ตอนที่ 51 พี่เขย เก่งจังเลย

ไปยิงธนู?

เมื่อได้ยินคำแนะนำของ ซุน ซือหยวน ทุกคนก็อึ้งไป แต่ไม่มีใครคัดค้าน

ตราบใดที่ไม่ใช่การกระโดดบันจี้จัมพ์ จะเล่นอะไรก็ได้

เย่เฉิน ก็ไม่เกี่ยงเช่นกัน

เมื่อไม่มีใครคัดค้าน ซุน ซือหยวน จึงนำทุกคนไปยังสถานที่ยิงธนูภายในรีสอร์ท

ในกลุ่มนี้มีเพียงหนึ่ง หรือสองคนเท่านั้นที่เคยเล่นมาก่อน สำหรับคนอื่นๆ นี่เป็นครั้งแรก

เมื่อมาถึงสถานที่ยิงธนู เจ้าหน้าที่เฉพาะทางได้สอนทุกคนเกี่ยวกับวิธีการยิงธนู

หลังจากสอนเสร็จ เจ้าหน้าที่ก็ถอยออกไปให้ เย่เฉิน, ซู หนิงชวง และคนอื่นๆ เล่นด้วยตนเอง

“ฉันขอลองก่อน ฉันขอลองก่อน”

ซู หลิงเอ๋อร์ ตื่นเต้นมาก และอยากจะเป็นคนแรกที่ลอง

เธอขึ้นสายธนู และเล็งลูกธนูไปข้างหน้า

ฟึ่บ

ท้ายที่สุดแล้ว ลูกธนูของเธอหลุดออกจากเป้าหมายไปไกล

“ให้ฉันลองบ้าง ฉันอยากลองบ้าง”

เพื่อนร่วมชั้นหญิงคนหนึ่งของ ซู หลิงเอ๋อร์ กระตือรือร้นที่อยากจะลองเช่นกัน

หลังจากเธอขึ้นสายธนู และยิงลูกธนูออกไป ผลลัพธ์สุดท้ายก็ไม่ต่างจาก ซู หลิงเอ๋อร์ มากนัก

ต่อจากนั้น คนอื่นๆ ก็ลองกันบ้าง

ผลงานที่ดีที่สุดในกลุ่มนี้เป็นของเพื่อนร่วมชั้นชายอีกคนหนึ่งของ ซู หลิงเอ๋อร์

แต่ก็เพียงแค่ยิงโดนเป้าเท่านั้น ไม่มีคะแนนที่ดีเลย

จ้าว ซูซวน ก็ไม่สามารถยิงถูกเป้าได้เช่นกัน

สุดท้ายก็เหลือเพียง เย่เฉิน, ซู หนิงซวง และซุน ซือหยวน ที่ยังไม่ได้ลองยิงธนู

“ให้ฉันลองบ้าง”

ซุน ซือหยวน คิดว่าได้เวลาแล้ว เขาจึงเริ่มลุกขึ้นยืน

เวลานี้ถึงเวลาที่เขาจะแสดงความสามารถบ้างแล้ว

เขาขึ้นสายธนู และเล็งดู แค่เพียงดูจากท่าทางการเคลื่อนไหวก็ดูออกแล้วว่า ซุน ซือหยวน เคยผ่านการฝึกฝนอย่างมืออาชีพมาก่อน

ฟึ่บ!

ลูกธนูอันแหลมคมพุ่งไปข้างหน้า

และสุดท้ายยิงเข้าเป้าวงที่หก(6 คะแนน)

“ว้าว เข้าวงหก!”

“ซือหยวน เก่งมากเลยนะ”

“สุดยอด สุดยอด”

เพื่อนของ ซู หลิงเอ๋อร์ หลายคนอุทานด้วยความประหลาดใจ พวกเขารู้สึกตกใจมาก

ไม่มีใครทำได้สำเร็จ แต่ ซุน ซือหยวน สามารถยิงธนูเข้าเป้าวงที่หกได้ในครั้งเดียว

นี่ก็เก่งเกินไปแล้ว

ทุกคนมอง ซุน ซือหยวน ด้วยสายตาชื่นชม และยกย่อง

“แค่นี้เองเหรอ แค่วงที่หกเอง”

แม้จะมีเสียงชมเชยมากมาย แต่ ซุน ซือหยวน ก็แกล้งทำเป็นไม่พอใจในผลงานของตัวเอง

“ให้ฉันลองอีกที”

หลังจากนั้น ซุน ซือหยวน ก็ลองอีกสี่ถึงห้าครั้ง แต่ละครั้งผลงานส่วนใหญ่อยู่รอบๆ วงที่หก ถึงวงที่เจ็ด

ในบรรดาลูกธนูทั้งหมด ลูกที่ดีที่สุดของเขาเกือบจะยิงเข้าเป้าวงที่แปด

“สุดยอด!”

“ซือหยวน เก่งจริงๆ”

“เก่งกว่าเราทั้งหมดเลย”

บรรดาเพื่อนๆ ของ ซู หลิงเอ๋อร์ ต่างตกตะลึงกับฝีมือการยิงธนูของ ซุน ซือหยวน อีกครั้ง

“เมื่อกี้ฉันต้องฟังเจ้าหน้าที่ไม่ชัดแน่เลย ถึงได้ยิงไม่โดนเป้า”

ซู หลิงเอ๋อร์ ดูเหมือนจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

“ให้ฉันไปเรียกเจ้าหน้าที่มาสอนพวกเราอีกทีเถอะ”

พูดเสร็จ ซู หลิงเอ๋อร์ ก็เตรียมจะไปเรียกเจ้าหน้าที่ให้มาสอน

แต่พอเธอหันหลัง ซุน ซือหยวน ก็หยุดขวางเธอไว้

“ไม่ต้องลำบากขนาดนั้น ฉันสอนพวกเธอให้เองก็ได้ แบบนี้โอเคนะ”

ซุน ซือหยวน มีท่าทีมั่นใจเต็มเปี่ยม

เมื่อนึกถึงผลงานของ ซุน ซือหยวน เมื่อกี้.. ทุกคนไม่มีใครคัดค้าน

พวกเขาเชื่อในความสามารถของ ซุน ซือหยวน

ซุน ซือหยวน น่าจะเป็นคนที่ยิงธนูเก่งที่สุดในกลุ่มพวกเขาแล้ว

หลังจาก ซุน ซือหยวน สอนพวกเขาอีกครั้ง ฝีมือของทุกคนก็ดีขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ลองในครั้งที่สอง

“พี่เขย มาลองยิงดูบ้างสิ”

ซู หลิงเอ๋อร์ พูดขึ้นหลังจากสังเกตเห็น เย่เฉิน

และดูเหมือนเธอจะยังไม่เคยเห็น พี่เขย ยิงธนูเลยนะ?

“ผม... ไม่ดีกว่า ผมไม่เคยเล่นมาก่อน”

เย่เฉิน อยากเก็บตัวเงียบๆ แม้ว่าเขาจะเพิ่งลองเล่นยิงธนูเป็นครั้งแรกก็ตาม

แต่เขาไม่เหมือนคนอื่น เพราะเขาได้ทักษะการยิงธนูระดับสูงมาแล้ว

“ลองดูหน่อยเถอะน่า พี่เขย”

ซู หลิงเอ๋อร์ เริ่มเข้ามาพา เย่เฉิน มายืนอยู่หน้าเป้า

“ไม่เป็นไร ถึงครั้งแรกจะยิงไม่โดนก็ไม่เป็นไร”

ซุน ซือหยวน ที่ตอนนี้ได้รับคำชมจนลอยไปแล้วก็พูดขึ้นเช่นกัน

“เดี๋ยวฉันจะสอนพี่เอง รับรองว่าพี่ต้องยิงโดนเป้าอย่างแน่นอน”

ซุน ซือหยวน ยืดอกอย่างมั่นใจเต็มที่ พร้อมกับกล่าวด้วยท่าทีราวกับว่าเขาจะสอน เย่เฉิน ให้ทีหลัง

ในเมื่อเป็นอย่างนี้ เย่เฉิน ก็ไม่ปฏิเสธ เขาพร้อมที่จะลองใช้ทักษะการยิงธนูระดับสูงที่เขาได้รับมาจากเกมดูสักครั้ง

เมื่อเห็น เย่เฉิน เตรียมยิงธนู ซู หนิงซวง ก็มองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

หลังจากเขาขึ้นสายธนู และยิงลูกธนูออกไป

ฟึ่บ!

วินาทีต่อมา ลูกธนูของ เย่เฉิน พุ่งตรงเข้ากลางเป้าอย่างแม่นยำ

วงที่เก้า!!!

ทุกคนมองเป้าถึงกับตะลึงตาค้าง

สถานการณ์นี้มันยังไงกันแน่?!!

ทุกคนตกใจมาก

เย่เฉิน ไม่ได้บอกเหรอว่านี่เป็นครั้งแรกที่ลอง?

ทำไมยิงครั้งแรกก็เข้าวงที่เก้าเลย?

นี่มันคงเป็นเพราะโชคดี ..หรือเปล่านะ?

ทุกคนงงไปหมดแล้ว

“พี่เขย เก่งมาก”

ซู หลิงเอ๋อร์ ชะงักไปครู่หนึ่งแล้วจากนั้นก็กระโดด และโห่ร้องขึ้นด้วยความดีใจ

ซู หลิงเอ๋อร์ ดูตื่นเต้นมากยิ่งกว่าตอนที่เธอยิงโดนเป้าเองเสียอีก

พี่เขยของเธอ เก่งมากจริงๆ

ซู หนิงซวง และจ้าว ซูซวน ต่างมีรอยยิ้มบนใบหน้า และรู้สึกภาคภูมิใจไม่น้อย

ส่วนด้าน ซุน ซือหยวน เขาพลันมีสีหน้าราวกับเห็นผี เขาอ้าปากกว้างจนสามารถใส่ผลแอปเปิลเข้าไปได้ทั้งลูก

มัน.. เป็นไปได้ยังไง?

ซุน ซือหยวน คิดในใจ

ครั้งแรกที่ลองยิงธนู.. ก็ยิงโดนเข้าเป้าวงที่เก้า นี่มันไม่ใช่เรื่องตลกรึไงกัน?

เมื่อกี้เขายิงดีที่สุดก็ได้แค่ใกล้วงที่แปดเท่านั้น แต่ในท้ายที่สุดก็ได้แค่วงที่เจ็ด

แต่ เย่เฉิน ที่บอกว่าเพิ่งลองครั้งแรก กลับยิงโดนเข้าเป้าวงที่เก้าได้ในครั้งเดียว?

บดขยี้เขาได้อย่างง่ายดาย?

นี่มันล้อกันเล่นหรือเปล่า?

ไม่ใช่ ไม่ใช่

ต้องไม่ใช่ว่าฝีมือของเขาด้อยกว่า เย่เฉิน, มันต้องเป็นเพราะโชคของ เย่เฉิน นั้นดีกว่าแน่นอน

ท้ายที่สุดแล้ว การยิงธนูก็ต้องอาศัยโชคด้วย..

ใช่, ต้องเป็นเพราะโชค

ซุน ซือหยวน ปลอบใจตัวเองในใจ

“พี่เฉิน, ลองอีกครั้งสิ”

ซุน ซือหยวน เชิญชวนให้ เย่เฉิน ลองอีกครั้ง เขาไม่เชื่อว่าครั้งที่สอง เย่เฉิน จะโชคดีได้อีกแน่

เย่เฉิน พยักหน้า

เมื่อกี้เป็นครั้งแรกที่เขาลองยิง เพราะยังไม่คุ้นเคยจึงไม่ได้แสดงฝีมือที่แท้จริงออกมา

ครั้งนี้, เขามีประสบการณ์แล้ว เย่เฉิน จึงยิงได้คล่องมากขึ้น

ฟึ่บ!

ลูกธนูดอกที่สองพุ่งออกไป

เข้ากลางเป้า!

วงที่สิบ!

เมื่อเห็นผลของลูกธนูดอกที่สองของ เย่เฉิน ทุกคนก็ตกอยู่ในความเงียบงัน

ทุกคนจ้องมองลูกธนูที่เข้ากลางเป้าด้วยความตะลึงบนใบหน้าของพวกเขา

ไม่น่าเชื่อ…

ลูกธนูดอกที่สองของ เย่เฉิน พุ่งเข้ากลางเป้า วงที่สิบ?!

นี่เราคงไม่ใช่ว่าฝันไปหรอกใช่ไหม?

“โอ้โห, พี่เขย เก่งสุดยอดเลย”

ซู หลิงเอ๋อร์ ตะโกนเสียงดังขึ้นด้วยความตื่นเต้น

พี่เขยของเธอ เก่งมากๆ เลยจริงๆ

ลูกธนูดอกแรก, เข้าวงที่เก้า ลูกธนูดอกที่สอง, เข้าวงที่สิบ!

นี่คือยิ่งยิงยิ่งเก่งขึ้นเรื่อยๆ

เพื่อนร่วมชั้นหญิงทั้งสองคนของ ซู หลิงเอ๋อร์ มอง เย่เฉิน ด้วยตาเป็นประกาย พี่เขยของ หลิงเอ๋อร์ เก่งขนาดนี้เลยเหรอ?

ซุน ซือหยวน ยังคงมีสีหน้าราวกับเห็นผี และเขาแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็นเลยจริงๆ

วงที่สิบ?

วงที่สิบ?

เย่เฉิน ยิงได้วงที่สิบในครั้งที่สอง?

เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้

เขาไม่เชื่อว่า เย่เฉิน จะมีฝีมือขนาดนี้ ที่สามารถบดขยี้เขาได้อย่างสมบูรณ์

โชค.. ครั้งนี้ต้องเป็นเพราะโชคอีกแน่ๆ

ซุน ซือหยวน คิดในใจว่า เย่เฉิน ต้องโชคดีอีกครั้ง

“คุณลองยิงอีกสักหลายๆ ดูครั้งสิ?”

ซุน ซือหยวน เสนอให้ เย่เฉิน ลองยิงอีกหลายๆ ครั้ง

เย่เฉิน ไม่พูดอะไร หยิบลูกธนูขึ้นมาอีกดอก

ฟึ่บ!

ฟึ่บ!

ฟึ่บ!

เย่เฉิน ยิงธนูออกไปอีกครั้งที่สาม ครั้งที่สี่ และครั้งที่ห้า

วงที่สิบ วงที่สิบ วงที่สิบ!!!

ทุกคนในที่นั้น ขณะนี้ตกตะลึงจนแทบกลายเป็นหิน…