ตอนที่ 48 ซู หนิงซวง : รุ่นน้อง เย่ เมื่อวานนี้เธอลืมเสื้อคลุมเอาไว้ในห้องนอนของฉัน
หลังจากวางสายโทรศัพท์แล้ว เย่เฉิน ก็ขับรถออกไป
อีกด้านหนึ่ง ฉากในงานเลี้ยง กลับเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น
ในตอนแรก เมื่อ เย่เฉิน และหยาง เสวียหมิน มาถึง นอกจาก ประธานหลี่ แล้ว แขกคนอื่นๆ ก็พากันอยู่ห่างจาก เย่เฉิน และหยาง เสวียหมิน พร้อมกับแสดงท่าทางรังเกียจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
แต่หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ท่าทีของแขกเหล่านี้ก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
เนื่องจาก เย่เฉิน ได้เดินออกไปแล้ว พวกเขาจึงพากันไปล้อมรอบ หยาง เสวียหมิน เพื่อพยายามเอาใจเขา
พวกเขาหวังว่า หยาง เสวียหมิน จะช่วยส่งความหวังดีของพวกเขาไปถึง เย่เฉิน ได้
เดิมทีพวกเขาคิดว่าในเกมการต่อสู้กันระหว่างบริษัท อี้หลิน เอเจนซี่ และบริษัท เหยี่ยนเหยียน เอเจนซี่, ทางฝั่ง อี้หลิน เอเจนซี่ จะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไป ด้วยเพราะ หม่า เจี้ยนเหวิน อย่างแน่นอน
แต่ไม่คาดคิดเลยว่า ในที่สุดไม่เพียงแค่ เหยียน ไป๋เหมย เท่านั้น แม้แต่ หม่า เจี้ยนเหวิน ก็ต้องมาแสดงความอ่อนน้อมต่อหน้า เย่เฉิน อย่างมากด้วย
ดังนั้นพวกเขาจึงพากันละทิ้ง เหยียน ไป๋เหมย และหม่า เจี้ยนเหวิน ทันที
หยาง เสวียหมิน เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงของพวกเขา ก็ได้แต่หัวเราะในใจ และไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของพวกเขามากนัก เพียงแค่ตอบกลับไปตามมารยาท
ในอีกด้านหนึ่ง เมื่อ เย่เฉิน กลับมาถึงคฤหาสน์ เขาก็โทรหา หยาง เสวียหมิน ทันที
เขาคิดมาตลอดทาง และรู้สึกว่านี่คือโอกาส
ตอนนี้บริษัท เหยี่ยนเหยียน เอเจนซี่ ประสบกับปัญหา พวกเขาควรจะฉกฉวยโอกาสนี้เพื่อเข้าครอบครองตลาดที่เดิมเป็นของบริษัท เหยี่ยนเหยียน เอเจนซี่
เพื่อให้บริษัท อี้หลิน เอเจนซี่ เติบโต และแข็งแกร่งขึ้น และในอนาคตอาจจะกลายเป็นบริษัท เอเจนซี่ที่ใหญ่ที่สุดในเจียงโจวไปก็เป็นไปได้
“ผมเข้าใจแล้วครับ ประธานเย่”
หยาง เสวียหมิน พยักหน้า เขาก็คิดเรื่องนี้เช่นกัน
เดิมที เหยียน ไป๋เหมย ต้องการจะใช้โอกาสนี้เพื่อทำลายบริษัท อี้หลิน เอเจนซี่ ..ของพวกเขา
แต่ผลสุดท้ายเธอกลับเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ และโอกาสนี้ก็กลายมาเป็นของพวกเขา
ในเรื่องนี้คงต้องขอบคุณ ประธานเย่
หยาง เสวียหมิน รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก
ถ้าไม่มี ประธานเย่ บริษัท อี้หลิน เอเจนซี่ ของพวกเขาอาจจะถึงวาระต้องพังทลายลง
เวลาเที่ยงคืน เย่เฉิน จ้องมองที่ไอคอนเกม
เมื่อถึงเวลาแล้ว เย่เฉิน ก็เปิดเกมตรงเข้าร้านค้าทันที
มีสินค้าสามรายการปรากฏขึ้นในร้านค้า สองรายการแรกดูค่อนข้างธรรมดาๆ
แต่มีสินค้ารายการใหม่ชิ้นหนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของ เย่เฉิน
[กล่องสุ่มทักษะ ราคา 0.9 หยวน (หมายเหตุ : กล่องสุ่มมีทักษะที่แตกต่างออกไป 99 ทักษะ หนึ่งกล่องสามารถสุ่มทักษะได้หนึ่งถึงสองทักษะ จะสุ่มได้อะไร และได้กี่ทักษะนั้นก็ขึ้นอยู่กับโชค)]
กล่องสุ่มทักษะนี้ ทำให้ เย่เฉิน สนใจ
หนึ่งกล่องสุ่มได้ทักษะมากสุดสองทักษะ?
นี่มันยอดเยี่ยมมาก
เย่เฉิน ไม่ลังเลที่จะซื้อมันทันที
[ขอแสดงความยินดี คุณได้ใช้จ่าย 0.9 หยวน ซื้อกล่องสุ่มทักษะระดับสูงสำเร็จ]
ในไม่ช้า เกมก็แสดงหน้าต่างป๊อปอัปขึ้นมาว่าการซื้อสำเร็จ
[ต้องการเปิดกล่องสุ่มหรือไม่]
[ใช่]
[ไม่ใช่]
เย่เฉิน กดใช่ในทันที
[ติ๊ง]
[ขอแสดงความยินดีด้วย คุณได้รับทักษะการยิงธนูระดับสูง จากนี้การยิงเป้าหมายด้วยความแม่นยำอย่างสมบูรณ์แบบไม่ใช่เรื่องเพ้อฝันอีกต่อไป]
[ขอแสดงความยินดีด้วย คุณได้รับทักษะการตกปลาระดับสูง]
กล่องสุ่มเปิดออกมา เขาได้รับทักษะการยิงธนูระดับสูง และทักษะการตกปลาระดับสูง
โดยรวมแล้วถือว่าไม่เลว
อย่างน้อยๆ หนึ่งกล่องก็สุ่มได้มาถึงสองทักษะ
เย่เฉิน รู้สึกพอใจมาก
ทักษะพวกนี้เป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถซื้อหามาได้ด้วยเงิน
……..
เช้าวันใหม่มาถึง เย่เฉิน ขับรถ Koenigsegg ของเขาตรงไปที่มหาลัย
เมื่อ เย่เฉิน มาถึงห้องเรียน เพื่อนร่วมชั้นส่วนใหญ่ของเขาก็มาถึงแล้ว
เพราะเป็นช่วงต้นของปีหนึ่ง จึงยังไม่มีใครกล้ามาสาย หรือขาดเรียน
เนื่องจากยังมีเวลาเหลือก่อนเริ่มเรียน เย่เฉิน จึงพูดคุยกับเพื่อนร่วมชั้นของเขาสองสามคน
ก๊อกๆๆ
ทันใดนั้น มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ทุกคนจึงเงยหน้ามองไปทางต้นเสียง และสิ่งที่พวกเขาเห็นคือใบหน้าที่งามล่มเมือง
ผู้ที่มาเยือนไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็น ซู หนิงซวง ดอกไม้งามผู้เย็นชาของมหาวิทยาลัย
เมื่อเห็น ซู หนิงซวง ที่มาอย่างไม่คาดฝัน ทุกคนก็ดูตกตะลึง
“สวัสดี รุ่นพี่ ซู”
“ดอกไม้งาม ซู”
มีคนในชั้นทักทาย ซู หนิงซวง ส่วนอีกหลายคนก็กำลังซุบซิบกัน
ซู หนิงซวง พยักหน้าให้กับคนที่ทักทายเธอ ถือเป็นการแสดงการตอบรับเล็กๆ น้อยๆ จากนั้นมองไปรอบๆ ห้องเรียน ในที่สุดเธอก็เจอ เย่เฉิน
“รุ่นน้อง เย่ ออกมาข้างนอกขอเวลาสักครู่ได้ไหม?”
ซู หนิงซวง พูดกับ เย่เฉิน ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก
พูดเสร็จ ซู หนิงซวง ก็เดินออกไปนอกห้องเรียน รอให้ เย่เฉิน เดินออกมา
ทันใดนั้น ทุกคนก็หันไปมอง เย่เฉิน
พวกเขาคาดเดาไม่ผิด ดอกไม้งาม ซู มาหา เย่เฉิน จริงๆ
เพียงชั่วครู่หนึ่ง เพื่อนร่วมชั้นชายในห้องต่างก็รู้สึกอิจฉา เย่เฉิน อย่างมาก
นี่แหละความแตกต่าง
พวกเขายังไม่มีแฟนด้วยซ้ำ แต่ เย่เฉิน กลับสามารถทำให้ ดอกไม้งาม ซู มาหาเขาได้แล้ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขานึกถึงเรื่องที่ว่า เย่เฉิน มีรถ Ferrari พวกเขายิ่งรู้สึกเศร้าใจมากขึ้น
คนเรานี่ไม่เหมือนกันจริงๆ
“เหล่าเย่ รีบไปสิ ดอกไม้งาม ซู เรียกหานายอยู่นะ ยังจะมานั่งโง่อะไรอยู่อีก”
“ใช่ ไปเถอะ ดอกไม้งาม ซู ของเรากำลังรอนายไปคุยด้วย”
“เหล่าเย่ ไปเถอะ ดอกไม้งาม ซู อาจจะบอกความลับอะไรกับนายก็ได้นะ”
เพื่อนๆ ของ เย่เฉิน รีบเร่งให้เขาไป
เย่เฉิน จึงลุกขึ้น เดินออกไปข้างนอก
ขณะที่ เย่เฉิน เดินออกไปนอกห้องเรียน เสียงคุยกันในห้องก็เงียบลงทันที จนแม้แต่เสียงเข็มตกก็ยังได้ยิน
ทุกคนกลั้นหายใจ และเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจว่า ดอกไม้งาม ซู จะพูดอะไรกับ เย่เฉิน
“รุ่นน้อง เย่ คือเมื่อวานนี้เธอลืมเสื้อคลุมเอาไว้ในห้องนอนของฉัน”
“ฉันเลยเอามาคืนให้..”
นอกห้องเรียน ซู หนิงซวง คืนเสื้อคลุมของ เย่เฉิน ให้กับเขา
เมื่อวานนี้ เป็นเพราะเขารู้สึกร้อนระหว่างหาของ เย่เฉิน จึงถอดเสื้อคลุมออก และวางไว้ในห้องส่วนตัวของ ซู หนิงซวง
แต่จู่ๆ คุณแม่ของ ซู หนิงซวง ก็กลับมา และทำให้ทุกอย่างดูยุ่งเหยิง
ทั้งๆ ที่ทั้งสองคนไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ ซู หนิงซวง กลับตื่นตระหนกจนทำให้เรื่องราวที่ว่านั้นดูซับซ้อนยิ่งขึ้น
ครู่หนึ่งนั้น เย่เฉิน จึงลืมเรื่องเสื้อคลุมตัวนี้ไป
แถมเมื่อคืนนี้ เย่เฉิน ยังต้องไปเข้าร่วมงานเลี้ยงอีก ยิ่งทำให้เขาลืมเรื่องเสื้อคลุมตัวนี้ไปซะสนิท
ถ้า ซู หนิงซวง ไม่เอามาคืนให้ เขาอาจจะลืมมันไปแล้วจริงๆ
“รุ่นน้อง เย่ คือเมื่อวานนี้เธอลืมเสื้อคลุมเอาไว้ในห้องนอนของฉัน”
“ฉันเลยเอามาคืนให้..”
ในห้องเรียน ซู หนิงซวง พลันพูดสองประโยคนี้ และทุกคนก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน
ทันใดนั้น ห้องเรียนทั้งห้องก็ระเบิดด้วยเสียงพูดคุย
ทุกคนดูจะตื่นเต้นกันมาก
“โอ้พระเจ้า!!!”
“เมื่อวาน เย่เฉิน เข้าไปในห้องนอนของ ดอกไม้งาม ซู แล้วลืมเสื้อคลุมตัวนั้นไว้ที่นั่น?!!”
“โอ้.. ไม่.. เทพธิดาของฉัน ถูกหมูขุดคุ้ย(กิน)ไปเร็วขนาดนี้เลย?”(1)
“ทั้งสองคนพัฒนาความสัมพันธ์กันเร็วเกินไปแล้ว”
เสียงต่างๆ นาๆ พลันดังขึ้น
เหตุใด เย่เฉิน ถึงเข้าไปในห้องนอนของ ดอกไม้งาม ซู และถอดเสื้อคลุมของเขาออก
ยังต้องถามอีกไหม?
ในตอนแรก พวกเขาคิดว่า เย่เฉิน กับซู หนิงซวง ไม่มีอะไรเลย แค่บางทีพวกเขาอาจเป็นเพื่อนที่สนิทกันนิดหน่อย..
แต่เมื่อภาพที่ เย่เฉิน โอบกอด ดอกไม้งาม ซู ถูกเผยแพร่ออกมา พวกเขาคิดว่าสองคนนี้อาจจะกำลังคบกันอยู่
ตอนนี้ เมื่อได้ยิน ดอกไม้งาม ซู พูดประโยคนี้ด้วยตัวเอง
พวกเขาพลันเชื่อมั่นอย่างสมบูรณ์
ไม่เพียงแต่คบกัน พวกเขายังอยู่ในช่วงรักกันมากด้วย
อ๊ากกกก~
ในขณะนี้ เพื่อนร่วมชั้นชายทุกคนในห้องต่างอิจฉา เย่เฉิน มาก จนแม้แต่บางคนยังคิดจะรุมตื้บ เย่เฉิน ก็มีด้วยซ้ำ
หากพวกคุณจะรักกันก็รักกันไป แต่อย่ามาอวดกันแบบนี้ได้ไหม
พวกเขารับ(กิน)ไม่ไหว …(หมายถึง กินอาหารสุนัข)
แม้แต่บางคนในที่นี้ที่มีแฟนอยู่แล้ว ก็ยังอิจฉา เย่เฉิน อย่างมาก
ท้ายที่สุดแล้วแฟนสาวของ เย่เฉิน ก็เป็นถึงดอกไม้งามมหาวิทยาลัย
แถมเธอยังเป็นรุ่นพี่อีกด้วย
นั่นยิ่งน่าตื่นเต้นกว่ามาก…
(1)[ผักกาดขาวที่ดีมักถูกกิน หรือทำลายโดยหมู(好白菜都让猪拱了)] - เป็นการเปรียบเทียบ มักใช้เพื่อบรรยายถึงสิ่งของ หรือโอกาสที่ดีถูกใช้ไปอย่างไม่คุ้มค่า หรือถูกคนที่ไม่รู้จักเห็นคุณค่า หรือไม่มีความสามารถพอที่จะใช้ประโยชน์จากสิ่งนั้นได้ไปครอบครอง
โดย ‘ผักกาดขาว(白菜)’ หมายถึงสิ่งของหรือโอกาสที่ดี ส่วน ‘หมู(猪)’ หมายถึงคนที่ไม่รู้จักเห็นคุณค่า หรือไม่มีความสามารถในการใช้ประโยชน์จากโอกาสเหล่านั้น ความหมายของการเปรียบเทียบนี้คือ เหมือนกับที่ผักกาดดีๆ ถูกหมูขุดคุ้ยไป สิ่งของ หรือโอกาสที่ดีก็ถูกใช้ไปอย่างไม่คุ้มค่า หรือถูกคนที่ไม่รู้จักเห็นคุณค่าเอาไป ทำให้เสียคุณค่า และความหมายที่แท้จริงของมันไป
