ตอนที่แล้วบทที่ 89 ไม่เป็นไรครับพี่
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 91 ความพัวพันของสามีเก่าของฉัน

บทที่ 90 หัวใจคนร้ายสามารถตัดสินพุงของสุภาพบุรุษได้(ฟรี)


บทที่ 90 หัวใจคนร้ายสามารถตัดสินพุงของสุภาพบุรุษได้(ฟรี)

หยางเฉิงจวินหยิบปืนไรเฟิลอัตโนมัติกระบอกหนึ่งขึ้นมาจากลัง ก่อนจะพลิกดูอย่างชื่นชม ดวงตาเป็นประกายราวกับเพชรเม็ดงามที่ได้พบเห็นของล้ำค่า ในขณะเดียวกัน หยางเฉิงกั๋วผู้พี่ที่ตอนแรกนั่งหน้ามุ่ย ก็กลับมาคึกคักขึ้นมาทันที เขารีบหยิบปืนไรเฟิลซุ่มยิงกระบอกใหม่เอี่ยมขึ้นมาดูบ้าง ทั้งสองพี่น้องต่างพิจารณาอาวุธในมืออย่างตื่นเต้น ปากก็พึมพำชื่นชมไม่หยุด

ส่วนหวังเย่นั้นไม่ได้ตื่นเต้นเท่าสองพี่น้อง แต่ก็ยังมีสีหน้าประหลาดใจอยู่บ้าง เขาเข้าใจดีว่าสองพี่น้องนั้นเป็นคนห้าวหาญ ต่างจากหวู่เส้าฮัวที่เป็นนักธุรกิจ หวู่เส้าฮัวคงไม่เคยจับปืนจริงๆ ในชีวิต มือคู่นั้นคงเคยใช้เซ็นสัญญาธุรกิจเท่านั้น คงจะกลัวอาวุธพวกนี้จนไม่กล้าแตะต้อง เกรงว่าจะลั่นใส่ตัวเองเข้า

“เป็นไง พอใจไหม?” หวังเย่เอ่ยถามสองพี่น้องที่กำลังหลงใหลกับอาวุธตรงหน้าอย่างขบขัน จริงๆ แล้วเขาเตรียมอาวุธเหล่านี้ไว้ให้พวกเขานานแล้ว

“พอใจสิ พอใจมาก ไม่คิดเลยว่านายจะซ่อนของดีแบบนี้ไว้ด้วย” หยางเฉิงจวินตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามอง มือของเขายังคงกอดปืนแน่นราวกับติดกาว

“ของพวกนี้มันเล็กน้อยน่า ของๆ ฉันมีเยอะแยะ แต่พวกนี้มันเป็นอาวุธสงคราม พกไปเยอะเดี๋ยวจะสะดุดตา เอาเป็นว่าพวกนายใช้เท่าที่มีไปก่อนก็แล้วกัน เจอเหตุการณ์คับขันจะได้มีอะไรไว้ป้องกันตัว” หวังเย่พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

หยางเฉิงจวินถึงกับพูดไม่ออก ปืนในมือของเขาเป็นปืนรุ่นใหม่ล่าสุด สามารถยิงได้ไกลถึงร้อยเมตร ของดีแบบนี้หวังเย่กลับบอกว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย?

“ฮ่าๆ... พี่ชาย พี่หวังเขานี่เป็นห่วงเราทุกอย่างเลยนะ ที่พี่กังวลมาตลอดนี่เปล่าประโยชน์ชัดๆ” หยางเฉิงจวินหันไปพูดกับพี่ชาย

หยางเฉิงกั๋วรู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที “เจ้าเด็กบ้า นี่แกหมายความว่าฉันมองคนในแง่ร้ายงั้นสิ!”

หยางเฉิงกั๋วถลึงตาใส่หยางเฉิงจวิน เขามองน้องชายที่เห็นแก่ผลประโยชน์ตรงหน้าแล้วได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอา แต่ในใจลึกๆ เขาก็รู้สึกนับถือหวังเย่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องอาวุธในครั้งนี้ ยิ่งทำให้สองพี่น้องรู้สึกตื่นเต้นกับภารกิจที่กำลังจะมาถึง เพราะหวังเย่สัญญาว่าถ้าพวกเขาทำภารกิจสำเร็จ เขาจะให้อาวุธพวกนี้เป็นรางวัล

“เอาล่ะ ได้เวลาออกเดินทางแล้ว เดี๋ยวฉันจะให้คนลำเลียงอาวุธพวกนี้ไปส่งที่ชายแดนพม่า พอพวกนายลงจากเครื่องบินก็ไปรับได้เลย” หวังเย่เห็นสองพี่น้องยืนนิ่งมองอาวุธตาเป็นมัน ถ้าไม่รีบห้ามไว้ คงจะมัวแต่เพลิดเพลินจนลืมเวลาแน่ๆ

เนื่องจากหยางเฉิงจวินและหวู่เส้าฮัวจะเดินทางไปพม่าด้วยเครื่องบิน อาวุธเหล่านี้จึงไม่สามารถนำติดตัวไปได้ หวังเย่จึงต้องหาคนลำเลียงไปส่งให้ที่พม่าโดยใช้เส้นทางลับ

หวังเย่มองตามหลังหวู่เส้าฮัวและหยางเฉิงจวินที่จากไป แววตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล หวังว่าการเดินทางครั้งนี้จะราบรื่นปลอดภัย

หลังจากส่งหวู่เส้าฮัวและหยางเฉิงจวินไปแล้ว หวังเย่ก็ไปส่งหยางเฉิงกั๋วกลับบ้าน

เมื่อได้เห็นอาวุธเหล่านั้น ความสงสัยที่หยางเฉิงกั๋วมีต่อหวังเย่ก็มลายหายไปจนหมดสิ้น ในใจเขากลับคิดวางแผน ถ้าหากตระกูลหยางมีหวังเย่คอยหนุนหลังแบบนี้ ไม่นานเกินรอ ตระกูลหยางต้องขึ้นเป็นใหญ่ในตลาดมืดอย่างแน่นอน

ยามค่ำคืน สายลมพัดเอื่อยๆ แต่บนดาวเคราะห์หมายเลขหนึ่งยังคงเงียบสงัด สิ่งเดียวที่หวังเย่สัมผัสได้คือเสียงหัวใจของตัวเองและเสียงจักรกลที่ทำงานอย่างเป็นระบบ เขายืนจ้องมองประตูโรงงานผลิตอาวุธอยู่นาน ก่อนจะละสายตาไป

วัตถุดิบบนดาวเคราะห์หมายเลขหนึ่งที่เขาเสี่ยงชีวิตไปเอามานั้น ที่นี่กลับเป็นเพียงแค่ของธรรมดาๆ เท่านั้น แสดงให้เห็นว่าดาวดวงนี้มีพลังและเทคโนโลยีที่ล้ำหน้าขนาดไหน ไม่มีใครคาดคิดว่าวันที่หวังเย่ได้ครอบครองเทคโนโลยีและวัตถุดิบทั้งหมดบนดาวเคราะห์หมายเลขหนึ่ง จะเป็นวันที่โลกและประเทศจีนต้องเปลี่ยนไปตลอดกาล

“รายงานนายท่าน การกวาดล้างเมืองเอ บนดาวเคราะห์หมายเลขหนึ่งเสร็จสิ้นแล้ว อาวุธและกระสุนทั้งหมดถูกย้ายไปไว้ในโกดังแล้ว และพบหุ่นยนต์ที่สามารถผลิตวัตถุดิบพิเศษได้อย่างไม่จำกัด...” เสียงคุ้นเคยดังขึ้นข้างๆ หู

หุ่นยนต์บอร์ดี้การ์ดหมายเลขหนึ่งรายงานผลการทำงานอย่างขยันขันแข็งตลอดหลายวันที่ผ่านมา ตอนนี้เมืองเอทั้งเมืองตกเป็นของหวังเย่แล้ว เหลือเพียงปริศนาอีกมากมายที่รอการไข

“อืม... ดี แล้วก็รวบรวมรายการสิ่งของที่ยึดได้มาให้ฉันด้วย” หวังเย่เอ่ย สายตายังคงจับจ้องไปที่ประตูขนาดใหญ่ที่เบื้องหน้าโดยไม่วาง เขาไม่ได้ตื่นเต้นเหมือนช่วงแรกๆ อีกแล้ว ดูเหมือนว่าสิ่งของต่างๆ ที่พบเจอในดาวเคราะห์หมายเลขหนึ่ง ล้วนกลายเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาไปเสียแล้ว

หวังเย่หยิบแผนที่ออกมาเทียบ ก่อนจะเผยยิ้มเยาะหยันที่มุมปาก เมื่อเทียบกับแผนที่ในมือแล้ว เมืองเอ บนดาวเคราะห์ดวงนี้เปรียบได้กับเมืองใหญ่บนโลก แค่เมืองเอเมืองเดียว ยังมีปริศนามากมายซ่อนอยู่เช่นนี้ แล้วทั้งดาวเคราะห์หมายเลขหนึ่ง จะมีอะไรซ่อนอยู่อีกบ้าง?

"ดาวเคราะห์หมายเลขหนึ่ง! เจ้ามีอะไรซ่อนอยู่กันแน่? เบื้องหลังเมืองเอ ยังมีฝูงซอมบี้หรือลิกเกอร์หลงเหลืออยู่หรือเปล่า? แล้วฉันจะกำจัดพวกมันให้หมดได้อย่างไร?" หวังเย่กำแผนที่ในมือแน่น จ้องมองไปยังท้องฟ้าอันกว้างใหญ่เบื้องหน้า พลางพึมพำกับตัวเอง

"ติ้ง...ติง..."

เช้าวันรุ่งขึ้น เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ข้างเตียงปลุกหวังเย่จากภวังค์

"ฮัลโหล!" หวังเย่รับสายด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย โดยไม่ทันได้ดูว่าใครโทรมา

"คุณ... คุณหวังคะ ฉันเองค่ะ" เลขา เหลียงเหว่ยเหว่ย ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย เมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ของหวังเย่

"คือ... เรื่องที่คุณสั่งให้ฉันตรวจสอบเรื่องของคุณครูซางกวน ฉันหาข้อมูลมาได้แล้วค่ะ..."

เห็นหวังเย่ปลายสายเงียบไป เหลียงเหว่ยเหว่ยจึงพูดต่อ "... "

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด