ระบบชาวนาขั้นเทพ ตอนที่ 166 ไม่ใช่คู่ต่อสู้ (ฟรี)
ระบบชาวนาขั้นเทพ ตอนที่ 166 ไม่ใช่คู่ต่อสู้
ร่างของหลินเซินหยุดนิ่ง จากนั้นขาของเขาก็ก้มลงอย่างกะทันหัน และร่างกายของเขาก็กระโดดขึ้นเพื่อหลบการโจมตีของหลัวหย่งเสิง
จากนั้นเขาก็กระโดดลงมาจากกลางอากาศ และฟาดลงมาด้วยดาบสีดำสนิทของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ในมือ!
หลัวหย่งเสิงคำรามอย่างโกรธจัด โล่ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาอย่างกะทันหัน และป้องกันการโจมตีของหลินเซิน
"ไปให้พ้น!"
ดวงตาของหลินเซินส่องประกายด้วยแสงเย็น
เขากวาดขาขวา และเตะโล่ของหลัวหย่งเสิง หลัวหย่งเสิงถูกส่งให้บินออกไป
หลังจากลงสู่พื้น เขาก็กระอัก รอยเลือดไหลลงมาที่มุมปากของเขา
หลัวหย่งเสิงเงยหน้าขึ้นมองหลินเซิน ดวงตาของเขาเผยให้เห็นความกลัวอย่างลึกซึ้ง
เขาไม่ได้คาดคิดว่าหลินเซินจะมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ หากเขาไม่ได้อัญเชิญไอเทมป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาออกมาทันเวลา โล่สวรรค์ลี้ลับ ตอนนี้เขาคงถูกตัดหัวไปแล้ว!
หลัวหย่งเสิงคำรามอย่างโกรธจัด สายตาของเขากลายเป็นบ้าคลั่งยิ่งขึ้น
"ในเมื่อแกอยากจะท้าทายโชคชะตา ฉันจะสนองความปรารถนาของแก!"
ทันทีที่เขาพูดจบ หลัวหย่งเสิงก็กำหมัดแน่น มังกรสีทองที่อยู่เบื้องหลังเขาเบิกตากว้างอย่างกะทันหัน และเปล่งแสงสีทองที่เจิดจ้าออกมา!
หลัวหย่งเสิงผลักแขนไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน มังกรสีทองคำราม และพุ่งออกมา มันอ้าเขี้ยว และกวัดแกว่งกรงเล็บ กัดเข้าใส่หลินเซิน!
มังกรสีทองตัวนี้นั้นสูง 50 ถึง 60 ฟุต และปกคลุมท้องฟ้า เกล็ดบนร่างกายของมันเปล่งประกายเย็นเยียบ ทำให้มันดูน่ากลัวเป็นพิเศษ!
"นี่คืออะไร!"
หลินเซินขมวดคิ้ว หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย
มังกรสีทองทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยมาก วิชาลับของหลัวหย่งเสิงนั้นพิเศษมากอย่างแน่นอน มิฉะนั้นเขาจะไม่รู้สึกแบบนี้!
"ทำลายมัน ผนึกเก้ามังกร!" หลัวหย่งเสิงคำราม
สีหน้าของหลินเซินเคร่งขรึม พลังของผนึกเก้ามังกรนี้ไม่ธรรมดา มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะต้านทาน!
ร่างของหลินเซินยืดตรงอย่างกะทันหัน เจตจำนงเเท้จริงในร่างกายของเขาพุ่งออกมา และรวมตัวกันที่ฝ่ามือของเขา หลินเซินฟาดออกไปอย่างแรง!
แสงดาบหนาสามสิบฟุตฉีกผ่านความว่างเปล่า และฟาดเข้าใส่ภูตผีมังกรสีทองอย่างดุเดือดพร้อมกับเสียงหวีดหวิว!
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่แสงดาบนี้ชนเข้ากับภูตผีมังกรสีทอง ภูตผีก็ปะทุขึ้น และทำลายแสงดาบอย่างง่ายดายราวกับบดขยี้วัชพืชแห้ง!
แกร็ก!
เสียงแตกที่คมชัดดังก้องอยู่ในท้องฟ้า
แสงดาบถูกกำจัดอย่างรุนแรง!
รูม่านตาของหลินเซินหดลงเมื่อเห็นแบบนี้ เขาสบถในใจ เขาไม่กล้าประมาท เขากระทืบลงบนพื้น และร่างกายของเขาก็กระโดดขึ้น เขาก็เตะออกไปอย่างกะทันหัน
ตุบ!
เท้าของหลินเซินเตะเข้าที่มังกรสีทองอย่างโหดเหี้ยม แต่มันไม่ได้สลายไป แต่ใช้ประโยชน์จากความแข็งแกร่งอันยิ่งใหญ่ของหลินเซิน มันก็พุ่งลงมาที่หลินเซิน และคว้าเขาไว้แน่น!
หมัดของหลินเซินทุบเข้าใส่มังกรสีทองอย่างต่อเนื่อง อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ภูตผีไม่ได้สลายไป มันแค่สั่นเล็กน้อย
ในวินาทีต่อมา ภูตผีมังกรสีทองก็ปล่อยหลินเซินอย่างกะทันหัน และส่งเขาให้บินออกไป
ร่างกายของหลินเซินกระแทกเข้ากับต้นไม้โบราณที่สูงตระหง่าน หักมันออกเป็น 2 ท่อน
"แค่ก!" หลินเซินลุกขึ้น ไออย่างต่อเนื่อง เขารู้สึกราวกับว่ากระดูกในร่างกายของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ
หลัวหย่งเสิงเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย "เด็กน้อย เป็นไงบ้าง รู้สึกดีไหม"
มีเลือดที่มุมปากของหลินเซิน เขาเช็ดเลือดที่มุมปากและส่ายหัว เขายิ้มกว้าง "ไม่เลว น่าพอใจมาก แต่มันพอแล้วเหรอ!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลัวหย่งเสิงก็ตกตะลึงไปชั่วขณะก่อนที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ
เขาเยาะเย้ย "ขยะอย่างแก กล้าดียังไงมาสู้กับฉันด้วยร่างกายมนุษย์ธรรมดา ๆ รนหาที่ตาย!!"
ในวินาทีต่อมา ร่างกายของหลัวหย่งเสิงก็หายไปอย่างกะทันหัน
"แย่แล้ว!!" หลินเซินสัมผัสได้ถึงอันตรายและรีบถอยกลับ ในขณะเดียวกัน เขาก็ยกดาบยาวของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ขึ้นมาอย่างกะทันหันเพื่อรับมือ อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถหยุดหลัวหย่งเสิงได้ทันเวลา!
เพราะอีกฝ่ายมาถึงตรงหน้าเขาแล้ว!
ปัง!
ดาบยาวของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ฟาดเข้าที่ไหล่ของหลัวหย่งเสิงอย่างโหดเหี้ยม และเลือดก็พุ่งออกมาทันที!
หลัวหย่งเสิงกระอัก ชั้นเนื้อบนไหล่ของเขาถูกตัดออก เผยให้เห็นกระดูกสีขาวของเขา เลือดสีแดงสดไหลออกมา
"แก..." หลัวหย่งเสิงจับบาดแผลของเขาและมองไปที่หลินเซินอย่างตกใจ ร่างกายของมันช่างน่ารังเกียจ!
"แบบนี้ค่อยสมเหตุสมผลหน่อย" หลินเซินยิ้มกว้าง
"แกกำลังรนหาที่ตาย!!" หลัวหย่งเสิงโกรธจัด ความแข็งแกร่งของเขาเหนือกว่าหลินเซินอย่างชัดเจน แต่เขากลับได้รับบาดเจ็บ นี่มันน่าอับอายแค่ไหน!
ตูม!
หลัวหย่งเสิงประสานฝ่ามือเข้าด้วยกัน และฟาดใส่หลินเซินอย่างกะทันหัน
ในทันที ระลอกคลื่นสีทองจาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นรอบหลัวหย่งเสิง ยิ่งไปกว่านั้น ระลอกคลื่นเหล่านี้ยังคงขยายตัวอย่างต่อเนื่อง โอบล้อมหลินเซิน และป้องกันไม่ให้เขาหลบหนี
"ทักษะนี้คืออะไร!"
หลินเซินขมวดคิ้วขณะที่ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นในใจของเขา!
"เจ้าสารเลวน้อย ไปลงนรกซะ!"
หลัวหย่งเสิงยิ้มอย่างน่าสยดสยอง และโบกมืออย่างกะทันหัน แรงที่น่าสะพรึงกลัวก็ตกลงมาจากท้องฟ้า ทับหลินเซินจนหายใจไม่ออก
"ไปให้พ้น!"
หลินเซินคำรามอย่างโกรธจัด กล้ามเนื้อทั่วร่างกายของเขาปูดโปน และกระดูกก็ส่งเสียงดังกรอบแกรบ ราวกับว่าสัตว์ร้ายดุร้ายโบราณตื่นขึ้น ความแข็งแกร่งของหลินเซินเพิ่มขึ้นหลายเท่าในทันที เขายกมือขึ้นอย่างกะทันหัน และขจัดแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวออกจากเขา!
ปัง!
หลินเซินต่อยออกมา และส่งหลัวหย่งเสิงให้บินออกไป
หลัวหย่งเสิงกระอักเลือดออกมาอย่างกะทันหัน ดวงตาของเขาเบิกกว้างขณะที่เขามองไปที่หลินเซินด้วยความตกใจและไม่เชื่อ
"เป็นไปได้อย่างไร ทำไมความแข็งแกร่งของแกถึงเพิ่มขึ้นมากขนาดนี้!"
"ทำไมแกต้องสนใจมากด้วย"
หลินเซินเม้มริมฝีปาก และพุ่งออกไปอีกครั้ง ร่างกายของเขาขยับราวกับภูตผี และมาถึงตรงหน้าหลัวหย่งเสิงในพริบตา
หัวใจของหลัวหย่งเสิงจมดิ่ง เขารีบใช้ผนึกเก้ามังกรเพื่อป้องกัน
ปัง!
หลินเซินต่อยออกมาอีกครั้ง และพุ่งเข้าใส่หน้าอกของหลัวหย่งเสิง ทำให้เขาล้มลง
หลัวหย่งเสิงกระอักเลือดออกมาอีกคำ หน้าอกของเขายุบลง และเขาเกือบถูกฆ่าตายด้วยหมัดของหลินเซิน
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสยดสยอง เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา!
ฉัน ผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานขั้นสูงสุด กลับไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเด็กน้อยระดับทองเหรอ
เป็นไปได้อย่างไร!
"ฉันบอกแกไปแล้ว วันนี้ฉันจะต้องเอาชีวิตแก!" หลินเซินจ้องไปที่หลัวหย่งเสิงอย่างเย็นชา เจตนาฆ่าของเขาหนาวเหน็บ
"เจ้าสารเลว!! แกกำลังรนหาที่ตาย!" หลัวหย่งเสิงโกรธจัด เขานำยาเม็ดออกมาจากกระเป๋าเสื้อ โยนเข้าปาก และเคี้ยว
ยาเม็ดละลายในปากของเขา จากนั้น ควันสีม่วงก็ลอยขึ้นรอบ ๆ ร่างกายของเขา
ในชั่วพริบตา ร่างกายของหลัวหย่งเสิงก็แข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง และในที่สุดก็ไปถึง 6 หมื่นจุด!
"ฮ่าๆ มดก็ยังคงเป็นมด แม้ว่าแกจะแข็งแกร่งกว่าฉัน แต่แกก็ยังเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้!" หลัวหย่งเสิงคำรามด้วยเสียงหัวเราะ
หลินเซินหรี่ตาลง เขาเห็นได้ชัดว่าหลัวหย่งเสิงกำลังดูดซับพลังจิตวิญญาณของโลกภายในร้อยเมตร
