29

อีกด้านหนึ่ง

คาคาชิและซากุระยังคงรออยู่

ซากุระรู้สึกไม่พอใจที่นารูโตะมัวแต่เล่นใบไม้แทนที่จะหาตัวแมว เธอจึงพูดด้วยความไม่พอใจ

"นารูโตะ ในฐานะนินจา การทำภารกิจให้สำเร็จเป็นสิ่งจำเป็น เราต้องร่วมมือกันเพื่อสร้างความไว้วางใจต่อกัน นายไม่ควรเล่นสนุกอยู่ตลอดเวลา"

"ฉันก็อยู่ตรงนี้ดูพวกนายทำภารกิจนี่ไง แล้วก็บอกไปแล้วว่าแมวอยู่ตรงไหน" นารูโตะพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้น

"นายก็มัวแต่เล่นอยู่ตรงนี้ แล้วแมวจะอยู่ที่ต้นไม้ที่โดนฟ้าผ่าหรือเปล่าก็ไม่รู้" ซากุระพูดด้วยความหงุดหงิด

"รอซาสึเกะกลับมาแล้วเธอจะรู้เอง"

"ได้ ฉันจะรอดู อย่าบอกนะว่านายเป็นนินจาที่มีความสามารถในการสัมผัส" ซากุระไม่เชื่อ

"ก็ไม่แน่หรอกนะ"

นารูโตะยิ้มลึกลับแล้วโยนใบไม้ในมือทิ้ง พร้อมกับควบคุมพลังภายในร่างกายอย่างละเอียดเพื่อพัฒนาท่าโจมตีใหม่ๆ

เสียงแหวกอากาศดังขึ้น ซาสึเกะปรากฏตัวอย่างรวดเร็วและยืนอยู่ข้างหน้าทุกคน

"เจอแมวแล้ว อยู่ตรงที่นารูโตะบอกพอดี"

ซาสึเกะพูดอย่างเยือกเย็นแล้วพาแมวมายืนพิงต้นไม้ แต่รอยข่วนบนหน้าของเขาทำให้ภาพลักษณ์ของเขาดูแย่ลง

แต่ไม่มีใครสนใจรอยข่วนบนหน้าของซาสึเกะ ทุกคนหันไปมองนารูโตะด้วยความประหลาดใจ โดยเฉพาะซากุระ เธอพูดไม่ออกกับคำตอบนี้

【ค่าประสบการณ์ +1】

"นารูโตะ เธอกลายเป็นนินจาที่มีความสามารถในการสัมผัสแล้วเหรอ?" คาคาชิถามอย่างจริงจัง

"ประมาณนั้น" นารูโตะทิ้งใบไม้ในมือและตอบด้วยท่าทีไม่แยแส

"เฮ้อ กลายเป็นนินจาที่มีความสามารถในการสัมผัสจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่วันนั้นถูกเธอหาเจอตลอด"

คาคาชิถอนหายใจและมองนารูโตะด้วยความชื่นชม "นินจาที่มีความสามารถในการสัมผัสมีความสำคัญในทุกสถานการณ์ นารูโตะ เธอเยี่ยมมาก ฉันเห็นความสำเร็จในอนาคตของเธอ"

【ค่าประสบการณ์ +2】

"ฉันก็เยี่ยมอยู่แล้ว ไม่ต้องชมก็ได้ จริงสิ ฉันเป็นคนเจอแมว ค่าตอบแทนของภารกิจครั้งนี้เป็นของฉัน" นารูโตะยืดเส้นยืดสายแล้วลุกขึ้น

"หืม! งกจัง"

ซากุระบ่นด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ไม่ปฏิเสธข้อเสนอนี้

ส่วนซาสึเกะ

เมื่อรู้ว่านารูโตะกลายเป็นนินจาที่มีความสามารถในการสัมผัส เขากำหมัดแน่นและให้กำลังใจตัวเอง สาบานว่าในอนาคตจะต้องแข็งแกร่งขึ้นให้ได้

"เอาล่ะ ได้เวลาไปส่งภารกิจแล้ว พอมีเงิน ฉันจะพาฮินาตะของฉันไปกินข้าวข้างนอก จะกินอะไรดีนะ?"

นารูโตะพึมพำแล้วเดินไปที่สำนักงานโฮคาเงะอย่างรวดเร็ว ในเวลาไม่นานก็เดินล้ำหน้าคนอื่นไปไกล

"นารูโตะคนนี้ ไม่รู้จักรอพวกเราเลย คิดแต่เรื่องฮินาตะของเขา" ซากุระบ่นแล้วเตรียมเดินตามไป แต่ทันใดนั้นก็พบสิ่งผิดปกติ

เพราะคาคาชิกำลังนั่งยองๆ มองดูใบไม้บนพื้นด้วยท่าทีเคร่งเครียด

"มีอะไรเหรอคะครูคาคาชิ? ใบไม้นี่มีอะไรน่าสนใจเหรอ?" ซากุระสงสัย เธอจำได้ว่านี่คือใบไม้ที่นารูโตะเพิ่งทิ้ง

"ไม่ผิดแน่ นารูโตะคนนี้ทำได้ถึงขั้นนี้ อนาคตของเขาจะไม่มีขีดจำกัด"

คาคาชิพูดอย่างจริงจัง ตรวจดูใบไม้อย่างละเอียด และเก็บบางส่วนไว้

"หมายความว่าไงคะครูคาคาชิ? นี่ก็แค่ใบไม้ธรรมดาไม่ใช่เหรอ?" ซากุระสงสัย

"ไม่ ใบไม้พวกนี้ไม่ธรรมดา เธอสองคนมาดูใกล้ๆ สิ"

คาคาชิเรียกซาสึเกะและซากุระมาดู แล้วพูดต่อ

"ดูรอยบนใบไม้นี่สิ รอยบนใบไม้เหมือนกันหมด แสดงว่านารูโตะกำลังฝึกเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติของจักระ"

"เปลี่ยนแปลงคุณสมบัติของจักระ? มันคืออะไร?" ซากุระสับสน ไม่เข้าใจ

"มันคือวิธีการใช้จักระขั้นสูง จักระมีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบและการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติ ปกติแล้วจูนินขึ้นไปถึงจะควบคุมการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติได้มากกว่าสองแบบ การเปลี่ยนแปลงนี้จะทำให้วิชานินจาทรงพลังขึ้น เช่น"

คาคาชิยกมือขวาขึ้น แล้วอีกวินาทีต่อมา แสงสายฟ้าของคาคาชิเริ่มส่องสว่าง ปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมา

"นี่คือวิชานินจาที่ฉันใช้อยู่ มันคือการเปลี่ยนแปลงรูปแบบและคุณสมบัติของจักระ ทำให้มีพลังทำลายสูงขึ้น การเปลี่ยนแปลงนี้เดิมทีฉันตั้งใจจะสอนพวกเธอในอนาคต แต่"

คาคาชิหยุดวิชาแล้วพูดต่อ "แต่ที่น่าแปลกใจคือ นารูโตะกลับทำได้โดยไม่บอกใคร ต้องรู้ไว้ว่ามีนินจามากมายที่ทำไม่ได้ตลอดชีวิต แต่นารูโตะใกล้จะทำได้แล้ว"

"ใกล้จะทำได้แล้ว? นี่..."

ซาสึเกะฟังคำอธิบายของคาคาชิแล้วสีหน้าไม่ดีขึ้นเรื่อยๆ ความกดดันที่มีจากการที่นารูโตะเก่งกว่าทำให้เขารู้สึกหนาวเหน็บ

เขากำหมัดแน่น "ครูคาคาชิ ช่วยสอนวิชานินจาที่แข็งแกร่งให้ผมด้วยนะครับ ขอร้องล่ะ"

"ใช่ค่ะ ครูคาคาชิ ซาสึเกะพยายามมาก ช่วยเขาด้วยนะคะ" ซากุระรีบช่วยขอร้อง

"ได้ เดิมทีฉันตั้งใจจะสอนพวกเธอในอนาคต ถ้าเธอตั้งใจเรียนรู้ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ฉันจะเริ่มสอนพื้นฐานให้พวกเธอ" คาคาชิพูดอย่างจริงจัง

"ขอบคุณครับครูคาคาชิ"

ซาสึเกะมองคาคาชิด้วยความรู้สึกขอบคุณ ในใจรู้สึกอบอุ่นขึ้นบ้าง พร้อมกับความมั่นใจที่มากขึ้นว่าตนจะสามารถเหนือกว่านารูโตะได้

"เอาล่ะ ไปกันเถอะ ไปสำนักงานโฮคาเงะ"

"ค่ะ/ครับ ครู"

ทั้งสามคนเดินไปอย่างรวดเร็ว มาถึงสำนักงานโฮคาเงะในเวลาไม่นาน

นารูโตะกำลังยืนอยู่ที่หน้าต่างของสำนักงาน มองออกไปข้างนอกด้วยท่าทีเบื่อหน่าย

"ท่านโฮคาเงะ นี่คือภารกิจครั้งนี้ครับ"

คาคาชิและคนอื่นๆ เข้ามาแล้วทำความเคารพ จากนั้นเริ่มรายงานภารกิจ

หลังจากได้รับค่าตอบแทน นารูโตะรีบวิ่งไปคว้าเงินมา

"เงินน้อยไปหน่อย แต่ช่างเถอะ" นารูโตะนับเงินแล้วเดินออกไปโดยไม่ลังเล

"อย่าเพิ่งไป ยังมีภารกิจใหม่อยู่" ซากุระรีบเตือน

"ภารกิจอะไรน่ะ ไว้ทีหลัง ตอนนี้ฉันจะพาฮินาตะไปกินข้าว"

นารูโตะตอบแล้ววิ่งกลับบ้าน ทิ้งให้คนอื่นๆ ยืนงง

"เด็กคนนี้ พอเป็นเรื่องพาสาวไปกินข้าวก็ขยันเชียวนะ เขาอายุเท่าไหร่เอง?" โฮคาเงะรุ่นที่สามบ่นแล้วเริ่มมอบหมายภารกิจใหม่

ที่หน้าบ้านนารูโตะ

ฮินาตะกำลังถือเสื้อผ้าห้าชุด รอคอยการกลับมาของนารูโตะ

เสื้อผ้าเหล่านี้เธอตั้งใจสั่งตัดให้กับนารูโตะ แม้จะต้องใช้เงินมาก แต่เธอคิดว่ามันคุ้มค่า

เพราะการได้อยู่กับนารูโตะทำให้เธอมีความสุข โดยเฉพาะเมื่อเห็นรอยยิ้มอบอุ่นที่นารูโตะมีให้เธอคนเดียว เธอรู้สึกมีความสุขมาก

"นารูโตะ ฉันเอาส้มที่เธอชอบมาด้วยนะ หวังว่าเธอจะดีใจเมื่อเห็นส้ม"

ฮินาตะพูดเบาๆ ดวงตาคู่สวยของเธอค่อยๆ โค้งเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว