เจ้าหน้าที่หมายเลข 42 [ฟรี]
ตอนที่ 42
ตบหน้าแล้วยื่นพุทราหวานให้!
หลังจากพูดสิ่งที่ต้องการพูดจนหมดผอ.ฟิวรี่ก็จากไป
ส่วนลีออนที่เพิ่งได้รับการสั่งสอนมาเขาก็หมดอารมณ์ออกไปเที่ยวข้างนอกนทันที
เมื่อมองดูนาฬิกาบนผนังที่ค่อย ๆ เคลื่อนสู่เวลาเที่ยงคืน ลีออนก็ลากร่างกายและจิตใจที่เหนื่อยล้าของเขาทิ้งตัวลงบนเตียงคิงส์ไซต์ขนาดใหญ่ที่อ่อนนุ่มของเขา
"นอนหลับแล้วตื่นขึ้นมาต้อนรับวันใหม่"
หลังจากพึมพำเบา ๆ ลีออนก็ค่อย ๆ ผล็อยหลับไป . . .
เช้าวันรุ่งขึ้น
ภายในห้องที่เงียบสงบจู่ ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ที่น่ารำคาญดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน "ใครโทรมาครับ โทรมาทำไมครับ . . . "
ทำให้ร่างของชายหนุ่มที่นอนหลับสนิทขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดพร้อมกับดึงผ้าห่มมาปิดหน้าเอาไว้
อย่างไรก็ตามเสียงดังที่น่ารำคาญมันก็ยังไม่ยอมหายไป และวิธีนี้มันก็เหมือนเป็นการหลอกลวงตัวเองเท่านั้น
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ดังเข้าโสตประสาทของลีออนอย่างต่อเนื่อง ทำให้ลีออนเริ่มทนไม่ไหวอีกต่อไป
เพราะไม่ว่าเขาจะผ้าห่มคลุมหน้าหรือเอากดหัวเอาไว้ เสียงมันก็ยังทะลุเข้าไปในหูของลีออนได้อยู่ดี
ลีออนเอื้อมมือออกจากผ้าห่มอุ่น ๆ ไปยังโต๊ะข้างเตียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสายและวางเอาไว้แนบหู
"สวัสดี . . . ผมกำลังพูดสายกับใคร?"
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ฮิลล์ที่ได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วยความเกลียดค้านของลีออน มันก็ทำให้เธอขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย "คุณยังไม่ตื่นหรอ?"
"หืม? มาเรียนี่เอง!"
เมื่อลีออนได้ยินเสียงของอีกฝ่ายเขาก็จำได้ทันทีว่าคือฮิลล์ หลังจากหาวเล็กน้อยลีออนก็พูดขึ้นมาว่า "ผมไม่มีภารกิจ ทำไมผมจะต้องตื่นเช้าด้วยละ . . . "
น้ำเสียงขี้เกียจของลีออนทำให้ฮิลล์ที่ปกติเป็นเข้มงวดกับตัวเองมาโดยตลอดเริ่มไม่พอใจเล็กน้อย
นายจะไม่ตื่นเช้าเลยถ้าหากไม่มีภารกิจสินะ?!
ฮิลล์กลอกตาและใช้น้ำเสียงราวกับผู้บัญชาการสั่งลีออนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ว่า "ฉันไม่สนใจว่าคุณจะทำอะไรอยู่ แต่ภายใน 30 นาที คุณจะต้องมาถึงที่ SHIELD สาขานิวยอร์ก!"
หลังจากพูดจบฮิลล์ก็กดวางสายทันที
ทำให้ลีออนได้แต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองและพึมพำเบา ๆ ว่า "พี่สาวทำไมคุณอารมณ์รุนแรงจัง หรือจะเป็นวันนั้นของเดือน . . . "
ถึงแม้ว่าลีออนจะพูดขึ้นมาอย่างนั้น แต่เขาก็ไม่กล้าเพิกเฉยต่อคำสั่งของฮิลล์
ท้ายที่สุดแล้วเธอก็เป็นผู้ช่วยของผอ.ฟิวรี่และยังเป็นเจ้าหน้าที่ระดับ 9 ทำให้เจ้าหน้าที่มือใหม่ระดับ 4 อย่างเขาไม่สามารถยั่วยุเธอได้เลย
ลีออนรีบลุกขึ้นมาจากเตียงล้างหน้าแปลงฟันเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกจากมาบ้านพักอย่างรวดเร็ว!
สองนาทีต่อมาก็มีเสียงคำรามของเครื่องยนต์ดังขึ้นมาจากชั้นล่าง . . .
โชคยังดีที่ช่วงเวลาเร่งด่วนในช่วงเช้าได้ผ่านไปแล้ว ไม่งั้นถึงแม้ว่าทักษะการขับรถของลีออนจะดีขนาดไหน เขาก็ไม่สามารถขับรถจากควีนส์ไปยังบรูคลินไดภายใน 30 นาทีอย่างแน่นอน
SHIELD มีสาขาอยู่ทั่วโลก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสหรัฐอเมริกานอกเหนือจากสำนักงานใหญ่ที่สุดอย่างไทรสเคลเลี่ยนแล้วยังมีฐานแห่งหนึ่งที่สำคัญไม่แพ้กันนั่นก็คือ เดอะฮับ ฐานปฏิบัติการลับแห่งหนึ่งในสาขานิวยอร์กที่สำคัญไม่แพ้สำนักงานใหญ่
ด้วยเหตุนี้เองผอ.ฟิวรี่จึงให้ วิคตอเรีย แฮนด์ คนสนิทอีกคนหนึ่งที่เขาไว้วางใจให้ดูแลตำแหน่งที่สำคัญเช่นนี้เอาไว้
แน่นอนว่าด้วยสถานะและระดับในปัจจุบันของลีออน แม้ว่าเขาจะไปที่สาขานิวยอร์กเป็นครั้งคราว เขาก็ยังไม่มีโอกาสได้ติดต่อกับ วิคตอเรีย แฮนด์ ที่มีความสามารถคนนี้ . . .
เมื่อมาถึงสาขานิวยอร์กที่ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของบรู๊คลินผ่านระบบรักษาความปลอดภัยเข้ามาด้านในเดอะฮับ หลังจากนั้นไม่นานลีออนก็เห็นฮิลล์ที่ยืนรออยู่ตรงล็อบบี้
"สวัสดี!" ลีออนทักทายมาเรียด้วยรอยยิ้ม แต่สิ่งที่ได้กลับมาก็คือน้ำเสียงอันเย็นชาของฮิลล์ "ตามฉันมา!"
เมี่อมองไปที่แผ่นหลังของฮิลล์ที่กำลังเดินนำไปด้านหน้าด้วยขาเรียวยาวของเธอ ลีออนก็ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้และเดินตามไป
ภายใต้การนำของฮิลล์หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาทั้งสองคนก็มาถึงที่ห้องสำนักงานที่ว่างเปล่า
ทันทีที่เดินเข้าไปในห้องและก่อนที่ลีออนจะนั่งลงบนเก้าอี้ ฮิลล์ก็หยิบซองเอกสารออกมาจากยื่นให้กับลีออน
"นี่คือ?!"
"ผู้อำนวยการให้ฉันมอบสิ่งนี้ให้กับคุณ"
มอบมันให้กับฉัน?
ลีออนรับมันมาด้วยท่าทางสับสนเล็กน้อยและค่อย ๆ เปิดมันออกอย่างช้า ๆ
โลโก้นกอินทรีที่คุ้นเคยและรูปถ่ายติดบัตรของเขา . . .
ลีออนเงยหน้าขึ้นมองฮิลล์และถามขึ้นมาว่า "นี่มันคือบัตรประจำตัวเจ้าหน้าที่ไม่ใช่หรอ? ผมมีมันอยูแล้วนิ!"
"ดูข้อความบนนั้นให้ดี ๆ"
เมื่อได้ยินคำเตือนของฮิลล์ ลีออนก็หันมาในบัตรประจำตัวในมืออีกครั้ง
ซึ่งเมื่อลีออนเห็นคำที่เขียนอยู่บนบัตรมันก็ทำให้เขาอุทานขึ้นมาว่า "เอ๋?! ทำไมมันถึงเป็นระดับหก?!"
ลีออนเอามือขยี้ตาตัวเองเพื่อดูว่าตัวเองไม่ได้ตาฟาดไป
บัตรเจ้าหน้าที่ SHIELD ในมือของเขามันมีเครื่องหมายของ ‘ระดับ 6’ เขียนเอาไว้อย่างเด่นชัด!
ในขณะเดียวกันฮิลล์ที่ยืนมองลีออนอยู่เมื่อเห็นเขาทำสีหน้าตกใจขึ้นมันก็ทำให้มุมปากของเธอยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยและพูดขึ้นมาเบา ๆ ว่า "ขอแสดงความยินดีด้วย ตอนนี้คุณได้เลื่อนตำแหน่งแล้ว!"
เมื่อมองไปที่บัตรเจ้าหน้าที่ใบใหม่ในมือ ลีออนก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมจู่ ๆ ผอ.ฟิวรี่ถึงมาหาเขาที่บ้านและเคาะประตูด้วยตัวเองแบบนั้น . . .
ดูเหมือนว่านี่จะเป็นวิธีการของผอ.ฟิวรี่ในตบหน้าแล้วยื่นพุทราหวานให้[1]เพื่อกระตุ้นลูกน้องของเขาสินะ!
อย่างไรก็ตามลีออนกับรู้สึกว่า ‘พุทราหวาน’ นี้มันอร่อยมาก
ท้ายที่สุดแล้วสำหรับลีออนการได้เป็นผู้มีอำนาจในระดับสูงขึ้นมันก็หมายความว่าข้อมูลที่เขาสามารถเข้าถึงได้นั้นมันจะเป็นความลับมากขึ้น นอกจากนี้มันยังหมายความว่าเขามีโอกาสที่จะได้ติดต่อกับซูเปอร์ฮีโร่อย่าง ไอรอนแมน และ กัปตันอเมริกา!
การเรียนรู้ความสามารถจากคนพวกนี้และเพิ่มประสิทธิภาพการต่อสู้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในการเอาชีวิตรอดในจักรวาลมาร์เวล!
ผอ.ฟิวรี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลีออนสามารถเรียนรู้ความสามารถของคนอื่นได้ผ่านการผูกมิตรกับผู้อื่น
แต่ถึงอย่างนั้นลีออนก็ขอบคุณเขาในใจ เพราะครั้งนี้ผอ.ฟิวรี่ช่วยเขาได้มากจริง ๆ . . .
"นอกจากนี้เมื่อพิจารณาจากการที่คุณทำงานมานานพอสมควรแล้วและยังไม่ได้รับวันหยุดเลย บวกกับอาการบาดเจ็บของคุณ ดังนั้นผู้อำนวยการจึงอนุมัติให้คุณเป็นพิเศษสำหรับวันหยุดหนึ่งสัปดาห์ . . . " ฮิลล์พูดต่อ
ถึงแม้ว่าภายในหัวของผอ.ฟิวรี่จะมีความลับมากมายนับไม่ถ้วน แต่ในแง่ของการปฏิบัติต่อผู้ใต้บังคับบัญชาเพียงอย่างเดียว เรียกได้ว่าเขามีความเป็นผู้นำสูงมากและมีรางวัลและการลงโทษอย่างชัดเจน
แม้ว่าระดับ 4 และระดับ 6 จะต่างกันสองระดับ แต่เมื่อเทียบกับระดับ 4 แล้วข่าวกรองที่เขาได้รับมันจะเป็นข่าวกรองทั่วไปเท่านั้น แต่ถ้าเป็นระดับ 6 เขาสามารถรับรู้ข้อมูลที่เป็นความลับที่เกี่ยวข้องกับความมั่นคงของชาติได้แล้ว
อยู่ห่างอีกเพียงระดับเดียวในการได้รับสิทธิ์ระดับเจ็ดที่เป็นข้อมูลความลับสูง
ดังนั้นลีออนจึงรู้สึกซาบซึ่งในความใจกว้างของผอ.ฟิวรี่มาก
เมื่อใส่การ์ดเจ้าหน้าที่ใบใหม่ลงในชั้นในของเสื้อแจ็คเก็ตลีออนก็มองไปที่ฮิลล์ด้วยสีหน้าจริงจังผิดปกติและพูดขึ้นรมาว่า "มาเรีย ผมฝากบอกผู้อำนวยการด้วยว่าผมจะตอบแทนความไว้วางใจของเขาด้วยผลงานที่ดีขึ้นในอนาคต!"
ฮิลล์พยักหน้าเล็กน้อย "อืม!"
หลังจากพูดคุยธุระกันเสร็จฮิลล์และลีออนที่ไม่ได้เจอกันนานก็เริ่มใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ในการรำลึกถึงอดีต
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้จักกันในช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ก็ถือได้ว่าเป็นเพื่อนกันแล้ว
แม้ว่าฮิลล์จะปวดหัวกับผู้ชายคนนี้ที่ชอบหยอกล้อเธอก็ตาม . . .
พวกเขาทั้งสองคนเดินลงมาที่ร้านกาแฟที่อยู่ด้านล่าง และนั่งพูดคุยกันอย่างสนุกสนานในขณะที่ดื่มกาแฟไปด้วย
"วันหยุดที่หายากแบบนี้ คุณจะไปเที่ยวที่ไหน? อย่าบอกนะว่า . . . จะหมกตัวอยู่ที่ห้องทั้งอาทิตย์?"
"เรื่องนี้มันกะทันหันเกินไปหน่อย ทำให้ผมยังไม่ได้คิดเอาไว้เลย . . . ว่าแต่คุณมีสถานที่แนะนำบ้างไหม?"
"ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเที่ยวที่นี่หรือไปต่างประเทศ . . . "
"ถ้าหากเป็นในประเทศ ลอสแองเจลีนก็ค่อนข้างดี ยกเว้นฮอลลีวูดสถานที่ถ่ายรูปยอดนิยม มันยังมีชายหาดเวนิสอยู่ที่นั่น ตอนเย็นเวลาพระอาทิตย์ตกดินที่นั่นจะสวยงามมากจนคุณไม่สามารถละสายตาจากมันได้เลย . . . "
"ส่วนต่างประเทศ . . . "
โปรดติดตามตอนต่อไป …
[1] ตบหน้าแล้วยื่นพุทราหวานให้ หมายถึง ทำหรือพูดให้กระทบกระเทือนใจในตอนแรกแล้วกลับทำหรือพูดเป็นการปลอบใจในตอนหลัง
