ตอนที่ 50 ซู หลิงเอ๋อร์ : พี่สาว คนนี้คือพี่เขยใช่ไหม?

เพื่อนร่วมห้องของ ซู หนิงซวง ทั้งสองคนสบตากัน และต่างก็มีความสงสัยแบบเดียวกันอยู่ในใจ

แม้ว่า หนิงซวง อาจจะยังไม่ถึงขั้นชอบ เย่เฉิน แต่ในใจเธอก็น่าจะมีความรู้สึกดีๆ กับเขาอยู่บ้างแน่นอน

ไม่อย่างนั้น มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะออกไปเที่ยวกับเขา

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เพื่อนร่วมห้องทั้งสองคนก็ฉลาดพอที่จะไม่ซักถามอะไรต่อ

สถานการณ์ตอนนี้ค่อนข้างพิเศษมาก หนิงซวง เองอาจจะยังไม่ทันรู้สึกตัวด้วยซ้ำ

เรื่องแบบนี้ พวกเธอไม่ควรจะเตือน หรือบอกออกไปตรงๆ ต้องให้ หนิงซวง รู้สึกตัวเอง

ไม่นานนัก จ้าว ซูซวน ก็กลับมาพร้อมอาหารเช้าที่ซื้อมา

“ซูซวน”

“เธอไปเตรียมอาหารเช้าให้ลูกพี่ลูกน้อง และน้องสะใภ้ของเธอ แล้วไหนมีของพวกเราบ้างไหม?”

เมื่อเห็น จ้าว ซูซวน กลับมาแล้ว เพื่อนร่วมห้องทั้งสองคนก็เริ่มพูดแซว

น้องสะใภ้?

เมื่อได้ยินคำนี้ จ้าว ซูซวน ก็พลันตกใจเล็กน้อย

แต่เธอก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็ว นี่คงหมายถึง หนิงซวง แน่ๆ

“แน่นอนต้องเอามาด้วยอยู่แล้ว ..นี่ไง”

จ้าว ซูซวน พลันยิ้มสดใสขึ้นมาทันที

เธอชอบคำนี้มาก

หากเพื่อนสนิทของเธอได้กลายมาเป็นน้องสะใภ้ของเธอจริงๆ

ลองคิดดูสิ พอถึงเวลานั้น.. คงจะน่าตื่นเต้นมาก

ด้วยเหตุนี้ จ้าว ซูซวน จึงแบ่งอาหารเช้าส่วนหนึ่งให้กับเพื่อนสาวทั้งสองคน

หลังจากนั้นเธอก็เก็บอาหารเช้าไว้หนึ่งส่วนก่อนจะนั่งลงทานกับ ซู หนิงซวง

ยี่สิบนาทีต่อมา จ้าว ซูซวน กับซู หนิงซวง ก็ถือกระเป๋าเดินทางในมือเดินออกมา

ป๋ายอวิ๋น ฮิลส์ รีสอร์ทนั้นใหญ่มาก ไปเที่ยวชมวันเดียวคงไม่พอ

หากไม่มีอะไรผิดพลาด วันนี้พวกเขาคงจะได้พักที่โรงแรมใน ป๋ายอวิ๋น ฮิลส์ รีสอร์ท

ทั้งสองมาถึงหน้าประตูมหาลัย และหลังจากรออยู่ไม่กี่นาที เย่เฉิน ก็ขับรถ Bentley Continental มาหยุดอยู่ตรงหน้าทั้งสองคน

จ้าว ซูซวน ยื่นอาหารเช้าที่เตรียมไว้ให้กับ เย่เฉิน

หลังจากเก็บกระเป๋าเรียบร้อย ทั้งสองก็เตรียมขึ้นรถ

ก่อนที่ ซู หนิงซวง จะทันได้ตอบสนอง จ้าว ซูซวน ก็เปิดประตูที่นั่งข้างคนขับให้กับเธอก่อนแล้ว

จ้าว ซูซวน รีบส่งสัญญาณให้ ซู หนิงซวง นั่งลงที่เบาะข้างคนขับ

“ฉันจะยึดครองที่นั่งข้างหลังเอง หนิงซวง เธอคงต้องลำบากนั่งข้างหน้ากับ เย่เฉิน แล้วนะ”

จ้าว ซูซวน พูดขึ้นอย่างเผด็จการ(เด็ดขาด)

ซู หนิงซวง ถึงกับอึ้งไป แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

หลังจากนั้น จ้าว ซูซวน ก็ไปนั่งด้านหลัง

รอจน เย่เฉิน ทานอาหารเช้าเสร็จ ทั้งสามคนก็ออกเดินทาง

กว่าชั่วโมงต่อมา ทั้งสามคนก็ได้มาถึงป๋ายอวิ๋น ฮิลส์ รีสอร์ท อันเรืองชื่อ

เมื่อจอดรถเรียบร้อย ทั้งสามก็เริ่มต่อแถวเข้าซื้อตั๋ว

ขณะที่พวกเขากำลังต่อแถวอยู่ เสียงเอะอะโวยวายก็ดังขึ้น

ไม่ไกลนัก เห็นกลุ่มวัยรุ่นหนุ่มสาวอายุประมาณสิบเจ็ดถึงสิบแปดปีเดินเข้ามา

เมื่อได้ยินเสียงดัง ผู้คนในแถวต่างก็หันไปมอง รวมถึง เย่เฉิน และซู หนิงซวง ด้วย

“อ้าว หลิงเอ๋อร์?”

เมื่อเห็นสาวสวยที่สุดในกลุ่มนั้น ซู หนิงซวง ก็ส่งเสียงร้องออกมาอย่างประหลาดใจ

หลิงเอ๋อร์?

ในอีกด้านหนึ่ง เมื่อได้ยินเสียงคนเรียกตัวเอง สาวสวยที่สุดในกลุ่มก็หันมามองด้วยความประหลาดใจ

ไม่ช้า สาวสวยคนนั้นก็พบเห็น ซู หนิงซวง เช่นกัน

“พี่สาว(ลูกพี่ลูกน้อง) ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้คะ?”

เมื่อเห็น ซู หนิงซวง สาวสวยก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างยิ่ง พลันวิ่งเข้ามาทักทาย

ที่แท้ หลิงเอ๋อร์ สาวสวยคนนั้น ก็คือ ซู หลิงเอ๋อร์ ลูกพี่ลูกน้องของ ซู หนิงซวง

“วันหยุดสุดสัปดาห์ พี่สาวเลยมาที่นี่เพื่อเที่ยวเล่นหน่อยนะ”

ซู หนิงซวง อธิบาย

“หนูก็เหมือนกัน เราได้มีวันหยุดสุดสัปดาห์ที่หาได้ยากนี้ หนูเลยออกมาเที่ยวกับเพื่อนๆ…”

ซู หลิงเอ๋อร์ ตอบกลับ

ปีนี้ ซู หลิงเอ๋อร์ อยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 เวลาเริ่มรัดตัวมากขึ้น โอกาสได้พักผ่อนในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์จึงมีไม่มาก

ครั้งนี้ถือเป็นโอกาสดี เธอจึงนัดเพื่อนๆ มาที่นี่เพื่อเที่ยวเล่นด้วยกัน

“พี่สาว นานแล้วที่ไม่เจอ เราไปเที่ยวเล่นด้วยกันเถอะ”

ซู หลิงเอ๋อร์ ไม่ได้เจอพี่สาวมาสักพักแล้ว เลยเชิญเธอมาเที่ยวเล่นด้วยกัน

ซู หนิงซวง ถามความเห็นจาก จ้าว ซูซวน และเย่เฉิน ทั้งสองคนก็ไม่คัดค้าน ซู หนิงซวง จึงตอบตกลง

“หลิงเอ๋อร์ พี่จะขอแนะนำให้เธอรู้จักก่อนนะ นี่คือเพื่อนร่วมห้องของพี่เอง จ้าว ซูซวน”

ซู หนิงซวง แนะนำ จ้าว ซูซวน ก่อน

“พี่สาว ซูซวน”

ซู หลิงเอ๋อร์ ทักทายอย่างสุภาพ

หลังจากแนะนำ จ้าว ซูซวน ยังไม่ทันที่ ซู หนิงซวง จะกล่าวแนะนำ เย่เฉิน ซู หลิงเอ๋อร์ ก็เปิดปากขึ้นมาก่อนว่า :

“พี่สาว คนนี้คือ พี่เขย ของหนู ใช่ไหม?”

ในฐานะลูกพี่ลูกน้องของ ซู หนิงซวง เธอเข้าใจนิสัยเย็นชาของพี่สาวดี

และตั้งแต่เล็กจนโต เธอก็ไม่เคยเห็นพี่สาวออกไปเที่ยวกับผู้ชายคนไหนมาก่อนเลย

ครั้งนี้ พี่สาวกลับมาเที่ยวกับผู้ชายคนหนึ่งที่ป๋ายอวิ๋น ฮิลส์ รีสอร์ทจริงๆ

เช่นนั้น ผู้ชายคนนี้เขาจักต้องเป็นพี่เขยแน่ๆ

ซู หลิงเอ๋อร์ มองสำรวจ เย่เฉิน อย่างละเอียด

พี่เขยของฉัน ดูไม่เลวเลย หล่อใช้ได้

“พี่เขย สวัสดีค่ะ หนูชื่อ ซู หลิงเอ๋อร์ ต่อไปพี่ต้องดูแลหนูด้วยนะ”

ซู หลิงเอ๋อร์ กล่าวทักทาย เย่เฉิน อย่างกระตือรือร้น

เมื่อได้ยิน ซู หลิงเอ๋อร์ พูดเช่นนี้ จู่ๆ แก้มขาวนวลทั้งสองข้างของ ซูหนิงซวง พลันถูกย้อมด้วยสีแดงจางๆ เวลานี้เธออายจนพูดอะไรไม่ออกแล้ว

“หลิงเอ๋อร์ อย่าพูดอะไรไร้สาระสิ คนนี้คือเพื่อนของพี่เอง เย่เฉิน”

ซู หนิงซวง พลางพูดแก้ไขความเข้าใจผิด ด้วยใบหน้าแดงก่ำ

“ไม่เป็นไร ตอนนี้เป็นเพื่อน ต่อไปเขาอาจจะเป็นพี่เขยก็ได้”

“และการที่หนูเรียกไว้ก่อน ก็คงไม่เป็นไร”

ซู หลิงเอ๋อร์ พูดไปอย่างไม่ใส่ใจ

อย่างไรก็ตาม เธอมั่นใจมากว่าพี่สาว และเย่เฉิน คนนี้ต้องมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

ไม่อย่างนั้น พี่สาวคงไม่มาเที่ยวกับเขา ถึงแม้จะมาด้วยกันสามคนก็ตาม

“สวัสดี”

เย่เฉิน ถูก ซู หลิงเอ๋อร์ เรียกว่า พี่เขย ก็อึ้งไป

แต่ด้วยมารยาทเขาจึงต้องกล่าวทักทายตอบ

อีกด้านหนึ่ง เพื่อนของ ซู หลิงเอ๋อร์ ก็ตามมาด้วย

เป็นชายสองหญิงสอง หน้าตาดีกันทุกคน

แต่เมื่อเทียบกับ ซู หลิงเอ๋อร์ และซู หนิงซวง แล้ว ก็ยังห่างไกลอยู่มาก

“ขอแนะนำก่อนนะ นี่คือพี่สาวของฉัน ซู หนิงซวง”

คราวนี้เป็นหน้าที่ของ ซู หลิงเอ๋อร์ แนะนำบ้าง

เมื่อได้ยิน ซู หลิงเอ๋อร์ พูดเช่นนี้ เพื่อนร่วมชั้นของเธอก็อึ้งไป

ยีนของครอบครัว หลิงเอ๋อร์ แข็งแกร่งมากจริงๆ

หลิงเอ๋อร์ ที่ว่าสวยมากแล้ว ในโรงเรียนเธอก็เป็นที่จับตามองมาก

แต่ไม่คาดคิดเลยว่าพี่สาวของ หลิงเอ๋อร์ จะสวยมากขนาดนี้ ถึงขั้นเรียกว่างามล่มเมืองได้เลยทีเดียว

“ส่วนคนนี้คือพี่...ไม่ คนนี้คือพี่เขยในอนาคตของฉัน”

ซู หลิงเอ๋อร์ เตรียมจะแนะนำ เย่เฉิน ว่าเป็น ‘พี่เขย’ ของเธอ

แต่พูดไปเพียงครึ่งคำก็โดนสายตาดุๆ ของ ซู หนิงซวง ทำให้เธอเปลี่ยนคำพูดว่าเขาเป็นพี่เขยในอนาคตแทน

เมื่อได้ยิน ซู หลิงเอ๋อร์ กล่าวแนะนำ เย่เฉิน เช่นนี้ เพื่อนร่วมชั้นชายสองคนของเธอก็อิจฉา เย่เฉิน มาก

พี่ชายคนนี้สุดยอดมากจริงๆ

เขาสามารถเอาชนะใจพี่สาวงามล่มเมืองของ หลิงเอ๋อร์ ได้

ยิ่งพวกเขาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไรก็ยิ่งอิจฉา เย่เฉิน มากขึ้นเท่านั้น

หลังจากแนะนำตัวกัน ทุกคนก็ถือว่ารู้จักกันแล้ว

คนอื่นยังพอไหว แต่หนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นชายของ ซู หลิงเอ๋อร์ ที่มีรูปร่างสูงใหญ่กลับแสดงท่าทางระวังตัวเมื่อจับมือกับ เย่เฉิน

ต่อจากนั้นทุกคนก็ซื้อตั๋ว และเข้าไปใน ป๋ายอวิ๋น ฮิลส์ รีสอร์ท กันได้อย่างราบรื่น

ที่ ป๋ายอวิ๋น ฮิลส์ รีสอร์ท มีกิจกรรมให้เล่นเยอะมาก สามารถขี่ม้า, เล่นกอล์ฟ, บันจี้จัมป์, ยิงธนู และอื่นๆ

ทุกคนไม่ค่อยสนใจกอล์ฟกันมากนัก

พวกเขาจึงมาถึงสถานที่ขี่ม้ากันก่อน

หลังจากขี่ม้าไปกว่าหนึ่งชั่วโมง ทุกคนก็เตรียมเปลี่ยนไปเล่นที่อื่นกันต่อ

“พวกเราไปเล่นอะไรกันต่อดี?”

ซู หลิงเอ๋อร์ กล่าวขึ้นมาอย่างอารมณ์ดีหลังจากขี่ม้าไปได้สักพัก

“อะไรก็ได้ ฉันเล่นได้ทุกอย่าง ยกเว้นบันจี้จัมป์”

“ฉันก็เช่นกัน ยกเว้นบันจี้จัมป์”

ส่วนใหญ่ไม่มีปัญหา เล่นอะไรก็ได้

“พวกเราไปยิงธนูกันไหม?”

ในเวลานี้ เพื่อนร่วมชั้นชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่ของ ซู หลิงเอ๋อร์ เสนอขึ้นมา

เขาชื่อ ซุน ซือหยวน และเขาพยายามไล่ตามจีบ ซู หลิงเอ๋อร์ มาโดยตลอด

และการยิงธนูถือเป็นจุดแข็งของเขา

เมื่ออยู่ต่อหน้าสาวๆ เหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อหน้า หลิงเอ๋อร์ เขาอยากจะแสดงฝีมือเพื่อไล่ตามจีบเธอ…