เจ้าหน้าที่หมายเลข 37 [ฟรี]
ตอนที่ 37
เจ็ตสกี!
เมื่อศัตรูทั้งสิบคนเดินเรียงกลุ่มการมาอย่างระแวดระวังจนมาถึงระยะโจมตี ลีออนก็เริ่มเปิดฉากทันที!
เขากว้างโลหะทรงกลมทั้งสองอันลงกับพื้นจนเกิดเสียงดังกรุ๊งกริ๊งดึงดูดความสนใจของคนทั้งสิบคน
เมื่อศัตรูเห็นว่ามีอะไรกลม ๆ ที่พวกเขาไมรู้จักหล่นลงมาที่เท้า หนึ่งในนั้นก็ตะโกนขึ้นมาอย่างรวดเร็วว่า "ศัตรูโจมตี!"
อย่างไรก็ตามก่อนที่ศัตรูทั้งสิบคนจะได้ตอบสนอง โลหะทรงกลมก็เกิดการระเบิดขึ้นมาอย่างกะทันหัน!
ตูม!!
แสงสีขาวสว่างจ้าขึ้นมาราวกับแสงศักดิ์สิทธิ์ของทูตสวรรค์ที่ลงมายังโลก ได้บดบังทัศนวิสัยของศัตรูทั้งหมดทันที!
ตอนนี้พวกศัตรูทั้งสิบคนไม่เห็นอะไรนอกจากความมืดมิดไม่รู้จบ
และช่วงนี้เวลาก็คือช่วงเวลาที่ลีออนและนาตาชารอคอย!
"อ๊าก!!"
"ตาฉัน!!"
"ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย!!"
ในขณะที่ศัตรูกำลังยกมือขึ้นมาปิดตาและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ลีออนและนาตาชาก็ลุกขึ้นยืนและเปิดฉากโจมตีอย่างรวดเร็วและดุดันต่อศัตรูที่อยู่ด้านล่าง
ง้างธนูและยิงออกไป!
เหนี่ยวไก!
กระสุนและลูกธนูทุกดอกโจมตีปิดชีพศัตรูอย่างแม่นยำ
เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์พวกนี้ ลีออนและนาตาชาก็เปรียบเสมือนกับเทพเจ้าแห่งความตายที่กำลังโหยหาดวงวิญญาณ พวกเขาใช้การโจมตีที่เฉียบคมที่สุดโจมตีเข้าที่จุดตายกวาดล้างศัตรูที่ไร้อำนาจพวกนี้ทั้งหมดทันที . . .
ในช่วงเวลานั้นศัตรูที่ตาบอดหลายคนก็พยายามใช้ปืนในมือกราดยิงไปรอบ ๆ อย่างไร้ทิศทางจนเกือบจะโดนพวกเขาทั้งสองคน
โชคยังดีที่ลีออนมีปฏิกิริยาตอบสนองเร็วมากและไม่ได้ให้โอกาสพวกเขาในการโจมตีอีกต่อไป ด้วยลูกธนูเพียงดอกเดียวเขาก็สามารถฆ่าศัตรูเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย
การโจมตีอย่างดุเดือดนี้กินเวลาเพียงแค่สิบวินาทีก่อนที่ทีมทั้งสิบคนนี้จะถูกกวาดล้างจนย่อยยับด้วยคนเพียงแค่สองคนเท่านั้น
แน่นอนว่าลีออนและนาตาชาไม่ได้รับบาดเจ็บเลย
ราคาที่ต้องจ่ายไปมันก็มีเพียงแค่ระเบิดแฟลชพลังทำลายล้างสูงสองลูกที่ชื่อว่า ‘กรุณาปิดตาให้ดี ๆ’ ของฟิทซ์!
เยเลนาที่รีบมาสถานที่เกิดเหตุทันทีเมื่อได้ยินเสียงระเบิดและเสียงปืนดังขึ้น แต่เมื่อเธอมาถึงเธอก็พบแต่ศพที่นอนกองอยู่ในแอ่งเลือด ทำให้เธอรู้แล้วว่าแผนการที่เธอวางแผนมาอย่างดิบดีมันถูกอีกฝ่ายทำลายได้อย่างง่ายดาย . . .
สิ่งที่เกิดขึ้นนี้มันทำให้เธอโกรธมาก!
ปัง!
เยเลนาเอาเท้าเตะระบายความโกรธกับตู้คอนเทนเนอร์ที่อยู่ด้านข้างและตะโกนขึ้นมาว่า "ไอ้พวกไร้ประโยชน์!"
ในขณะที่เยเลนากำลังตะโกนด้วยความโกรธแค้น ทันใดนั้นเธอก็เห็นรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ศัตรูหลงเหลือเอาไว้ทำให้สีหน้าของเธอมีความสุขขึ้นมาทันที . . . ลูกศรยังฝังติดอยู่กับศพ และปืนที่ไม่ได้ถูกเก็บกลับไปด้วย!
สิ่งนี้ทำให้ดวงตาของเยเลนาเบิกกว้างขึ้นทันที และตะโกนขึ้นมาว่า "กระสุนของพวกมันน่าจะหมดแล้ว!"
"ตราบใดที่เรายังต่อสู้กับพวกมันต่อไป อีกไม่นานลูกศรและกระสุนไม่กี่นัดของพวกมันจะต้องหมดลงอย่างแน่นอน ด้วยวิธีนี้สิ่งที่กำลังรอพวกมันอยู่ก็คือความตาย!"
"ไป! ไปตามล่าพวกมันกัน!"
เมื่อได้ยินคำสั่งของเยเลนาที่เป็นผู้นำคนอื่น ๆ ก็เริ่มค้นหาตัวของลีออนและนาตาชากันอย่างรวดเร็ว
ในขณะเดียวกันทางด้านของลีออนและนาตาชาตอนนี้พวกเขาได้มาซ่อนตัวอยู่บริเวณริมฝั่งแม่น้ำอ็อบ และเริ่มตรวจสอบจำนวนกระสุนและลูกศรที่เหลืออยู่
เมื่อลีออนเอื้อมมือไปสัมผัสกับกระบอกใส่ลูกศรด้านหลังเขาก็พบกับปัญหาที่ร้ายแรงทันที
"แย่แล้ว ผมเหลือลูกศรเพียงห้าดอกเท่านั้น!"
เนื่องจากก่อนหน้านี้ศัตรูร่วมกลุ่มกันมากเกินไป และกังวลว่าอีกทีมจะตามมาสมทบอย่างรวดเร็ว ทำให้ลีออนถูกบีบบังคับให้หนีออกมาจากสถานการณ์เกิดเหตุก่อนที่เขาจะได้เก็บลูกศรกลับมา
ดังนั้นลีออนจึงต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์ร้ายแรงตรงหน้านี้ . . . ลูกศรไม่พอ!
ในขณะเดียวกันนาตาชาที่อยู่ด้านข้างก็เล่าข่าวร้ายให้ลีออนฟังเช่นกัน
"กระสุนของฉันก็ใกล้หมดแล้วเช่นกัน"
ระเบิดแฟลชที่ลีออนใช้ก่อนหน้านี้ก็หมดไปแล้วเช่นกัน ทำให้ตอนนี้พวกเขาเหลือกระสุนและลูกศรที่ใช้ได้เพียงไม่กีครั้งเท่านั้น
ดังนั้นมันจึงแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะต่อสู้กับศัตรูทั้งสิบคนได้เหมือนกับครั้งก่อน
ถึงแม้ว่าการยิงตอบโต้กับศัตรูในช่วงเวลาสั้น ๆ จะสามารถทำได้ แต่กระสุนก็จะหมดอย่างรวดเร็วเช่นกัน . . .
ถ้าหากไม่มีกระสุนพวกเขาก็จะต้องอยู่ในสถานการณ์อันตรายทันที
สถานการณ์ในตอนนี้มันช่างน่าสิ้นหวังซะเหลือเกิน . . .
‘ดูเหมือนว่าจะต้องเรื่องหลบหนีอย่างจริงจังแล้ว . . .’ ลีออนคิดขึ้นมาในใจพลางเหลือบมองไปที่นาตาชาที่อยู่ด้านข้าง
ซึ่งดูเหมือนว่านาตาชาจะคิดเหมือนลีออนเช่นกัน ทำให้เมื่อเธอเห็นลีออนจ้องมองมาที่เธอ เธอก็พูดขึ้นมาว่า "ฉันคิดว่ามันถึงเวลาที่เราจะต้องหนีแล้ว!"
"หนียังไงละ?!"
ลีออนยืนพิงตู้คอนเทนเนอร์มองไปที่นาตาชาและถามขึ้นมาต่อว่า "กำลังเสริมของอีกฝ่ายใกล้จะมาถึงแล้ว พวกมันน่าจะยกกันมาเป็นโขยงปิดกั้นทางเข้าออกหลักอย่างแน่นอน และที่นี่มันก็มีทางเข้าออกเพียงทางเดียวเท่านั้น ถ้าหากเราไม่หนีออกไปจากที่นี่ทางเรือผมก็คิดวิธีออกจากที่นี่วิธีอื่นไม่ได้แล้ว"
"แต่ด้วยเวลาแบบนี้มันไม่มีเรือเข้าเทียบท่าเลย . . . "
ในขณะที่พูดจู่ ๆ ลีออนก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และจ้องมองไปที่นาตาชาทันที ก่อนที่จะถามขึ้นมาว่า "เว้นแต่ว่า ... คุณจะมีเรือที่เตรียมเอาไว้สำหรับหลบหนีซ่อนเอาไว้ที่นี่?!"
นาตาชามองไปที่ลีออนด้วยความแปลกใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะพยักหน้าเล็กน้อยไม่แกล้งลีออนอีกต่อไป "ใช่!"
"นอกจากนี้มันยังไม่ใช่เรือธรรมดา แต่เป็นเจ็ตสกี!"
"ตามฉันมา!"
นาตาชาเดินนำออกไปโดยมีลีออนเดินตามมาติด ๆ จนมาถึงจุดทอดสมอเรือในท่าเรือ
พวกเขาทั้งสองคนเดินลงบันไดไปตามเขื่อนและไปหยุดอยู่ตรงมุมหนึ่ง
"เดิมทีเมืองเป็นนี้เป็นที่ตั้งเซฟเฮาส์แห่งหนึ่งของฉัน ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ตัวเองจะถูกตามล่า ดังนั้นฉันจึงเตรียมเรือเอาไว้สำหรับการหลบหนีฉุกเฉิน . . . "
ในขณะที่นาตาชาอธิบายให้ลีออฟัง เธอก็ดึงผ้าคลุมที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมา
"เป็นไง!"
ในที่สุดลีออนก็ได้เห็นเจ็ตสกีสีดำที่ได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดีจอดรอเจ้าของอย่างเงียบ ๆ
เจ็ตสกีลำนี้ในสายตาของลีออนมันไม่ใช่ยานภาหนะสำหรับการเดินทางเท่านั้น แต่มันยังเป็นความหวัง!
ความหวังที่จะพาพวกเขาออกไปจากที่นี่!
เมื่อพวกเขาทั้งสองคนช่วยกันพักเจ็ตสกีลงไปในแม่น้ำ ทันใดนั้นพวกเขาก็สะดุ้งเล็กน้อยจากเสียงตะโกนที่ดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน
"เจอแล้ว! พวกมันอยู่ที่นี่!!"
ลีออนและนาตาชาหันไปมองตามทิศทางของเสียงกันอย่างพร้อมเพียง
พวกเขาเห็นศัตรูคนหนึ่งที่กำลังยืนอยู่บนบันไดไม่ไกลในมือถือ MP5 กำลังเล็งปืนมาทางพวกเขาอยู่
ปากกระบอกปืนสีดำอันนี้ดูเหมือนจะมีกระสุนนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาได้ตลอดเวลา
ซึ่งก่อนที่ลีออนจะหยิบลูกศรออกมาและง้างธนูยิง นาตาชาที่ยืนอยู่ด้านข้างก็เหนี่ยวไกปืนไปก่อนเรียบร้อยแล้ว!
ปัง! ปัง! ปัง! . . .
กระสุนทั้งหมดที่เหลืออยู่ของนาตาชาถูกกราดยิงออกมาจนหมด!
รูเลือดหลายรูปปรากฏขึ้นมาบนร่างกายของศัตรูพร้อมกับร่างที่ล้มลงกับพื้นและแน่นิ่งไป
ในขณะเดียวกันลีออนที่เพิ่งจะตอบสนองก็หยิบลูกศรมาใส่กับคันธนูเอาไว้ และตะโกนบอกนาตาชาที่ว่า "คุณไปสตาร์ทเรือเดี๋ยวผมจะคุ้มกันให้เอง!"
นาตาชาพยักหน้าเล็กน้อยและกระโดดขึ้นไปบนเจ็ตสกีทันที
ในขณะเดียวกันตอนนี้กำลังเสริมของศัตรูก็มาถึงที่นี่แล้วเช่นกัน
ลีออนจ้องมองไปด้านหน้าด้วยมือขวาที่ถือธนูและมือซ้ายที่ถือลูกศรเอาไว้เล็งไปทางด้านหน้าพร้อมกับตะโกนขึ้นมาว่า "ดาหน้ากันเข้ามา!!"
โปรดติดตามตอนต่อไป …