22

เพราะเขารู้สึกถึงพลังงานลึกลับชนิดหนึ่ง ซึ่งแม้จะคล้ายกับจักระมาก แต่กลับมีความดุดันและพลังโจมตีที่มากกว่า

นารูโตะรู้สึกถึงพลังงานนี้ในทันที เขาจึงนึกถึง "คิ" ในดราก้อนบอล คิดถึงท่าพลังคลื่นเต่า ใช้คิทำเป็นคิบอล

พลังเหล่านี้เกิดจากการรวมตัวของคิ ท่าเต่าไม่ต้องพูดถึง แค่คิบอลก็พอ

คิบอลคือการรวมตัวของกิเป็นรูปร่างกลม แล้วปล่อยออกไปเพื่อสร้างการระเบิด มีพลังทำลายล้างสูงมาก

นอกจากนี้ คิบอลยังมีความยืดหยุ่นสูง สามารถยิงเดี่ยวหรือยิงต่อเนื่อง ใช้งานได้หลากหลายมาก

ในภายหลัง ซุนโกคูและเบจิต้าใช้ท่าเหล่านี้บ่อย ๆ ท่าเต่าและคิบอลคือสิ่งที่ใช้กันมาตลอดในดราก้อนบอล เป็นท่าที่มีประโยชน์มาก

และตอนนี้ นารูโตะมีความรู้สึกว่าเขาสามารถรวมตัวกิเป็นคิบอลได้

ด้วยความคาดหวังอันสูงส่ง นารูโตะยกมือขวาขึ้น เริ่มลองรวมตัวคิให้เป็นคิบอลทีละนิด

พลังคิที่ดุดันไหลเวียนในร่างกาย นารูโตะหลับตาและค่อย ๆ ดึงพลังนี้มารวมกันที่มือ ตอนแรกคิดว่าจะต้องพยายามหนึ่งถึงสองชั่วโมงถึงจะสำเร็จ แต่คาดไม่ถึงว่า

แค่ลองรวบรวมพลังเท่านั้น คิบอลสีขาวที่มีพลังระเบิดก็ปรากฏในมือทันที

"สำเร็จแล้วเหรอ? ง่ายกว่าที่คิดเยอะเลย"

"คิบอลนี้มีความเข้มข้นสูงและบริสุทธิ์มาก แต่น่าเสียดายที่สายเลือดของฉันมีเพียง 10% พลังในร่างกายยังน้อย ต้องฝึกฝนและเพิ่มสายเลือดให้มากขึ้น"

นารูโตะสำรวจพลังระเบิดในคิบอลด้วยความดีใจอย่างท่วมท้น การสร้างคิบอลนี้พิสูจน์ว่าทางที่เขาเดินมาไม่ผิด และเขาได้ก้าวไปข้างหน้าอย่างมาก

ด้วยการค้นพบนี้ เขาสามารถพัฒนาความสามารถหลายอย่าง เช่น การบิน การเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง และแม้กระทั่งวิชาเคลื่อนย้านในพริบตา

"ถ้าเรียนรู้วิชาเคลื่อนย้านในพริบตาได้ก็ดี จะเป็นพลังที่สามารถใช้ได้แม้ในจักรวาล"

นารูโตะพึมพำ พลางจินตนาการถึงการใช้วิชาเคลื่อนย้านในพริบตาในอนาคต

แต่ตอนนี้ สิ่งสำคัญที่สุดคือทดลองพลังของคิบอล และพัฒนาท่าเต่าด้วย เพราะถ้าคิบอลสร้างได้ ท่าเต่าก็ไม่น่าจะไกลเกินไป

ด้วยความคาดหวังเล็กน้อย นารูโตะมายืนหน้ากระจก จัดเสื้อผ้าพร้อมออกไป แต่เห็นผมที่ดำขึ้นมากในกระจก

"ผมดำมากขึ้นเรื่อย ๆ และแข็งแรงมากด้วย"

นารูโตะลูบผม พบว่าผมของเขาเหมือนถูกเซ็ตให้เข้ารูป ไม่ว่าจัดยังไงก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเร็วมาก

"ดีจริง ๆ รอไม่ไหวแล้วที่จะเห็นผมดำทั้งหมด ออกไปฝึกดีกว่า"

นารูโตะไม่รอช้า จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วออกจากบ้าน มุ่งหน้าไปยังป่าที่ไม่มีคน

เขาออกไปหลายชั่วโมง กว่าจะกลับมาก็เย็นแล้ว เดินกลับบ้านด้วยรอยยิ้ม

ที่หน้าบ้านนารูโตะ

ฮินาตะที่น่ารักและน่าเอ็นดูกำลังนั่งกอดเข่ารออยู่ที่หน้าประตู

ข้าง ๆ เธอมีถุงใหญ่ ๆ ใบหนึ่ง ในนั้นมีวัตถุดิบอาหารมากมาย รวมถึงนมและขนมปังสำหรับอาหารเช้า ทั้งหมดเตรียมไว้สำหรับนารูโตะโดยเฉพาะ

หลังจากที่ได้กินอาหารที่นารูโตะทำสองครั้ง ฮินาตะพบว่าชีวิตของนารูโตะแย่กว่าที่คิดมาก อาหารขาดสารอาหารสำคัญหลายอย่าง

เพื่อให้นารูโตะเติบโตได้ดียิ่งขึ้น เธอจึงไปซื้อของมากมาย แล้วนำถุงใหญ่ใบนี้มาที่นี่

แต่น่าเสียดายที่เมื่อมาถึง เธอพบว่านารูโตะไม่อยู่บ้าน

"นารูโตะไปไหนนะ?" ฮินาตะมองไปรอบ ๆ ถอนหายใจอย่างหมดหวัง แล้วกอดเข่ารอต่อไป

แค่พริบตา

เธอรู้สึกถึงลมอ่อน ๆ ข้าง ๆ เธอหันไปดู พบว่านารูโตะยืนอยู่ข้าง ๆ โดยไม่รู้ตัว

"นารูโตะ ในที่สุดก็กลับมา อ๊ะ? เมื่อกี้ยังไม่เห็นเลย" ฮินาตะเกาหัวด้วยความงง

"เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอก"

นารูโตะยิ้มมองถุงใหญ่ข้าง ๆ "ของเยอะมาก ทำไมถึงซื้อมาเยอะขนาดนี้?"

"ก็แค่...อยากกินอาหารอร่อยที่เธอทำเยอะ ๆ น่ะ" ฮินาตะพูดเสียงอ่อนนุ่ม

"จริงเหรอ?"

นารูโตะเห็นนมและขนมปังในถุงใหญ่ รู้ว่าฮินาตะเตรียมอาหารเช้าให้เขา ทำให้รู้สึกอบอุ่นใจมาก

นารูโตะยกมือขวาขึ้นโดยไม่รู้ตัว ลูบหัวฮินาตะเบา ๆ "ขอบคุณนะฮินาตะ วันนี้จะทำอาหารอร่อยกว่าเดิมให้"

นารูโตะพูดจบก็เปิดประตูบ้าน หิ้วถุงใหญ่เข้าไปในบ้าน เหลือแต่ฮินาตะที่หน้าแดงก่ำยืนนิ่งอยู่

สักพัก

ฮินาตะยกมือขาว ๆ ของเธอขึ้น ลูบหัวตัวเองแล้วเดินเข้าบ้านนารูโตะด้วยความเขินอาย

"ฮินาตะ นั่งรอก่อนนะ เมื่อกี้ฉันไปฝึกมา เหงื่อเต็มตัว ต้องอาบน้ำก่อน"

"อื้ม โอเค"

...

เสียงน้ำไหลจากห้องน้ำ ฮินาตะไม่ได้นั่งพัก แต่เริ่มเตรียมวัตถุดิบอาหาร

ในขณะที่ยุ่งอยู่ ฮินาตะเห็นเสื้อผ้าที่นารูโตะทิ้งไว้นอกห้อง สีของเสื้อดูหมองลง เห็นได้ชัดว่าเป็นเสื้อเก่า เธอหยิบเสื้อของนารูโตะมาดูขนาดอย่างละเอียด จำขนาดเสื้อไว้ในใจ แล้วเริ่มเตรียมอาหารต่อ

ไม่กี่นาทีต่อมา

หลังจากเตรียมอาหารเสร็จ ฮินาตะกำลังจะเช็ดมือ ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำ เธอหันไปดู เห็นนารูโตะใส่กางเกงขาสั้นออกมา

ทันใดนั้น ร่างกายที่แข็งแกร่ง กล้ามเนื้อที่สวยงาม รูปร่างที่ได้สัดส่วนของเขาก็ปรากฏในสายตาของเธอ

โดยเฉพาะกล้ามอกและกล้ามท้องที่เป็นแผ่น ๆ ให้ความรู้สึกแข็งแกร่ง มีพลัง

การเห็นแบบนี้ทำให้ฮินาตะเหมือนห่านที่นิ่งงัน

ตลอดมา เธอคิดว่านารูโตะร่างกายผอมแห้ง แต่พอเห็นรูปร่างของเขาจริง ๆ ก็เข้าใจว่ารูปร่างของเขาดีกว่าคนวัยเดียวกันหลายเท่า

ดีกว่าคนส่วนใหญ่ด้วย รูปร่างที่ดีแบบนี้ทำให้ฮินาตะแก้มแดงและก้มหน้าด้วยความเขินอาย

เธอเป็นคนขี้อาย แต่เมื่ออยู่ใกล้นารูโตะก็รู้สึกจะเป็นลม ตอนนี้เห็นอกนารูโตะโดยไม่เป็นลมถือว่ากล้าหาญมากแล้ว

【ค่าประสบการณ์ +1】

"หือ? เธอเตรียมอาหารเสร็จแล้ว" นารูโตะพูดเมื่อเห็นสภาพในครัว

"ใช่ ใช่แล้ว"

ฮินาตะยังก้มหน้าตอบตะกุกตะกัก ยืนใกล้กันขนาดนี้ คนขี้อายอย่างเธอยิ่งรู้สึกเวียนหัว

"อยากเรียนทำอาหารกับฉันไหม?" นารูโตะคิดว่าพวกเขาสองคนจะต้องอยู่ด้วยกันในอนาคต ดังนั้นการทำอาหารต้องเป็นหน้าที่ของฮินาตะ เขาจึงถาม

"อยาก...อยาก" ฮินาตะตอบเสียงเบา ๆ แทบไม่ได้ยิน

"ดูดี ๆ นะ ฉันจะสอนทำมะเขือยาวผัดซอสปลา นี่ง่ายมาก แค่เลือกส่วนผสมให้ถูกต้อง"

นารูโตะพูดพลางเริ่มทำอาหารในครัว ทำไปอธิบายไปอย่างละเอียด เมื่อผัดมะเขือยาวเสร็จ นารูโตะหันไปถามฮินาตะ "เรียนรู้หรือยัง?"

"เรียน...เรียนรู้แล้ว" ฮินาตะตอบตะกุกตะกัก ดูเหมือนจะไม่รู้จะทำอย่างไร

นารูโตะเห็นท่าทีเขินอายของฮินาตะจึงเลิกคิ้วถาม "อาหารจานนี้ชื่อว่าอะไร?"

ฮินาตะ: "หมูพะโล้"

นารูโตะ: "..."