ตอนที่ 396 ต้องเชิญจางนู(ฟรี)
เมื่อพวกเขาเห็นกระดูกของลูกถูกนำกลับมา พ่อแม่เหล่านี้ก็รับไม่ได้
พวกเขายังเด็ก เมื่อวันก่อนยังวิ่งเล่นกันอยู่เลย แต่วันนี้กลับเหลือเพียงกองกระดูก
เป็นสิ่งที่ไม่มีใครยอมรับได้ พวกเขารู้สึกจริงๆ ว่าท้องฟ้ากำลังจะถล่มลงมาแล้ว
แต่ตอนนี้ชีวิตต้องดำเนินต่อไป พวกเขาต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป พวกเขาต้องไม่สูญเสียความหวังต่อชีวิต
“เอาล่ะ ดูแลตัวเองกันด้วย ข้าทำเต็มที่ที่สุดแล้ว”
“เรื่องแบบนี้อาจเกิดขึ้นอีก ตอนนี้เราต้องหารือกันว่าจะจัดการกับเรื่องแบบนี้ยังไง”
พ่อแม่เหล่านี้พยักหน้าหลังจากฟังสิ่งที่หญิงชราพูด
ตอนนี้ลูกของพวกเขาตายไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
แต่เราต้องไม่ปล่อยให้เด็กคนอื่นต้องทนทุกข์ทรมานแบบนี้อีก พวกเขาต้องปกป้องเด็กๆ
และหลังจากได้ยินสิ่งที่หญิงชราพูด หลิวไห่ก็รีบเอ่ยถาม
“ท่านยายมีวิธีการแก้ปัญหานี้แล้วหรือครับ?”
“ในยุคสมัยนี้ของหลอกลวงมีเยอะมาก และอาจไม่จริงเลยที่เป็นฝีมือภูตผี”
หลังจากฟังคำพูดของหลิวไห่แล้ว หญิงชราจะไม่รู้ว่าหลิวไห่จะพูดอะไรได้อย่างไร
นางคิดเรื่องนี้บางแล้ว แต่ตอนนี้นางไม่มีผู้สมัครที่ดีเลย
“ยายรู้ว่าเจ้าต้องการอะไร”
“แต่ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องทำอย่างไร”
“ตอนนี้เราต้องตามหานักบวชลัทธิเต๋า และถึงแม้จะมีความหวังริบหรี่ เราก็จะต้องไม่ยอมให้เด็กๆ ที่นี่ถูกสังหารอีก”
หลังจากฟังคำพูดของหญิงชราหลิวไห่รู้สึกว่าหากเขาพูดถึงจางนูอีกครั้งในเวลานี้ หญิงชราก็น่าจะเห็นด้วย
“ท่านยาย จริงๆ แล้วข้าคิดว่าจางนูน่าจะช่วยพวกเราได้”
“จางนูค่อนข้างเชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้ ถ้าจางนูได้รับเชิญกลับมา เขาจะสามารถกำจัดเรื่องพวกนี้ได้อย่างแน่นอน”
หญิงชราส่ายหัว พวกนางขับไล่จางนูออกไปแล้ว
จะพาจางนูกลับมาได้อย่างไร? จางนูมีแนวโน้มจะไม่เต็มใจช่วยพวกเขา
“ช่างเถอะ เราเพิ่งขับไล่จางนูออกไป และก็มีแนวโน้มว่าเขาจะไม่เต็มใจที่จะช่วยเรา”
“ลองวิธีอื่นเถอะ อย่าฝากความหวังไว้กับจางนูเลย”
หลิวไห่คิดในใจ เขาจะไม่ฝากความหวังไว้ที่จางนูได้อย่างไร
หากไม่มีเรื่องนี้จางนูจะไม่สามารถกลับมาที่หมู่บ้านได้เลย
เขาต้องให้จางนูกลับไปที่หมู่บ้านอย่างราบรื่น
“ท่านยาย ท่านต้องเชื่อข้านะ จางนูไม่ใช่คนแบบนั้น”
“ถ้าเขารู้ว่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในหมู่บ้าน เขาคงจะเต็มใจที่จะกลับมาช่วยเราแน่นอน”
“ถ้าข้าบอกเรื่องนี้กับเขา จางนูจะเต็มใจช่วยข้าอย่างแน่นอน”
ได้ยินดังนี้ หญิงชราก็มองหลิวไห่ด้วยความเอ็นดู
นางรู้ว่าหลิวไห่พูดออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ และถ้าหลิวไห่คุยกับจางนู จางนูก็น่าจะเห็นด้วยมากที่สุด
แต่ผู้คนในหมู่บ้านเพิ่งไล่จางนูออกไป และพวกเขาต้องขอให้จางนูกลับมาช่วย
พวกเขารู้สึกละอายใจ
“เจ้าพูดถูก ถ้าอย่างนั้นก็ลองติดต่อกับจางนูดูก่อน”
.......
“ถ้าจางนูเต็มใจที่จะกลับมา เราก็ยินดีที่จะจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อชดเชย และยินดีต้อนรับเขา”
หลังจากได้รับอนุญาตแล้วหลิวไห่ก็รีบพยักหน้า
หลังจากนั้นหลิวไห่ก็ออกจากหมู่บ้านทันที เขาจะไปหาจางนูตอนนี้
หญิงชราก็ไม่ห้ามหลิวไห่ ตอนนี้นางหวังแต่ว่าหลิวไห่จะหาจางนูเจอโดยเร็วกว่านี้
หากเขาไปหาจางนูก่อนหน้านี้ จางนูจะสามารถกำจัดเรื่องนี้ได้เร็วกว่านี้
จางนูคอยสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านอยู่ และเขาก็รู้ด้วยว่าคนเหล่านี้ไปที่ภูเขาจิวหู่
เขาไม่ได้ติดตามคนเหล่านี้เพราะกลัวว่าจะถูกจับได้
เขารออยู่ข้างหลัง รอให้หลิวไห่มาหาเขา
หลังจากที่รอสักพัก หลิวไห่ก็มา หลังจากที่จางนูเห็นหลิวไห่ เขาก็ถามหลิวไห่ทันที
“หลิวไห่ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นในหมู่บ้าน?”
“ทำไมท่านยายถึงพาเจ้าไปที่ภูเขาจิวหู่”
จางนูกังวลมาก หลิวไห่ส่ายหัว และเขาจะอธิบายสิ่งเหล่านี้ให้จางนูฟังทีหลัง
สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือตอนนี้จางนูมีโอกาสกลับไปแล้ว
“หลังจากนี้ข้าจะอธิบายให้เจ้าฟังช้าๆ”
“ตอนนี้เจ้ากลับไปที่หมู่บ้านได้แล้ว พวกเขาจะไม่คัดค้านอีกต่อไป”
หลังจากฟังคำพูดของหลิวไห่แล้ว จางนูก็มองหลิวไห่ด้วยความประหลาดใจ
เขาพูดจริงหรอ? ตอนนี้เขาสามารถกลับไปที่หมู่บ้านนั้นได้จริงหรอ? ไม่ใช่ว่าคนนอกถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าไปในหมู่บ้านนั้นหรอกหรอ?
