บทที่ 172 การเปิดเผย
[แฟนเพจBamแปลNiyay:ลงแบบราคาถูกโคตรในmy-novel(ลงช้ากว่าThai-novel100ตอน)กับthai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นนอกจากสองเว็บนี้คือไม่ใช่ผมนะ ถ้าเจอคนอ่านก็อปดันเยอะกว่าก็ท้อเป็นนะครับ]
[ถ้าอ่านฟรีแบบเถื่อนไม่ว่าจะได้มายังไงนั้น ผมไม่ว่าเลยครับ และต่อให้ไม่มีคนอ่าน ผมก็ยังจะแปลต่อจนจบด้วย แต่ถ้าจะจ่ายเงินให้เว็บหรือคนที่copyไปขายอีกที คุณโคตรแย่เลยครับ]
[หลังแปลจบจะมีการแก้คำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น ดังนั้นถ้าคุณอ่านแบบเถื่อน ก็เชิญเลยครับ เพราะมันไม่มีอัพเดทให้หรอก]
บทที่ 172 การเปิดเผย
หลังจากสักพัก เขาก็กลับไปที่ห้องโถงหมายเลข 1 หุ่นยนต์อุตสาหกรรมได้ขนส่งน้ำมันดีเซล 8 ถังที่เขานำเข้ามาในห้องโถงแล้ว และตอนนี้มันกำลังจัดวางถังน้ำมันเหล่านั้นไว้รวมกับน้ำมันดีเซลที่ยังไม่ได้ใช้ถังอื่น ๆ
ซุนเฉิงเหลือบมองไปที่มันและโล่งใจทันที
เขาได้คำนวณปริมาณการใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลต่อวันไว้แล้ว ต้องขอบคุณที่เขาขนน้ำมันไปมาหลายรอบเลย เชื้อเพลิงในสต็อกที่นี่คงจะอยู่ได้ประมาณสองวันครึ่ง ซึ่งหมายความว่าเขาสามารถที่จะขี้เกียจได้ระยะหนึ่ง
ประสิทธิภาพของหุ่นยนต์อุตสาหกรรมนั้นน่าประทับใจจริง ๆ ภายในเวลาไม่ถึงเดือน พวกเขาก็ได้ขุดเจาะพื้นที่ขนาดใหญ่หลายแห่งภายในถ้ำขนาดใหญ่แล้ว
เขาเดินตรงเข้าไปในห้องโถงผ่านช่องเปิดอีกช่องหนึ่งที่มุมห้องโถงหมายเลข 1 เส้นทางนี้ไม่ตรงและสั้น ซึ่งแตกต่างจากเส้นทางที่ที่เหลือ ซุนเฉิงเดินไปตามเส้นทางที่คดเคี้ยวอยู่พักหนึ่งจนกระทั่งเขาได้ยินเสียงดังก้องอยู่ข้างหน้า
เมื่อเขาไปถึงช่องที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาก็เข้าไปโดยไม่ลังเล
ในชั่วพริบตา พื้นที่ขนาดเล็กกว่าห้องโถงหมายเลข 2 ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา
ราวกับได้ยินเสียงฝีเท้า แสงสีฟ้าสองสามดวงส่องลงมาที่เขาและเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อซุนเฉิงเดินเข้าไปในห้องโถงที่เขาตั้งชื่อว่าห้องโถงหมายเลข 3 หุ่นยนต์อุตสาหกรรมหกตัวรวมตัวกันอยู่ที่นั่น พวกเขากำลังยุ่งอยู่กับการรดน้ำเสาค้ำยันหลายต้นในห้องโถง
แม้ว่าห้องโถงหมายเลข 3 จะมีขนาดเล็กกว่าเมื่อเทียบกับห้องโถงหมายเลข 2 แต่มันได้รับการออกแบบให้มิดชิดมากกว่า และมีพื้นที่พอประมาณ
เหตุผลที่เขาสร้างให้มันเป็นแบบนี้ ก็เรียบง่ายมาก ซุนเฉิงวางแผนที่จะให้แอตลาสสร้างสายการผลิตหุ่นยนต์อุตสาหกรรมที่ได้มาตรฐานและนำมันจากโลก "ทรานส์ฟอร์เมอร์ส" มาสู่โลกแห่งความเป็นจริง นี่คือสถานที่ที่เขาตั้งใจไว้ให้มันเป็นสายการผลิต
ในอนาคตอันใกล้ เขาหวังว่าสถานที่แห่งนี้จะสามารถใช้ในการผลิตหุ่นยนต์อุตสาหกรรมได้ เพราะการก่อสร้างและอะไรหลายอย่างในฐานที่ 1 ของโลกแห่งความเป็นจริงคงต้องใช้กำลังคนจำนวนมาก
นอกจากนี้ การลงทุนในอนาคตของเขาในโลกแห่งความเป็นจริงจำเป็นต้องมีกำลังพลเป็นสำคัญ
ห้องโถงหมายเลข 3 ครอบคลุมพื้นที่น้อยกว่า 300 ตารางเมตร พื้นยังไม่ได้รับการปรับระดับด้วยซีเมนต์ แต่ผนังได้ก่อสร้างเสร็จเรียบร้อยแล้ว
เมื่อสังเกตหุ่นยนต์อุตสาหกรรมที่มีความขยันอดทน แม้พวกเขาจะดูสกปรก เปรอะเปื้อนโคลน ซุนเฉิงก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
ถึงตอนแรกเขาจะดูตัดสินใจแบบหุนหันพลันแล่นไปหน่อย แต่ตอนนี้เขาต้องยอมรับเลยว่า แม้จะไม่มีสติปัญญาของวิศวกรดีเซปติคอน แต่หุ่นยนต์อุตสาหกรรมที่ทำงานหนักก็พิสูจน์แล้วว่าพวกเขาเป็นเครื่องมือที่มีความสามารถ
การสร้างห้องโถงทั้งสามเสร็จสมบูรณ์แล้ว ถือเป็นการสร้างโครงสร้างพื้นฐานทัพของฐานที่ 1 ในโลกแห่งความเป็นจริง
ในขณะนี้ ซุนเฉิงไม่มีแผนที่จะพาใครนอกจากตัวเขามาที่นี่
เพื่อเร่งการใช้ฐานที่ 1 เขาเน้นสร้างแบบใช้งานมากกว่าความสวยงาม โดยใช้การออกแบบที่เรียบง่าย เช่นเดียวกับฐานทัพทั้งสองของเขาในโลก "ทรานส์ฟอร์เมอร์ส์"
เมื่อวางวงจรและติดตั้งสิ่งอำนวยความสะดวกเพิ่มเติม เช่นเครื่องปรับอากาศ ไฟส่องสว่างและกล้องวงจรปิด สถานที่แห่งนี้ก็จะถือว่าพร้อมสำหรับการใช้งาน
ซึ่งถึงจะสร้างเสร็จ หุ่นยนต์อุตสาหกรรมก็จะทำงานต่อไป ยิ่งไปกว่านั้น พื้นที่สันเขา “ไทเกอร์คิงริดจ์” ยังไม่ได้ใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่เลย พื้นที่แถบนี้ยังมีศักยภาพในการขุดเจาะและขยายพื้นที่ได้อย่างมากมาย
จากการสำรวจพื้นที่โดยหุ่นยนต์อุตสาหกรรม ภูเขาหวางเจียงที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำพร้อมกับภูเขาอื่น ๆ อีกหลายแห่งในหลินเจียง ถือได้ว่าอาจมีทรัพย์สมบัติซ่อนอยู่ อาจมีแร่หรืของมีค่ามากมาย
ดังนั้นแล้ว ซุนเฉิงจึงคิดว่าเขาจะเริ่มขุดเจาะจากใต้ดินของไทเกอร์คิงริดจ์ต่อไป จนกว่าพวกเขาจะไปถึงถ้ำใต้ดินที่ภูเขาหวังเจียง
...
เนื่องจากฐานทัพตั้งอยู่ในเขตซีเซี่ย ซึ่งเป็นเขตเดียวกับที่ซุนเฉิงเลือกที่ตั้งสำนักงานของบริษัทเทคโนโลยีไซเบอร์ตรอน เขาจึงตัดสินใจเช่าอพาร์ทเมนท์ดี ๆ แถวนี้
ในไม่ช้า เขาก็ย้ายข้าวของทั้งหมดไปที่นั่น
หลังจากเกือบหนึ่งเดือนของการเตรียมการ ในที่สุดบริษัทเทคโนโลยีไซเบอร์ตรอนก็เปิดทำการในวันที่เงียบสงบในปลายเดือนพฤษภาคม
มีกระเช้าดอกไม้เพียงสองใบ แต่ทันทีที่พวกมันถูกวางไว้ที่ทางเข้า พวกมันก็ดึงดูดความสนใจของบริษัทอื่น ๆ ในอาคารสำนักงานเดียวกันทันที เหตุผลนั้นเรียบง่ายมาก กระเช้าดอกไม้แสดงความยินดีทั้งสองนี้มาจาก [มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีหนานตู่] โดยมีข้อความแสดงความยินดีเป็นการส่วนตัวที่เขียนโดยอธิการบดีคนใหม่ เซินเป่ยหยวน
ที่ทางเข้าอาคารสำนักงาน สวี่ชุน ผู้ซึ่งมามอบกระเช้าดอกไม้ในนามของเซินเป่ยหยวนได้ขับรถออกไปแล้ว
สายสัมพันธ์ของเขาเองกับซุนเฉิงนั้นต้องตาของอธิการบดีคนใหม่ ถ้าสวี่ชุนสามารถคว้าโอกาสนี้ได้ อนาคตของเขาก็จะคงสดใสแน่
เมื่อรถหายไปจากสายตา ซุนเฉิงก็กลับไปที่อาคารสำนักงาน เขาขึ้นลิฟต์ตรงไปที่ชั้นสาม ซึ่งเขาได้เช่าพื้นที่สำนักงานทั้งหมดเกือบ 200 ตารางเมตรเอาไว้
หลังจากก้าวออกจากลิฟต์และเดินไปไม่กี่ก้าว เขาก็เลี้ยวมุมหนึ่งและเห็นป้ายโฆษณาใหม่ล่าสุดของ [บริษัทเทคโนโลยีไซเบอร์ตรอน]
"หัวหน้า เซิร์ฟเวอร์ได้รับการติดตั้งแล้ว เราควรดำเนินการทดสอบสตาร์ทอัพตอนนี้เลยไหม?”
"ได้เลย พวกนายจัดการเรื่องปลีกย่อยได้เลย... "
"คุณซุน ผมเพิ่งตรวจสอบอุปกรณ์สำนักงาน เรายังขาดคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะไม่กี่เครื่อง นอกจากนี้เราจำเป็นต้องซื้อเครื่องพิมพ์อย่างน้อยหนึ่งเครื่อง โดยเฉพาะเครื่องพิมพ์เลเซอร์สี... "
“เอาเลยผู้จัดการหวาง บัญชีการเงินน่าจะเปิดอย่างเป็นทางการในวันพรุ่งนี้ นายสามารถจัดการเรื่องการจัดซื้อได้เลย...”
เมื่อกลับไปที่ห้องทำงานของเขา ซุนเฉิงก็มองผ่านกระจกใสและเห็นเหล่าเพื่อนร่วมงานที่กำลังวุ่นวายกันข้างนอก เขารู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง
ในที่สุด [บริษัทเทคโนโลยีไซเบอร์ตรอน] ก็ก่อตั้งขึ้น แม้ว่าในปัจจุบันจะเป็นเพียงบริษัทขนาดเล็กที่มีพนักงานกว่าสี่สิบคนรวมถึงนักศึกษาประมาณสิบคนจากมหาวิทยาลัยหนานตู่ที่ยังไม่จบการศึกษา แต่ความรู้สึกของความสำเร็จนี้ก็อยู่ไม่ไกลจากความตื่นเต้นที่เขาได้รับเมื่อเขาสร้างหุ่นยนต์อุตสาหกรรมในโลกของ [ทรานส์ฟอร์เมอร์ส]
เขาเดินเข้าไปใกล้ตู้กดน้ำและเทน้ำลงไปหนึ่งแก้ว เมื่อมองไปที่ลู่หนาน ผู้ซึ่งยังคงนั่งอยู่บนโซฟาแผนกต้อนรับในห้องทำงานของเขา เขาจึงถามด้วยความสงสัย "ตอนนี้มีเพียงเราสองคนแล้ว นายช่วยบอกฉันได้ไหมว่าทำไมเมื่อวานนี้นายถึงตกลงเข้าร่วมบริษัทของฉัน?"
ชายหนุ่มที่อยู่ในห้องทำงานของเขาคือ ลู่หนาน เอกคอมพิวเตอร์ที่มีความสามารถจากมหาวิทยาลัยหนานตู่
เมื่อประมาณสิบวันก่อน เขาได้ขอให้หยางเฟยไปเชิญคนในกลุ่มผู้เชี่ยวชาญด้านคอมพิวเตอร์ที่มีทักษะมา น่าเสียดายที่หลายคนไม่ได้จริงจังสักเท่าไรนัก ในท้ายที่สุดก็มีเพียงไม่กี่คนที่ติดต่อกลับมา ซึ่งลู่หนานเป็นเพียงคนเดียวที่ซุนเฉิงถือว่ามีค่าพอที่จะร่วมงานด้วย
ทว่าเมื่อเทียบกับหยางเฟยและคนอื่น ๆ ที่เข้าร่วมงานเลี้ยงและตกลงที่จะเข้าร่วมบริษัทของซุนเฉิงภายในสองหรือสามวัน
ตัวลู่หนานได้ขอเวลาตัดสินใจก่อน จนถึงเมื่อคืนนี้เขาจึงได้ตกลงเข้าร่วมบริษัทไซเบอร์ตรอน
ซุนเฉิงคาดเดาว่า คงเพราะลู่หนานมีหนี้สะสมจำนวนมากจากธุรกิจผู้ประกอบการที่ทำกับมหาวิทยาลัย เขาเลยสนใจเงินเดือน 4,000 หยวนของบริษัทเขากระมัง
“ไม่มีอะไรหรอกครับพี่ซุน ผมแค่กังวลเรื่องอนาคตของธุรกิจพื้นที่เก็บข้อมูลที่พี่จะทำ...เพราะในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา บริษัทจัดเก็บข้อมูลบนคลาวด์ในประเทศหลายแห่งล้มละลาย เหลือแค่ไม่กี่เจ้าเท่านั้นเอง...”
