ตอนที่แล้วเจ้าหน้าที่หมายเลข 40 [ฟรี]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปเจ้าหน้าที่หมายเลข 42 [ฟรี]

เจ้าหน้าที่หมายเลข 41 [ฟรี]


ตอนที่ 41

ครั้งสุดท้าย!

จูบแทนคำขอบคุณไม่ได้ช่วยให้อะไรเปลี่ยนแปลงมากนัก

อย่างน้อยลีออนก็คิดแบบนั้น . . .

ไม่กี่วันต่อมาลีออนก็พานาตาชาเจ้าหน้าที่คนใหม่ที่เพิ่งเข้าร่วมกับ SHIELD ผ่านการทดสอบต่าง ๆ อย่างครบครัน

หลังจากเสร็จสิ้นการทดสอบที่ซับซ้อนทั้งหมดนาตาชาก็บอกลาลีออนและมุ่งหน้าไปที่ โคคูน ซึ่งเป็นบานการประเมินและฝึกรบอรมของสถาบันฝึกสอน SHIELD อย่างเป็นทางการ

เนื่องจากนาตาชาเป็นสายลับที่แปรพักตร์จาก ‘ห้องแดง’ ของหน่วยข่างกรองลับรัสเซีย ดังนั้นเพื่อยืนยันว่าเธอไม่ได้ถูกส่งมาเป็นสายลับของ SHIELD มันจะต้องผ่านขั้นตอนนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วนซะก่อน

นี่เป็นการดำเนินการตามปกติภายในองค์กร และนาตาชาก็เข้าใจสิ่งนี้เช่นกัน . . .

หลังจากแยกจากกับนาตาชาลีออนก็กลับไปที่นิวยอร์ก หลังจากนั้นหลายวันเขาก็กลับไปที่บ้านพักของเขาอีกครั้ง

เขาเพิ่งเสร็จภารกิจที่รัสเซีย ดังนั้นเขาจึงอยากใช้เวลาพักผ่อนให้เต็มทีเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจใหม่ที่กำลังจะมาถึง

การเตรียมพร้อมรอภารกิจใหม่ใช่ว่าจะไม่มีอะไรให้ทำเลย

อย่างไรก็ตามหลังจากการเดินไปทางไปรัสเซียและใช้เวลาอยู่ที่นั่นเวลานานทำให้ลีออนรู้สึกว่าเขาจะต้องเวลาเล็กน้อยในการปรับสภาพร่างกายของเขา

นอกจากนี้บาดแผลจากกระสุนที่หลังยังเป็นสิ่งย้ำเตือนเขาเป็นอย่างดีว่าตอนนี้เขาจะต้องพักฟื้นให้หายดีซะก่อน

. . . . . .

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะยาพิเศษของ SHILED ที่มันรุนแรงมากหรือร่างกายของเขาฟื้นตัวเร็วมากกันแน่ เพราะหลังจากผ่านไปเพียงแค่สามวัน ลีออนก็พบว่าบาดแผลที่เขาเห็นตอนส่องกระจกมันเริ่มตกสะเก็ดแล้ว!

โคลสันที่ยุ่งทุกวันก็เคยมาเยี่ยมเขาครั้งหนึ่งเช่นกัน

เมื่อโคลสันรู้ว่าลีออนไม่มีอะไรทำ และนอนเล่นอยู่ที่บ้านอย่างสบายอารมณ์มันก็ทำให้คิ้วของโคลสันกระตุกเล็กน้อย

ท้ายที่สุดแล้วในฐานะที่เป็นหนึ่งในคนสนิทของ ฟิวรี่ มันก็เลยทำให้เขายุ่งมากเป็นพิเศษ . . .

นอกจากลุงฟิลแล้วยังมีเพื่อนอีกสองคนที่มาเยี่ยมเขานั่นก็คือซิมมอนด์และฟิทซ์

ด้วยฐานะนักชีวเคมีระดับปริญญาเอกสองใบอย่างซิมอนด์ ทำให้เธอได้นำยาบางอย่างที่เธอพัฒนาขึ้นมาเองมาให้เขากิน ทำให้ลีออนอยากจะจับเธอโยนขึ้นไปสูง ๆ และตะโกนขึ้นมาว่า "ซิมมอนด์จงเจริญ!!"

ด้วยเหตุนี้บาดแผลจากกระสุนปืนด้านหลังของลีออนจึงฟื้นตัวเร็วมาก

แน่นอนว่าในขณะที่ร่างกายของเขากำลังดีขึ้นเรื่อย ๆ มันกับมีใครบางคนที่ไม่สามารถหยุดเฉย ๆ ได้อีกต่อไป . . .

ภายใต้ค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความมืดมิด แต่สำหรับนิวยอร์กที่นี่มันยังคงเต็มไปด้วยแสงสว่างหลากหลายสีแสดงให้เห็นถึงความเจริญรุ่งเรืองทางด้านของเศรษฐกิจของประเทศยักษ์ใหญ่ของโลก

หลังจากอยู่ติดบ้านมาสองสามวันทำให้ลีออนเริ่มเบื่อเต็มทน ตอนนี้เขาพร้อมที่จะออกไปเที่ยวชมความงดงามของนิวยอร์กยามค่ำคืนแล้ว

แต่ใครจะคิดว่าทันทีที่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จและกำลังจะเดินออกมาจากประตูห้อง ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

ก๊อก! ก็อก! ก็อก!

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นมาเป็นจังหวะทำให้ลีออนหยุดชะงักเล็กน้อยเต็มไปด้วยความมึนงง ปากก็พลางบ่นพึมพำขึ้นมาเบา ๆ ว่า "เวลาแบบนี้ใครมันมาเคาะประตูห้องของฉันกัน"

อย่างไรก็ตามเมื่อลีออนเปิดประตูห้องออกไปเขาก็ต้องประหลาดใจเพราะคนที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องของเขาก็คือ ผู้อำนวยการของ SHIELD - นิค ฟิวรี่!

ผู้มาเยือนที่คาดไม่ถึงนี้ทำให้ลีออนตกตะลึงทันที

"นายจะไม่เชิญฉันเข้าไปข้างใน?"

คำพูดของผอ.ฟิวรี่ทำให้ลีออนซึ่งตกตะลึงอยู่สะดุ้งตื่นขึ้นมาจากฝัน

"อ๊ะ! เข้ามาข้างในก่อนครับ!"

พอพูดจบลีออนก็รีบหลีกทางให้ผอ.ฟิวรี่เดินเข้าไปในบ้านของเขา

ไม่ว่าจะเป็นเมื่อไหร่หรือที่ไหนผอ.ฟิวรี่มันจะสวมเสื้อโค้ทสีดำที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของเขาอยู่เสมอ ก่อนที่ผอ.ฟิวรี่จะค่อย ๆ เดินเข้าไปในอพาร์ตเมนต์อย่างมั่นคง

เขามาที่นี่ทำไม? มีจุดประสงค์อะไรกันแน่?

ในหัวของลีออนเต็มไปด้วยความสงสัยมากมายเต็มไปหมด เพราะการมาเยี่ยมอย่างกะทันหันของผอ.ฟิวรี่มันค่อนข้างผิดปกติมากเกินไป

พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือผอ.ฟิวรี่ไม่ใช่คนที่จะกระตือรือร้นหรือห่วงใยผู้ใต้บังคับบัญชาและมาเยี่ยมด้วยตัวเองแบบนี้มาก่อน . . .

"พูดถึงเรื่องนี้ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่ฉันมาบ้านของนาย . . . " ผอ.ฟิวรี่เดินไปนั่งลงบนโซฟาภายในห้องนั่งเล่นมองสำรวจไปรอบ ๆ และถามขึ้นมาต่อว่า "เป็นยังไงบ้าง? เริ่มคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตใหม่แล้วหรือยัง?"

ลีออนที่กำลังเทน้ำใส่แก้วให้กับผอ.ฟิวรี่อยู่ในครัวเลิกคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามนี้ "เรื่อย ๆ ครับตอนนี้ผมเริ่มชนกับมันแล้ว"

"เพราะถึงอย่างไรแล้วผมก็อาศัยอยู่ที่นี่มาได้สองเดือนแล้ว . . . "

หลังจากพูดจบลีออนก็หยิบแก้วมาวางลงบนโต๊ะตรงหน้าของผอ.ฟิวรี่

"ขอบคุณ"

ผอ.ฟิวรี่หยิบแก้วขึ้นมาจิบน้ำเล็กน้อยและวางลง

ถ้าดูจากท่าทางและการกระทำของอีกฝ่ายตั้งแต่วินาทีแรกที่เดินเข้ามา ลีออนรู้สึกว่าผอ.ฟิวรี่มีอะไรบางอย่างที่อยากจะพูดกับเขา

ซึ่งก่อนที่ลีออนจะได้ถามขึ้นมา ผอ.ฟิวรี่ก็พูดขึ้นมาก่อนว่า "ภารกิจของนายในครั้งนี้ทำได้ดีมาก!"

"ด้วยข้อมูลจากโรมานอฟ ทำให้เราได้ข้อมูลที่เป็นความลับมากมายจากห้องแดง ข้อมูลนี้มันมีประโยชน์มากสำหรับแผนการในอนาคตของเราในรัสเซียและเพื่อรักษาสันติภาพ"

"เรียกได้ว่าเครดิตทั้งหมดในครั้งนี้เป็นฝีมือของนาย . . . "

การที่ผอ.ฟิวรี่ชื่นชมเขาเป็นอย่างมากในครั้งนี้ เป็นสิ่งที่ลีออนคาดไม่ถึงมาก่อน

อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงไปมากกว่านั้นก็คือทัศนคติของผอ.ฟิวรี่ที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

"แต่ว่า . . . "

หลังจากนั้นไม่นานผอ.ฟิวรี่ก็ส่ายหัวและจ้องมองไปที่ลีออนด้วยดวงตาที่เหลืออยู่เพียงข้างเดียวของเขา "ฉันยังไม่พอใจในผลงานของนายในภารกิจนี้สักเท่าไหร่!"

‘นั่นไงว่าแล้ว!’

ลีออนอดไม่ได้ที่จะตะโกนขึ้นมาในใจพร้อมกับร่างกายของเขาที่เหยียดตรงกระชับกล้ามเนื้อทุกมัดเข้าหากันอย่างแนบแน่น

ลีออนรู้สึกคำพูดต่อจากนี้ของผอ.ฟิวรี่จะต้องเป็นเหตุผลที่ผอ.ฟิวรี่มาหาเขาในคืนนี้อย่างแน่นอน . . .

"ฉันจะให้คำแนะนำบางอย่าง" ผอ.ฟิวรี่ยังพูดต่อไป

"ในภารกิจนี้ นายทำงานได้ยอดเยี่ยมมากไม่ว่าจะเป็นการรวบรวมข่าวกรองหรือการซ่อนตัว อย่างไรก็ตามนายดันลืมสิ่งที่สำคัญที่สุดไปอย่างหนึ่ง . . . "

"นายจำได้ไหมว่าตอนที่ฉันบอกว่าเมื่อเจอแบล็ควิโดว์ให้ทำอะไรต่อจากนั้น?"

เมื่อเห็นสายตาที่เต็มไปด้วย ‘ความไม่พอใจ’ ของผอ.ฟิวรี่ ในที่สุดลีออนก็รู้เหตุผลที่ผอ.ฟิวรี่มาหาเขาในคืนนี้

ตั้งแต่วินาทีแรกที่ลีออนไม่เชื่อฟังคำสั่งของผอ.ฟิวรี่ ลีออนก็ถือได้ว่าได้ขัดคำสั่งของผู้บัญชาการไปเรียบร้อยแล้ว

การที่ทุกอย่างมันดำเนินไปอย่างราบรื่นตามแผนการของเขาจนทำให้ลีออนลืมคิดไปว่า ผอ.ฟิวรี่ ไม่ใช่คนที่ใจดีอย่างที่เขาคิด

ซึ่งใครจะไปคิดว่า . . .

มีความคิดมากมายปรากฏขึ้นมาในใจของลีออน แต่ลีออนก็ได้แต่ยิ้มขึ้นมาอย่างขมขื่นเท่านั้น และตอบขึ้นมาอย่างแผ่วเบาว่า "ท่านบอกผมว่าอย่าลังเล อย่าเมตตา และฆ่าเธอทิ้งซะ . . . "

"ถูกต้อง!"

ถึงแม้ว่าผอ.ฟิวรี่จะนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา แต่ความเย็นชาที่แผ่ออกมาจากตัวของเขามันทำให้ลีออนรู้สึกได้ถึงความออร่าอันยิ่งใหญ่ของผู้สังเกตการณ์ที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดได้อย่างชัดเจน

"การเชื่อฟังคำสั่งของผู้บังคับบัญชาเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับการทำภารกิจ!"

ลีออนถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำพูดของผอ.ฟิวรี่ เขาทำได้เพียงแต่กัดฟันแน่นแบกรับความรับผิดชอบอย่างที่ควรจะเป็นจากสิ่งที่เขาทำผิดพลาด

"แน่นอนว่าควาสามารถในการปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ตามสถานการณ์นับว่าเป็นเรื่องที่ดี ซึ่งฉันก็เห็นด้วยกับมัน แต่หน้าที่นั้นมันเป็นหน้าที่ของผู้บัญชาการอย่างฉัน"

"หน้าที่ของนายคือการทำภารกิจให้ดีที่สุดและฟังคำสั่งของผู้บังคับบัญชาทุกคน!"

ร่างของผอ.ฟิวรี่โน้มตัวลงไปข้างหน้าเล็กน้อยเหมือนกับสิงโตที่กำลังจะออกล่าเหยื่อที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ลีออนและค่อย ๆ พูดขึ้นมาทีละคำว่า "เรื่องคราวนี้มันเป็นการตัดสินใจของฉันส่วนหนึ่งเพื่อให้ภารกิจสำเร็จและมีผลลัพธ์ออกมาดีที่สุด ดังนั้นนายจะไม่ถูกลงโทษจากการฝ่าฝืนคำสั่ง . . . "

"แต่อย่าให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคต!"

โปรดติดตามตอนต่อไป …

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด