บทที่ 321: การกลับมาของเซียงหลี่ (ตอนฟรี)

บทที่ 321: การกลับมาของเซียงหลี่

“วิชาศักดิ์สิทธิ์ของผู้นำยอดเขาซูเฟิงน่าจะมาถึงขอบเขตวิญญาณสวรรค์แล้ว” เซียงหลี่พูด

“พ่อของข้าทุ่มเทหัวใจทั้งหมดให้กับการฝึกตน มันเป็นเรื่องปกติมากสำหรับเขาที่จะมีความสำเร็จเช่นนี้ และยิ่งเมื่ออยู่ใกล้กับท่านปรมาจารย์” ซูหลิงไท่กล่าว

ตอนที่เขายังเป็นเด็ก เขาจำได้ว่าพ่อของเขาใช้เวลาทั้งหมดไปกับการฝึกตน ถ้าไม่ใช่เพราะคำสั่งของท่านปรมาจารย์ให้เขาออกไปกับแม่ของเขา เขาก็คงไม่รู้ว่ามีโลกอันกว้างใหญ่อยู่ข้างนอกนิกาย

“ใช่ มันเป็นเรื่องปกติมากที่จะมีความสำเร็จเช่นนี้เมื่ออยู่ใกล้ชิดกับท่านอาจารย์ใหญ่” เซียงหลี่ถอนหายใจ

ในขณะนี้ หลังจากเสิร์ฟอาหารจานสุดท้ายเสร็จแล้ว ซีเอ๋อก็นั่งลงที่โต๊ะ หยิบแก้วเหล้าขึ้นมา และกล่าวกับเซียงหลี่ว่า “คารวะพี่ชาย”

“ฮ่าฮ่า น้องสะใภ้” เซียงหลี่พูดด้วยรอยยิ้ม

“ซีเอ๋อ ข้าขอแนะนำให้เจ้ารู้จักกับอันดับหนึ่งในงานแข่งขันผู้ฝึกตนสวรรค์โปรดขอบเขตแก่นแท้ทองคำแห่งทวีปกลาง” ซูหลิงำท่แนะนำ

“มันเป็นเพียงชื่อเสียงจอมปลอม ไม่ควรค่าแก่การยกย่องใดๆ” เซียงหลี่โบกมือแล้วกล่าว

“ท่านน่าทึ่งมาก ท่านเองก็เป็นศิษย์ของนิกายวิญญาณเร้นลับด้วยใช่ไหม?” ซีเอ๋อรู้สึกประหลาดใจ ก่อนหน้านี้ เธอถามซูหลิงไท่ว่าเขาอยู่ในนิกายใด แต่เธอก็ไม่เคยได้รับคำตอบใดๆ ดังนั้นเธอจึงไม่คาดคิดว่าจะได้รู้ในวันนี้

“ใช่ เดิมทีข้าอยากจะบอกเจ้าหลังจากการฝึกฝนสิบปีของข้าสิ้นสุดลง แต่ดูเหมือนคงจะไม่จำเป็นต้องซ่อนมันอีกต่อไปแล้ว” ซูหลิงไท่กล่าว

“พี่ชายท่าน เขาต้องแข็งแกร่งมากใช่ไหม?” ซีเอ๋อกล่าว

“ไม่เลวเลยแหละ พี่เซียงหลี่เขาสามารถไล่ล่ากลุ่มปีศาจของเขตตัวอ่อนวิญญาณได้ด้วยตัวคนเดียว” ซูหลิงไท่หัวเราะเบาๆ ร่างสีทองที่ไม่อาจทำลายได้นั้นจะทำให้ทุกคนปวดหัวเมื่อเห็นมัน

“แล้วพลังของพวกท่านเป็นยังไง?” ซีเอ๋อถามอย่างสงสัย เธอรู้มาโดยตลอดว่าสามีของเธอแข็งแกร่ง แต่เธอไม่รู้ว่าเขาแข็งแกร่งมากแค่ไหน

“เราเกือบจะเท่ากัน ถ้าเราสู้กันจนตาย เราทั้งคู่ก็คงจะตายด้วยกัน” เซียงหลี่กล่าว หากเพื่อนร่วมรุ่นของเขาเต็มใจที่จะใช้วิชาศักดิ์สิทธิ์ของตนเพื่อโจมตีเขา เขาก็อาจจะรับไม่ไหว

“สามีของข้า เจ้าแข็งแกร่งมาก!” ซีเอ๋ออุทาน

“ฮ่าฮ่า” เซียงหลี่และซูหลิงไท่หัวเราะอย่างเต็มที่

...

วันรุ่งขึ้น เซียงหลี่กลับไปยังนิกายวิญญาณเร้นลับที่เขาใฝ่ฝันหามาโดยตลอดด้วยความตื่นเต้น

ทันทีที่เขาเข้าสู่นิกาย เซียงหลี่ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แต่เขากลับไม่รู้สึกถึงความรู้สึกคุ้นเคยเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป

เซียงหลี่มองไปที่มังกรวิญญาณทั้งเก้าตัวที่อยู่ด้านบนของนิกาย และพบว่ามันไม่ดูศักดิ์สิทธิ์เหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป

“เกิดอะไรขึ้น? ปราณวิญญาณของนิกายถูกระบายออกไปแล้วหรอ?” เซียงหลี่ถาม

ในขณะนี้ ศิษย์ขอบเขตก่อเกิดรากฐานที่กำลังบินอยู่บนเรือวิญญาณไปยังยอดเขาหลักก็ปรากฎขึ้น

เซียงหลี่กะพริบตาและปรากฏตัวบนเรือวิญญาณ

“คารวะพี่ใหญ่ และขอแสดงความยินดีที่ท่านกลับมาจากการออกเดินทาง” ศิษย์พูดอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นเซียงหลี่

“เอาล่ะ เกิดอะไรขึ้นกับปราณวิญญาณในนิกาย?” เซียงหลี่ถาม

“มันเริ่มมาจากเต่ายักษ์ ปราณวิญญาณมากกว่าครึ่งหนึ่งถูกมันดูดซับไป”

“ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะไข่มังกรที่มันอุ้มอยู่”

ทันใดนั้นก็มีเสียงคำรามดังขึ้นราวกับบทสวด

ช่องแสงที่สังเกตเห็นได้ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า และปราณวิญญาณในนิกายก็บางลงโดยทันที

“สิ่งมีชีวิตตัวนี้ดูดซับพลังปราณวิญญาณได้มากขนาดไหนกันในหนึ่งวัน?” เซียงหลี่อุทาน

“ใช่แล้ว ปราณวิญญาณของนิกายเราคยหนาแน่นกว่านี้ ด้วยเหตุนี้เอง มันจึงไม่ง่ายเลยที่จะบุกทะลวงในระหว่างการฝึกตน” ศิษย์กล่าว ดวงตาของเขามองไปที่กระแสน้ำวนพลังวิญญาณบนท้องฟ้าด้วยความประหลาดใจ

“เอาล่ะ ข้าเข้าใจแล้ว ตอนนี้ข้าจะไปเยี่ยมอาจารย์ใหญ่ก่อน” เซียงหลี่กล่าว โดยเรียกผูเถาให้เรียกเรือวิญญาณและบินไปยังที่ราบด้านหลังยอดเขาหลัก

ในขณะนี้ ซูฟ่านกำลังใคร่ครวญดูแผนที่อยู่

“รู้สึกอย่างไรบ้างที่ได้กลับมาหลังจากออกไปฝึกฝนมาเป็นเวลาสิบปี?” ซูฟ่านเก็บแผนที่แล้วถาม

“โลกแห่งการฝึกตนและโลกมนุษย์ไม่มีความแตกต่างกันมากนัก ผู้คนยังคงวางแผนต่อกันและต้องเฝ้าระวังอยู่ตลอดเวลา”

“เมื่อเทียบกับโลกแห่งการฝึกตนแล้ว ข้าก็อยากจะอยู่ในนิกายตลอดไป” เซียงหลี่กล่าวอย่างจริงใจ

“ไม่เลว ดูเหมือนว่าเวลาของเจ้าในโลกแห่งการฝึกตนจะไม่สูญเปล่า” ซูฟ่านยิ้ม

“ตอนนี้เจ้ากลับมาจากการฝึกฝนแล้ว ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องรับผิดชอบหน้าที่บางอย่างในนิกายแล้ว” ซูฟ่านกล่าว

“ครับ!” เซียงหลี่ตอบอย่างตื่นเต้น ความทะเยอทะยานตลอดชีวิตของเขาคือการมีชีวิตอยู่และตายเพื่อนิกาย

“ไม่จำเป็นต้องตื่นเต้นขนาดนั้น งานที่ข้าจะให้เจ้ามันไม่ได้ตื่นเต้นหรืออันตรายอะไรหรอก อย่างน้อยก็จนกว่าระดับการฝึกตนของเจ้าจะมากกว่าหุ่นเชิดล่ะนะ”

ซูฟ่านโบกมือของเขา และหุ่นเชิดขอบเขตวิญญาณสวรรค์สามตัวก็ปรากฏตัวออกมาจากแหวนมิติในมือของเซียงหลี่

“นี่คือหุ่นเชิดในแหวนมิติของข้าหรอ?” เซียงหลี่อุทานด้วยความประหลาดใจ

“ใช่แน่นอน มันมีพื้นที่มิติสองชั้นในแหวนมิติ และชั้นที่สองก็มีไว้เพื่อปกป้องพวกเจ้า” ซูฟ่านอธิบาย

และนี่ยังไม่รวมถึงดาวเทียมฐานนภาบนท้องฟ้าด้วยซ้ำ

“กลับไปฝึกฝนซะ การต่อสู้ระหว่างสองโลกและสองเผ่ากำลังจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า การมีระดับพลังที่สูงขึ้นจะสามารถเป็นข้อได้เปรียบได้” ซูฟ่านกล่าว

เมื่อเร็วๆ นี้ ซูฟ่านสามารถสัมผัสได้ว่าภูมิประเทศของทวีปกลางทั้งหมดมีการเปลี่ยนแปลง ราวกับว่าพวกมันถูกบีบโดยทวีปอื่น

“ข้าเข้าใจแล้ว” เซียงหลี่ทำความเคารพซูฟ่านก่อนจะจากไป