาพเหมือนจริงมากๆ

ภาพวาดที่น่าอัศจรรย์นี้ทำให้เธอตกตะลึง และคำว่า 'ตะลึงพรึงเพริด' ก็ไม่เกินจริง

สำหรับคนที่ไม่เคยเห็นภาพวาด 3D การเห็นภาพวาดแบบนี้เป็นครั้งแรกย่อมทำให้ตกใจ และยิ่งภาพวาดนั้นเป็นของตัวเองก็ยิ่งตกใจ

ดังนั้นคุรามะ ยาคุโมะจึงนิ่งงัน มองภาพวาดด้วยสายตาเหม่อลอย มองเด็กหนุ่มนารูโตะที่กำลังวาดภาพทีละนิด

【ค่าประสบการณ์ +1】

【ค่าประสบการณ์ +1】

【ค่าประสบการณ์ +1】

(จบบท)