บทที่ 52 เกาจิน
อย่างไรก็ตาม คำถามคือเขาจะเอาเงินจำนวนนี้มาจากที่ใด
"อา.." ชูเหลียงถอนหายใจ
การกลับไปที่โรงแรมเพื่อขอเงินจากยุนเชาเสี้ยนไม่ใช่ทางเลือกแน่นอนที่ดีแน่นอน เมื่อพวกเขามาถึงเมื่อนี้ ยุนเช้าเสี้ยนถึงกับต้องยืมเงินจากชูเหลียงไปซื้อเสื้อผ้า
หากพูดตามตรง สมมติว่าข้อมูลที่คุณนายกู่ให้มานั้นเป็นความจริง การจ่ายเงินที่เธอขอก็ค่อนข้างสมเหตุสมผล การหาเงินเป็นสิ่งที่ง่ายมากสําหรับผู้บ่มเพาะนอกรีต
พวกที่ค่อนข้างตรงไปตรงมาก็จะไปปล้นคนอื่น
ส่วนคนที่ค่อนข้างระมัดระวังตัวก็จะใช้เล่ห์กลเพื่อโกงเงินคนอื่น ตัวอย่างที่เคยเกิดขึ้นจนเป็นข่าวในหนังสือข่าวเจ็ดดารา.. มีผู้บ่มเพาะได้ปล่อยวิญญาณชั่วที่พวกเขาเลี้ยงไว้ สร้างความวุ่นวายในครอบครัวที่ร่ํารวย แล้วเรียกเก็บเงินจากครอบครัวเหล่านี้เพื่อขับไล่วิญญาณชั่วออกไป
พูดง่ายๆ ก็คือผู้บ่มเพาะที่ไร้ยางอายนี้มีวิธีการเข้าถึงเงินทองได้มากมาย
อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ในเมืองมีความตึงเครียดสูงมากในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา นี่อาจเป็นเหตุผลว่าทําไมนางกู่ถึงต้องการใครสักคนทําเรื่องนี้ให้เธอ
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าผู้บ่มเพาะนอกรีตจะสามารถหาเงินได้ง่ายโดยการมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่ผิดกฎหมาย แต่ชูเหลียงไม่สามารถทําได้ แม้ว่าเขาจะต้องการทำเช่นนั้น เขาก็ต้องหาคนที่ไม่ดีจริงๆ มาเป็นเหยื่อของเขา อย่างไรก็ตาม เมืองเกาฉานเป็นเมืองใหญ่ เขาจะไปหาคนชั่วที่ร่ำรวยได้จากที่ใดกัน
ชูเหลียงได้สัมผัสกับตัวหนอนอ้วนกลมที่อยู่ในกระเป๋า เขารู้สึกว่าปากของเจ้าตัวน้อยนั้นกัดนิ้วของเขาไม่หยุด มันดูเหมือนจะหิวมากเลยทีเดียว
ชูเหลียงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง สายตาสอดส่องไปมาบนถนน ทันใดนั้นตาของเขาก็สว่างขึ้น เขาคิดอะไรบางอย่างได้แล้ว
ชูเหลียงมองไปเห็นชายร่างใหญ่ จากภายนอกแล้วเขาดูไม่น่าจะเป็นคนดีเลย
ชูเหลียงค่อยๆ เดินเข้าไปหาชายร่างใหญ่ "สวัสดี ท่านทราบหรือไม่ว่าบ่อนที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเกาฉานอยู่ที่ใด"
"บ่อนหรือ" ชายร่างใหญ่กล่าวพลางมองกวาดขึ้นลงทั้งตัวชูเหลียง
ชูเหลียงได้ถอดเสื้อคลุมสีดําออกมานานแล้ว ชูเหลียงในปัจจุบันเป็นชายหนุ่มที่สง่างามและแต่งตัวดี
“อยากเล่นพนันงั้นหรือ” ชายร่างใหญ่เอ่ยถาม
ชูเหลียงกะพริบตาและตอบว่า "ข้า.. ข้าเพียงแค่อยากเห็น ว่ามันจะเป็นเช่นไร"
"ฮ่าๆๆ " ชายร่างใหญ่หัวเราะร่า "ข้าเองก็อยากไปที่นั่นเพื่อพักผ่อนอยู่พอดี เช่นนั้นข้าจะพาเจ้าไปที่นั่นเอง น้องชาย เสื้อผ้าที่เจ้าใส่.. เจ้าดูเหมือนลูกชายของครอบครัวที่ร่ำรวยเลย”
"ไม่ ไม่เลย..." ชูเหลียงตอบพลางยิ้มพลาง
ชายร่างใหญ่คนนี้พาชูเหลียงเดินผ่านทางยาวที่คดเคี้ยว สักพักพวกเขาก็มาถึงหน้าร้านเล็กๆ ด้านหน้าประตูแขวนผ้าสองผืนเป็นผ้าม่าน ด้านบนเขียนคําว่า "เดิมพัน" อย่างไม่สะดุดตา
มีคนเฝ้าประตูอยู่ 2 คน พวกเขาดูเหมือนจะรู้จักผู้ชายตัวใหญ่คนนี้ เพียงแค่การพยักหน้า เขาก็ปล่อยให้ชายตัวใหญ่ผ่านเข้าไปโดยไม่มีข้อสงสัย
ชายร่างใหญ่คนนี้พาชูเหลียงเข้าไป สิ่งที่ต้อนรับพวกเขาคือโลกที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากที่ชูเหลียงคาดไว้
ด้านหลังร้านเล็กๆ มีบ่อนขนาดใหญ่ซ่อนอยู่ซึ่งเต็มไปด้วยเสียงอึกทึกครึกโครมโวยวาย อย่างน้อยก็ราวหนึ่งพันคนได้ที่อยู่ที่นั่น ขณะที่พวกเขากำลังจดจ่ออยู่กับเกมต่างๆ ที่กำลังเล่นอยู่บนโต๊ะพนัน พวกเขาทั้งหมดหน้าแดงด้วยความโกรธหรือไม่ก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ที่นี่ดูเหมือนจะถูกตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง
"น้องชาย เจ้าอยากเล่นสิ่งใดเล่า" ชายร่างใหญ่ถามอย่างกระตือรือร้น
"ข้า.. ข้าขอดูก่อน.." ชูเหลียงตอบ เขากวาดตาดูโต๊ะพนันต่างๆ อย่างอายๆ เขาขมวดคิ้วและพึมพํากับตัวเอง "ข้า... ไม่รู้จะเล่นพวกนี้อย่างไร"
"แล้วเจ้าเคยเล่นอะไรบ้างเล่า" ชายร่างใหญ่ถาม
"เอ่อ.. ไพ่นกกระจอก" ชูเหลียงตอบ "ในงานฉลองปีใหม่ ข้าเคยเล่นกับผู้ใหญ่ในบ้านมาหลายครั้งแล้ว"
"ฮ่าๆ ไม่มีปัญหา ที่นี่มีห้องไพ่นกกระจอกด้วย แต่.. หากเจ้าเล่นเดิมพันน้อยก็อาจไม่สามารถหาคนเล่นได้ เจ้าต้องวางเดิมพันด้วยเงินก้อนใหญ่ทีเดียว" ชายร่างใหญ่กล่าว
"ข้าไม่มีเงินติดตัวมากนัก แต่ข้าพกสิ่งนี้มาด้วย ข้าไม่แน่ใจว่าจะเพียงพอหรือไม่"
ชูเหลียงดูเหมือนจะประหม่าเล็กน้อย เขาเปิดเผยอิฐทองในแขนเสื้อของเขาให้กับชายร่างใหญ่
"ว้าว" ชายร่างใหญ่คนนี้ประหลาดใจจนตาเกือบจะเบิกโพลงออกมา เขายิ้มยิงฟัน ดูเหมือนว่าวันนี้ข้าได้พบกับเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งเสียแล้วสิ เอาล่ะๆ ตามข้ามา"
จากนั้นเขาก็พาชูเหลียงไปที่ห้องส่วนตัวชั้นบน เขาพบชายวัยกลางคนและพูดคุยกับชายคนนั้นเพียงสั้นๆ
จากนั้นชายร่างใหญ่ก็หันมาโบกมือใส่ชูเหลียง “เข้าไปเล่นสิ”
ชูเหลียงพยักหน้าอย่างจริงใจและพูดว่า "ขอบคุณขอรับ"
จากนั้นชายวัยกลางคนก็พาชูเหลียงเข้าไปในห้องส่วนตัว ตามที่คาดไว้มีโต๊ะเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ข้างใน มีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะได้รับแจ้งล่วงหน้าว่ามีผู้เล่นใหม่ย้ายมาร่วมด้วย
ชายคนหนึ่งลุกขึ้นมาสละที่นั่งให้ชูเหลียง
ชายวัยกลางคนที่ตบไหล่ชูเหลียงแล้วพูดว่า “ชายหนุ่มคนนี้มาครั้งแรกขอให้ช่วยดูแลเขาให้ดีด้วยล่ะ”
ชายวัยกลางคนคนนั้นยิ้มให้กับคนอื่นๆ บนโต๊ะ หลังจากนั้นก็หันหลังกลับออกไป
หลังจากเดินออกจากห้องเขาก็เข้าไปคุยกับชายร่างใหญ่ที่รออยู่ด้านนอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
"เป็นอย่างไรบ้าง ท่านเก้า ข้าควรได้รับส่วนแบ่งจากสิ่งที่ปล้นได้จากเด็กคนนั้นใช่หรือไม่" ชายร่างใหญ่ถาม
"ฝันไปเถอะ" ท่านเก้า ชายวัยกลางคนจ้องมองเขาด้วยความโกรธ "แม้ว่าเจ้าจะได้ส่วนแบ่งจากมัน มันก็ต้องถูกเอาไปใช้หนี้เสียก่อน"
"ขอรับๆ อย่างไรก็ตาม อิฐทองก้อนที่เขานํามาในวันนี้ มันเพียงพอที่จะใช้หนี้พนันของข้าแน่นอน" ชายร่างใหญ่คนนั้นหัวเราะ "วาฬเช่นเขาหายาก ข้าได้ใช้ความพยายามมากในการโน้มน้าวให้เขามาที่นี่เลยนะขอรับ"
“เอาล่ะๆ ข้าเชื่อเจ้า ไปได้แล้ว” ท่านเก้าตอบด้วยรอยยิ้ม
...
ในห้องส่วนตัว ชูเหลียงผลักหมากในมือลงด้วยสีหน้าไร้เดียงสา
เขาถามด้วยความประหลาดใจ "อืม นี่ข้าชนะหรือ"
"ใช่แล้ว ใช่แล้ว" ชายผอมที่นั่งตรงข้ามชูเหลียงกล่าว เขาพยักหน้าติดต่อกันและพูดต่อว่า "ชายหนุ่มคนนี้โชคดีมาก นี่เป็นเพียงรอบแรกของเขา แต่เขาได้รับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ไปเสียแล้วสิ”
ชายเปลือยท่อนบนที่มีรอยสักข้างๆ หัวเราะอย่างซุกซน "นี่เป็นโชคของผู้เล่นใหม่สินะ ตอนนี้เจ้าไปได้สวยเลย เจ้าควรจะเล่นอีกสักสองสามรอบนะ"
"ใช่แล้ว" หญิงชราคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างโต๊ะพูดแทรกด้วยรอยยิ้มที่สดใสเหมือนดอกเบญจมาศที่บานสะพรั่ง
"พวกท่านช่างใจดีจริงๆ ..." ชูเหลียงพูดพลางยัดเงินที่ชนะใส่ถุง เขากล่าวต่อด้วยรอยยิ้มว่า "ข้าชนะ แต่พวกท่านทุกคนดีใจกับข้า"
"โอ้ เราเล่นไพ่นกกระจอกที่นี่ประจำ ยิ่งเห็นเพื่อนนักพนันคนอื่นชนะมากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น" ชายผอมตอบด้วยรอยยิ้ม
"จริงหรือ สุดยอดไปเลย จากนี้ไปข้าจะมาที่นี่บ่อยๆ อย่างแน่นอน" ชูเหลียงพยักหน้า "ดูเหมือนว่าวันนี้ข้าจะโชคดี พวกท่านคงไม่หนีไปเพราะข้าชนะนิดๆ หน่อยๆ หรอกนะขอรับ"
“ไม่ต้องกังวลหนุ่มน้อย” ชายเปลือยท่อนบนกล่าวว่าชี้ไปที่กล่องขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหลัง "เรามีหลักประกันในบ่อน เจ้าสามารถชนะพวกเราต่อไปได้อีก ข้าสัญญาว่าเจ้าจะชนะมากขึ้นอีกและเจ้าจะมีความสุขจนเวียนหัวเลยทีเดียว”
"เยี่ยมไปเลย" ชูเหลียงพูดเสียงดัง จากนั้นดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น "อ๊ะ ข้าชนะอีกแล้วหรือ"
"หือ" อีกสามคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะพูดด้วยความประหลาดใจและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
พวกเขาเพียงแค่ยอมอ่อนข้อให้ในรอบแรก แต่รอบนี้ชายหนุ่มคนนี้ชนะอีกแล้วหรือ...
"ฮ่าๆ ดูเหมือนว่าข้าจะมีโชคของผู้เล่นใหม่จริงๆ ด้วยนะขอรับ!" ชูเหลียงยิ้มด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นและบริสุทธิ์
จากนั้นเขาก็จัดกระดาน หยิบหมากมากขึ้น เล่นทิ้งหมากไปบ้างอย่างชำนาญ
ส่วนอีก 3 คนบนโต๊ะเริ่มมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก
ชูเหลียงที่มีสีหน้าที่ไร้เดียงสาอุทาน “สุดยอดไปเลย วันนี้ข้าโชคดีจริงๆ”
หลังจากผ่านไปไม่กี่ยก ชายผอมแห้งเป็นคนแรกที่หนีไปโดยอ้างว่าต้องปัสสาวะ เขาออกจากห้องพร้อมกับตะโกนซ้ำๆ ว่า กำลังจะฉี่รดกางเกงแล้ว”
ท่านเก้าชายชรายืนอยู่นอกห้องด้วยสีหน้าหมองคล้ำ "พวกเจ้าสามคน แม้แต่คนเดียวก็สู้มิได้เลยหรือ"
“ท่านเก้า เด็กนี้ไม่ธรรมดา” ชายผอมบ่นอย่างใจจดใจจ่อ "ข้าเล่นไพ่นกกระจอกมาหลายปีแล้ว ข้าไม่เคยเห็นอะไรแปลกเช่นนี้มาก่อน หรือว่าเขาเป็นผู้บ่มเพาะที่หลอกลวงเราอยู่"
"ไม่" ท่านเก้าท่านส่ายหัวตอบ
โดยสถานที่เล่นการพนันทุกแห่งมีการเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิดเพื่อตรวจหาสิ่งแปลกปลอมหรือการโกง หากมีการตุกติกหรือมีความผันผวนของพลังชี่ใดๆ แม้แต่น้อยพนันจะถูกตรวจพบทันที ทั้งนี้เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้บ่มเพาะใช้ทักษะวิเศษเข้ามาป่วนเกม
“อย่างไรก็ตาม หากผู้บ่มเพาะต้องการเงินไปใช้ในโลกปกติ ทั้งหมดที่พวกเขาต้องทำคือเอ่ยถาม และกองกําลังมากมายจะมอบเงินให้พวกเขาบ้าง พวกเขาไม่จำเป็นต้องมาหาเงินในบ่อนเช่นนี้”
"แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น" ชายผอมเอ่ยถาม
หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง ชายชราจึงกล่าวว่า "เขาอาจมีพลังวิเศษ สามารถจดจำหมากได้มากมาย ซึ่งทำให้เขาสามารถเล่นไพ่ที่ชนะได้อย่างต่อเนื่อง... เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญ"
"หือ" ชายร่างผอมตะโกน "เช่นนั้นเขามิใช่พระเจ้าเลยหรือ"
ท่านเก้าท่านยิ้ม "วันนี้ดูเหมือนข้าจะประเมินเขาต่ำไป หลายปีแล้วที่ข้าไม่ได้เจอคู่แข่งที่มีค่าเช่นนี้ ข้าจะเล่นกับเขาเอง"
เมื่อพูดจบเขาก็ผลักประตูเข้าไปนั่งที่โต๊ะ
“เขาคงจะไปนาน เพื่อมิให้เสียเวลา ข้าจะเล่นต่อแทนเอง” ท่านเก้ายิ้มแย้มมองชูเหลียง
ชูเหลียงยิ้มแล้วตอบว่า “ขอรับ”
เมื่อท่านเก้านั่งลง ชายเปลือยท่อนบนและหญิงชราดูประหม่าเล็กน้อย สีหน้าของพวกเขาดูเหมือนจะฝืนใจมาก สายตาของพวกเขาจ้องมองไปที่มือทั้งสองข้างบนโต๊ะ
นิ้วที่เรียวยาวของชูเหลียง เปล่งประกายที่ได้รับการฝึกฝนมาหลายปีราวกับหยก
ในทางกลับกัน มือของท่านเก้าเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น เขาดูเหมือนจะผ่านความยากลําบากมามากมาย
เมื่อสายตาของเขาตรงกับดวงตาของชูเหลียง อากาศดูเหมือนจะแข็งตัวและมีประกายไฟออกมาจากความตึงเครียด มีบรรยากาศที่ละเอียดอ่อนของความขัดแย้งระหว่างผู้เชี่ยวชาญทั้งสอง
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...
"อืม.. ข้าชนะอีกแล้ว" ชูเหลียงพูดพลางผลักหมากลง
เขายังคงทำท่าประหลาดใจเหมือนตอนที่ชนะในรอบก่อน
ขณะเดียวกันท่านเก้าและอีกสองคนมีสีหน้าเหมือนกำลังอาลัยในงานศพ
การแข่งระหว่างผู้เชี่ยวชาญทั้งสองงั้นหรือ ตลกชะมัด
ชายชราเข้าสนามด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยมที่จะประชันกับชายหนุ่มที่ไร้เดียงสาคนนี้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองจะเสียไปจำนวนมากในเวลาเพียงไม่กี่รอบ
พวกเขากําลังเล่นเกมที่มีความเสี่ยงสูงและจบลงด้วยชัยชนะของชูเหลียงเกือบทุกมือ ดังนั้นเงินรางวัลของเขาจึงเกินความจุของถุงใบใหญ่ของเขาแล้ว
"พอแล้ว!" ท่านเก้าตะโกนด้วยความโกรธและลุกขึ้นตบโต๊ะ
ตอนนี้เขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าชายหนุ่มคนนี้เก่งกาจ เขาสามารถทําตามอําเภอใจบนโต๊ะพนันได้ซึ่งหมายความว่าเขามาที่นี่เพื่อสร้างความบันเทิงให้ตัวเอง
"เกิดอะไรขึ้น ท่านกําลังขัดขวางไม่ให้ข้าชนะหรือ" ชูเหลียงกะพริบตา
"เจ้าชนะมาหลายมือแล้ว เจ้าควรออกไปเสียตอนนี้และอย่าก้าวเข้ามาในบ่อนของเราอีก เจ้าเข้าใจหรือมไ่ว่าในฐานะมนุษย์แล้วเจ้าต้องอยู่ร่วมกับคนอื่น" ท่านเก้าท่านพูดด้วยน้ําเสียงหนักแน่น
"ข้าแค่อยากจะเล่นไพ่นกกระจอกเท่านั้น ท่านต้องโกรธข้าเป็นฟืนเป็นไฟถึงเพียงนี้ด้วยหรือ" ชูเหลียงยิ้มแล้ววางถุงไว้บนโต๊ะ "เช่นนั้นข้าก็จะไม่เอาถุงนี่ไปก็แล้วกัน"
ชูเหลียงพูดพลางยิ้มอย่างมั่นใจ เขาลุกขึ้นและจากไป
ท่านเก้าที่เห็นชูเหลียงเดินตัวเปล่าและกำลังออกจากประตูไป สายตาของเขาก็สั่นคลอนเล็กน้อย
"ช้าก่อนหนุ่มน้อย บอกชื่อของเจ้าได้หรือไม่ ถ้าเราพบกันอีกในอนาคต เราก็เป็นเพื่อนกันได้"
ชูเหลียงไม่หันกลับ
เขาแค่โบกมือและทิ้งชื่อไว้ "เกาจิน!"
เมื่อพวกเขามองเขาออกไปด้วยความโล่งอกเช่นนี้ คนในห้องต่างก็ตกตะลึงและพูดไม่ออก ... จนกระทั่งชูเหลียงหลุดพ้นไปจากสายตาของพวกเขา
ตอนนั้น ชายร่างผอมก็กลับมาและพูดด้วยความสงสัยว่า "เขาไปโดยมิได้เอาเงินออกไปเลยงั้นหรือ
เขาเทถุงที่ใส่เงินสองถุงจนว่างเปล่า แต่พบว่าเงินสองถุงถูกแทนที่ด้วยหินสีเทาที่มีรูปร่างเหมือนกันกับเงินและดูไร้ชีวิตชีวา
"..นี่มัน อย่าบอกนะ" ท่านเก้าที่มีความรู้กว้างขวางคาดเดาที่มาที่ไปของเรื่องนี้ได้ทันที ทันใดนั้นเขาก็หันหัวไปที่กล่องขนาดใหญ่ที่พวกเขาเก็บเงินสำรองไว้ "เร็ว ตรวจสอบ!"
เมื่อพวกเขาเปิดกล่องเพื่อตรวจสอบสิ่งของภายในก็พบว่าด้านข้างของกล่องถูกเจาะเป็นรูเล็กๆ และเงินที่เก็บไว้ข้างในกลายเป็นหินไปแล้ว
"อ๊ากกก.." ท่านเก้าโหยหวนแข้งขาอ่อนทิ้งตัวลงพื้น "ไอ้โจรชั่ววว!!!
