25

ข้าง ๆ

ซากุระก็ตกใจไม่แพ้กัน คาดไม่ถึงว่านารูโตะจะทำได้ถึงขนาดนี้ แต่เพราะเธอชอบซาสึเกะจึงช่วยพูดว่า “บางทีนารูโตะอาจจะโชคดีก็ได้นะ”

“โชคดีเหรอ?” ซาสึเกะได้ยินดังนั้นก็หันไปมองคาคาชิอย่างมีความหวัง หวังว่าเป็นเพียงแค่โชค

นารูโตะเคยเป็นที่โหล่ ส่วนเขาเป็นนักเรียนอันดับหนึ่ง การถูกที่โหล่แซงหน้ามันรู้สึกแย่มาก

ดังนั้นเมื่อซากุระพูดว่าเป็นเพียงโชค ซาสึเกะก็มีความหวังเล็กน้อย

แต่ความจริงมักโหดร้ายกว่าฝัน

คาคาชิส่ายหน้าอย่างไม่ลังเล

“ไม่ นารูโตะทำได้จริง ๆ ฉันใช้เวลาสิบนาทีในการหาตัวจริงของเขา และสุดท้ายก็หาไม่เจอ”

“นี่…”

ซาสึเกะได้ยินดังนั้นก็นิ่งไป ความหวังที่เกิดขึ้นก็ถูกดับลงทันที หัวใจรู้สึกเย็นชา

โดยสัญชาตญาณซาสึเกะหันไปมองซากุระ หวังว่าเธอจะช่วยให้ความหวังอีกครั้ง แต่ซากุระก็เงียบและไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้

เห็นดังนั้น ซาสึเกะกำหมัดแน่น รู้ว่าครั้งนี้นารูโตะแซงหน้าเขาไปแล้ว เขารู้สึกเจ็บปวดในใจ และให้คำมั่นกับตัวเอง

สาบานว่าในอนาคตจะต้องแข็งแกร่งขึ้น และไม่ให้นารูโตะซึ่งเคยเป็นที่โหล่แซงหน้าเขาอีกต่อไป

“อย่าหมดหวัง นารูโตะเก่งก็จริง แต่เธอก็ไม่เลว ถ้าเธอเติบโตขึ้น เธอจะเก่งกว่าแน่นอน” คาคาชิปลอบใจ

“จริงเหรอครับ ครูคาคาชิ?” ซาสึเกะถามอย่างรีบเร่ง

“แน่นอน เธอคืออุจิวะ มีสายเลือดที่แข็งแกร่ง อนาคตของเธอไม่มีขีดจำกัด เอาล่ะ อย่าคิดเรื่องไม่ดีเลย ฉันจะเลี้ยงข้าวกล่องอร่อย ๆ พวกเธอ”

“อื้ม ๆ ขอบคุณครับครูคาคาชิ พวกเรายังไม่ได้กินข้าวเลย หิวมากแล้ว” ซาสึเกะพูดด้วยความดีใจ

สามคนเดินไปที่หินสลัก คาคาชิพูดต่อ

“ข้าวกล่องสองกล่องนี้ซื้อจากร้านอาหารใหญ่ อร่อยมาก พวกเธอจะได้กิน แต่เสียดายที่นารูโตะกลับไปก่อน เป็นการตัดสินใจที่ผิด”

คาคาชิพูดยิ้ม ๆ ทำให้ซาสึเกะและซากุระยิ่งดีใจ

แต่เมื่อมาถึงหินสลัก เห็นข้าวกล่องว่างเปล่าสองกล่อง ใบหน้าของพวกเขาก็เขียวคล้ำ

“นารูโตะ!!!”

…

อีกด้านหนึ่ง

นารูโตะกำลังมุ่งหน้าไปยังภูเขาหินเล็กทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ เดิมทีเขาตั้งใจจะกลับบ้าน แต่พบว่ายังเช้าอยู่ จึงตัดสินใจไปทดลองคิบอลและท่าพลังคลื่นเต่า เพราะเขากินอิ่มแล้วไม่หิว

ไม่กี่นาทีต่อมา นารูโตะมาถึงภูเขาหินเล็ก

ภูเขาหินเล็กอยู่ติดกับป่า ไม่มีผู้คน และมีต้นไม้เยอะ บริเวณนี้เหมาะแก่การฝึกซ้อมมาก

แน่นอนว่าการตรวจสอบรอบ ๆ จำเป็น

นารูโตะใช้การรับรู้ตรวจสอบพื้นที่โดยรอบ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่ เขาจึงเริ่มดึงพลัง “คิ” ในร่างกายมาใช้ฝึก

เขายกมือขึ้นอย่างเงียบ ๆ คิบอลสีขาวสองลูกก่อตัวในฝ่ามือ เปล่งแสงสีขาวอ่อน ๆ มีพลังงานสูงมาก

นารูโตะมองคิบอลที่มีพลังบริสุทธิ์ในฝ่ามือ ไม่ลังเล ปล่อยคิบอลไปยังต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ห่างออกไปสิบกว่าเมตร

บูม บูม!

เสียงระเบิดดังขึ้นสองครั้ง และเสียงต้นไม้แตกหักล้มลง นารูโตะมองต้นไม้ที่ถูกระเบิดออกเป็นสองท่อนและควันฝุ่นรอบ ๆ พยักหน้าด้วยความพอใจ

เรียกได้ว่าคิบอลมีประโยชน์มากในการกำจัดศัตรู

“ต่อไป”

นารูโตะไม่หยุดฝึก รวบรวมคิบอลอย่างรวดเร็ว ผลักไปทางซ้ายและขวา ปล่อยคิบอลออกไปอย่างต่อเนื่อง

บูม บูม บูม บูม บูม!

เสียงระเบิดดังต่อเนื่อง พื้นที่ป่าขนาดใหญ่ถูกคิบอลทำลาย เกิดหลุมใหญ่จำนวนมาก ต้นไม้ใหญ่ถูกทำลายกลายเป็นซากปรักหักพัง

ไม่กี่นาทีต่อมา

นารูโตะมองป่าที่กลายเป็นซากปรักหักพังด้วยความพอใจ “พลังนี้ยอดเยี่ยมจริง ๆ ต่อไปจะเป็นท่าพลังคลื่นเต่า”

นารูโตะมองไปที่ภูเขาหินเล็ก หินของมันแข็งมาก เหมาะแก่การใช้ท่าพลังคลื่นเต่าที่แข็งแกร่งกว่า

เขาไม่ลังเล ย่อตัวลงเล็กน้อย เอนตัวไปข้างหน้า และทำท่าเริ่มต้นท่าพลังคลื่นเต่า พร้อมกับดึงพลังในร่างกาย สุดท้ายผลักไปข้างหน้าอย่างแรง

บูม!

เสียงระเบิดดังอีกครั้ง ก้อนหินจำนวนมากแตกกระจาย กระเด็นไปทุกทิศทาง บริเวณที่ถูกโจมตีของภูเขาหินเล็กปรากฏหลุมลึกประมาณสองเมตร

นารูโตะลดมือลง มองหลุมลึกสองเมตรและยิ้มเล็กน้อย

“ไม่เลวเลย เมื่อวานเพิ่งพัฒนาท่าพลังคลื่นเต่า วันนี้สามารถทำให้ภูเขาหินลึกสองเมตร ความก้าวหน้าของฉันเร็วกว่าที่คิด”

นารูโตะชอบความก้าวหน้าเช่นนี้ เพราะสามารถประเมินพลังของตัวเองได้

เหมือนในดราก้อนบอล ซุนโกคูเห็นท่าพลังคลื่นเต่าแล้วใช้ครั้งแรกก็ทำลายรถได้ ขณะที่เขาทำให้ภูเขาหินลึกสองเมตร

นี้ทำให้เขาประเมินได้ว่าท่าพลังคลื่นเต่าของเขาแข็งแกร่งกว่าของซุนโกคูตอนนั้น ต้องรู้ว่าเมื่อวานเพิ่งพัฒนาสายเลือด วันนี้ก้าวหน้าได้ขนาดนี้ พิสูจน์ว่าสายเลือดของเขาแข็งแกร่งมาก

“สายเลือดของฉันจะเป็นแบบเดียวกับโบรลี่หรือเปล่านะ?”

นารูโตะพูดพึมพำด้วยความตื่นเต้น ถ้าสายเลือดของเขาแข็งแกร่งขนาดนั้น อนาคตของเขาคงไม่มีขีดจำกัด

จำได้ว่าในดราก้อนบอล โบรลี่สามารถต่อสู้กับซุนโกคูและเบจิต้าสองคนที่เป็นซุปเปอร์ไซย่าได้

เมื่อสองคนนั้นหนีไป โบรลี่ก็โจมตีจักรพรรดิจักรวาลฟรีเซอร์ แม้ว่าฟรีเซอร์จะแปลงร่างเป็นโกลด์ ก็ยังถูกตีจนกลับร่างเดิม

ฉากการต่อสู้นั้นช่างน่าทึ่งมาก นี่ยังไม่ใช่โบรลี่ที่ควบคุมพลังได้ทั้งหมด ถ้าเขาควบคุมพลังได้ การต่อสู้ของเขาจะน่ากลัวแค่ไหน

“ไม่รู้ว่าสายเลือดของฉันจะเป็นแบบเดียวกันไหม? สิบเปอร์เซ็นต์ยังน้อยเกินไป ต้องหาค่าประสบการณ์เพิ่ม แน่นอนว่าการฝึกก็สำคัญ บางท่าต้องพัฒนา เช่น การบิน”

นารูโตะคิดและตัดสินใจว่าต้องหาค่าประสบการณ์เป็นหลัก การฝึกเป็นรอง นี่จะทำให้เขาเก่งขึ้นได้เร็วที่สุด

“วันนี้จะฝึกร่างกายก่อน ดูว่าฝึกช่วงบ่ายจะได้ผลแค่ไหน นี่จะช่วยให้ประเมินตัวเองได้ดีขึ้น”

คิดได้ดังนั้น นารูโตะเดินไปที่ก้อนหินใหญ่ ดึงพลังทั้งร่างกาย ยกก้อนหินขึ้น และเริ่มฝึกร่างกาย

ก้อนหินนี้หนักมาก ยกขึ้นยากมาก แต่เขายังไม่ลังเล ยกก้อนหินขึ้นและเดินไปอย่างยากลำบาก

ในฐานะชาวไซย่าผสม แม้สายเลือดมีแค่สิบเปอร์เซ็นต์ แต่ก็ไม่เหมือนคนธรรมดา เขาเชื่อว่าถ้าทุ่มเทจะต้องพัฒนาได้ดีแน่นอน

เขาเดินไปพร้อมกับก้อนหิน เหงื่อไหลจากหน้าผากลงมาเปียกเสื้อผ้า แต่เขาไม่สนใจ ยังคงฝึกต่อไป

และการฝึกนี้กินเวลาตลอดช่วงบ่าย

พระอาทิตย์ตก แสงสีแดงเต็มท้องฟ้า

นารูโตะที่กำลังฝึกอยู่ก็รู้สึกว่ามีคนมา

เขารีบโยนก้อนหินทิ้ง ใช้คิบอลทำลายพื้นที่นี้ให้ไม่เหลือร่องรอย แล้วหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

ห้านาทีต่อมา

มีคนสี่คนเดินมา คนทั้งสี่คือกลุ่มอิโนะและอาจารย์อาสึมะของพวกเขา

“อาจารย์อาสึมะ คุณจะพาเราไปไหน?” อิโนะถามด้วยความอยากรู้

“แน่นอนว่าไปที่ภูเขาหินเล็ก พวกเธอคงเคยได้ยินที่นั่น” อาสึมะยิ้มตอบ

“เคยได้ยิน บอกว่าหินที่นี่แข็งมาก แต่ตรวจสอบแล้วไม่มีมูลค่าการพัฒนา” ชิกามารุตอบอย่างสงบ

“ใช่ ถึงภูเขาหินเล็กไม่มีมูลค่าการพัฒนา แต่เธอสามารถฝึกที่นี่ ใช้หินตรวจสอบพลังของเธอ”

“เหมือนฉันที่ใช้หินพวกนี้ทดสอบตัวเอง ดาบจักระของฉันสามารถทำให้หินเกิดรอย และแทงเข้าไปได้สิบเซนติเมตร” อาสึมะพูดอย่างภูมิใจ

“อย่างนี้นี่เอง แต่พวกเราอ่อนแอ คงทำรอยลึกขนาดนั้นไม่ได้” ชิกามารุส่ายหัวอย่างจนใจ

“ไม่เป็นไร พวกเธออ่อนแอ ทำรอยลึกขนาดนั้นไม่ได้ในเวลาสั้น ๆ แต่พยายามให้ดี ฉันก็พยายามมานานกว่าจะทำได้ขนาดนี้” อาสึมะปลอบใจ

“โอเค เราจะพยายาม” อิโนะพยักหน้าอย่างมั่นใจ

ทั้งสี่คนพูดจบก็เดินไปที่ภูเขาหินเล็กอย่างรวดเร็ว

แต่เมื่อเห็นสภาพพื้นดินที่เต็มไปด้วยซากปรักหักพัง พวกเขาก็รู้สึกงง และเมื่อเห็นภูเขาหินเล็ก พวกเขาก็เบิกตาโต

(จบบทนี้)